“เลน่า” เสียงเขาเริ่มไม่พอใจที่เธอไม่เข้ามาให้เขาสอดใส่เสียที “ไหนบอกว่าไม่กลัวแล้วไง” นี่เราเคยกลัว...แน่ละถ้าเห็นครั้งแรกก็ต้องกลัวเป็นเรื่องธรรมดา เลน่าขยับเข้าไปใกล้มากขึ้นถึงมือเขาง่าย
ควับ! “แฉะแล้ว” เมื่อเลน่าขึ้นคร่อมนั่งตัก เขาใช้ปลายนิ้วไล้สัมผัสกลางกลีบฉ่ำแฉะสะกิดกวัดแกว่งติ่งสาว กระตุ้นแรงตอดรัดเพิ่มน้ำให้หลั่งออกมา อาร์สสส พวกเขาเหมือนกันมากคือความชำนาญการใช้นิ้ว...
อู้ยยย อาร์สสสส “เสียว...พี่ ฉัน...เสียว เสียวมาก”
“อย่าเสร็จนะ” เสียงเขาเข้มขึ้น มาวินตอนนี้แตกต่างในยามปกติก่อนนี้ยังรู้สึกว่าเขาเป็นเทพบุตรแต่ทำไมตอนนี้เขาดูแข็งกร้าวร้ายกาจอย่างกับปีศาจเลย “คงเจ็บไม่มาก”
อื้มมม เขาสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ ทำไมเหมือนว่าร่างกายเธอจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “สะ...เสียวจัง”
“อย่างพึ่งตอด...” เสียงเขาแหบพร่า ใบหน้าเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ เส้นเลือดปูดโนนเป็นแนวตั้งแต่ขมับเรื่อยลงมา แม้จะเสียวและไร้ประสบการณ์แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าเขาเจ็บปวด แต่หาใช่ความทรมานเสียทั้งหมด
“ที่รัก...พี่ไหวมั้ยคะ” เธอลูบใบหน้าเขา เขาจึงผ่อนคลาย
“เลน่าชอบมั้ย” เลน่าพยักหน้า แก้มเธอแดง ตัวเธอก็แดง เธอรู้สึกเจ็บแต่น่าแปลกว่าความเจ็บปวดนี้ทำให้เธอเสียวจนยากจะบรรยายให้ใครเข้าใจ “ใจเต้นแรงเสมอเลย” เขากอบกุมเนินอกข้างซ้ายของเธอและบีบมัน “พี่รู้สึกได้ และชอบมากเลย”
เลน่ายิ้มและก้มมองความใหญ่ที่หายเข้าไปเพียงแค่ครึ่งเดียว สิ่งที่ฝังอยู่ในลำเนื้อของเขามันคืออะไร มันจะใช่สิ่งนั้นจริงๆมั้ย ถ้าใช่มันจะทำให้ผู้หญิงมีความสุขมาก...แต่ทำไมเขาต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย
…เพื่อความสุขของเธอเหรอ โอ้ววว เสียงครางของเขาและเธอ เมื่อเขาขยับดันเข้าไปสุดลำ “รู้สึกดีเหมือนเดิมมั้ย” เฮ่อ เฮ่อ “ค่ะ...ไม่ค่ะ ดีกว่ามาก” มาวินยิ้มอย่างพอใจ
“เลน่าตอดพี่แรงไปแล้ว”
“ก็มันเสียว...ซี๊ดดดด...มากจริงๆค่ะ...ดีกว่านิ้ว”
“เอาของพี่ไปเทียบกับนิ้วเหรอ...” เลน่ายิ้มกว้าง สองแขนคล้องกอดคอเขาและเป็นฝ่ายโน้มเข้าหากลีบปากสีชมพูของเขา ปลายลิ้นละเลียที่ริมฝีปากเขาและค่อยแทรกลิ้นผ่านรอยแยกริมฝีปากไปอย่างช้าๆ ลิ้นเจอลิ้น ทั้งสองร่วมกันกวัดแกว่งละเลงใส่กันและกัน สะโพกกลมขยับย่ำยีเขา
อ๊ะ อ๊ะ อาร์สสส เสียงครางก้องกังวาลดังก้อง สำหรับเลน่าประสบการณ์แบบนี้เธอไม่เคยเป็นมาก่อน เธอกรีดร้องด้วยความบ้าคลั่ง สะโพกยังคงขยับ...
