ตอนที่1||สามีหรือไอ้ตัวบดซบ! (1)

วันนี้มหานครเสียนหยาง เมืองหลวงของ ต้าเซี่ย มีงานมงคลเกิดขึ้นจึงคึกคักไปครึ่งเมืองเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์ปราบกบฏองค์ชายรองผ่านไปเมื่อเกือบสองปีเมืองเสียนหยางก็แทบไม่มีงานมงคลจัดขึ้นอย่างเอิกเกริกเช่นนี้บ่อยนัก

แต่วันนี้กลับมีงานมงคลของสองตระกูลใหญ่แล้วยังจัดขึ้นมาอย่างเอิกเกริกอีกด้วยขึ้นมาชาวบ้านชาวเมืองจึงตื่นตาตื่นใจไปตามๆ กัน นั่นคงเพราะจวนที่แต่งสะใภ้ คือจวนเว่ยกั๋วกง หยวนเค่อเจียง สกุลหยวนที่เป็นสกุลเดิมของอดีตหยวนฮองเฮาผู้เป็นมารดาแท้ๆ ของฉางตี้ฮ่องเต้กับชินอ๋อง จึงไม่แปลกที่งานแต่งวันนี้ยิ่งใหญ่ เพราะไม่ใช่เพียงฝ่ายเจ้าบ่าวที่เป็นสกุลใหญ่

ฝ่ายเจ้าสาวเองก็ไม่ธรรมดา สกุลจี นั้นเป็นแม่ทัพใหญ่ของต้าเซี่ยมาเกินสิบเจ็ดรุ่น จนมาถึงรุ่นของ จีม่อชง ผู้นำตระกูลจีคนปัจจุบันคือรุ่นที่สิบแปด นอกจากตำแหน่งแม่ทัพเขายังได้ดำรงตำแหน่งเป็นจีไท่เว่ย แม่ทัพใหญ่ปกป้องมหานครเสียนหยางหรือหน่วยอวี้หลินที่นับเป็นหน่วยทหารกล้าที่ขึ้นตรงต่อฉางตี้ฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียวขณะนี้

ซึ่งน้อยคนนักจะได้นั่งตำแหน่งไท่เว่ยตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบอีกด้วย ซึ่งจีไท่เว่ยผู้นี้นับว่าเขาเป็นกำลังหลักในการช่วยฉางตี้ฮ่องเต้กับชินอ๋องซ่างกวนไท่นั้นร่วมมือกันปราบกบฏองค์ชายรองที่ปลิดชีพอดีตฮ่องเต้กับอดีตฮองเฮาแล้วยังเคียงข้างจนปีศาจดำที่ขณะนั้นยังเป็นองค์ไท่จื่อจนขึ้นเป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่เช่นนี้เขาจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นจีไท่เว่ย ไปเมื่อสองปีก่อน

ไหนจะยังมีแม่ทัพเช่นซานจี (จีคนที่สาม) เจียงจวินที่ติดตามชินอ๋องซ่างกวนไท่ไปรบอยู่ชายแดนเป่ยฉีอีกด้วย ดังนั้นสกุลจีย่อมเป็นสกุลที่มีอำนาจอยู่ในราชสำนักไม่น้อยไปกว่าสกุลหยวนดังนั้นวันนี้เจ้าสาวที่เป็นน้องสาวคนเล็กของสองแม่ทัพคนสำคัญย่อมไม่ธรรมดา

เสียงประทัด เสียงเครื่องสาย คึกคักอย่างยิ่งขบวนเจ้าสาวนี้แค่สินเดิมก็มากมายยาวราวสามลี้ชาวบ้านจึงออกมาดูชมจนสองข้างถนนคึกคักยิ่ง เจ้าสาวตัวอวบอมยิ้มจนปวดแก้ม ปีนี้คุณหนูลิ่วจี จีเมี่ยวหลัว นามรองว่าลิ่วจีอายุสิบแปดปีแล้ว หลังหมั้นหมายกับคุณชายใหญ่ของจวนเว่ยกั๋วกงตั้งแต่อายุสิบสองปี สมัยบิดาของนางยังมีชีวิตอยู่แต่ช่วงนั้นนายท่านจีก็เจ็บป่วยร่างกายแทบไม่ไหวแล้วเนื่องจากเขาเป็นแม่ทัพใหญ่ออกรบแล้วบาดเจ็บหนักกลับมา

