Habang kumakain, napansin ni Lady Jessa na puro karne lang ang nilalagay ni Karylle sa kanyang pinggan. Inabot nito ang platito ng gulay at inilapit sa kanya.“Ay, Karylle, bakit ayaw mong kumain ng gulay? Kumuha ka pa, masyado ka nang payat,” sabi ni Lady Jessa, halatang nag-aalala.Ngumiti si Karylle at mahinahong sumagot, “Kumakain po ako, Lola.”Napabuntong-hininga si Lady Jessa, at may halong pagkadismaya ang mukha. “Ikaw talaga. Kumain ka nang maayos, ha? Huwag kang nagdi-diet para lang sa katawan mo. Tignan mo ang payat-payat mo na ngayon. Kailangan mong magpalakas.”Napangiti si Karylle sa lambing ng matanda at tumango. “Sige po, Lola. Kakain po ako ng marami.”Sa totoo lang, hindi naman payat si Karylle. Sakto lang ang hubog ng katawan niya—standard at balansyado. Pero sa paningin ng kanyang lola, para na siyang sobrang payat na nakakaawang tignan.Hindi nagtagal at natapos din ang hapunan. Tahimik lang si Don Joseph habang kumakain, ngunit bago sila tumayo sa hapag, bigla it
“Karylle! Ikaw—!”Bago pa man matapos ng babae ang galit na sasabihin niya, bigla na lang siyang natigilan. Napatigil din ang lahat ng empleyado sa likuran niya, mistulang napako sa kinatatayuan.Ang nakita nila... hindi nila maipaliwanag.Nakita nila si Karylle na nakaupo sa gilid ng mesa, bahagyang nakatalikod. Nakapatong ang kamay ni Harold sa makinis na likod niya. Bukas na ang zipper ng suot niyang blouse, at ang malaking bahagi ng kanyang balat ay lantad—maputi, makinis, at halos perpekto.Pagkarinig ng boses, agad na napaatras si Karylle at nagtago sa likod ng mesa. Humarap siya sa mga tao, pero dahil maluwag na ang kanyang suot, kinailangan niyang hawakan ito sa harap upang hindi tuluyang bumaba.Gayunman, lantad pa rin ang kanyang balikat, at aninag na rin ang puting strap ng suot niyang bra.Nagkatinginan ang mga empleyado sa pintuan. Lahat sila ay naguluhan, nagulat, at hindi makapaniwala sa eksenang bumungad sa kanila.Napakunot ang noo ni Karylle. Sinipat niya ng malamig
Pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi at hindi na nagsalita pa.Ngumiti si Alexander. “Ayos naman pala.”Muling nanumbalik ang katahimikan sa loob ng silid. Lahat ay mukhang maayos sa paningin, ngunit...Dahil sa biglaang pagdating ni Alexander, may kakaibang tensyon pa rin sa hangin. Medyo hindi komportable ang atmosphere.Pero si Alexander, waring wala namang napapansin. Paminsan-minsan ay nagsasalita siya ng ilang bagay, at sina Nicole at Roxanne, hindi maitangging naaaliw at kusang napapasabay sa kwentuhan.Tahimik lang si Karylle habang pinapakinggan ang kanilang mga usapan. Hindi man siya aktibong nakikilahok, hindi rin niya maiwasang makinig paminsan-minsan.Kailangang aminin—kahit papaano, nakakaaliw si Alexander. Marunong siyang makipagkuwentuhan, at kahit simpleng usapang negosyo, nagagawa niyang gawing interesante. Hindi boring pakinggan.Ngunit kahit ganon, hindi pa rin nagbago ang isip ni Karylle. Kalma niyang sinabi, “Magkwentuhan lang kayo, medyo pagod na ako. Magp
Biglang tumunog ang doorbell, dahilan para maputol ang atensyon ng tatlong magkakaibigan.Napakunot-noo si Nicole. “Hindi kaya si Harold ‘yan?”Medyo nagulat din si Roxanne. “Ha? Possible ba? ‘Di ba sabi niya noon, basta’t andito tayo, hindi na siya manggugulo kay Karylle?”Nagkatinginan ang dalawa na parehong may halong pagtataka. Pagkatapos ay sabay nilang tiningnan si Karylle.Tumayo si Karylle. “Titingnan ko.”Napikon si Nicole at agad na pinigilan siya. “Hoy! Sugatan ka pa! Pwede ba, magpahinga ka muna? Kung hindi ka lang injured, baka itinulak na kita pabalik sa sofa sa inis ko.”Ngumiti lang si Karylle at marahang hinaplos ang dulo ng ilong niya. Hindi na siya nagsalita pa.Tumayo si Nicole at siya na ang naglakad papunta sa pintuan. “Ako na. Pag si Harold ‘to, paaalisin ko agad.”Nang marating niya ang pinto at sumilip sa peephole, bigla siyang nagulat. Paglingon niya kay Karylle, agad siyang nagsabi, “Si Alexander.”Hindi siya nagsalita nang malakas, parang ayaw niyang marini
Ngumiti si Christian bago muling nagsalita. “Kasalanan ko rin na hindi ko agad napansin ang mga bagay tungkol sa’yo, at paulit-ulit pa akong humarap sa’yo para lang habulin si Karylle. Ilang beses kitang ginawang tagapayo, pinapakinggan mo ako habang iniisip ko kung paano ko siya liligawan. Pinapahirapan pa kita, pero andiyan ka pa rin para tumulong. I’m sorry, Hanhan.”Agad umiling si Roxanne, mabilis at mariin. “Hindi, wala kang kasalanan. Hindi mo naman alam noon, at ako rin ang hindi nagsabi.”Hindi niya talaga gustong makaabala o makasira ng samahan. Natakot siyang kapag sinabi niya ang totoo, masira ang pagkakaibigan nila.Huminga siya nang malalim, saka bahagyang yumuko. Hindi niya kayang tingnan nang diretso si Christian.Mahinahon ang tono ni Christian habang muling nagsalita. “Sorry talaga. Alam kong kung magsasalita pa ako nang mas marami, mas magiging mahirap para sa’yo. Kahit sinabi kong bibitawan ko na si Karylle, hindi ko rin naman kayang pumasok agad sa panibagong rela
