Share

บทที่ 6 : คำให้การ 26

Author: persiA99
last update Last Updated: 2025-09-25 23:36:13

“ฮืมมมม ...ชาเซเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังบ่อยๆ เลย พอได้เห็นตัวจริงเลยเข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกใจเธอขนาดนี้”

“...ค่ะ”

“อ่าว ไม่ได้สนิทกับชาเซหรอกหรอ? เห็นเขาพูดถึงเธอบ่อยๆ เลยนะ”

ชายแก่เห็นถึงความผิดปกติจากสีหน้าอันเหนื่อยใจของแกรด ในตอนนี้ผู้เป็นราชาเข้าใจหลายๆ อย่างเป็นที่เรียบร้อย

“พวกเราแค่อยู่ห้องเรียนเดียวกันเพียงเท่านั้นค่ะ”

“เฮ้อ ...ขนาดผู้กล้ายังมีสิ่งที่สู้ไม่ได้อยู่สินะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“...ครับ” ชายหนุ่มยิ้มแห้งก่อนจะตอบกลับพระราชา

“ขนาดถูกชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาขนาดนี้จีบยังไม่ไหวติง ...คงมีคนในใจอยู่แล้วสินะ”

...ใช่ค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปากของฉันมันคันจนสั่นไปหมดแล้ว

“...ค่ะ”

“อะ โอ๊ะ ประกาศกันเลยหรอ? เอาเถอะ ยังไงก็ยินดีกับชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้นด้วยแล้วกัน”

...เธอเป็นผู้หญิงค่ะ หนูเองค่ะ หนูๆๆๆๆๆๆๆ!

“...ข ขอบคุณค่ะ”

พระราชาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเบนสายตามาทางฉัน ดูจากสีหน้าคงรู้จักฉันอยู่แล้วสินะ

“เขาบอกว่าเธอไม่ค่อยยิ้ม แต่เขาบอกว่าเธอไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนอื่นๆ คิดกัน”

“...?”

“เป็นตามนั้นรึเปล่า? บลู เชอร์โนบ็อก”

คำถามที่ถูกเอ่ยอย่างเรียบนิ่งทำฉันขนลุกสู้

ซุบซิบ ซุบซิบ

เหล่าขุนนางเร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 15 : คำเฉลย 64

    บทที่ 15 : คำเฉลยฟรุบ!เช้าวันหนึ่งขณะที่ฉันกับแฟนสาวกำลังงัวเงียกันอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น จู่ๆ เมเจียร์ก็เดินออกมาจากห้องนอนด้วยสีหน้าตาเหลือกตาพอง“ข้าขอโทษ!”ทันทีที่พวกเราอยู่ในระยะสายตาของเด็กสาว เธอตะเบ็งเสียงออกมาลั่นบ้านพร้อมกับรีบขยับตัวมาใกล้ก่อนจะโค้งหัวลงขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่“อะไรหรอ?”ฉันสะดุ้งเฮือกตกใจจนต้องรีบถามไถ่เธอว่ามันเกิดอะไรขึ้น“ข้าถูกดุมาน่ะสิ”“เอ๊ะ!? จากใครหรอ? แล้วไปโดนว่ามาตอนไหน!?”“บ บลู ...ใจเย็นๆ แล้วรอเธอเล่าก่อน”“...โทษทีๆ”ฉันชวนเมเจียร์มานั่งข้างๆ เพื่อให้เธอตั้งสติก่อนจะรับฟังเรื่องเล่าของเธอ“เมื่อคืนข้าแอบออกจากบ้านแล้วไปเดินสำรวจโรงเรียนตอนกลางคืนคนเดียว ข้าตรงไปที่สวนหลังโรงเรียนก่อนจะเห็นหญิงสาวนางหนึ่งนั่งเงียบๆ อยู่บนศาลาที่ไร้ผู้คน”...ตอนกลางดึกเนี่ยนะ______ต๊อก ต๊อก ต๊อกสูดดด...เด็กสาวร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนก่อนจะสูดลมเข้าไปเต็มปอดเพื่อสัมผัสอากาศบริสุทธิ์“เป็นอีกคืนที่น่าพึงใจเช่นเคย”เมเจียร์พึมพำกับบรรยากาศขณะที่ขาของเธอก้าวต่อไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย“...งืม งืมมมม”เสียงบางอย่างสั่งให้เด็กสาวหยุดชะงักก่อนจะ

