บทที่สี่

"ถิงเอ๋อร์ลูกคิดใหม่ได้นะแม่จะถือว่าลูกไม่ได้พูดอะไรออกมา"   มารดาของนางตกใจแต่ก็ตั้งสติบอกบุตรสาวให้ใจเย็นๆก่อนเรื่องของท่านแม่ทัพคู่หมั้นของบุตรสาว

"ท่านแม่ทานข้าวเถอะเจ้าค่ะแล้วลูกจะพูดทุกอย่างให้ทุกคนฟังหลังจบมื้อเช้านะเจ้าคะ"  นางตอบคำถามของมารดาก่อนจะตักอาหารใส่ถ้วยข้าวให้บิดามารดารวมถึงพี่ชายด้วยรอยยิ้มที่มองอย่างไรก็ไม่เหมือนคนอกหักเสียใจ

ว่านลี่ถิงเธอโชคดีมากนะที่มีครอบครัวที่รักและห่วงใยเธอต่อจากนี้พี่จะดูแลพวกท่านเองขอให้เธอไปสู่ภพภูมิที่ดีนะมีโอกาสข้าจะทำบุญไปให้เจ้าเยอะๆ แพรวาคิดในใจเพราะตัวเธอเองไม่มีครอบครัวในภพเก่าแล้วต่อจากนี้คนสามคนคือครอบครัวใหม่ของนางจะรักษาพวกเขาเอาไว้ตลอดไป ส่วนคู่หมั้นนั้นนางไม่ต้องการคนที่ไม่เคยสนใจใยดีในตัวนางจะวิ่งไล่ตามให้ตัวเองดูไร้ค่าไปทำไมต่อจากนี้นางจะทำให้ตัวเองร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวงเลยคอยดูสิหึ

ท่านแม่ทัพใหญ่มองดูบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงพี่ชายของนางเองก็เช่นเดียวกันทุกคนต่างกินอาหารที่นางตักให้ด้วยความอร่อยและฟังเสียงนางคุย นานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่ได้ยินเสียงเจื่อยแจ๋วของนางตั้งแต่ปักปิ่นพอรู้ว่าตัวเองมีคู่หมั้นนางก็เปลี่ยนไปไล่ตามแม่ทัพเผิงเย่ห่าวทุกครั้งที่ชายหนุ่มกับมาเมืองหลวงจนมีข่าวลือว่านางตามตบตีกับคุณหนูหลายคนในเมืองหลวง นี้ถือว่านางเติบโตและคิดได้แล้วจึงทำตัวเปลี่ยนไปพ่อกับแม่ก็ยังห่วงใยบุตรสาวตัวน้อยของพวกท่านเหมือนเดิม

 

หลังจากจบมื้อเช้าที่แสนอร่อยทุกคนย้ายไปที่ห้องโถงวันนี้บิดากับพี่ชายของนางหยุดยาวจึงไม่ต้องไปทำงาน แต่ทุกวันท่านจะเข้าร่วมประชุมในวังกับพวกขุนนางเพื่อฟังรับสั่งจากองค์ฮ่องเต้ที่ร่วมประชุมในทุกวันถ้าไม่ติดวันหยุด

"ถิงเอ๋อร์ไหนบอกเล่าเรื่องที่ลูกจะบอกบนโต๊ะอาหารมาให้หมดเลยนะมันเกิดอะไรขึ้นจึงทำให้ลูกของแม่ถึงขั้นจะขอถอนหมั้นจากแม่ทัพ ทั้งที่มีสัญญาหมั้นหมายมาตั้งแต่เด็กแล้วลูกเคยบอกกับแม่ว่าขาดแม่ทัพเผิงเย่ห่าวไม่ได้เจ้าต้องขาดใจตายอย่างไรเล่าลูก"

