Share

แน่นจริง ๆ

last update Last Updated: 2025-05-11 09:29:55

“ผมปลุกยังไงลูกค้าท่านนี้ก็ไม่ยอมตื่นเลยครับ ทำยังไงดี ผมนัดกับแฟนไว้ด้วยสิ พี่ครับช่วยผมด้วยครับถ้าครั้งนี้ผมเบี้ยวนัดเธออีก ผมตายแน่”

“อื่ม กลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มรุ่นน้องมีท่าทีลำบากใจ เซนจึงอาสาจัดการเอง

“ขอบคุณครับ พี่เป็นลูกพี่ที่ดีที่สุดดด..”

ชายหนุ่มรุ่นน้องรีบขอบคุณผู้เป็นนายก่อนจะรีบออกไป

“เฮ้อออ… เอาไงดีล่ะ”

เซนยืนมองใบหน้าที่คุ้นเคยขณะที่หลับอยู่บนโต๊ะ อย่างคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี

“คุณ คุณครับ”

“…..”

เซนตัดสินใจเรียกอีกฝ่ายอีกครั้ง แต่ก็ไร้เสียงและปฏิกิริยาตอบรับใด ๆ เซนจึงตัดสินใจได้ว่า ก็คงต้องพากลับไปด้วยแล้วแหละ

“… ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”

แต่ในขณะที่เซนกำลังจะก้มตัวลงไปอุ้มอีกฝ่าย ร่างสูงก็ชะงักไปก่อนจะเปลี่ยนท่าทางใหม่ สุดท้ายก็คือ เซนเลือกที่จะอุ้มร่างไร้สติพาดไปบนบ่าแกร่ง แล้วเดินออกไปพร้อมกับพึมพำเบา ๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านั้นได้ขึ้นมา

เพราะวันนี้ค่อนข้างดึกแล้วทั่วทั้งถนนแทบจะไม่มีทั้งคนและรถที่สัญจรผ่านไปมา และเพราะคอนโดอยู่ใกล้กับร้านอาหารอยู่แล้วเซนจึงเดินไปไม่นานก็เกือบจะถึงแล้ว

“… หืมม?”

ไอน์ที่อยู่ ๆ ก็รู้สึกตัวขึ้นมาเพราะแรงสั่นจากการเคลื่อนไหวของคนที่แบก สายตาที่พร่าเบลออยู่มองเบื้องหน้ากลับพบกับภาพที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง จนเดาไม่ถูกว่าคืออะไร

“…. เอ๋ ก้น?”

ไอน์พยายามโฟกัสอีกครั้งก็พบกับก้น ใช่ก้นแน่น ๆ ที่กำลังขยับเคลื่อนไหว ทันเท่าความคิดไอน์ก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นไปบีบขยำเพื่อพิสุทธิ์ความจริงในทันที

“ โอ้… แน่น จริง ๆ ด้วย”

“…..”

เซนที่รับรู้ถึงสัมผัสก็หยุดชะงักฝีเท้าทันทีเช่นกัน ตอนแรกเขาเองยังไม่แน่ใจ แต่เมื่อเขาหยุดเดินแต่สัมผัสที่โดนฝ่ามือบีบขยำก้นของเขายังคงอยู่ และความคิดเดียวที่เขานั้นคิดได้โดยที่ไม่ต้องเดาก็คือ นี่ตัวเขาโดนคนเมาลวนลามอีกแล้วเหรอ แถมยังเป็นคนเมาคนเดิมอีกต่างหาก แม้ตอนแรกเขานั้นจะพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่สุ่มเสี่ยงโดยการที่อุ้มอีกฝ่ายพาดบ่าแล้ว แต่ดูตอนนี้สิ แล้วที่เขาทำนั้นมันเพื่ออะไรกัน

“ ถ้ามีแรงบีบก้นคนอื่น ก็คงมีแรงเดินเองได้แล้วสินะ”

ไม่รอช้าเสียงทุ้มต่ำเอ่ยพูดเสียงรอดไรฟันอย่างหมดความอดทน เพราะยังถูกมือของอีกฝ่ายบีบขยำก้นตัวเองอยู่อย่างนั้น ก่อนจะปล่อยร่างคนที่ตนเองแบกไว้ลงมา

“อะ อึก! ไม่ได้แน่น แต่ก้น นี่หน่า”

“…..”