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 14 : คำถาม 63

    “สงสัยครับ! เธอบอกว่าเธอเป็นคทามาก่อน งั้นแสดงว่าเธออายุมากกว่าเราหรอ?”ชายหนุ่มนักเสี้ยมประจำห้องยกมือไต่ถาม“ถูกต้อง แต่ความคิดความอ่านของข้าค่อนข้างล้าหลังกว่าพวกเจ้าหลายร้อยปี”เด็กสาวก้มหน้าหลบสายตาด้วยความเขินอาย ทว่าท่าทีแบบนั้นกลับทำให้คนในห้องเอ็นดูและสนใจตัวเธอมากขึ้นทันที หลายคนเริ่มยกมือเพื่อชวนเธอคุยหรือถามไถ่เมเจียร์ถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เคยเจอหรือเคยสัมผัสมาพรึบ พรึบ พรึบ!“นักเรียนๆ ทีละคนนะๆ เริ่มจากเธอก่อนเลย”อาจารย์ประจำวิชาค่อยๆ จัดแจงคนถามทีละคน เขาชี้ไปที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ติดประตูทางออกคนจะเปิดโอกาสให้ชายผู้นั้นถามเป็นคนแรก“ครับ! ในมุมมองของสัตว์วิเศษ มนุษย์คืออะไรสำหรับพวกเขา?”“พวกสัตว์มองว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่พร้อมทำลายระบบนิเวศ เป็นภัยที่ควรอยู่ให้ห่างและพวกเขาระรานทุกสิ่งอย่างโดยไม่ตริตรองสิ่งใดสักอย่าง”“...”เพียงคำตอบแรกจากเด็กสาวก็สร้างความตะลึงให้เพื่อนในห้องจนทุกคนเงียบไม่กล้าถามอย่างอื่นต่อ“ต่อไปตาเธอถามมาเลย”ชายแก่ชี้ไปที่ชายหนุ่มคนที่สองก่อนจะคะยั้นคะยอให้เขาถามคำถาม“ศะ ศัตรูที่คิดว่าต่อกรด้วยยากที่สุด”“ถ้าไม่นับมังกรที่เป็นของตายอยู่แล

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 14 : คำถาม 62

    “ตอนนี้ไม่มีนักเรียนอยู่ในโรงเรียนเลยใช่มั้ย?”“คิดว่าน่าจะมีแค่เราสองคนกั-”“ “เอ๊ะ?” ”พอกำลังจะพูดถึงอีกสองคนที่เหลือพวกเธอก็โผล่มาพอดีระหว่างที่กำลังเดินอยู่บนทางเท้า จู่ๆ ฉันก็ได้เจอกับลูอาแล้วก็อัสลินพอดี ทั้งสองดูเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอกกัน“พอดีเมืองหลวงตอนนี้ยังไม่พร้อมสำหรับต้อนรับคนสักเท่าไหร่ พวกเราเลยว่าจะออกไปซื้อของที่หมู่บ้านเล็กๆ อีกที่แทน ทั้งสอ...สามจะไปด้วยกันมั้ย?”อัสลินเอ่ยปากชวนพวกเราโดยที่สายตาของเธอให้ความสนใจกับเด็กสาวที่ติดสายห้อยตามฉันมาเป็นพิเศษ...จะว่าไปของตู้เย็นเราก็หมดแล้วนี่ ที่มีอยู่คือข้าวสารที่พึ่งทำข้าวต้มหมดไปเมื่อเช้า“งั้น ...เราไปด้วยนะ”“โฮ้!...”เด็กสาวส่ายตามองบริเวณรอบๆ อย่างตื่นเต้นจนตาเป็นประกายขณะที่เราทั้งห้ากำลังนั่งอยู่บนเกวียนลากเล่มใหญ่เป้าหมายคือการมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านอีกแห่งที่ตั้งอยู่ทางเหนือของโรงเรียน ตามที่อัสลินเล่า ในตอนนี้มันกลายเป็นสถานที่ค้าขายชั่วคราวในช่วงที่เมืองหลวงกำลังฟื้นฟู“เข้าใจแล้ว ถึงไม่เห็นไม้คทาติดตัวบลูนี่เอง”“แล้วแบบนี้บลูจะใช้เวทมนตร์ยังไงหรอ? ต้องซื้อไม้ใหม่ ...คงต้องสร้างขึ้นมาใหม่เลยสินะ”“ฉันไ

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 14 : คำถาม 61

    “...?”แปลกแต่จริง เราสามคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน เด็กสาวตัวเล็กนอนคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับแกรด ใบหน้าของเธอตอนหลับช่างดูจิ้มลิ้มน่าเอ็นดู“รู้สึกเหมือนเรากำลังเลี้ยงเด็กอยู่เลย”แกรดซึ่งกำลังเข้าที่นอนค่อยๆ ยกหัวขึ้นมือเท้าคางก่อนจะยิ้มละมุนให้เมเจียร์และหันมาชวนฉันคุย“แต่ถ้าดูจริงๆ เด็กคนนี้แก่กว่าเราเป็นพันปีเลยเนอะ”“นั่นก็จริง ...แต่เรารู้สึกเหมือนกำลังเลี้ยงลูกอยู่เลย”“แกรดอยากมีลูกหรอ?”“ฮืม ...ไม่รู้สิ เราไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลย”“...”“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ ถ้าถึงตอนนั้นเราทั้งคู่อยากจะมีจริงๆ จะไปหาเด็กน่ารักๆ สักคนจากศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ไม่เสียหายนะ”“...อืม”เอาล่ะเอาล่ะ นอนกันเถอะ เรารู้สึกว่าพรุ่งนี้จะต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าแน่กริ๊ง กริ๊งแสงแดดส่องกระทบผ่านหน้าต่างที่เปิดอ้ารับลมไว้ตลอดคืน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะพบผ้าห่มถูกคลี่ออกอย่างไม่เป็นระเบียบพร้อมกับร่างของเมเจียร์ที่หายไป...เมเจียร์ฉันมั่นใจว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ฝัน ขาของฉันก้าวออกมาจากเตียงนอนก่อนจะเดินสำรวจรอบบ้านเพื่อตามหาเธอแอ๊ดด...“...”“...อยู่นี่เอง”...ไม่ใช่ฝันจริงๆ ด้วยฉันเปิดประตูหน้าบ

