Napakabilis ng pangyayari. Nakaupo kami ngayon dito sa kusina habang magkahiwalay ng inuupuan sina Ryven, Jiro, at Jasper. Matalim ang bawat tingin sa kanila ni Jai habang tahimik ang tatlo at pare-parehong walang balak magsalita.
“Wala akong pakialam sa kung anuman ‘yang problema n’yo, but can please stop being insensitive? Hindi na kayo bata. Isipin n’yo ang mga taong maaapektuhan n’yo!” sermon ni Jai. They didn’t move an inch.
“Mahina ang puso ni Emma, mabilis siyang magpanic. Kaya kung may balak kayong magpatayan, huwag sa pamamahay namin.” She clenched her fist. Galit na si Jai pero pinipigilan niya ang sariling sigawan ang tatlo.
She used her hands as support when she stood up. Tiningnan niya isa-isa ang tatlo, I can see her disappointment towards them. At wala na siyang pasabing lumabas ng kusina at padabog na isinara ang pinto.
Apat na lan
Umabot na ng isang linggo na hindi nag-uusap si Ryven at Jasper. Hindi na rin ako pumapasok pa sa university dahil sinisimulan ko na ang misyon namin ni Gin, to investigate in the crime scene.Minarkahan na ang posisyon ng biktima na natagpuan sa gilid ng liblib na lugar noong isang araw. We had the authority to investigate dahil si Dad na ang gumawa ng paraan para magkaroon kami ng permiso. Now, we are playing detective.Pero sa isang linggo na ginagawa namin ito ni Gin ay hindi ako nakakafocus, nasa university ang utak ko. Sa mga oras na ‘to ay nagkukwentuhan na kaming magbabarkada sa cafeteria, e. Now I wonder if what’s the set up there. Ngayong hindi nagpapansinan si Ryven at Jasper, magkasama pa rin ba sila sa iisang table? Sino na ngayon ang nang-aasar sa kanila? Maayos kaya si Jasper at Jiro?“What are you thinking?”Natigil ako sa pag-iisip nang marinig ang boses ni Gi
“May sakit ka ba?”Napakurap ako nang maramdaman ang palad ni Gin sa noo ko.“Wala naman ah.”Inalis ko ang kamay niyang nasa noo ko saka umiwas ng tingin. Kasalukuyan kaming nasa crime scene na kaninang tanghali lang natagpuang patay ang biktima. Kararating lang namin dito pero agad akong nahilo nang maamoy ang dugo. Bago pa lang iyon kaya ilang oras pa lang natatagpuan ang biktima.Iba na ang timpla ng mukha ko simula pagkarating namin dito at napapansin na iyon ni Gin. Pero hindi naman talaga ito ang dahilan kung bakit para akong pinagbagsakan ng langit at lupa ngayon. Sa totoo lang ay wala akong tulog. Ilang araw na! Kung saan-saan na lang kami napapadpad ni Gin at nagsisimula na akong magsawa sa ginagawa namin.“Let’s go somewhere.” Hinila ako ni Gin pabalik sa sasakyan namin at wala akong nagawa kundi magpatianod dahil hanggang ngay
“What’s with the outfit?” I asked.Kararating ko lang sa condo ni Ryven and I was little surprise by his OOTD. All black. Fitted long sleeve and black jeans. Pati sapatos nito ay itim.Ngumisi siya saka may iniabot sa aking telang itim. “Suotin mo ‘yan.”I furrowed my eyebrows. Kinuha ko ang binigay niya at nakitang sleevelees turtleneck top ‘yon. Tumungo ako sa salamin saka tiningnan ang sarili ko roon.“Ayos naman ‘tong suot ko ah.” Square neck puff sleeve top at jeans ang suot ko. Nagtataka ako kung bakit pinagpalit niya ako ng black top na ‘to. Ano lang? Couple goals? Ang corny!“Magpalit ka, Fev. Magt-training tayo.”Umawang ang labi ko. “What?”Hindi niya na ako pinansin dahil nagsusuot na siya ng fingerless gloves at may kinukuhang kung ano sa
“Your head hurts, huh?”Nararamdaman ko na ang lamig ng pawis ko nang makita ang walang emosyon niyang mukha. Tumagos mula sa akin ang tingin niya, and I realized Ryven was on my back. Ni hindi ako makagalaw. Ni hindi ko magawang lumingon man lang kay Ryven.“G-Gin, I will explain. P-please don’t tell it-”He cut my words with his index finger raised on my direction. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko. I can’t tell if he’s mad or not, bigla na lang ay hindi ko na siya mabasa. “You’re in that room with our enemy... Only the two of you,” he said, still looking at Ryven.Pakiramdam ko ay masusugat na ang labi ko dahil sa mariing pagkagat ko rito. Hindi na maayos ang paghinga ko, nararamdaman ko na ang malalamig na pawis na tumutulo mula sa noo ko.“What did you do?” he added. Naningkit ang mata nito sa amin saka siya nagsimulang lumapit.Napaatras ako ng isang hakbang. Tila namuo ang takot ko sa kaniya ngayong hindi ko ma
