Nang makaalis kami sa office ay sa basement agad ang diretso namin kung saan isasagawa ang plano. Pero hanggang sa makarating doon ay hindi tumigil sa pagrereklamo si Fion.
“Seriously? A collaboration? Tanggap ko pa kung kaming dalawa lang ni Fellin, but considering Fevi? You’re just going to be a nuisance.” Ako na naman ang napansin ng gaga.
“You can quit if you don’t want to work with me,” pabalang kong sagot sa kaniya.
“So, ako pa ang mag-aadjust?” Tinuro niya ang sarili.
“Yes. Ikaw lang naman ang maraming arte,” sagot ko saka umirap.
“Stop, you two. Instead of arguing for nonsense things, let’s just make a plan to finish this as soon as possible,” walang emosyong suway ni Fellin na nagpatahimik sa aming dalawa ni Fionna.
Even if she’s the youngest, she has this intimidating aura just like our Dad. Mas gugustuhin ko pang makipagtalo kay Fion buong araw kaysa kausapin ang emotionless kong kapatid.
“Gin, did you track their location?” Fellin asked. Hindi siya gumagalang sa kahit na sino liban lang kay Dad dito sa bahay. Kahit pa mas matanda ang nakakausap niya, mas mataas pa rin ang tingin niya sa sarili niya. Same as Fion. She’s nineteen by the way and Fion is twenty-one.
“I tracked one of their men’s location. He’s in the subdivision near the hotel where the ceremony was held,” he explained.
“Then let’s infiltrate.”
“How? They’re also assassins so it’s just easy for them to notice our presence,” Fion asked.
“That’s why we have Fevi with us, stupid,” sagot nito pero hindi ko alam kung magugulat ba ako o matatawa.
“Pft.” Pigil kong tawa at nakita ang pamumula ng hitsura ni Fion.
“Oh, may silbi ka rin pala kahit papaano,” asar nito sa akin pero halata pa rin ang inis sa mukha niya. Hindi ko siya pinansin at nagsimula na lang maghanap ng mga gagamitin.
Nakaupo si Fellin sa desk habang ini-examine ang papel kung saan nakalagay ang background ng aming mga butlers. Probably looking for a hint to find out who’s the traitor. Tahimik lang na nakatayo at nakamasid si Gin malapit sa pintuan. Si Fion naman ay hindi ko mawari kung gusto lang patunugin ang heels sa paglalakad habang tinitingnan ang iba’t ibang klase ng baril.
Lahat kami ay gulat na napatingin kay Fellin nang bigla nitong ikasa ang baril at itinutok kay Gin. Ni hindi ko napansin na may hawak pala siyang baril.
“I’m trying my best not to suspect you but I can’t find a reason for anyone to betray us but only you,” matigas nitong saad habang nakatutok sa ulo ni Gin ang baril. Ni hindi natinag si Gin sa baril na nakatutok sa kaniya, nanatili lang na tuwid ang tayo nito habang nakatingin ng diretso kay Fellin.
“What? He’s our most trusted butler and there’s no reason for him to betray us!” iritadong saad ko kay Fellin pero hindi ako nito pinansin.
“Your Mother once betrayed us and was killed by our Grandfather. Who knows if you’re seeking for her vengeance?” she directly said that made his emotion change.
“That was long time ago and I—” Hindi na napatapos pa ni Gin ang sasabihin nang idiin ni Fellin sa ulo nito ang baril. Agad akong kumilos at itinutok kay Fellin ang dagger na nakuha ko sa shelf.
“Pull that trigger and I’ll cut your head off,” banta ko rito at nakarinig ako ng panibagong kasa ng baril.
“Oh? Can you really do that? Then let’s settle this all at once.” Sa ‘kin naman ngayon itinutok ni Fion ang baril.
Mabilis kong sinulyapan sa gilid si Fion. “I know Gin more than any of you, you have no right to just accuse him without solid evidence,” seryosong saad ko habang ganoon pa rin ang posisyon.
“Shut up. Spill more words and you’ll find yourself in hell,” seryosong sumbat ni Fion habang nakatutok pa rin sa akin ang baril.