Habang nagkakatuwaan pa sila sa hapag-kainan, biglang may naisip si Christian kaya’t napakunot ang noo niya. “Teka, bakit nga pala walang alak ngayon?”Umirap si Nicole at sumagot, “Alam ko kasing ikaw ang magda-drive, so bawal uminom. Tsaka recently, nagkakapimples ako. Not good to drink all the time.”“Dapat kasi kumain ka ng hindi maanghang,” saad ni Christian.Pero paglingon niya sa mesa, napansin niyang walang kahit anong maanghang na pagkain. Napangiti siya. “Ay, ganun? Healthy living pala ngayon?”“Of course~” sagot ni Nicole, sabay kindat.Tahimik lang si Roxanne, pero bahagyang nakahinga nang maluwag. Ang dahilan tungkol sa tigyawat ay magandang palusot.Nagpatuloy ang masayang kwentuhan ng grupo. Luminaw ang hangin, at mas naging magaan ang pakiramdam ng bawat isa.Ngunit sa kalagitnaan ng tawanan, biglang tumahimik si Christian at tiningnan ang tatlo. Mahinang sabi niya, “Actually, may gusto lang sana akong sabihin.”“Go ahead, just say it,” sagot ni Nicole, bagama’t ramdam
Tumango rin si Nicole. “Tama ‘yan! Dapat kasama ka namin! Kung hindi man, hayaan mo na lang si Harold ang mag-alaga sa’yo~”Napatingin lang si Karylle sa kanya, walang masabi.Sandaling nag-alinlangan si Nicole, pero hindi niya napigilang magsalita.“Actually… kilala ko na ng kaunti si Harold. ‘Yung mga ginawa niya nitong mga nakaraang araw—para sa kanya, medyo nakakababa talaga ng pride ‘yon. Oo, nasaktan ka dahil sa kanya, nadamay ka pa, pero hindi mo naman siya kailangang bigyan ng special treatment. Kung talagang wala siyang pakialam, eh ‘di dapat masaya siya, may ibang mag-aalaga sa’yo. O kaya wala na lang siyang paki. Anyway, andito naman kami.”Tumango si Roxanne. “Tama. Feeling ko rin, baka kasi nag-iba ka na ngayon kaya bigla ka niyang napansin ulit.”Napangiti ng matamlay si Karylle at marahang umiling. “Hayaan mo na siya. Wala akong pakialam kung anong gusto niyang gawin. Okay lang sa’kin kahit hindi na siya magpakita.”Napailing si Nicole at tumaas ang kilay. “Tsk. Pero ‘p
Biglang dumaan sa mga mata ni Roxanne ang lungkot habang marahan siyang nagsalita. “Matagal ko na siyang hindi nakikita. Simula nang malaman niya ang nararamdaman ko, parang sinasadya na niya akong iwasan. Baka kasi natatakot siyang bigyan ako ng pag-asa.”Napakunot ang noo ni Nicole. “Hindi pwedeng ganito kayo palagi. Ang love triangle n’yong tatlo, honestly, medyo komplikado. Pero matagal na rin tayong magkakaibigan. What if… tawagin na lang natin si Christian ngayong gabi? Mag-dinner tayong apat.”Medyo napatigil si Karylle, at naging kumplikado ang ekspresyon niya habang naalala ang mga sinabi ni Christian sa kanya noon—na huwag daw siyang iwasan, na gusto nitong magkaayos sila. Pero ngayon, kailangan niyang umiwas kay Roxanne?Talagang minsan, ang damdamin ng tao napakagulo.Matapos mag-isip sandali, tumango si Karylle. “Sige, wala naman akong tutol.”Tahimik na tumango rin si Roxanne, halatang gusto rin niyang makita ang lalaking iyon. Mahinang sabi niya, “Wala rin akong problem
Mas lalong kumunot ang noo ni Karylle habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya. Hindi man siya nagsalita, malinaw ang pagkayamot sa kanyang mukha. Ang tingin pa lang niya ay nagsasabing ayaw na niya sa presensya ni Harold.Pero si Harold, tila walang nararamdaman. Umupo lang siya sa sofa sa sala at nagkunwaring abala sa pagbabasa ng mga dokumento.Tahimik lang si Karylle sa ilang saglit, pero maya-maya'y malamig ang tono nang magsalita siya. “Nakakatuwa ka ba sa ginagawa mo? Ano bang point nito?”Napasinghap si Harold, saka malamig na sumagot, “Anong point ng mga sinasabi mo?”Hindi na nagpasintabi si Karylle. Diretsahan na niyang sinabi, “Parang siga ka na lang ngayon, Harold. Para kang laging kailangang nasa paligid ko. Huwag mo akong bigyan ng dahilan para isipin na may halaga pa ako sa’yo, dahil kung magkakagano’n, mas lalo lang akong mandiri. Kaya kung ako sa’yo, umalis ka na.”Biglang lumitaw ang ugat sa noo ni Harold sa galit. Tiningnan niya si Karylle nang malamig, at m