แต่เพราะห่วงบุตรสาวคนเดียวบิดาจึงตัดสินใจให้หมั้นหมายกับบุตรชายคนโตของสหายรุ่นน้องเช่นเว่ยกั๋วกง พอจัดการหมั้นหมายได้ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำบิดาของนางก็จากไปจริงๆ ความจริงสัญญาหมั้นหมายดังกล่าวคือรอให้จีเมี่ยวหลัวครบสิบห้าปีก็แต่งเข้าสกุลหยวนได้เลย

แต่เพราะช่วงนั้นกลับมีเหตุการณ์กบฏองค์ชายรองขึ้นมาเสียก่อนงานแต่งจึงต้องรอไปก่อน เนื่องจากบ้านเมืองไม่สงบหากจัดงานแต่งก็ดูจะไม่เหมาะสมเท่าใดนักยิ่งต้าเกอและซานเกอพี่ชายทั้งสองของจีเมี่ยวหลัวนั้นเป็นกำลังสำคัญด้วยแล้วจึงยิ่งไม่สมควรจัดงานมงคล ได้แต่รอให้บ้านเมืองผ่านพ้นวิกฤตไปสักครึ่งปี นางเองก็ไม่คิดมากเชื่อฟังผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายด้วยดี

ทว่าพอครบครึ่งปีสมควรแก่เวลางานมงคลสามารถจัดได้อย่างสะดวก หยวนเค่อเจวี๋ยก็มาคุกเข่าขอให้นางช่วยเห็นใจเขา เพราะสหายรักของเขานั้นเอาชีวิตปกป้องเขาจากโจรร้าย จนถึงแก่ความตายตอนที่บ้านของสหายรักผู้นั้น นอกจากมารดาที่แก่เฒ่ายังคงมีภรรยาที่ตั้งครรภ์แก่จวนเจียนจะคลอด

หยวนเค่อเจวี๋ยรับปากสหายก่อนตายไปแล้วว่าจะช่วยดูแลครอบครัวที่เหลือของสหายคนนั้นทำให้เขาไม่อาจผิดคำพูดได้ หากแต่งงานกับนางในขณะนั้นคงยากที่จะได้ดูแลทั้งมารดาและภรรยาของสหายครรภ์แก่ได้เต็มที่จึงวิงวอนให้จีเมี่ยวหลัวเห็นใจ

นางฟังแล้วจึงรู้สึกเห็นใจจริงๆ งานแต่งของนางกับเขาช้าออกไปอีกสักหน่อยคงไม่เป็นอันใด จึงถามหยวนเค่อเจวี๋ยไปว่าเขาจะให้นางรอไปอีกนานเท่าใด พอเขาตอบขอเวลาสามปี ถึงยามนี้บุตรของสหายคงคลอดแล้วและภรรยาผู้โชคร้ายของสหายผู้นั้นก็คงพอจะดูแลตนเองกับลูกน้อยได้แล้ว

ว่าที่สามีของนางช่างเป็นคนดีมีคุณธรรมจริงๆ …

แน่นอนว่าจีเมี่ยวหลัวย่อมสนับสนุนว่าที่สามีอยู่แล้วดังนั้นงานแต่งของนางกับเขาจึงเพิ่งจัดขึ้นเอาในวันนี้เพราะครบสามปีตามสัญญา คิดแล้วนางก็อดจะแอบแย้มผ้าม่านมองดูเจ้าบ่าวของตนเองเสียมิได้

นางเกิดและเติบโตมาสิบแปดปี แต่ตลอดวัยสาวคือสามปีจีเมี่ยวหลัวไม่เคยมองบุรุษอื่นเพราะจิตใจของนางคิดเสมอว่าตนเองมีคู่หมั้นคู่หมายแล้วถึงไม่เคยรู้จักรความรักมาก่อน แต่ถึงจะอย่างตั้งแต่สามปีก่อนในใจของนางหยวนเค่อเจวี๋ยคือสามีนับเขาคุกเข่าให้นางแล้ว ดังนั้นนอกจากตั้งใจศึกษาวิชาแพทย์จนแตกฉานและสอบเข้าเป็นหวู่โจว (นักชันสูตรยุคโบราณ) จนได้รับคัดเลือกสมดังใจจีเมี่ยวหลัวล้วนไม่เคยคิดจะชายตาแลบุรุษใดอีก

