A Naive Bride For The Sophisticated CEO (Filipino version)

Lumabas si Amelia Cooper mula saBluehills gate ng kolehiyo at lumingon upang tingnan ang gusali nito sa huling pagkakataon sa ilalim ng liwanag ng buwan.

Ang mga panlabas na ilaw sa dingding ng mga pader ng kolehiyo ay nagliliwanag sa kanyang napaka-magandang balat. Ang kanyang asul na mga mata ay kumikinang sa ilalim ng maliwanag na mga ilaw, at ang kanyang pulang kolorete ay kumikinang.

Sa wakas ay natapos na siya sa kolehiyo, at hindi lang tapos, ngunit nagtapos siya bilang isa sa mga pinakamahusay na estudyante sa faculty of arts, department of mass communication.

Mami-miss niya nang husto ang pag-aaral, hindi dahil may mga kaibigan siyang nakagawa ng mga alaala, kundi dahil hindi na siya makakatakas sa pagpapahirap ng kanyang mga pinsan ngayon.

*

Noong siya ay limang taong gulang, ang kanyang mga magulang ay pinatay sa harap mismo ng kanyang mga mata ng ilang masasamang tao. Hindi nila siya kinausap ni hindi man lang siya nilalagyan ng daliri. Walang tigil sa pagiisip si Amelia kung bakit.

Pagkaraang mamatay ang kanyang mga magulang, siya ay labis na nanlumo at ihiwalay ang kanyang sarili sa lahat. Siya ay tahimik at hindi nagsasalita kapag hindi siya iniimbitahan.

Nabaligtad ang kanyang buhay, at ang tanging naiisip niya ay kung paano makaiwas sa gulo. Isang bagay na pinaniniwalaan niyang hindi ginawa ng kanyang mga magulang.

Pinapasok siya ng kanyang tiyuhin na si Mr. Freddie Cooper at itinuring siyang parang anak niya. Noong una, masaya siyang may mahal na siyang iba sa mundo, ngunit nang magsimulang gawing miserable ang buhay ng kanyang pinsan, hiniling niya na iniwan siya nito sa lansangan upang mapahamak.

*

Huminga siya ng malakas at tumalikod para umalis. Nakasuot siya ng pulang BodyCon dress na akmang-akma sa kanyang petite body shape at clear skin, nakasuot din siya ng 3-inches na black sandal heels.

Ang mga ito ay nakuha para sa kanya ng kanyang tiyuhin na si Freddie. Sa ibabaw ng kanyang damit ay isang asul na graduation gown na umaabot hanggang sa kanyang bukung-bukong.

Ang kanyang buo, kulot, at ginintuang kayumangging buhok ay halos nakasuksok sa kanyang graduation hat para magkasya.

Nagsabit siya ng itim na tote bag sa kanyang balikat, at sa bag na ito ay may mga libro mula sa kanyang locker, ilang handout, nobela, at maging ang scroll na ibinigay sa kanya ng vice-chancellor.

Ang bigat ng kanyang bag ay halos para sa kanya, ngunit kanino siya maaaring magreklamo?

Sinabi na sa kanya ni Uncle Freddie na hindi siya dadalo sa kanyang graduation party o susunduin siya dahil sa ilang mahalagang gawain sa opisina, kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi ang maglakad-lakad sa mga lansangan ngBluehills bahay.

Pagkatapos ng sampung minutong paglalakad mag-isa, nakarating siya sa napakalaking mansyon ni Cooper. Napakunot ang noo niya nang may napansin siyang kakaiba sa mansyon. Patay ang mga ilaw ng bawat kwarto sa mansyon at nakababa ang mga kurtina.

"Kakaiba 'yan," Bulong niya sa sarili habang naglalakad sa gate, papunta sa compound. Kinaladkad niya ang kanyang mga paa sa sementadong compound floor, maingat na pinagmamasdan ang lahat ng nasa paligid niya.

Ang lahat ay tila masyadong mapayapa, at ito ang nagpatakot sa kanya. 'Lahat ba ay umalis ng bahay?'

