08

     I took off his shirt and searched the closet for any decent clothes that I can wear. After changing my clothes I went back to my bed and forced myself to sleep.

Kaso hindi ko alam kung nakatulog ba talaga ako o nakapikit lang ang mga mata ko, sobrang babaw ng tulog ko kaiisip sa halik na 'yon!

I don't even know how to face him now, I feel both annoyed and embarrassed. Why did I even respond, that wasn't supposed to happen.

Mas lalo lang akong nainis nang may kumatok sa pinto at nang bumukas ito ay pumasok si Kaius sa kwarto ko. Tumayo lang siya sa harap ng pinto habang nakatingin sa 'kin.

Kaya naman umupo ako sa higaan ko at saka siya tinignan. Hinihintay na sabihin niya kung bakit nga ba siya nandito.

"Good morning, let's have breakfast—

"You didn't have to call me, pwede naman akong pumunta ro'n," sabi ko sabay iwas ng tingin.

"Magaling na ba 'yung paa mo? Hindi ka na nahihirapan ilakad?" Napakagat ako sa labi ko dahil sa tanong niya, kaya ba siya pumunta rito dahil inaalala niya 'yun?

"Almost," tipid kong sagot.

"What did you even do, gaano ba kalayo tinakbo mo?" I don't know if he was making fun of me or he's really curious.

"Tumalon ako sa balcony, bakit?" Inis kong saad.

"Everleigh, you may look like an angel but you can't fly, so don't do that again."

"Tell me something I don't know."

"You're the prettiest girl I've ever seen," my gaze automatically turned to him. How I reacted made him laugh, the audacity of this man.

Was that his way of teasing me? Because I can feel my face heating up, maybe because I'm getting annoyed.

"May sasabihin ka pa ba?" I said as I look away.

"C'mon, let's have breakfast."

How can he act like nothing happened between us? Or was it not a big deal to him. Ilang beses na rin niya siguro nagawa 'yun kasama ang ibang babae.

"Matutulog pa ako." Hindi ko na hinintay ang sagot niya at bumalik na sa pagkakahiga. Hinila ko ang kumot hanggang sa matakpan na nito ang mukha ko.

Maybe that kiss really wasn't a big deal, it's probably just the alcohol. I should stop thinking about it. I'm never drinking again!

Narinig ko ang pagbukas at sarado ng pinto, ibig sabihin ay lumabas na siya. Kaya naman ipinikit ko na lang ulit ang mga mata, totoo naman na inaantok pa ko.

Sa wakas ay nakatulog na nga ako ng maayos. Nang magising ako ay agad kong tinignan ang oras sa phone na binigay ni Kaius, tanghali na.

Isang ngiti ang lumitaw sa mukha ko, hindi ko nagagawa ito noon. Lagi akong maaga nagigising noon dahil papagalitan ako ng magulang ko kung hindi. I have to be the perfect daughter, therefore I also have to wake up early.

Napansin ko rin ang isang text mula kay Kaius, mukhang nilagay na niya ang number at pangalan sa contacts ng phone. Binuksan ko ang text at saka binasa.

[Kaius:

If you need anything, text mo lang ako.]

Nilapag ko ang phone at sinubukang ilakad ang paa ko. It is getting better, the aching is now bearable. Naligo na muna ako at nagbihis bago lumabas ng kwarto.

Inaasahan kong makita si Laira pero wala siya sa labas ng kwarto ko. Kaya naman mag-isa akong naglakad sa pasilyo, medyo mabagal dahil ayaw kong sumakit nanaman ang paa ko. I don't want to bother Kaius anymore.

Nang malapit na ako sa hagdan ay narinig ko ang boses ni Kaius. Dahan dahan akong bumaba, at mas lalo lang lumakas ang mga boses. Ngayon ay may dalawang boses pa akong naririnig, galing sa lalaki ang mga 'yun.

Tumigil ako sa pagbaba nang makita ang dalawang lalaking kausap ni Kaius. They were both wearing black suits. They were busy talking to each other so they probably haven't noticed me yet.

Babalik na sana ako sa taas kaso bigla akong tinawag ni Kaius. Huminga ako nang malalim bago ibalik ang tingin ko sakanila. Nakatingin na rin sa 'kin ang dalawang lalaki, mukhang nagtataka pa sila.

"Why didn't you text me?" Sabi ni Kaius habang naglalakad palapit sa 'kin. Kinuha niya ang kamay ko at hinintay ang aking sagot.

"I-I didn't know you...uhm pwede naman ako bumalik na sa taas," sabi ko na lang. Tulad ng sinabi ko sa kanya, I won't meddle with his work anymore.

"Come with me." Wala akong nagawa kundi sumunod sa kaniya.

"Can you walk?" Tanong niya nang makababa kami ng hagdan, tumango lang ako bilang sagot.

Nang nasa harap na kami ng dalawang lalaki ay natigilan ako. Katulad din ba sila no'ng unang lalaki na nakita kong kasama ni Kaius?

I felt uneasy, I don't wanna witness another...death.

"Hey," mukhang napansin ako ni Kaius, kinuha niya ang atensyon ko bago ituloy ang sasabihin, "They're on my side, don't worry."

Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya. Nagsimula kaming maglakad ulit, hawak pa rin niya ang kamay ko. Habang ako ay iniiwas ang tingin sa dalawang lalaki, pansin ko kasing tinitignan nila ako.