โอ้ววว เสียงครางทุ่มต่ำ ก้องสะท้อนไปกับท่วงจังหวะย่ำยีที่บ้าคลั่งของเลน่า ยิ่งเธอรุนแรงมากแค่ไหนเขาก็ยิ่งทั้งเสียว ทั้งมันส์ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ลองของเขาแล้วจะไม่ละทิ้งความเขินอาย พวกเธอจะหลงลืมตัวตนความเป็นตัวเองกลายเป็นปีศาจสาวกระหายเซ็กส์ กรณีนี้แม้แต่เลน่าก็ไม่ได้รับการยกเว้น ซี๊ดดดด ปั่บปั่บ น้ำเสียวไหลเยิ้มออกมามากมาย แน่นอนว่ามันเป็นของเลน่า น้ำเธอเยอะมาก ยิ่งเสียวมากก็จะหลั่งเยอะมาก
พั่บพั่บ อ๊ะอ๊ะ เธอเร่งจังหวะเร็วขึ้น เธอใกล้แล้ว เขาเองก็เช่นกัน อาร์สสสส กรี๊ดดดดด เลน่ากรีดร้องออกมา ควับ! เธอแอ่นสะโพกเบียดกลืนกินเขาขยี้ตอดเขาแน่น “อย่าพึ่งปล่อย” เขาบอกให้เธอตอดเขารีดน้ำในตัวเขาต่อไป อ้าร์ ซี๊ดดดด มาวินพ่นน้ำรักพวยพุ่งใส่เต็มช่องท้องน้อยอัดแน่นในตัวเธอ “ถ้าดึงออก น้ำจะไหลออกมาไม่น้อย” เขาพูดเสียบปนหอบ เลน่าไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เพราะเธอเหนื่อยจนร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ เฮ่อ เฮ่อ ร่างกายเธอเหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ
“เราคงต้องคาไว้แบบนี้สักพัก...ได้เวลาแข่งแล้ว” เลน่าซบใบหน้าซุกซอกคอเขาและผล็อยหลับไปในทันที จุดเชื่อมประสานยังแนบแน่นเหมือนเดิม ควับ! มาวินหมุนเก้าอี้มายังแป้นคีย์บอร์ดและหน้าจอปุ่มต่างๆ ใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นมุ่งมั่นสมาธิจดจ่อที่หน้าจอตรงหน้า สองแขนกางออกอ้อมร่างที่อ้อมอก ไปเตรียมพร้อมบนแป้นคีย์บอร์ด
“ลีโอ” เขากดปุ่มสีแดงและเอ่ยเรียก
“ชัดเจน” ลีโอตอบกลับมา
“ดี”
“เลน่า เลน่าที่รัก”
“เธอหลับไปแล้ว”
“หลับไปแล้ว...เฮ้! นี่นายรุนแรงใส่เธอใช่มั้ย” หึ!
“พูดใหม่ให้ถูก ฉันต่างหากที่ถูกเธอทำรุนแรง”
“ว้าววว!! เลน่ายามเร้าร้อนน่ารักที่สุด เสียดาวที่ไม่เห็นแบบพื้นที่จำกัด เธอจะน่ารักน่าหลงใหลมากแค่ไหน อยากเห็นอยากเห็น...”