Parang gusto ko na lang umatras habang naglalakad papunta sa opisina ni Dad. Nakasunod lang si Gin sa likod ko pero hindi siya nagsasalita. Nang makarating na ako sa tapat ng pintuan at humugot muna ako ng malalim na hininga bago ito binuksan.Halos marinig na ang lakas ng tibok ng puso ko nang makita si Dad na tahimik na nakatayo sa tapat ng desk habang may tinitingnan doon. When I enter, tumigil siya sa ginagawa pero hindi pa rin ako nililingon. Saka lang siya lumingon sa akin nang tumikhim ako.Lumipat ang tingin niya kay Gin na nasa likod ko saka ito sinenyasan na lumabas. Napalunok na lamang ako nang kaming dalawa na lang ang naiwan sa loob.He crossed his arms over his chest. “Having fun?”Muli akong napalunok sa lamig ng tono ng pananalita niya. “For what?” Sinikap kong hindi mabulol kahit pa halos bumigay na ang tuhod ko sa kaba.He snickers. Pinagmasdan ko lang ang galaw niya nang maglalad ito pabalik sa swive
“Nauuhaw ka ba?”Walang gana akong tumingin kay Gin nang itanong niya ‘yon. Kalaunan ay umiling din ako saka binalik ang tingin sa panonood.Ilang araw na ba akong nakakulong dito? Almost a week? It felt like a year. All I did for the past days were to eat, take a bath, sleep, and repeat.Napapansin ko na rin na patagal nang patagal ay pawala ako nang pawala ng gana. There’s no sunlight, I’m becoming pale. Wala akong balita sa labas. Kung meron man, tungkol lang sa misyon. But about Ryven and my friends, none. “Nagugutom ka ba? Padadalhan kita ng pagkain.”Muli akong umiling. Wala akong gana, wala akong gana sa lahat. Gin was just visiting here. Walang mga araw na hindi siya bumibisita. Pero ayan lang naman ang kadalasan niyang mga tanong. Wala rin siyang dalang kahit ano maliban sa pagkain at tubig sa tuwing papasok siya rito. At kung lalabas naman ay ilolock nila ang pinto at mag-isa na naman ako.“Matutulog na ako,”
Ngiting-ngiti ako nang makalabas sa sasakyan. As I have expected, narito ulit kami ni Gin sa lugar na minsan na naming napuntahan noong pareho kaming stress sa misyon. Ang mga palayan at puno ay gano’n pa rin. Sariwa rin ang hangin, medyo mainit nga lang dahil bandang hapon na nang pumunta kami.Pero agad ding nawala ang ngiti ko nang makita ang tingin sa akin ni Gin. Naningkit ang mga mata niya na animo’y may gagawin akong kung ano.“What?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Don’t dare to escape, okay?”Napabuga ako ng hininga sa napaka-bossy nitong tono. Wala talagang tiwala e, paano ako makakatas kung bantay sarado niya ako? Tsaka open na open ‘tong lugar, wala akong mapagtataguan! Umirap na lang ako. “You’re just being paranoid.”“I am just careful,” pagtama niya. Muli akong umirap.Nauna na lang akong maglakad sa pilapil at naramdaman ko naman agad na sumunod siya. Nang makatawid ay dumiretso ako sa ilalim ng puno at umupo roon. Sumandal ako sa kahoy habang nakakrus ang mga braso
Hindi na ako mapakali ngayong nandito na ako sa kwarto. Yes, pinabalik na ako sa kwarto ko pero wala pa ring nagbago. Nakakulong pa rin ako at mas dumoble ang bantay sa ibaba ng bintana ng kwarto ko.I don’t know how can I open this box. Hanggang sa maya-maya lang ay may narinig akong kumatok. Hinintay ko na lang na pumasok si Gin dahil sinabi din nitong dadalhan niya ako ng pagkain.Tinago ko muna sa ilalim ng unan ang kahon saka siya patay malisyang hinarap. Buhat nito ang isang tray ng pagkain.“Kumain ka na,” he said. Inilapag niya iyon sa table saka iniatras ang upuan para makaupo ako.Sinunod ko naman siya na parang bata saka inumpisahang lantakan ang pagkain.Nagmamadali pa ako dahil gusto ko nang tingnan ang laman ng box kaya naman agaran iyong napansin ni Gin.“May lakad ka?” he asked sarcastically.Seriously, sino pa ba ang boss dito?Umirap na lang ako saka pinagpatuloy ang pagkain ng normal. Nang matapos ay tinulungan ko na siya sa pagligpit para mas mabilis at nang makita