Chapter 13

Mabigat ang pakiramdam ko pagkagising ko pa lang. Masakit din ang ulo ko at ramdam ko ang pamamaga ng talukap ng mga mata ko. Hindi nga ako nagkamali at pagkaharap ko sa salamin ay mugtong mugto nga ang mga yun dala ng walang tigil ko atang pagiyak kagabi.

Sariwa pa rin ang mga pangyayari lalong lalo na ang mga sinabi ni Ian sa akin.

Mabilis akong umiling iling sa sarili. Hindi! Ayokong maisip ang bagay na yun dahil alam kong iiyak na naman ako. Hindi ko na gusto pang maalala pa. Hanggang dun na lang ang lahat. Ang ending ng istorya namin. Masakit man ay kailangan kong tanggapin. Ang mabuti pa ay ang umpisahan ko na lang ang pagmumove on.

Kaya mo yan, Ava. Bulong ko sa sarili.

Mga ilang minuto na akong nakatayo sa tapat ng opisina pero nagdadalawang isip akong pumasok doon.

Ang mga kaopisina ko naman ay nasa bukod na kwarto kaya tiyak na wala naman nang makakakita sa akin. Kay Trinity naman ay okay lang, madali namang magdahilan sa babae. Madali namang maniwala ang babae na yun.