Inaasahan niya na ang panlabas at panloob na mga ilaw ay lumiwanag sa lahat ng dako tulad ng dati, ngunit sa pagkakataong ito, siya ay nabigo.

Nakarating siya sa malaking main door at muling lumingon sa paligid. Sobrang bilis ng tibok ng puso niya.

"Amelia, wala lang. Malamang blackout lang yan." Pinalakas niya ang loob niya at dahan-dahang inabot ang doorknob.

Diniin niya ito at walang humpay na itinulak ang pinto. Naglakad siya papunta sa madilim na sala, wala talaga siyang makita.

Isang patak ng pawis ang tumulo mula sa kanyang leeg patungo sa magandang gilid na naghihiwalay sa kanyang mga s**o.

Bago pa maka-adjust ang mga mata niya sa dilim, biglang sumikat ang liwanag, at naghiyawan ang mga tao, “Happy Graduation, Amelia!”

Nalaglag ang bag ni Amelia mula sa kanyang balikat sa takot, at sumandal siya sa pinto para sa suporta. Nanghina ang mga paa niya dahil sa gulat.

Tumingin siya sa buong sala, at nalaglag ang panga niya. May malaking banner na nakasabit sa mataas na kisame na may nakasulat na "HAPPY GRADUATION AMELIA" na matapang.

May mga makukulay na lobo na nakatali sa magkabilang gilid ng banner. Sa mga bintana, at maging sa mga gilid ng hagdan.

May malaking cake sa kanang bahagi ng sala, sa ibabaw ng cake ay may imahe ng graduation hat at nakabalot na scroll.

Ang mga sofa at center table sa sala ay napalitan ng mga lamesang may mga bouquet at baso ng alak. Sa paligid ng mga mesa ay nakatayo ang iba't ibang tao na may mahusay na kalibre, na mukhang classy at mahal.

Masyadong natigilan si Amelia para makapagsalita o makagalaw matapos mapagtanto ang nangyari sa kanya. Hindi siya makapaniwala na si Uncle Freddie ay pupunta sa lawak ng pagtatapon sa kanya ng isang surprise graduation party.

Lumapit sa kanya si Freddie na may hawak na baso ng alak, kumikinang sa ilalim ng mga ilaw ang kanyang mga damit.

"Congratulations, Amelia." Nagbigay siya ng isang masayang ngiti. Naninikip ang lalamunan ni Amelie habang nakatingin sa kanya.

Naging emosyonal siya at nag-init ang mga luha sa kanyang mga mata sa ilang segundo. "You didn't have to do this, Uncle," She mumbled at niyakap siya ng napakahigpit.

"Alam mo gagawin ko lahat para mapasaya ka. I'm sorry na-miss ko ang iyong graduation party. Ito na ang pambawi ko." Hinalikan niya ang ulo niya, at napahagikgik siya.

"Masayang masaya ako."

Inangat niya ang ulo niya mula sa dibdib nito at tumingin sa kanya. Ngumiti siya at itinaas ang baso niya, nakatingin sa lahat ng nakatingin sa kanila.

“Magcelebrate tayo! Ngayon ay isang magandang araw!” Anunsyo niya, at nagpalakpakan silang lahat.

Nagsimula silang mag-chat, ang iba ay nagsimulang uminom, habang ang iba ay nagsimulang mag-vibing sa solemne na musika na pinatugtog.

"Dapat kang pumunta at magpalit. Yung damit mo nasa kwarto mo. I hope you’ll love it,” sabi nito sa kanya, at iniangat niya ang ulo niya.

“Gusto ko na.” She chuckled.

"Malaki! Bilisan mo at magpalit ka na. Hindi kumpleto ang party hangga't hindi handa ang celebrant." Tinapik niya ng mahina ang balikat niya, at inabot niya ang bag niya.

Nagmamadali siyang pumunta sa hagdan at umakyat. Nagtagal siya ng ilang minuto upang tuklasin muli ang mga dekorasyon. Pakiramdam niya ay pinagpala siya.

‘Truly, he loves me so much.’ Tuwang-tuwa niyang naisip.