เพราะอีกฝ่ายทำทีท่าจะล้มลงไป เซนจึงรีบคว้าตัวเข้ามากอดไว้ด้วยสัญชาตญาณ แต่กลับได้ยินเสียงพูดพึมพำออกมา จนเซนยืนตัวเกร็งไปชั่วขณะ เพราะเข้าใจความหมายที่อีกคนพูดอย่างชัดเจน จนใบหน้าหล่อเหลาเริ่มขึ้นสี

“.. นี่ คุณ!? อย่าบอกนะว่า… หลับไปแล้ว!?”

“…..”

ทันทีที่เซนตั้งสติได้ก็กะจะต่อว่าคนขี้เมาชอบลวนลาม แต่เหมือนร่างที่อยู่ในอ้อมอกเขาจะนิ่งไปแล้ว จนสุดท้ายเขาก็เอ่ยถามขึ้น และก็… ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบกลับใด ๆ

“ เฮ้อออ…ปล่อยทิ้งไว้ตรงนี้เลยดีมั้ย?”

ถ้าจะเมาแล้วหลับจนไม่รู้สึกตัวแบบนี้ สู้เมาแล้วอาละวาดไปเลยยังจะดีเสียกว่า ตัวเขานั้นจะได้จับส่งตำรวจให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

“… เหอะ ๆ ”

สุดท้ายเซนก็อุ้มร่างคนไร้สติกลับมาบ้านพร้อมทั้งให้นอนโซฟาแล้วห่มผ้าให้เรียบร้อย แต่พอสายตาคู่คมมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่หลับลึกจนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ก็กลับเป็นตัวเองที่อยู่ ๆ ก็รู้สึกหัวเสียขึ้นมา ก่อนจะหัวเราะในลำคอ พร้อมกับเสยผมอย่างนึกตลกตัวเอง

คนรู้จักก็ไม่ใช่ ขนาดชื่อยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ คุยกันดี ๆ สักประโยคยังไม่เคย แต่กลับโดนอะไรต่อมิอะไรที่ยากเกินกว่าจะอธิบายได้ไปแล้วด้วยซ้ำ ให้คิดให้ตายยังไงตัวเขาเองก็อธิบายความสัมพันธุ์แบบนี้ไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

จะบอกว่าคนแปลกหน้า? …ก็คุ้นหน้าเกินกว่าจะบอกว่าไม่รู้จัก

จะบอกว่าคนรู้จัก แต่… ทั้งชื่อ ที่อยู่ ก็ไม่มีอะไรเลยที่เขารู้

จะบอกว่า.. เอ่ออ… คู่นอน ก็ยังไม่เคยนอนด้วยกัน แต่… ก็ทำอะไรที่ยากจะอธิบายด้วยกันไปแล้ว

“ สรุป เฮ้อออ.. แล้วมันอะไรล่ะเนี่ย??”

เซนที่ทรุดตัวนั่งลงที่พื้นหันหลังพิงโซฟาที่มีอีกคนนอนหลับอยู่ คิดอย่างหัวเสียพร้อมทั้งเหลือบมองอีกฝ่ายที่หายใจเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ หลับลึกจนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยแม้แต่น้อย

“ เพราะหลับลึกขนาดนี้ไง โดนใครเขาพาไปไหน ถึงได้ไม่รู้”

มือหนาเอื้อมไปลูบข้างแก้มของอีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยพูดออกมา แต่เพราะสัมผัสที่เรียบเนียน ทำให้เซนค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่มุมปากแล้วสัมผัสอีกครั้ง

ถึงว่า… เพราะนุ่มขนาดนี้ ตอนที่ตัวตนของเขาอยู่ข้างในถึงได้รู้สึกมากถึงขนาดนั้น

แม้จะโดนสัมผัสแต่คนนอนหลับก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใด ๆ ยิ่งทำให้สายตาคู่คมที่จดจ้องอยู่มีประกายแวบผ่าน พร้อมความคิดที่ว่า…

“ ถ้าสอดใส่นิ้วเข้าไป …จะรู้ตัวหรือเปล่า”

“ถ้ายัง …แล้วลิ้นล่ะ จะรู้ตัวหรือเปล่า”

“ถ้ายัง แล้ว.. อะไรที่มากกว่านั้นล่ะ จะยังคงนอนหลับได้อย่างสบายใจแบบนี้หรือเปล่…”

