CHAPTER 25

"Stop crying," pagpapatahan niya sa akin but I could not help it. Hindi ko mapigilang hindi maiyak. Dito pa ba sa lugar na ito ako mapapahamak? Hindi ko lubos maisip kung bakit ako ang target?

"Don't worry. I wouldn't let this to happen again," muli niyang sabi.

Nang makaipon na ako ng lakas ay agad akong kumawala sa yakap niya at tumayo na. Pinahid ko rin ang mga luha sa pisngi at mata ko. Ayaw ko nang umiyak pa. Nagmumukha akong kawawa sa harap niya. Ang taas pa rin ng pride ko kahit nagkakaganito na ako. Naiinis din ako sa sarili ko. "Bumalik na tayo sa building natin," malungkot kong sabi.

"Let's go," mahina niyang sabi. Pero ang ikinagulat ko ay ang paghablot niya sa kanang kamay ko.

"Bakit kailangang hawakan ang kamay ko?"

"I just want to," seryoso niyang sabi. Gusto niya lang? Acceptable reason ba iyon?

Mabilis kong binawi ang kamay ko na agad niya ring ikinabuntong-hininga. "Why? Hindi ka komportable?" napapahiyang tanong niya.

"Hindi sa ganun. Ilawan mo nga kung saan b