Kabanata 42

"SANA ay hindi ka na lamang muling nagpakita sa akin kung mayroon ka ng bagong minamahal!" wika kong muli.

Bakit ba tila gustong-gusto mo na nasasaktan ako ng dahil sa iyo? Bakit mo ako sinasaktan ng ganito?

"Hindi, Aliara. Walang namamagitan sa amin," umiiling niyang wika. "Hindi ko siya kasintahan at lalong hindi ko siya mahal." Akmang hahawakan niya ako ngunit agad akong umiwas. "Maniwala ka, ikaw lang ang mahal ko."

Mapait akong ngumiti, walang pinaniniwalaan sa mga sinasabi niya.

"Paano akong makakasiguro na tama ang sinasabi mong iyan gayong nagsinungaling ka na. Hindi maaalis sa akin na isiping kasinungalingan din ang salitang mahal mo ako." Agad kong siyang tinalikuran. Nais kang paniwalaan ng puso ko ngunit ayaw pumayag ng aking isip.

"Kung ano talaga ang puno ay siyang bunga," mariin kong wika. Pinipilit ang sariling panatilihin ang aking galit upang matakpan ang sakit na nararamdaman ko.

Lumapit ako kay Gudan at kinuha sa ka