"ท่านแม่เป็นข้าที่โง่เขลาเพราะยังเด็กสาวที่โง่งมที่วิ่งไล่ตามคนที่เขาไม่ได้รักและสนใจใยดีในตัวของข้าเลยสักนิดเดียวแม้ว่าเขาจะว่าให้ลูกเสียใจก็หลายครั้งแต่ลูกก็ยังตัดใจไม่ได้มานานหลายปี ในสัญญาหมั้นหมายจะให้แต่งเข้าจวนแม่ทัพเมื่อลูกอายุครบสิบแปดปีนั้น ตลอดเวลาสองปีลูกกลายเป็นคนร้ายกาจในสายตาของคนทั้งเมืองหลวงเพราะหึงหวงในตัวคู่หมั้นจนแม่ทัพเบื่อหน่ายในตัวของข้าข้าก็ยังหน้าด้านวิ่งไล่ตามเขามาตลอด จนเมื่อคืนนี้ข้าโดนคุณหนูฟางเจี้ยนผิงใช้เล่ห์ทำเป็นว่าข้าทำนางตกน้ำไปพร้อมกันกับนาง ทุกคนต่างเพ็งเล็งมาที่ลูกเพราะตลอดเวลาเป็นนางที่เข้ามาหาเรื่องให้ลูกโมโหจะทำร้ายร่างกายนางก่อนแต่ข้าไม่เคยทำร้ายนางนะเจ้าคะ แสร้งว่าโดนลูกกระทำนางก่อนตลอดจนได้เป็นนางเอกที่ถูกนางร้ายอย่างลูกจนชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั้งเมืองหลวง    เมื่อคืนนี้นางถึงกับบอกให้ลูกถอนหมั้นให้ท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวเพราะไม่คู่ควรกับการเป็นคู่หมั้นของท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าว ทำให้ข้ากับนางทะเลาะกันบนสะพานกลางสระบัวทั้งที่นางเป็นคนลงมือยื่อฉุดกับข้าจนตกน้ำไปด้วยกัน เป็นข้าที่หัวกระแทกหินจนเกือบไม่ได้มาเจอท่านพ่อท่านแม่พี่ใหญ่แล้วด้วยทำให้ข้าคิดได้ว่าข้านั้นช่างโง่งมกับคนที่เขาไม่ได้รักวิ่งไล่ให้ตายเขาก็ยังไม่รักข้าอยู่ดี  แม้แต่ช่วยเขายังเลือกช่วยคุณหนูฟางเจี้ยนผิงเลยเจ้าค่ะท่านแม่ข้าจึงคิดว่าจะให้ท่านพ่อคุยเรื่องถอนหมั้นให้อิสระกับท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าว อย่าได้ยึดหมั้นคำสัญญาของท่านปู่เลยนะเจ้าคะ ท่านคงจะเสีใจที่ลูกหลานต้องฝืนแต่งไปคงจะไม่มีความสุขและแต่งเมียเล็กเมียน้อยซึ่งข้าคงจะทำใจไม่ได้ ถ้าชาตินี้ไม่มีใครรักเดียวเหมือนท่านพ่อข้าว่านลี่ถิงจะไม่ขอแต่งงานกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้นเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่พี่ใหญ่"  ว่านลี่ถิงตอบคำถามรวดเดียวจนคอแห้งต้องรินน้ำชาขึ้นมาดื่มแก้คอแห้ง

"จริงหรือถิงเอ๋อร์ลูกแม่นี้แม่เกือบจะเสียลูกไปเพราะความอิจฉาของคุณหนูทั้งหลายที่หมายปองท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวท่านพี่เราจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ! "   มารดาของนางหันไปหาบิดาหลังจากฟังบุตรสาวเล่าเรื่องทุกอย่างจบลง

ท่านพ่อกับพี่ใหญ่ก็ดูตกใจไม่ต่างกันพอได้ยินสิ่งที่นางเล่าทุกอย่างที่นางเจอมาตลอดสองปีตั้งแต่ปักปิ่นมาจนตอนนี้นางได้สิบเจ็ดปีกว่าแล้ว อีกไม่นานก็จะครบสิบแปดที่ต้องแต่งเข้าจวนของท่านแม่ทัพ

"เรื่องนี้คงต้องหารือกันนะขอรับท่านพ่อ" ว่านลี่ขุ่ยเอ่ยปากขึ้นหลังจากฟังสิ่งที่น้องสาวเล่าให้ฟัง