พอวันนี้กำลังจะแต่งให้กับบุรุษที่ตนปีกใจว่าคือสามีอย่างครบถ้วนและถูกต้องทุกทางแล้วนางย่อมยินดีอย่างยิ่ง ซึ่งตลอดเวลาสามปีที่นางต้องรอคอยหยวนเค่อเจวี๋ยจีเมี่ยวหลัวก็มิได้ใช้ชีวิตล่องลอยไปวันๆ นางสอบได้ตำแหน่งหวู่โจวแล้วก็ไปรับราชการอยู่ต่างเมืองมาโดยตลอด จนสามเดือนก่อนจึงได้ย้ายกลับมาเสียนหยางเพื่อเตรียมงานแต่ง

ถูกต้องแล้ว ถึงนางจะเป็นสตรีแต่สามปีก่อนนางก็สามารถสอบเป็นขุนนางได้หลังจากจบการศึกษาวิชาแพทย์หลวง ถึงตำแหน่งจะไม่โดดเด่น แต่หวู่โจว (แพทย์ชันสูตรยุคโบราณ) อาชีพที่นางใฝ่ฝันมาตั้งแต่จำความได้ก็ควรค่าสำหรับนางแล้ว

ดังนั้นต่อให้หัวใจของจีเมี่ยวหลัวยังไม่เคยรู้สึกรักใคร่เจ้าบ่าวในวันนี้แต่นางก็รู้สึกขอบคุณหยวนเค่อเจวี๋ยอยู่มากที่อีกฝ่ายยอมรับอาชีพของนางได้ แถมยังยอมให้นางรับราชการต่อไปได้จนกว่านางจะพอใจ เขาช่างเป็นสามีที่ประเสริฐยิ่งสำหรับนางจริงๆ ...

ประเสริฐกับมารดามันนะสิ!

หลังจากพิธีกราบไหว้ฟ้าดินและบิดามารดากับบรรพชนแล้ว เจ้าสาวจึงถูกส่งเข้าห้องหอรอคอยผู้เป็นเจ้ามาร่วมผูกผมและดื่มสุรามงคลร่วมกันจึงเป็นอันเสร็จสิ้นพิธีต่อจากนั้นก็รอเพียงฤกษ์เข้าแท้จริง

ทว่าแทนที่จีเมี่ยวหลัวจะได้สุขสันต์แสนชื่นมื่นประกอบพิธีสุดท้ายแล้วเตรียมตัวอาบน้ำและรอฤกษ์เข้าหอนางกลับต้องมานั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงกลางห้องหอโดยที่ตรงหน้ามีหนึ่งสตรีกับสองเด็กน้อยคนหนึ่งวัยราวสามขวบกับอีกผู้วัยราวหนึ่งขวบพร้อมถาดน้ำชาอยู่ตรงหน้านี้มันเรื่องบัดซบอันใดกัน?!

จากสุรามงคลเหตุใดจึงกลายเป็นน้ำชารับอี้เหนียงและบุตรชายทั้งที่นางกับสามียังไม่ทันได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกันเลยด้วยซ้ำ!

"ลิ่วจี เจ้าโปรดเห็นใจพวกเราเถิดนะ"

เห็นใจ?!

นางต้องเห็นใจสตรีที่จะมาเป็นอนุภรรยาไม่พอยังต้องรับบุตรชายของอีกฝ่ายมาเป็นบุตรของตนเอง ยังมิทันเข้าหอนางกลับมีบุตรออกมาถึงสองคนมารดามันเถอะ!

"สามปี สามปีที่เจ้าขอเวลาจากข้า ขอเวลาไปดูแลภรรยากับมารดาและบุตรของสหายผู้มีพระคุณสูงส่งเทียมฟ้า ดูแลกันอย่างดีเสียจริง ดีจนได้ลูกชายมาเพิ่มอีกคนแล้ว ข้าขอถามเจ้าสักหลายคำหน่อยเถิดนะเจิ้งไห่ เจ้าดูแลกันอย่างไร? ดูแลกันท่าใด? "

จีเมี่ยวหลัวปกติย่อมทราบตนเองไม่ใช่สตรีเฉลียวฉลาดและมีรูปโฉมล่มปฐพี แต่พอวันนี้นางกลับรู้สึกว่าตนเองโง่เขลาจนเขาบนศีรษะนั้นงอกออกมายาวกว่ากระบือไปเสียแล้ว โกรธจนอยากสังหารคนเป็นอย่างไรนางเพิ่งกระจ่าง