CHAPTER 33

Nagising ako sa pakiramdam na may nakatitig sa akin at hindi nga ako nagkamali nang nakita ko ang seryosong tingin ni Matthew nang idinilat ko ang aking mata.

Ilang segundo pa kaming nagkatitigan bago ko kusang iniiwas ang aking paningin at marahang bumangon. Kami lamang dalawa ang nasa silid, nakaupo siya sa kanyang wheelchair habang nakapwesto sa gilid ng kamang hinihigaan ko.

"Who are you?" he asked without any emotion.

Iniangat kong muli ang paningin ko at pinakatitigan ang kanyang mata. Mapait akong napangiti sa aking isip dahil bakas ang pagtatanong sa kanyang mukha tungkol sa aking presensya.

"Sophia Nicolle Panopio," pormal kong sagot kahit pa sa aking loob ay unti-unti akong kinakain ng kaba.