“หยุดไร้สาระได้แล้ว ตั้งใจแข่ง”
“บันทึกชัยชนะของฉันไว้ แล้วพวกเราจะดูพร้อมกันอีกครั้ง” อืม มาวินขานรับสั้นๆ แม้จะมีร่างอ้อนแอ้นถูกเขาชอนไชเสียบคาไว้ มาวินก็ไม่ได้เสียสามาธิกับการแข่งของลีโอ
โค้งหน้าปรับองศาพวงมาลัยมาสี่สิบเจ็ดไม่ต้องลดความเร็วในตอนแรก พื้นถนนตรงนั้นพึ่งปรับปรุงความหนืดสูง โอเค ลีโอตอบรับสั้นๆ
ตอนนี้คู่แข่งตามนายอยู่สี่สิบวินาทีแล้ว...ช่วงโค้งนายทำเวลาได้ดีมาก คู่แข่งตามหลังเป็นห้าสิบสองวินาที รักษาความเร็ว รอบที่สองรักษาระดับไว้ ต้องห่างกันถึงนาทีได้แน่...เตรียมรับชัยชนะได้เลยสำหรับยกแรก เข้าใจแล้ว ลีโอตอบรับด้วยความยินดี
“ถ้าฉันไม่มีนาย ชัยชนะของฉันก็แค่ชัยชนะ คงไม่มีความสวยงามสมบูรณ์แบบถึงเพียงนี้” อืม ฮ่าฮ่า มาวินขานรับสั้นๆไม่ถ่อมตัวเลย ลีโอจึงหัวเราะเสียงใส
แต่เดิมลีโอสนแต่ชัยชนะ แต่ตั้งแต่ที่มาวินเข้ามาในชีวิตเขา มาวินผู้มีแบบแผน เขาสามารถบอกได้เลยว่าลีโอจะชนะหรือไม่ วิธีการของพวกเขาไม่ใช่การโกง แต่เป็นการสอดแนมคู่แข่ง และประเมินสิ่งแวดล้อมตัวแปรภายนอกทั้งหมด เคยมีเหมือนกันว่ามาวินเคยเตือนว่าโอกาสชนะเป็นแค่ศูนย์จุดเก้าเปอร์เซ็นต์ และการแข่งครั้งนั้นก็ทำลีโอเลือดตาแทบกระเด็นแต่ในที่สุดเขาก็คว้าชัยชนะมาได้ เพื่อรักษาระดับของตัวเองไว้
“เลน่าโอเคมั้ย” จู่ๆเสียงหัวเราะสดใสของลีโอก็เปลี่ยนเป็นเสียงเคร่งขรึม
“นายก็สังเกตุเห็นด้วยเหรอ” อืม ลีโอขานรับ เข้ารอบที่สองแล้วระวังดัวย มาวินเตือนแทรกบทสนทนาหลัก “เป็นไปได้มั้ยว่าเลือดเธอ...”
“ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”
“ให้ยาเธอเร็วขึ้นได้มั้ย”
“ถ้านายไม่อยากตายเหมือนสามคนที่ผ่านมา ก็เคารพกฎที่พ่อย้ำบอกไว้” แพทริกพยักหน้าเข้าใจดี พ่อเป็นพ่อแท้ๆของเขา พ่อยังอุปการะเลี้ยงดูเด็กชายอีกสี่คน สามคนได้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะต้องการข้ามขีดข้อจำกัด แต่เขากับมาวินดีที่ตอนนั้นพวกเขาได้รับยกเว้นหยุดการทำงานไปสองปีเพื่อไปเรียนต่อ จึงไม่ได้บ้าระห่ำเหมือนสามคนที่ดูแลลูกค้าโดยการสอดใส่ประตูหลัง ในช่วงแรกๆ ก็ดูจะดีมีความสุขทั้งคนรับและคนรุก แต่ด้วยแรงบีดตอดรัดที่มากกว่าสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ท่อนเอ็นของพวกเขาเกิดช้ำในมีอาการเลือดคั่ง นั่นเป็นสาเหตุการเสียชีวิตในเวลาไล่เรี่ยกันของทั้งสามพ่อของพวกเขาก็ยังดีที่อดทนรอให้เขาสองคนเรียนจบ เมื่อกลับมาพวกเขาจึงได้รู้เรื่องนี้ ในตอนนั้นทั้งเขาและมาวินก็ต้องออกมารับแขกเรียกกระแสความนิยมของผับกลับมาอีกครั้งมาวินโด่งดังมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ค่าตัวมาวินพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่พ่อบอกให้เขาถอนตัวเพื่อมารับช่วงงานบริหารต่อจากพ่อ เมื่อพ่อเหลือเวลาไม่มากแล้ว ในตอนนั้นพ่อจะส่งตัวเขาไปหาหมอผ่าตัดคืนความเป็นปกติ แต่เป็นเขาเองที่ไม่ยอม ได้แต่อ้างโน้นอ้างนี้ นั่นก็เพราะ