เซนที่อยู่ ๆ ก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไปก็สะดุ้งตัวลุกขึ้นยืนแล้วรีบสาวเท้าเข้าห้องไปอย่างรวดเร็วทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   คบตั้งแต่ให้สิทธิ์แล้วล่ะ

    “อึก อื่ออ”“อรุณสวัสดิ์”เซนที่นอนมองใบหน้าหล่อเหลายามหลับ กำลังขยับแพรขนตายาวเปิดขึ้น ก็เอ่ยทักทายเสียงเบาราวกระซิบ ก่อนจะโน้มตัวเข้าหาแล้วมอบจูมพิตบนหน้าผากเนียน ยิ้มต้อนรับวันใหม่อย่างอารมณ์ดี“อึก อ่าา อะ เอว ผม”ไอน์ที่ตื่นเต็มตาเพราะถูกรอยยิ้มทรงเสน่ห์จู่โจมก็รีบสะดุ้งตัวขึ้น แต่ก็ต้องเผลอร้องออกมาเพราะความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาอย่างกะทันหัน ทำให้ต้องรีบทิ้งตัวลงไปที่เตียงนุ่มอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้“หืม ปวดเอวเหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะลุกขึ้นแล้วบีบนวดให้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล“คุณเซน ผมขอถามอีกคำถาม นี่เป็นครั้งแรกของคุณแน่นะ”ไอน์ที่หวนคิดถึงเรื่องที่ตนและเขาทำกันไปจนเกือบฟ้าสาง ถ้าตนไม่ผล็อยหลับไปก่อน เห็นทีว่าคนหน้าไม่อายคนนี้ก็คงจะไม่ยอมหยุดเป็นแน่ จนเขานั้นเริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วจริง ๆ ว่า เรื่องที่อีกฝ่ายทำกับตนนั้นเป็นครั้งแรกจริง ๆ ใช่ไหม“หืมม แน่นอนสิ ทำไมเหรอ?”“…ช่างมันเถอะครับ คุณไปอาบน้ำก่อนเลยเดี๋ยวผมค่อยไปทีหลัง”เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่เซนตอบกลับมาอย่างซื่อตรง ไอน์ที่เป็นคนถามก็รู้สึกเหลือจะเชื่อที่ตนตั้งแง่ถามออกไป เลยปล่อยร่างให้นอนจมลงไปที่เตียงนอนอีกครั้งแล้วโ

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   ไม่รีบบอกล่ะ

    “เจลน่ะ”เซนที่เห็นท่าทางของไอน์แล้วก็จำต้องกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เพื่อข่มความปวดหนึบตรงแก่นกายของตัวเองไว้ แล้วโฉบใบหน้าเข้าไปขบเม้มที่ติงหูสีแดงระเรื่ออย่างตั้งใจ ก่อนจะกระซิบบอกเสียงแหบพร่า“…. ละ แล้ว ไม่รีบบอกล่ะครับ”ไอน์ที่รู้สึกเสียศักดิ์ศรีและเขินอายอยู่แล้ว ก็พูดโพล่งขึ้นอย่างเลิ่กลั่ก ไม่คิดว่าที่ตัวเองทำไปจะไร้ประโยชน์ แถมยังต้องมาทำอะไรน่าอายแบบที่ไม่เคยทำต่อหน้าอีกฝ่ายอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว“ก็นายไม่ได้ถาม”เซนยังคงตีหน้ามึนตอบออกไปทั้งอย่างนั้น“อะ อยู่ไหนล่ะครับ รีบเอามาสิครับ ไอ้เจลที่ว่าน่ะ”ไอน์ที่เหมือนถูกล้อ ก็ยิ่งเลือดขึ้นหน้าด้วยความเขินอายและเสียหน้าเป็นที่สุด เลยตะโกนถามออกไปทั้งอย่างนั้น ให้ตายสิ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการจะได้กินอะไรที่อยากกินมันจะยากเย็นขนาดนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโมโหขึ้นมาหน่อย ๆ หรือจะไม่ทงไม่ทำมันแล้วดีกว่าหรือเปล่า จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวด้วย ดูจากไอ้กระบองยักษ์นั่น มันใช่ขนาดที่จะเข้ามาในร่างกายของคนได้จริง ๆ หรือไง ต่อให้คลายดีแค่ไหนก็คงไม่พ้นต้องเลือกตกยางออกอยู่ดีไม่ใช่เหรอแต่ไหน ๆ ก็ทำเรื่องน่าอายมจนถึงขนาดนี้แล้ว จะให้ปล่อยเ

