Chapter 2

“So ikaw pala ang bagong Monty. Buti nalang kahit papaano hindi ko na maamoy ang matandang iyon. Amoy lupa na kasi, sakit sa ilong.”

Hindi namalayan ni Sofia na lumapat na ang palad niya sa pisngi ni Theo. Kahit pa mas mataas ito sa kanya ay inabot niya pa rin ito ng sampal. Nagngangalit ang panga niya sa galit. Nagtaasan ang ulo ng mga ibang nasa office na iyon dahil sa malakas na lagapak na tunog.

Namumurirat naman ang mata ni Theo sa ginawa ni Sofia. Hindi ito makapaniwala na nangyari.

“What the fuck!” Bulalas nito sabay hawak sa kaliwang pisngi.

Tumikhim si Sofia at inayos ang damit. Pumikit ito ng mairiin bago magsalita. “I don’t care if you’re the raising star o kung sino ka pang kilalang pilato. Gusto ko lang ipaalala sayo na kung hindi sa galing ni Monty sa pag-eedit ng gawa mo, sa kangkungan ang bagsak mo.” Mariin nitong sabi.

Para namang tumimo sa dibdib ni Theo ang sinabi ni Sofia na nagpaasim ng mukha niya. Para itong isang bata na pinagsasabihan ng magulang matapos gumawa ng kasalanan. Sa edad na tatlumpu, wala na hitsura nito ang umakto ng ganoon.

“I don’t care if you sue me. We have CCTV sa building na ito. Pwede kong sabihin sa kanila na naninirang puri ka.” Taas kilay nitong sabi.

“What the… nagbibiro lang naman ako kay tanda. Bawal na ba siyang biruin ngayon?” tutol niya.

“Give respect to the person who helped you famous.” Balik ni Sofia.

“Yeah right. You’re not my mom, ipaalala ko lang sayo. Isa pa kailangan niyo din ako.” Pagyayabang ni Theo.

“To be honest, mas maraming magagaling sayo. Don’t be too proud. Kung wala ka na sasabihin, mamili ka. Pupunta ka sa conference room or aalis ka?” Mataray na sabi ni Sofia.

Bahagyang nag-isip muna si Theo bago lumakad papunta sa conference room at nilagpasan si Sofia. Napangiti naman si Sofia sabay tingin sa mga usisero niyang katrabaho. Pero nagulat siya nang lahat ng mga ito at nag-thumbs up sa kanya at mga nakangiti. Napatunayan ni Sofia na natatakot or naiinis sila kay Theo kaya parang selebrasyon pa ang nangyare.

Kinuha ni Sofia ang mga gamit niya sa kanyang opisina at sinundan si Theo sa conference room. Sinara niya ang pintuan at blinds para matutukan nila parehas ang pag-eedit. Karaniwan ng mga manunulat ay pinapadala nalang nila ang manuscript via email pero iba si Theo. Tinututukan niyang maigi ang pag-eedit. Karamihan kasi sa mga editor ay tinatanggal ang mga paboritong parte ng manunulat sa libro na tingin nila at hindi maaya-aya or kaya naman ay walang kinalaman sa istorya. Ngunit ayaw ni Theo ng ganoon. Para sa kanya, hindi mabubuo ang istorya kung wala ang mga ganoong eksena sa libro.

Naupo si Sofia sa kabilang bahagi ng lamesa katapat ni Theo. Dala niya ang laptop niya at Bluetooth mouse. Sabay nilang babasahin ulit ang isinulat ni Theo upang ayusin ang mga salita, maging klaro ang ipinaparating ng istorya at upang maging kaaya-aya sa mga magbabasa.

Binuksan ni Sofia and laptop niya at pinakita sa wide screen ng conference room. Habang abala si Sofia sa ginagawa niya, nakatingin lang si Theo sa kanya. Nakamasid na parang may gustong sabihin o sadyang nagbibighani lamang ito sa dalaga? Amin man sa dalawa, hindi alam ni Theo kung bakit sya nakatingin dito.

“Ngayon ka lang ba nakakita ng maganda?” tanong ni Sofia kahit na hindi ito nakatingin sa binata.

Agad naman nag-iwas ng tingin si Theo at nagdilim ang paningin nito. Hindi na niya nakuha magsalita at patuloy lang siyang mapapahiya kay Sofia. Sa unang pagkikita nila, ganito pa ang nangyare na hindi naman niya sinasadya na insultuhin si Monty. Sadyang ganoon ang biruan nila ng matanda at akala nito at ayos lang magbiro ng ganoon sa mga taong di alam ang inside joke nila.

Matagal na nakasama ni Theo si Monty. Sa limang taon niya bilang manunulat, si Monty na ang palagi niyang kasama. Nakilala niya ito sa isang book fair kung saan ay nag-self publish si Theo ng libro niya. Matagal na si Theo nagsusulat sa internet pero walang kumukuha sa kanyang publisher. Marahil dahil na rin sa hindi rin naman siya interesado noon na magpatulong sa iba dahil kaya naman niya. Nasa kanya pa ang Royalty ng mga sinusulat niya at iyon ang mahalaga sa kanya. Ngunit isang pagkakataon na nilapitan siya ni Monty at kinausap na maging editor siya ni Theo at kahit hindi ito bayaran. Nakitaan daw nito ng potensyal ang binata kaya nais itong tulungan. Hanggang sa nagkaroon na ng sariling pangalan ni Theo sa mundo ng literatura sa tulong ni Monty. Editor-in-Chief noon si Monty sa Lexa House and Publishing kaya hinikayat niya si Theo na magpasa dito para mas matulungan sila.

Malaki ang tiwala ni Theo kay Monty at ganoon din ang matanda sa kanya. At si Monty pa mismo ang nagsabi kay George na si Sofia ang gusto nitong pumalit bilang editor ni Theo. Alam ng matanda na matutulungan ni Sofia ang binata at mas makakaisip pa ito ng ibang istorya na isusulat.

Inabot na halos ng isang oras ang pag-uusap ni Theo at Sofia ngunit iilang pahina palang ang kanilang natatapos. May kailangan pang puntahan si Sofia at maaari naman nilang ituloy ito sa susunod na mga araw.

Kapag may pagkakataon ay sumusulyap si Theo sa dalaga na para pang sinusuri nito ang buong pagkatao nito. Hinayaan nalang ni Sofia basta sa isip niya ay hindi ito gagawa ng masama.

Tumunog ang telepono ni Sofia hudyat na may nagpadala ng mensahe sa kanya. Si Marie ito, isa sa clerk ng opisina.

Nandito po si Sir Miguel, hinahanap kayo.