“มันอยู่ตรงไหน” เลน่าจำได้ว่านอกจากตัวบ้านแล้วเธอไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าแผลโซลาร์เซลล์เลย ลีโอชี้นิ้วไปอีกด้านของฝั่งยอดเขาสูง “โรงงานผลิตไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ในพื้นที่เกือบสี่ไร่ทางด้านโน้น ความจริงมันก็มากเกินไป แต่เผื่อเหลือดีกว่าขาด ตราบใดที่พระอาทิตย์ไม่หมดไป บนเกาะนี้ก็จะมีไฟฟ้าใช้นานกว่ายี่สิบปี” เลน่ามองลีโออย่างทึ่งๆเขายังเสริมต่อด้วยว่า “การใช้พลังงานไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์มันมีแต่ดี เราช่วยโลกไว้ด้วย ปัจจุบันเป็นที่รู้ดีว่าทรัพยากรธรรมชาติได้ร่อยหรอลงไปไม่น้อย ลดการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่ใช้แล้วหมดไป มาเป็นการใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่ถึงแม้จะมีแค่ดวงเดียวแต่ไม่มีวันหมด ดีกว่ามากเลยใช่มั้ย”“ลีโอ...ทำไมถึงดีกับฉันขนาดนี้” ลีโอกระพริบตามองเลน่าอย่างไม่เข้าใจ เมื่อจู่ๆเลน่าก็เปลี่ยนเรื่อง แต่ลีโอกลับมีความสุขเมื่อได้เห็นสายตาที่มองเขาด้วยความภาคภูมิใจ“ถ้าต้องการคำตอบ...มันก็เป็นคำตอบเดิมๆที่ตรงกับใจ เพราะผมรักคุณไงเลน่่า” เขาพูดพร้อมกับคว้าผ้าขนหนูในมือเธอมาถือไว้และช่วยเธอเช็ดผมอย่างเบามือ
ลีโอกระหยิ่มอมยิ้มอย่างขบขัน แต่ก็เก็บอาการไว้ เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอคิด เขาจะยังไม่บอกความลับนี้แก่เธอจนกว่าเขาจะแน่ใจว่าเธอเลน่าสายเลือดใหม่คนนี้จะเข้าใจจริงใจกับเขาและมาวินอย่างสนิทใจ แม้เธอจะเป็นผู้เอาความลับนี้ของเขากลับคืนมาก็ตามลีโอกระชับชายเสื้อคลุมค่อยๆเลื่อนขึ้นทีละน้อย เลน่าไม่ได้ขัดขืนหรือห้ามปรามแต่อย่างใด พรึ่บ! อื้มมมม ลีโอครางออกมาอย่างพอใจเมื่อเสื้อคลุมพ้นศีรษะเธอเผยแผ่นหลังบางขาวเนียนที่ยังปรากฎร่องรอยคิสมาร์กจางๆ จุ๊บ ลีโอประทับจุมพิตกลางกระดูกสันหลัง อื้มมมม เลน่าครางหดเกร็งร่างกายตามสัญชาติญาณในทันที“นอนคว่ำ” เขากระซิบบอก เลน่าทำตามในทันที เปิดเผยด้านหลังดีกว่าเปิดด้านหน้า แบบนี้เธอยังเก็บหน้าที่เขินอายจนแดงไว้ได้บ้าง ควับ!“นอนเฉยๆนะ” เสียงเขาลีโอแหบพร่า เขาก็กำลังระงับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองอยู่ “รอให้แดดอ่อนลงกว่านี้สักหน่อยแล้วค่อยลงไปเล่นน้ำกัน” อื้ม เลน่าขานรับในคอสั่นๆ มุดหน้าเข้าสู่วงแขนและหายใจหอบกระชั้นถี่แรงอย่างระงับไม่ได้เธอรู้สึกถึงการขยับตัวของลีโอ แต่เขายังไม่ได้สัมผัสตัวเ
“ไปเปลี่ยนชุดกัน” เขาจูงมือเธอเดินเข้าไปด้านใน ด้านนอกไม่ได้มีอะไรมาก มีแต่เฟอร์นิเจอร์ที่ต้องมีที่ต้องใช้ แต่ไม่ต้องบอกเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นนี้ราคา...