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   จำไว้ล่ะ

    “เด็กดี เงียบก่อนนะ เอาอีกไหม”แม้จะยังไม่พอใจ แต่เซนก็ยอมถอดถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง เสียงทุ้มติดแหบเอ่ยถามออกไปเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ พร้อมทั้งไล่จูบซับคราบน้ำตาบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างอ่อนโยน“อื่มม”ไอน์ที่เผลอไผลไปกับรสสัมผัสที่แสนอ่อนโยน พยักหน้าตอบอย่างหลงลืมตัว จนริมฝีปากอ่อนนุ่มถูกความเร้าร้อนเข้าครอบงำอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง“พอใจ หรือยัง”“อึก! อึก”เพราะถูกคนตัวโตแกล้งมอบจูบที่แสนเรียกร้องเอาแต่ใจ พอเผลอไผล ก็กลับผละออก จนไอน์สะอึกเสียอย่างนั้น“ต่อไป ห้ามร้องเพราะคนอื่นอีกนะ ร้องกับฉันแค่คนเดียว”พอเห็นใบหน้าหล่อเหลาเริ่มขมวดคิ้วพร้อมทั้งสะอึก เซนจึงหยุดแกล้งก่อนจะเอื้อมมือไปลูบไล้เช็ดคราบน้ำตาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ให้อย่างเบามือ แล้วเอ่ยพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น“ทำไม ครับ”ไอน์ซบใบหน้าลงตรงฝ่ามืออุ่น ก่อนจะเอ่ยถามอย่างนึกสงสัย“ฉันอยากได้สิทธิ์ที่ทำให้นายร้องไห้เพราะฉันคนเดียว”ดวงตาคู่คมจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยที่ยังคงหลงเหลือประกายของคราบน้ำตา ก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจัง“……”“ได้ไหม ตอบมาสิ”ไอน์ที่ถูกจ้อง หลงลืมตัวไปชั่วขณะ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำอย่างหวั่นไหว หากตีค

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   เอาอีกไหม

    “หยุด ไม่ต้องเรียก หัดหยุดแล้วหัดฟังที่คนอื่นเขาจะพูดบ้าง ไม่ใช่มาถึงก็จะมาพูด ๆ ในสิ่งที่ตัวเองจะพูดอยู่ฝ่ายเดียว มีปากไว้พูดเป็นคนเดียวหรือไง ฮะ แล้วที่มายืนพูด ๆ อยู่หน้าห้องคนอื่นแบบนี้มันได้เหรอ นอกจากจะไม่มีสมองแล้วยังไม่มีมารยาทอีก ฉันเคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกน่ะ”ไม่ว่าจะทักท้วงอย่างไรอีกฝ่ายก็ไม่ยอมหยุดพูด ไอน์ที่หมดความอดทนเลยพูดตัดบทอย่างหัวเสีย“อะ ไอน์ อย่าบอกนะว่า ไอน์ลืมเราไปแล้ว ไม่จริง เรารู้ว่าไอน์รักเรามากแค่ไหน และเราก็รู้แล้วว่าเราเองก็รักไอน์มากแค่ไหนเหมือนกัน เราขอโทษนะไอน์ เรากลับมาคืนดีกันเถอะนะ”ถึงแม้จะชะงักไปเมื่อได้ยินคนตรงหน้าพูดขึ้นมา แต่ปกป้องก็ยังคงเชื่อว่าเป็นเพราะอารมณ์โกรธ และตอนนี้ตนก็มาถึงที่นี่แล้ว ไม่มีทางกลับไปมือเปล่าแน่นอน“เหอะ นี่นาย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงฮะ!!”ไอน์ฟังปกป้องอดีตแฟนเก่าพล่าม จนหัวเราะออกมาเสียงต่ำ ยิ่งฟังก็ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทั้งตัวเขาและปกป้องจะเข้าใจกันได้ไปในทางที่ดีขึ้น อย่าว่าแต่ตกลงเลย แค่พูดกันดี ๆ ยังเข้าใจคนละความหมาย จนตอนนี้ไอน์แทบจะเหลืออดด้วยความหงุดหงิดอยู่แล้ว“ทำไม อย่าบอกนะ ว่าเพรา