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 14 : คำถาม 60

    ค่ำคืนแห่งความชื่นมื่นควรจะผ่านไปด้วยดี ทว่าหลังจากที่เราอาบน้ำกันเสร็จแล้วเตรียมตัวเข้านอน“ “?” ”ทั้งสองรับรู้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติข้างนอกบ้าน“แอ๊ดดด...”“เอ๊ะ!?”ประตูบ้านถูกเปิดอย่างระมัดระวัง...เด็กสาวในฝันหญิงวัยแรกรุ่นผมสีฟ้าสง่าผู้นั้นปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉันและแกรด เธอยืนรอพวกเราพลางเดินวนไปวนมาในสวนอย่างเริงร่า“อะ! กว่าจะรู้สึกตัว ทำอะไรกันอยู่หรอ?”“อ อา พวกเรากำลังจะเข้านอนน่ะค่ะ”แกรดตอบคำถามของเด็กสาวอย่างสับสน...ดาดฟ้านี่มันขึ้นมาง่ายขนาดนี้เลยรึไงกัน?“แกรด ...นี่คือเทพธิดาที่ฉันเล่าให้ฟัง”“เอ๊ะ!? ขอโทษที่เสียมารยาทไปเมื่อครู่นะคะ”“ไม่เป็นไรๆ เราโผงผางเข้ามาที่นี่เอง ...ดูท่าแผลจะใหญ่เอาการเลยนะ”เด็กสาวมองมือที่กำลังกุมท้องเอาไว้หลวมๆ ก่อนเธอจะทำบางอย่าง เทพธิดาเดินเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะขอแตะที่แผลเบาๆ เกิดแสงอ่อนบนปลายมือของเธอจู่ๆ ก็เหมือนความเจ็บปวดทั้งหมดหายไปเป็นปลิดทิ้ง ฉันลองยกเสื้อขึ้นดูก่อนจะพบว่ารอยแผลทั้งหมดได้หายไปแล้ว“ “...!?” ”“พลังของเทพธิดาน่ะ ...”“คุณมาที่นี่ทำไมหรอคะ?”...ฉันมั่นใจว่าเธอไม่ใช่แค่ลงทุนมาที่นี่เพื่อแค่ทำให้แผลหายเท่านั้นแน่“ส่ง

  • Acacia Academ : ความลับของเราสองและทำนองต้องสาป   บทที่ 14 : คำถาม (NC) 59

    บทที่ 14 : คำถามแอ๊ด...กลิ่นของแผ่นไม้ในห้องรับแขกที่คุ้นเคย ห้องนอนและห้องครัวซึ่งเต็มไปด้วยความทรงจำมากมายของเราทั้งสองพวกเรากลับมาถึงบ้านบนดาดฟ้าแล้วแม้จะมากันแค่ตัวเปล่าก็ตามที เสื้อผ้าข้าวของทั้งหมดจะถูกส่งตามมาทีหลังและแน่นอนว่าความเก็บกดของเราก็พร้อมจะปะทุออกมาทันทีที่ประตูบ้านถูกปิดลงแขนของฉันถูกดึงลากเข้าไปในห้องนอนทันทีฟรุบ...แกรดถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดตัวก่อนจะเร่งรีบทิ้งร่างอันเปลือยเปล่าลงบนเตียงเรียบ“...บลู”เธอมองมาที่ฉันด้วยแววตาอันโหยหาพร้อมกับดึงมือฉันเข้าไปแตะกับกลีบดอกกุหลาบสีสดของเธออย่างรวดเร็ว“น นี่! ใจร้อนจัง”...แต่มันก็แฉะไปหมดแล้วนี่?“ตอนอยู่ที่บ้านบลูเราก็อดทนมาตลอดเลยนะ ถึงจะมีบางครั้งที่เกือบจะเผลอลักหลับเธอก็เถอะ แฮะ แฮะ”“อะ เอิ่ม ขอบคุณที่อดทนนะคะ”“งั้นตอนนี้ก็ให้รางวัลเราหน่อยสิ”“จ้าๆ คุณหนู”นิ้วที่กำลังเล่นซุกซนอยู่กับน้องสาวของแกรดกำลังได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่นฉันลูบคลำส่วนนั้นตามที่เด็กสาวเฝ้ารอพร้อมกับดึงใบหน้าอีกฝ่ายเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มตามที่ใจของทั้งสองต้องการ“อื้มห์”เด็กสาวเงยหน้ารับจูบจากฉันก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในช่องปากของก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status