Chapter 1

"Alessia, ikaw na ang maghatid nito sa VIP room," utos ng manager naming babae habang tinuturo ang tray ng mamahaling alak.

"Ha? P-pero ma'am... sabi nila halos mga lalaki ang naroon," nanginginig kong pagtutol, halos hindi ko maituloy ang sasabihin. "Lalaki na lang po ang utusan n'yo... iba na lang po ang ipagawa sa—"

Naputol ang salita ko nang mapansin kong si Kairo ay panatag na ngungulangot sa sulok. Napangiwi ako. "Si Kairo na lang po, ma'am," turo ko sa kanya, kaya't napabalikwas siya at dali-daling pinunasan ang kamay sa apron. Nakakadiri.

"Ha! Ayoko! Nakakatakot sila!" sagot ni Kairo, halos manginig ang boses. "Balita ko... mga—"

"Alessia," singit ng manager namin, malamig ang tinig. "Ikaw ang inutusan. At para na rin makabawi ka sa mga gulo mong pinaggagagawa dito sa bar."

Nakasalamin siya at palaging nakakunot ang noo, kaya kung suplada ang tawag ng iba—kulang pa ‘yon.

"Ma'am, 'nagagawa,' hindi 'ginawa,'" mahina kong tugon, pinilit ang respeto kahit pa kumukulo na ang dugo ko.

Napairap siya, saka nagbuntong-hininga. "Alam mo, hija, matagal ka na dapat natanggal dito kung hindi ka lang paborito ng boss natin," sarkastikong tugon niya. "Ewan ko ba—parang may gusto yata sayo ‘yong matanda."

Sabay tawa. Yung klase ng tawang may laman. Pang-iinsulto. Pang-uuyam.

Sarap ipakain ng bubog!

Pero pinigilan ko ang sarili ko. Wala akong panalo rito.

Kaya kinuha ko na lang ang tray, pinilit kong hindi pahalata ang pangangalog ng tuhod, at naglakad papunta sa VIP room—kung saan naroon ang mga lalaking pinakakakatakutan ng lahat sa bar na 'to.

Nasa harap ko na ang pinto ng VIP room, nagdadalawang-isip kung papasok ba ako o hindi. May nagsabi kasi sa akin na mga masasamang tao daw ang naroon-serial killers? Drug lords? O mga mafia? Paano kung patayin nila ako? Ayokong mamatay na virgin, hindi ko pa naranasang magka-boyfriend— wala din naman akong balak, lalo na ngayon na may sakit si lola, ayaw ko ding ma buntis sa murang edad no.

Pag bukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang isang grupo ng mga lalaking naka-itim. Saan ang burol? Eme.

Nanginginig akong naglakad papunta sa malaking mesa na pinapalibutan ng tatlong malalaking sofa, bawat isa ay may nakaupo.

Tinignan ko ang lalaking nasa kanan, nakakatakot siyang tignan. Subrang seryoso ng mukha niya, makapal ang kilay, at ang mga mata, parang may matalim na titig. Lumipat ang tingin ko sa kaliwa, at nakita ko ang lalaking mukhang manyak-gwapo siya, pero ang mga mata niya, puno ng pagnanasa. Sinusuri ako mula ulo hanggang paa. Naiilang ako sa kanila at napayuko. Hindi ko na nasilip ang lalaking nakaupo sa gitna dahil masyado akong kinakabahan, ang puso ko parang lalabas na sa lakas ng pagtibok.

Nanginginig ang kamay ko nang inilapag ko ang mga inumin nila isa-isa. Naglakad na ako pabalik, pero bigla akong nakarinig ng malalim na boses.

"What's your name, sweetheart?" tanong ng lalaking nasa kaliwa. Napa-lingon ako sa direksyon nito.

May pagtataka ang mata ko. "Sir?" Nagsimula akong manginig nang lumapit siya, dahan-dahan, patungo sa kinatatayuan ko.

Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko, at nagulat pa ako nang inalapit niya ang mukha niya sa tenga ko. "I said, what's your name?"