Dinala niya ako sa kitchen, Umupo lang ako sa isa sa mga bar stool at pinanood siya. Wala akong nakikitang helpers ngayon, nasaan kaya sila?

"Hindi ka pa naglunch?" Tanong ko sa kanya, mukhang magluluto kasi siya.

"Yeah," sagot niya.

"Hindi ba nag-uusap kayo no'ng mga kasama mo kanina? Ayos lang bang iwan mo sila ro'n?"

"Ayos lang, if you're looking for the helpers, they're not around because I prefer being alone in the house. They usually come at night to clean up, but I already told you that," paliwanag niya. Siguro napansin niyang kanina pa ako tingin ng tingin sa paligid.

Tumango na lang ako at hinayaan na siyang magluto. Kaya ba madalas dito ang mga katulong niya no'ng mga nakaraang araw ay dahil sa 'kin?

But this place is too big, I'll probably feel lonely if I have to live here alone.

"But if you need them, they're just at a house made for them. It's near the gate. You can use the intercom," he added.

Gusto ko sanang tumulong kaso naaaliw na kong tignan lang siya habang nagluluto. He doesn't seem like the other guys I know, it's like he's used to cooking.

"Mira!" Napalingon ako sa tumawag sa 'kin.

Napangiti ako nang makita si Dean, as usual he had an envelope with him. He sat on one of the barstool, one was in between us.

"Sakto gutom na ko, nagluluto ka?" Tanong niya kay Kaius.

"Oo para sa 'kin at sa kanya," sagot ni Kaius.

Dean dramatically held his chest then made a sad face before saying, "Ang bilis mo naman akong ipagpalit."

Nang hindi siya pansinin ng kaibigan ay ibinalik na lang niya ang pansin sa 'kin.

"Sungit no? sabihin mo kapag ayaw mo na sa kanya ha?" Sabi nito at saka ipinatong ang hawak niya sa countertop.

"Parang alam ko na sagot kung bakit ka niya pinakasalan."

kumunot ang noo ko habang si Dean ay deretso pa rin ang tingin sa 'kin. What did he mean by that?

"Ang ganda mo," nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Dean. Kaso naagaw rin agad ang atensyon namin ng ingay na mula sa dereksyon ni Kaius. He was cutting some vegetables then his gaze slowly turned to us-more specifically to Dean. His glare was enough to make someone tremble.

"Pero hindi kita type, promise Mira. Hindi kita type, pasensya ka na ha." Kumunot ang noo ko, pero natawa rin sa huli dahil sa sinabi ni Dean. It's not like I want to be fit in to his 'type'.

"I'm just saying, girls like you are usually," he paused to look for words, " You know, the center of attention. But you seem lowkey."

That's because my parents kept me hidden, and then Ryle did too. Ilang beses din siguro akong pinilit ng school na sumali sa mga beauty pageants, kaso laging nagagalit ang magulang ko sa kanila. My social media is even monitored, I can't show too much of me. My parents would ask me to take down pictures that they didn't like or have gathered too much attention.

"I'm not from a wealthy family, that's why," sabi ko na lang. After all my family is more like slaves than people who work for Ryle's father. Hindi pinapahalata ng ama ko sa magkakapatid, pero nakita ko 'yon. Kitang kita ko kung paano sila sumunod sa mga utos ng pamilya ni Ryle, kaya nga ako nasa ganitong sitwasyon.

"I can't wait for you to meet Pauline," Dean said with a playful smile. Kumunot ang noo ko at napatingin kay Kaius, mukha naman siyang natigilan dahil sa sinabi ni Dean.

"Sino si Pauline?" tanong ko sakanila.

"Basta kapag nakilala mo na siya, text niyo ko. Gusto ko makita ng live." Mas lalo lang ako nagtaka. Ex ba siya ni Kaius? Because it's obvious that she's someone important based on how Kaius reacted.

"Did you come here to piss me off?" nasa harap na namin ngayon si Kaius, nilapag niya sa harap ko ang isang plato, at saka kape.

"Hindi no, bibigay ko lang 'to sa 'yo," sagot ni Dean sabay abot ng envelope. Kinuha 'yon ni Kaius at tinignan ang papel sa loob, agad din naman niyang binalik ang mga papel at nilapag ang envelope.

"Wala ba talaga ako dyan?" tanong ni Dean habang sinisilip ang niluluto ni Kaius.

"Wala."

"Parang di kaibigan ah," nakasimangot pa si Dean habang sinasabi 'yon. Tumayo na siya mula sa inuupuan.

"Aalis na nga ako, iwan ka sana ni Mira," sabi niya at saka dali daling naglakad palayo. Napailing na lang si Kaius dahil sa kaibigan. Kaius too had this playful side, I bet he got it from Dean.

"You're so mean, si Dean lang nga ata ang kaibigan mo tapos sungit mo pa," sabi ko sa kaniya.

"I am not," parang bata niyang depensa sa sarili. As if those words alone will convince me.

"Bakit ang sungit mo kaninang umaga? dahil ba wala kang tulog?" Kaius asked.

Muntik ko na sanang makalimutan. Bakit ba kailangan pa niya magtanong, paulit ulit nanaman tuloy sa isip ko ang katangahan ko.

"I don't know maybe because you took advantage of me being drunk?" He looked at me like I accused him of a crime he did not commit.

"I didn't know you were drunk, you didn't seem drunk to me, you acted normal. And I thought you don't remember?" I guess he realized now that I finally remember what happened because of the smirk on his face.

"Well I do now, thanks for reminding me last night," inis kong saad.