Chapter 4

(MEMORIES)

CHERRY

Alas dose na ng madaling araw nang matapos ang trabaho ko. Nakatulog na sa sofa si Cherin kaya binuhat ko na sya.

Sumakit ang mga braso ko ng binuhat siya dahil parang babagsak kami sa sobrang bigat niya. Halatang busog siya sa dami ng kinain niya. Ilang beses ko siyang nahuling lumalapit sa customers at nanghihingi ng pulutan.

Tuwing papasok ako sa mga private room ng bar ay nakita ko siyang may hawak na hita ng manok, tapos may nakaipit pang piatus sa kilikili niya.

Paglabas ko ng bar ay maliwanag pa dahil sa dami ng nakabukas na ilaw, nang may dumaan na tricycle ay agad kong pinara.

Nang makarating kami sa kanto ay nilakad ko na lang ito papuntang bahay namin.

"Chie, walang food si Chinny," Tukoy niya sa alaga niya. Napabuntong hininga na lang ako kasi hindi ko alam kung may pera pa ako.

Nang makita kong bukas pa ang tindahan nila Kuya Cocoy, bumili ako ng kalahating kilong pagkain ni Chinny.

Nang nasa gate na kami ay nagpababa na si Cherin, sumalubong naman sa amin ang alaga niya.

"Chinny!" tuwang salubong niya rito.

"Cherin, hindi tatabi satin si Chinny, doon siya matutulog sa labas."

"No! Tatabi siya satin!" Paghihimutok niya.

"Wag makulit, ititinola ko yan," banta ko sa kanya. Napasi bangot siya at mahigpit na niyakap ang kulay blue niyang manok.

Hindi ko alam kung paano nabuhay yang manok na yan, eh kiliet-kiliet niyan ng binili namin. Ngayon malaki na, nawawala na rin yung kulay nito, at nagiging brown na.

Kakatapos ko lang maligo pag pasok ko sa kwarto ay nakatalukbong si Cherin ng kumot. Hindi naman malamig, kaya agad ko siyang nilapitan, baka kasi nilalagnat na siya.

Pag tanggal ko ng kumot ay mahimbing siyang natutulog habang yakap-yakap ang alagang manok niya.

"Piste." bulong ko nalang

――――――――――

"CHIE, gusto ko chicken ulam!" pangungulit ni Cherin.

"Pwede naman, kung gusto mo i-fried chicken natin yan," ngising sagot ko at itinuro ang alagang manok niya.

"Ay! Hindi. Itlog nalang pala." Napanguso siya.

"Ok, pwede nating lutuin yung itlog ni Chinny, malayo panaman bago mapisa iyon," pang-aasar ko.

"Ano ba naman yan!" inis niyang saad, inilapag ko sa harap niya ang plato niya na may kanin at adobong sitaw.

"Sitaw nanaman!" Reklamo niya.

"Anong sabi ko sayo, Charli? Hindi ka dapat nagiging mapili pag dating sa pagkain. Naka ilang manok ka kagabi? Halos lahat ng customer hiningian mo ng manok."

"Eh kasi naman e, yung pansit bihon na binigay mo sa akin kagabi walang lasa, kaya diko naubos," reklamo niya.

"Sige, sa susunod spaghetti na ang ibibili ko sayo," pangungumbinsi ko sa kanya para makakain na siya dahil may trabaho pa ako at papasok pa siya.

"Sure! Basta galing Jollibee," ngiting ngiti pang sabi niya. Demanding!

"Aba, parang mayaman ka ah, ubusin mo na yang pagkain mo, malelate ka na." Sinabayan ko na siyang kumain at inihatid na sa school.

Saktong alas otso ay nakarating nako sa restaurant na pinag tratrabahuhan ko. Kailangang doble kayong ang gawin ko ngayon dahil nag-aaral na si Cherin.

Pumasok ako sa staff room para magpalit ng uniform dahil may mga estudyante nang costumer para mag-almusal bago pumasok kaya kailangan kong magmadali. Matapos kong mag-serve ay pumunta ako sa opisina ni madam.

'Amora Asarie Marie-Grey Castiglione'

Kay haba ng pangalan.

Kumatok ako ng tatlong beses pero walang sumagot. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto. Natulala ako dahil hindi si Madam Sarie ang nandon.

"Hmm, what can I help you with?" Pormal na tanong nito at tinggal ang suot na salamin.

"A-ahhh, teka lang po," sagot ko at sinara ang pinto.

Dali-dali akong lumapit kay Olivia, na kasamahan ko sa trabaho.

"O-olivia, sino yung nasa opisina ni Madam?"

Taka siyang tumingin sakin.

"Ah, si Sir Keefer, panganay na anak ni Madam, siya muna daw ang magamanage rito, umalis kasi si madam kasama yung asawa niya."

Hindi ako nakasagot dahil pakiramdam ko parang may mali.

Nagulat ako nang may tumikim mula sa aking likuran. Nakagat ko ang aking labi dahil sa ayos ng lalaki. Bukas lang naman ang tatlong butones ng polo nito kaya medyo nakakaakit itong tignan, pero hindi naman sa malaswang paraan.

"Aalis muna ako, call me kung may problema," paalam nito bago kami lagpasan.

"Shit talaga! Kamukang kamuka niya si Sir Keizer," mahinang tili ni Olivia. Si Sir Keezer ay asawa ni Madam Sarie na may-ari ng restaurant na pinagtatrabahuhan namin. Ilang beses naring napadaan ang asawa ng ginang dito sa restaurant, at talagang masasabi ko na magkamukha talaga sila ni Sir Keefer.

――――――――――

KEEFER

As I unbuckle my belt, I can feel how much she wants me. I can sense how her eyes are burning for me.

"Open it widely," I command, and she did that without any hesitation. I can't help but put a smirk on my lips at how she's being a good girl. This woman is crazy.

I took her hand and wrapped my belt around it. This way she won't be able to escape.

"Ah," she groans as my manhood meets hers. I hold her hand that is being locked from my belt. I continue teasing her while I keep rubbing my manhood towards her.

The sound she's making is like music in my ears, and I couldn't help but feel more burned. The desire in me became stronger as I slowly entered her entrance.

I can see a flash of pain in her eyes as I slowly move inside. Pinakaramdam ko siya, and I can feel she's in pain.

'Tang-na,' I said in thought.

I want to stop. I need to stop. She's in pain!

Before I could even remove myself from her, her hands grabbed my collar, making me move deeply inside her. She groans, but it's not a pain groan. It sounds like a good moan.

BIGLA na lang akong nabalik sa realidad ng bumukas ang pinto ng opisina ni Mom.

A plain woman in black entered the room. She was in shock when she saw me. She's probably expecting to see Mom and not me.

"Hmm, what can I help you with?" I ask.

"A-ahhh, teka lang po," sagot niya at sinarado muli ang pinto.

A flashback of a past memory suddenly flashed in my mind when the woman suddenly disappeared before my eyes.

What the hell is happening?