Nilayo ko ang aking sarili mula sa kanya at nanatiling nakayuko, muntik na akong mawalan ng balanse dahil sa panginginig ng tuhod ko.

I cleared my throat and answered, "Alessia... Alessia Salvador po." Takti! Para akong aso sa inaasta ko. Kung tutuusin, kaya ko namang sipain ang itlog nito at tumakbo palabas kung may gagawin siyang masama sa akin. Pero delikado, marami sila. Mukha silang armado. Baka barilin nila ako. Paano na ako? Paano na si Lola?

Pansin kong lumingon siya sa lalaking nakaupo sa gitna bago binalik ang tingin sa akin.

"What do you think, Magnus? Is she your type-"

Hindi ko siya pinatapos ng pagsasalita. "Excuse me, sir, hindi po ako bayaran!" Pagsabat ko.

He laughed, dark and mocking. "Didn't ask you, sweetheart." Tinignan niya ulit ang lalaking nakaupo sa gitna. "Do you want her, Magnus? Do you want her to warm your bed?"

Umatras ang natitirang tapang ko nang maglabas siya ng baril at dahan-dahang tinutok ito sa kamay ko, papunta sa noo.

"Because if you don't want her... I'm going to take her to warm my bed."

Nang marinig ko iyon, agad kong tinignan ang lalaking nakaupo sa gitna. Nagulat ako sa taglay nitong kagwapuhan. Gwapo naman yung dalawa, pero iba ang aura ni Magnus-parang may lahi siyang Italiano. Matangos ang ilong, makapal ang kilay, at ang mga mata niyang kulay-abo, sobrang ganda ng mata niya. Pero nakakatakot din dahil puno ito ng dahas at dilim. Hindi ko siya matignan ng matagal dahil sa takot. Nabalik ako sa sarili ko nang maramdaman ko ang kamay sa aking puwitan.

Hinawi ko ang kamay nito na siyang ikinagalit niya. He signal two of his men. "Take her to my room " utos nito sa dalawa na hawak ako sa magkabilaang kamay. Nang nagsimula na silang kaladkarin ako, nag-pumiglas ako at sumigaw, pero wala rin makakarinig sa akin sa labas dahil soundproof ang kwartong 'to. Walang nakialam.

Kinagat ko ang kamay ng isa kaya nabitawan niya ako, sinipa ko naman ang itlong ng isa. Tumakbo ako papunta kay Magnus, sa pinto sana pero may humarang dito Ang tanging magagawa ko na lang ay magmakaawa. Ayokong sumama sa manyak na 'to. Mas okay na siguro kung kay Magnus na lang ako sumama dahil mukhang mabait naman siya kahit sobrang nakakatakot.

Lumuhod ako sa harap ni magnus, hindi ko alam kung nakakaintindi siya ng Tagalog, pero mukhang hindi.

"Please... Help me. Don't let them take me," pagmamakaawa ko. Unti-unting uminit ang paligid ng aking mata at nag simulang tumulo ang mainit kong luha. Nanginig ang aking kamay nang hawakan ko ang Pants niya. Nagkasalubong ang aming mga mata at pakiramdam ko ay sasabog na ang puso ko sa takot. Nakakatakot ang pagtitig niya, kaya inalis ko ang aking kamay sa pagkakahawak sa kanyang pants.

Malamig siyang nakatitig sa akin, kaya tumayo ang balahibo ko sa batok. Napapikit ako nang bigla niyang nilapit ang mukha niya sa aking leeg. Mas nagulat pa ako nang sumunod niyang ginawa. Naramdaman ko ang pamamasa ng aking leeg nang dinilaan niya iyon. Dahan-dahan siyang tumayo, kukunin na sana ulit ako ng dalawang lalaki kanina nang biglang nagsalita si Magnus. Nakakapanindig ng balahibo. Malamig, malalim, mauturidad-sobrang nakakatakot.

"Touch her and die." Malamig pa sa yelo nyang tugon gamit ang baritonong boses nya na puno ng awtoridad at dahas

Napa-atras ang dalawang lalaki, at parang lahat ng tao dito ay takot sa kanya maging ako ay natatakot sa presensya niya—sino ba naman ang hindi

"Okay! Relax, Magnus. If you want her, I'll give her to you," wika ng lalaking nag-utos kanina.