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   บอกแล้วใช่ไหม

    “หึ ก็หล่อจริง ๆ นั่นแหละ”เซนหยิบกระดาษแผ่นเล็กเปิดออกแล้วอ่านตามข้อความ “ตั้งใจทำงานนะครับ น้องชายสุดหล่อมาให้กำลังใจแล้ว” ก่อนจะยกยิ้มแล้วพึมพำออกมาเสียงเบา“ฮะ พี่พูดว่าอะไรนะครับ”พนักงานหนุ่มรุ่นน้อง ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอ่ยถามอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงพูดของเจ้านายไม่ชัด“ไม่มีอะไร”เซนตอบด้วยท่าทีเรียบเฉย ก่อนจะรีบเก็บกระดาษแผ่นเล็กใส่ในกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว“หืมม…”พนักงานหนุ่มรุ่นน้อง เห็นท่าทีมีพิรุธของเจ้านายหนุ่มเลยเลิกคิ้วทำเสียงอย่างสงสัย“เสร็จแล้วก็ไปทำงาน”เซนแสร้งทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วตอบกลับพนักงานหนุ่มรุ่นน้องเหมือนอย่างปกติ“ครับ คร้าบบ…”แต่พนักงานหนุ่มรุ่นน้อง รู้จักเซนมาหลายปีจึงสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนแต่ก็แสร้งลากเสียงตอบรับ อย่างทะเล้นก่อนจะรีบวิ่งออกไปเมื่อเห็นสายตาดุของรุ่นพี่ผู้เป็นนาย“คุณเซน”ไอน์ที่ยืนพิงอยู่ข้างร้านเอ่ยเรียกอีกฝ่ายทันทีที่ร่างสูงออกมาจากร้าน“หืม.. ทำไมยังไม่กลับอีก”สายตาคู่คมหันไปมองเจ้าของเสียงก่อนจะเลิกคิ้วเอ่ยถามอย่างสงสัย“ก็รอกลับพร้อมคุณเซนไงครับ”ไอน์ที่เดาไว้อยู่แล้วเลยตอบกลับไปอย่างหย

  • ใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)   ก็หล่อจริง ๆ นั่นแหละ

    “…..”“… ใคร! โทรมาแล้วทำไมไม่พูด จะกวนประสาทกันหรือไง?”“… อะ เอ่ออ ไอน์ เดี๋ยวก่อน นี่ปกป้องเอง”“ฮะ!! ว่าไงนะ!?”“ไอน์ ปกป้องขอโทษ เราเลิกกับแฟ เอ่อ ผู้หญิงคนนั้นไปแล้วนะ จริง ๆ เป็นเรื่องเข้าใจผิด ปกป้องไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ พอดีเพื่อน ๆ เชียร์ให้คู่กันและแซวเล่นเฉย ๆ เราไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ นะ คนที่เรารักที่สุดก็คือไอน์ ไอน์รู้ใช่ไหม เรากำลังจะไปห…”“เหอะ!! พล่ามเสร็จหรือยัง? แล้วไม่ต้องโทรมาอีกนะ”“อะ ไอ…”“เหอะ!! ไอ้เวรนี่ ตัวขัดขวางอารมณ์แท้ ๆ”ไอน์ กดวางสาย ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย แต่ก่อนที่จะโมโหไปมากกว่านั้น ชื่อที่ทำให้ไอน์ต้องมองบนก็โชว์ขึ้นมา ทำให้ไอน์กดรับทันที“สวัสดีน้องชายสุดหล่อ เป็นไงได้ข่าวว่าโดนเท ได้ไปเรียนญี่ปุ่นคนเดียวหรือไง อะไรกันพี่สาวคนนี้ไม่ได้ไปหาแค่แป๊บเดียว เกิดเรื่องเวรอะไรขึ้นกับนายล่ะนั้น”“ให้มัน น้อย ๆ หน่อย แล้วอีกอย่างฉันก็อายุมากกว่าเธอตั้งสามปี”“เอาน่า ๆ หยวนหยวนกันไป”“มายงมาหยวนอะไร เป็นเด็กเป็นเล็กหัดมีสัมมาคารวะซะบ้าง”“โห… บ่นเหมือนคุณปู่เลย แล้วฉันมีข่าวเด็ดจะฟังไหม น้องสาวคนนี้ไปหาสืบมาให้ อย่างยากลำบากเลยนะคะ”“ข่าวอะไรของเธอ ถ้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status