Wala na sa mood si Harold para harapin ang trabaho.Tahimik pa rin ang guwapong mukha nito, tila kalmado sa labas pero malalim ang iniisip. Makalipas ang ilang saglit, tumayo siya mula sa kanyang upuan at naglakad papunta sa bintana. Tahimik siyang tumingin sa malayo.Dahil nasa pinakataas na palapag ang opisina, wala siyang masyadong makitang detalye sa ibaba. Sa halip, ulap at langit lamang ang tanaw niya. Malinaw ang panahon sa labas, banayad ang sikat ng araw, at may malamig na simoy ng hangin.Binuksan ni Harold ang bintana. Agad na sumalubong ang malamig na hangin sa kanya. Parang unti-unting nabawasan ang bigat sa dibdib niya, at unti-unting bumalik ang kalma sa kanyang katawan.Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakatayo roon. Tuluy-tuloy lang siyang nakatingin sa kawalan, na para bang may sinusubukang abutin ang kanyang paningin, o alaala.***Lumipas pa ang limang araw.Tahimik pa rin ang lahat, walang kakaibang pangyayari.Sa bahay ng pamilya Lucio, sabay-sabay sila
Bahagyang bumilis ang tibok ng puso ni Christian, pero agad din siyang tumango pagkatapos ng isang saglit. "Sige, mananatili ako rito."Napatingin si Karylle sa kanya, bahagyang nagulat. Agad niyang sinabi, "Maghahanap na lang ako ng maayos na bodyguard, hindi mo na kailangang, "Ngunit agad siyang pinutol ni Nicole. "Alam naming sasabihin mo 'yan. Kaya settled na 'to. Sa baba titira si Christian, tapos kaming tatlo, kami nina Roxanne, sa taas! Tapos bilang kapalit, ikaw ang magluluto para sa amin araw-araw, ha! Para makabawi ka kahit papaano!"May ngiting pananabik sa mukha ni Nicole, halatang ini-imagine na niya ang mga susunod na araw na puno ng masasarap na pagkain.Napatawa si Roxanne. "Grabe ka! Alam mo namang busy si Karylle sa trabaho araw-araw, saan siya kukuha ng oras para magluto para sa'yo?""Ay naku... kahit minsan lang sa isang linggo, okay na ako!" sagot ni Nicole na para bang kinikilig sa idea ng home-cooked meal.Sa kilos ng tatlo, halatang desidido silang manatili. A
Matapos pag-isipan nang mabuti, napahawak si Reyna sa noo gamit ang isang kamay at nagsalita nang may mahinang tono.“May sarili akong plano para sa bagay na ’to. Kayo pa rin ang bahalang magdisenyo ayon sa concept natin ngayon. Ako na ang magpapadala ng tao para hanapin si Poppy, pero dapat handa rin kayo kung sakaling kayo ang makahanap sa kanya.”Tahimik na tumango ang lahat at walang nagsalita pa.Maya-maya, natapos din ang pulong at unti-unting nag-alisan ang mga tao.Sa isipan ni Reyna, lalong lumalim ang interes niya kay Poppy. Sa totoo lang, noon pa man ay gusto na niyang makipag-collaborate rito, pero sadyang mailap si Poppy. Tahimik ang pagkatao nito, at hanggang ngayon ay hindi pa rin niya isiniwalat ang tunay na pagkakakilanlan. Laging misteryosa. Ilang ulit na ring nabigo si Reyna na makausap siya ng personal.Gayunpaman, sa pananaw ni Reyna, makatuwiran pa rin ang suhestiyon ng design department. Kung makakatrabaho nga nila si Poppy, even in name only, makakamit nila ang
Sa mga oras na iyon, nasa loob din ng kumpanya si Reyna nang biglang may kumatok sa pintuan ng kanyang opisina."Miss Saludes?"Naputol ang iniisip ni Reyna at agad siyang tumingin pataas.“Tuloy ka.”Pagkatapos ng ilang segundo, bumukas ang pinto at pumasok ang isang babaeng sekretarya na naka-propesyonal na kasuotan. May hawak itong folder na mukhang dokumento.“Ma’am, ito na po ‘yung dokumentong hinihingi ninyo. At pagkatapos ng labinlimang minuto, may meeting po kayo kasama ang design department.”Tumango si Reyna. “Sige, noted.”Nang makita ng sekretarya na wala nang ibang utos, agad na rin itong lumabas.Napabuntong-hininga si Reyna habang marahang minasahe ang sentido. Tinignan niya ang dokumentong iniwan ng sekretarya sa mesa. Sa mga nakaraang araw, naririnig na rin niya ang tungkol sa Granle Group, at mukhang si Karylle na ang susunod na mamahala sa kumpanya.Hindi niya maiwasang mapaisip.Ano kaya ang kahihinatnan ng kumpanyang ito sa oras na tuluyan na itong hawakan ni Kary
"Pananakot."Napakunot-noo si Nicole. "Ha? Anong pananakot ang sinasabi mo?"Ngumiti si Karylle. "Noong una, kinuha niya 'yung shares ko, pero hinayaan ko lang. Pero may malaking butas sa kontrata.""Ha?!" Nagulat si Nicole. "Ang kapal naman ng mukha n'on! Dapat lang na ibalik niya sa'yo lahat!"Tumango si Karylle. "Hmm.""Grabe talaga! 'Yang pamilya na 'yan, hindi na nahiya. Eh kung walang bisa 'yung kontrata, pwede mo rin bawiin lahat ng kinita nila sa mga nakaraang taon!"Ngumiti si Karylle habang umiiling. "Okay lang, Nicole. Ako na ang bahala rito. Hindi na nila ako basta-basta magagalaw ngayon. Wala silang oras at lakas para dumikit pa sa akin."Napabuntong-hininga si Nicole. "Alam ko naman… Nag-aalala lang talaga ako. Pero kilala rin kita, at alam kong kaya mo 'to. Just don’t let that slut win, okay?"Naging malambot ang tingin ni Karylle. "Okay. Promise."Nagpatuloy pa sila ng kaunting usapan bago tuluyang ibinaba ang tawag. Pagkababa ng telepono, nakatanggap si Karylle ng mga
Hindi nakaimik sina Lucio at Andrea. Gulat na gulat sila sa kung sino na si Karylle ngayon. Hindi nila kailanman inasahan na darating ang panahon na magiging ganito siya, isang matatag, matapang, at hindi matitinag na babae.Sa loob ng maraming taon, lumaki si Karylle sa ilalim ng kanilang mga mata. Kaya’t ang tanong na paulit-ulit na bumabagabag sa kanila ngayon: Bakit hindi nila kailanman nakita ang tunay na kakayahan ng batang ito?Siguro, dahil mula’t simula, hindi nila kailanman pinansin ang pagiging mahusay ni Karylle.Gayong palagi namang maganda ang naging performance niya sa eskwela. Lagi siyang matataas ang grado, pero para sa kanila, parang wala lang. Ngayon, tila ba bigla nilang natanto kung gaano sila naging bulag sa totoong halaga ng anak ng yumaong si Ricardo .***Tahimik na nakatayo si Karylle sa harap ng puntod ng kanyang ama. Magulo ang ekspresyon sa kanyang mukha, may halong kirot, pighati, at matinding pananabik. Kahit sa malayo, ramdam ng sinumang makakakita ang