เฮ้ยยย อย่าไปสนใจเลยดีกว่าลีโอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงว่ายน้ำของตนออกมา และหยิบชิ้นผ้าสองชิ้นสีเหลืองออกมายื่นส่งให้เลน่า “เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” เลน่าเบิกตากว้าง“ฉันจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” ขืนเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วเธอยังเปลี่ยนไปเสร็จ ชายหาดน้ำทะเลคงไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอแน่ๆ เลน่าเดินเข้าไปในห้องน้ำ !!! แต่เมื่อกางสิ่งที่ลีโอยัดใส่มือให้ ใบหน้าเธอหดเล็กลงเหลือสองนิ้วคงได้นะนี่!!!! นี่มันอะไรกัน เลน่ามองชุดว่ายน้ำของเธอที่ลีโอจัดเตรียมไว้ให้ ชิ้นหนึ่งมีสายโยงยางกับชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมขนาดสักสามคูณสามเซ็นเห็นจะได้ นี่มันปิดได้แค่ยอดเกสรหน้าอกเธอเท่านั้น เลน่ามือสั่นเล็กน้อยเมื่อหยิบอีกชิ้นขึ้นมากาง มีสายโยงยางกับเศษชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมเหมือนกันขนาดของมัน เธอไม่อยากวัดเลย มันใหญ่กว่าอันแรกนิดหน่อยก็อก ก็อก ลีโอเคาะประตูและผลักเปิดเข้ามา เมื่อเห็นแววตาตั้งค
“ไปช้อปปิ้งกัน” เลน่าดวงตาเป็นประกาย แต่เพียงชั่วครู่ความแวววาวก็หม่นแสงลง เธอไม่มีเงินจะไปจับจ่ายสักหน่อย“ทำไม” ลีโอแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เลน่าคนนี้แปลก คนเดิมที่เขารู้จักก็น่ารักไปอีกแบบ “ไม่อยากไปเหรอ” เลน่าพยักหน้า“ถ้างั้นไปเที่ยวทะเลกันดีมั้ย” เลน่ากระพริบตาถี่ๆ ไปเที่ยวทะเลก็ดี ค่าใช้จ่ายคงไม่เท่าไหร่“ไป” เลน่าตอบรับเสียงใส แต่จู่ๆก็... “เราจะไปกันแค่สองคนเท่านั้นเหรอ แล้วพี่มาวินละคะ”“เราส่งข้อความให้เขาตามไปหลังจากที่เขาเสร็จธุระแล้ว เป็นไง”“ส่งข้อความไป...ส่งข้อความได้ แล้วทำไมไม่โทรหาเขาล่ะคะ”“ข้อความไม่ได้ไปรบกวนเขาสักหน่อย...ทำไมคิดถึงเขามากเหรอ” ลีโอชำเลืองมองแต่มือก็กดพิมพ์ข้อความเพื่อส่งหามาวิน เลน่ามองข้อความที่เขาพิมพ์ส่งไปก็ไม่มีอะไรพิเศษแค่ในตอนท้ายเขาย้ำบอกมาวินว่าเธอคิดถึงมาวินมาก“อ้า! เลน่าบอกเมื่อไหร่กันว่าคิดถึงเขามาก”“งั้นลบออก” อ้า! เลน่ากับลีโอเกิดการต่อสู้ยื
เธออาจจะเป็นพวกที่รู้ตัวรู้ใจตัวเองช้าก็ได้ เธอรู้ใจตัวเองหลังจากที่เห็นมาวินสนิทสนมกับเลน่า ถ้าตาไม่บอดเธอต้องดูออกว่าสองคนนั้นมีความลึกซึ้งกัน และเมื่อเธอกลับมาที่ผับแห่งนี้อีกครั้ง จึงทำให้เธอได้รู้ว่ามาวินจากไปแล้ว ในตอนนั้นเธอเกิดการสิ้นหวัง หัวใจเธอปวดร้าว แต่ในความมืดมนนั้นจู่ๆ จอก็ฉายภาพมาวินกับเลน่า แน่นอนว่าเลน่าถูกเบลอภาพไว้ แต่เพราะเธอเคยเจอเลน่ามาก่อน จึงมองออกว่านั่นเป็นเลน่า เธอจึงต้องกลับมาใช้บริการเป็นลูกค้าของที่นี่ เพื่อให้ได้มีสิทธิ์มีแต้มที่จะได้เข้าประมูลมาวินในคืนนี้ ความจริงแล้วสำหรับเธอแล้ว สามสิบล้านเธอไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันมากถ้าเทียบกับตัวมาวิน เท่าไหร่ก็ไม่อาจนำมาตีมูลค่าเขาได้ควับ! โรซาลีใช้สิทธิ์ของตัวเองในทันที เธอขึ้นคร่อมนั่งบนตักของมาวิน สองแขนคล้องโอบศีรษะเขาไว้ เธอมอบรอยยิ้มให้กับเขา “เซอร์ไพรส์” มาวินทำเพียงแค่มองเธอ ในตอนนี้มาวินเกิดความกังวลอยู่ลึกๆ แต่เขาปกปิดความรู้สึกนี้ไว้โรซาลีรู้ว่าตอนนี้เขากับเลน่ามีความสัมพันธ์พิเศษกัน และเธอก็รู้ว่าเขากลับมาที่นี่ เธอยังรู้อีกว่าเลน่าเคยมาที่นี่ เขาจะต้องไม่ให้เธอรู้ว่