Tinaas ko ang tingin ko sa kanya, napakatangkad niya at nakakangalay sa leeg. Nagkasalubong ang aming mga mata kaya bumilis nanaman ang pagtibok ng puso ko. Umupo siya sa kinauupuan niya kanina.

"Sit," mauturidad niyang utos sa akin, at wala sa isip ko yung sinunod. Umupo ako sa tabi niya—malayo ng konti. Bigla kong naramdaman ang matigas at maugat niyang kamay sa maliit kong bewang. Marahas niya akong hinila papalapit sa kanya. Hindi na ako pumalag dahil sa takot.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang bigla niyang sinubsob ang mukha niya sa leeg ko. Gumalaw ako at pilit na umiwas, ngunit nanginig lang ako nang nagsalita siya.

"Don't fucking move!" Mahina ang pagka-sabi nito, pero puno ng dahas at takot. Wala akong nagawa nang bigla niyang dinilaan iyon, parang paborito niyang flavor ng ice cream.

"Talk!" mauturidad niyang utos.

Lumunok ako ng laway bago nagsalita. "A-anong gusto mong s-sabihin ko?" Nauutal kong tanong sa kanya.

"That's right... Just talk, your voice is making me calm." Aggressibo niya akong hinila papalapit sa kanya kahit wala nang espasyo sa pagitan namin.

Namula ako sa hiya nang napansin kong naka-tingin sa amin ang dalawang lalaking naka-upo sa kanan at kaliwang sofa. no

He stopped licking my leg. Tinignan ko ang mga mata niya. Galit na galit siya sa akin, at sinigawan ako. "I said talk!" sigaw nito, na nagpasabog ng takot sa aking katawan.

"S-sorry-" Hindi ko na natapos ang sinabi ko nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Mr. Salazar, ang owner ng bar.

"Mr. Marcelloni, don't treat our staff like that," galit na saad ni Mr. Salazar.

Nagulat ako nang bigla bumunot ng baril si Magnus at tinutok iyon kay Mr. Salazar.

"She's not your staff anymore," sagot ni Magnus, may halong dahas ang boses.

"This little girl... Is mine."

"You’re not taking her," he said, his voice firm, but there was an underlying edge of fear.

Magnus chuckled darkly, napa ngisi ito "You misunderstand. I’m not taking her. She’s already mine. This is just a formality."

The words sent a shiver down my spine.

"Magnus, we have rules here. You can't just–" Hindi ito pinatapos mi magnus

Nakita kong ang mga ugat sa kamay ni magnus, mukhang galit na galit na ito, halos pumutok na ang mga ugat nya sa kamay

"I don’t care about that fucking rules of yours," galit nyang sabi habang pinapanatili ang pag tutok ng baril kay Mr. Salazar "I do what I want, when I want. And right now, I want her."

Nagsimula nanamang tumibok ang aking puso, parang gusto na nitong kumawala sa lakas ng pagtibok.

"Tayka lang! Hindi nyo po pag mamay-ari." Protesta ko pero nanginginig din dahil sa pamamagitan ng pagtitig nito.

Nan dilim sa galit ang mga mata nito. Nanigas ang panga dahil sa galit nung tumingin sya sa akin "The moment you asked for my help, you surrendered—willing or not—to the devil in disguise. Now you’re mine—body, blood, and breath. No prayers. No mercy. No escape."

Tumingin sya sa mga groupo ng lalaki sa gilid at suminyas "Take her. Don't let her out of your sight," he ordered.

Tumingin sya sa direksyon ni Mr. Salazar "Tell anyone about this, and you'll regret it," pagbabanta nito.

Habang papalapit na kami sa exit ay tinignan nya ako, merong halong possession ang pag titig nito napara bang inaangkin nya na ako.

"Don’t try to run, baby… unless you’re ready for me to break you in my way—punish you until you're trembling, aching, craving for more, and unable to walk for weeks. After that, you won’t even think about running again."