สองพ่อลูกมองหน้ากันมองสองแม่ลูกที่กอดกันอยู่ด้านข้างเก้าอี้ถัดไปด้วยความเป็นห่วง

 "เรื่องนี้พ่อกับพี่ชายของลูกจะนัดท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวมาคุยกันอีกทีถ้าเขาจะถอนหมั้นพ่อก็ไม่ขัดข้องขอเพียงลูกอย่ากับคำไปวิ่งไล่ตามแม่ทัพให้ขายหน้าอีกถ้าเกิดถอนหมั้นกันแล้ว"    บิดาของนางบอกบุตรสาวอีกครั้งเพราะนางนั้นรักคู่หมั้นจนบางครั้งบอกอะไรก็ไม่ฟังดื้อรั้นหัวชนฝามาตลอด

"เจ้าค่ะท่านพ่อลูกจะไม่วิ่งตามผู้ชายที่ทิ้งให้ลูกอยู่ในน้ำแต่เลือกช่วยคนอื่นที่ไม่ใช่คู่หมั้นของตัวเอง อีกทั้งยังเอาเสื้อคลุมสวมให้นางทั้งที่ข้ายังตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำถ้าไม่มีพี่ซิงซิงข้าคงจะตายไปแล้วละเจ้าค่ะ ผู้ชายคนนั้นไม่คู่ควรกับความรักที่บริสุทธิ์ของลูกเขามีเพียงคำพูดที่ทำให้ลูกเสียใจทั้งที่ลูกต่างอยากเอาใจเขาในฐานะคู่หมั้นข้าคนที่หลงรักเขาหัวปักหัวปำข้าคนนั้นได้ตายไปแล้วเมื่อคืนนี้เจ้าค่ะท่านแม่ พี่ซิงซิงกระโดดลงน้ำดึงลูกขึ้นมาจากปรโลกคนที่ลูกจะตอบแทนคือสาวใช้ของลูกกับครอบครัวของลูกหาใช่ผู้ชายที่ไร้หัวใจคนนั้น จะโทษเขาก็ไม่ได้เพราะว่าเขาเองคงจะขัดคำสั่งของครอบครัวไม่ได้จึงมาลงที่ข้าที่รักเขามากกว่าตัวเองเสียอีก"  ว่านลี่ถิงบอกบิดามารดารวมถึงพี่ชายของนาง

จากนั้นทุกคนต่างก็หาวิธีที่จะถอนหมั้นให้กับนางบิดาเรียกพ่อบ้านมาเขียนเทียบเชิญแม่ทัพเผิงเย่ห่าวมาหารือเรื่องของทั้งสองครอบครัว

"ท่านพ่อเจ้าค่ะถ้าเกิดว่าฮ่องเต้ส่งท่านพ่อกับพี่ใหญ่ไปประจำที่เมืองอื่นข้ากับท่านแม่ขอไปอยู่ด้วยนะเจ้าคะ ข้าไม่อยากอยู่เมืองหลวงเพื่อรอพวกท่านอีกต่อไปแล้วและข้าก็สงสารท่านแม่ที่รอท่านพ่อกลับมาจากชายแดนแต่ติดที่ต้องดูแลข้าที่เอาแต่ใจไม่อยากเดินทางเพราะกลัวว่าตัวเองจะลำบากต่อจากนี้ลูกสาวคนนี้จะหาตำลึงมาเติมคลังให้ท่านแม่จนเต็มเลยคอยดูนะเจ้าคะ"   ว่านลี่ถิงบอกกับบิดามารดารวมถึงพี่ชายของนางเองด้วยเพราะตำลึงส่วนใหญ่นางนั้นใช้ซื้อของสวยๆงามๆ เพื่อให้คู่หมั้นหนุ่มเห็นและชมนางบ้างเวลาพบกันแต่ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะสนใจไม่ว่านางจะพยายามเพียงใดนี้คือความรู้สึกของเจ้าของร่างเดิมที่มี