Nakarating siya sa itaas na palapag at tatakbo na sana sa kanyang silid nang magkrus ang kanyang mga pinsan, sina Ava at Hudson.

Ang excitement kay Amelia ay agad na naghugas ng kanyang katawan, at ang kanyang ngiti ay mabilis na napawi. Walang oras na nakikipag-ugnayan siya sa kanila, lagi siyang natatakot.

Lumapit si Ava sa kanya at mahigpit na hinawakan ang kanyang braso, habang si Hudson ay tumingin sa paligid upang tingnan kung may darating.

"Ava, sinasaktan mo ako." Pumikit si Amelia at napaungol sa sakit.

“Yun naman talaga ang gusto ko. Ngayon sumama ka sa akin," wika ni Ava na may mga ngiping nagngangalit at hinila siya papunta sa kanyang silid.

Binuksan niya ang pinto at itinulak si Amelia papasok sa silid, dahilan para mapaatras siya.

Si Amelia ay huminga ng napakabilis at mahirap sa gulat, nanginginig ang kanyang mga kamay habang nakatingin kay Ava.

"Masaya ka, 'no?! Ang tatay ko ay nagpa-party para sa iyo at naglakas-loob kang ngumiti, hun?!" Itinaas niya ang kanyang kamay at sinampal ng napakalakas ang mukha ni Amelia.

Nakaharap sa sahig ang ulo ni Amelia at nalaglag ang kanyang graduation hat, na nakalugay ang kanyang buhok. "Ngayon, gusto kong ipasok mo ito sa iyong makapal na pangit na ulo..." Sinundot niya ang ulo ni Amelia gamit ang kanyang hintuturo.

"Hindi mo tatay ang tatay ko! Hindi ka namin makikitang kapatid, at patuloy ka naming pahihirapan hanggang sa umalis ka sa bahay na ito!” Sigaw ni Ava at akmang sasampalin na naman siya nang pigilan siya ni Hudson.

"Darating na si Tatay, kailangan na nating umalis!"

"Go to hell," bulong ni Ava sa tenga ni Amelia bago nagmamadaling lumabas ng kwarto.

Naikuyom ni Amelia ang kanyang panga habang umaagos ang luha sa kanyang mga mata. Hinaplos niya ang pisngi, pilit na pinapawi ang sakit na nararamdaman.

"Amelia, nasubukan mo na ba ang damit?" Tanong ni Freddie pagpasok niya sa kwarto niya.

Mabilis na tinakpan ni Amelia ang kanyang pisngi gamit ang kanyang buhok at ngumiti. "Hindi, gagawin ko ngayon. Napakaganda nito.” Napatingin siya sa kanyang kama at nakita niya ang isang asul na ball gown na maayos na nakalagay dito.

Kumunot ang noo ni Freddie matapos mapansin ang mga luha sa mukha ni Amelia. Lumapit siya at itinaas ang panga niya.

"Bakit ka umiiyak?" Tanong niya, ngumiti siya at umiling.

“Walang anuman, Kuya. Masyado akong naging emosyonal dahil sa sorpresa.” Siya ay nagsinungaling.

Humagikgik si Freddie at niyakap siya ng mahigpit. "Gagawin ko ang lahat para mapasaya ka. Ikaw ay anak ko rin."

Muli niyang hinalikan ang ulo nito, at napa-bounce ang ulo niya. Mariin niyang nilapit ang mga labi niya para hindi siya mapaluha sa harap niya.

Binitawan siya nito at tumingin sa lumuluha nitong mga mata. “Pagkatapos ng party, may espesyal akong regalo para sa iyo,” sabi niya, at lumiwanag ang mukha niya.

"Espesyal na regalo?" tanong niya, at iniangat niya ang kanyang ulo.

"Isa itong bagay na gusto ng iyong yumaong mga magulang noon pa man. Ibibigay ko sa'yo itong regalo pagkatapos ng party." Hinaplos niya ang kanyang buhok, at tumango siya nang kinakabahan.

'Ano kaya ang regalong ito?'