“Then see you, bitch,” nakangising saad ko. Nakita ko ang pagkainis sa mukha nito pero hindi na nakapagsalita pa dahil inunahan na siya ni Fellin.
“Just tell us the truth. Speak yourself,” Fellin commanded Gin, still pointing the gun at him.
“It’s true that my Mother was a traitor. But what she did was wrong that led at my Father’s death. I only saw my Father’s face until the age of four. And the first thing he taught me is to not betray my home. This is my home, I cannot betray my home, neither my Dad,” mahabang paliwanag nito. Nakikita ko ring sincere siya sa mga sinabi niya
“Paano kami makasisigurong nagsasabi ka nga ng totoo?” tanong pa rin ni Fellin.
“I am a man of my words.”
“That’s not enough!” Fellin raised her voice, she’s losing her patience.
“Then pull the trigger to satisfy you,” hamon ni Gin dito na ikinagulat ko.
“Gin! How dare you!” sigaw ko sa kaniya pero hindi man lang ako tiningnan nito. Nanatiling diretso ang tingin niya kay Fellin na nagulat din sa binaggit nito.
Maya-maya lang ay ibinaba na rin ni Fellin ang baril nang mawala na ang tensyon sa pagitan nila at ni Gin. Tinanggal ko na rin ang pagkakatutok sa kaniya ng kutsilyo at pati si Fionna ay ibinaba na rin ang baril.
“I’m impressed. You didn’t even stutter. Now I know why Dad trusted you the most,” nakangising ani Fellin.
“I was trained by your father and I owe him my life, that’s why,” he answered.
I doubt also that he’s the traitor. I know him very well. He love his Father so much kahit na saglit na panahon niya lang ito nakasama. At least, he felt the love of a Father and continually treasuring it. Unlike her Mother na never niyang nasilayan ang mukha. Kaya there’s no reason for him to betray us.
“Phew! That was intense, I thought my sister can finally rest in peace na,” pang-aasar na naman ni Fion sa akin.
“I hope so,” I sarcastically said.
Nang kumalma na ang paligid ay naghanda na agad kami ng plano para sa infiltration. We decided na ako muna ang kikilos para kumuha ng impormasyon tungkol sa kalaban at obserbahan ang lugar para sa surprise attack. Hinintay muna naming gumabi bago isagawa ang plano.
Ngayon ay narito na kami sa harapan ng subdivision na tinutukoy ni Gin kung saan ang pinuntahan ng ni-track niyang person.
“I gotta go,” I said as we arrived at the gate.
“I still don’t trust you but we have no choice. Just be sure na makakabalik ka ritong may dalang impormasyon,” mataray na saad ni Fion.
“Just call us if there’s an emergency,” paalala ni Gin.
May suot akong bracelet na nilagyan ng tracking device at pindutin ko lang daw ang button ‘pag may emergency para makapunta agad sila sa kinaroroonan ko. I also have a transparent earpiece na connected sa tatlo. Tumango lang ako at lumabas na ng sasakyan.
I’m wearing a black stretchable pants, black top with hood and attached facemask, a pair of gauntlets, and flat shoes to prevent them from noticing my footsteps. Nakatago rin ang throwing needles sa arm cuffs ko at dagger sa dagger holster.
Tatlong bahay pa ang nadaanan ko bago ko matunton ang mansyon na tinutukoy ni Gin. I already concealed my presence at madali lang nakapasok sa bakuran. I decided na umakyat ng puno at sa isang kwarto sa second floor na walang ilaw nagdesisyong pumasok. Madali lang akong nakapasok dito dahil hindi naka-lock ang bintana. Tanging liwanag lang ng buwan ang nagiging ilaw ng kwarto. Medyo malaki siya kaya pahirapan sa paghanap ng pintuan.
Nang mahagilap ko na rin ang pinto ay dahan-dahan akong lumapit dito, pinakiramdaman ko ang paligid at napatigil sa pagkilos nang maramdamang may nakatutok sa ulo ko.
“Don’t move,” I heard a masculine voice behind my back. Biglang nanlamig ang kamay ko at awtomatiko akong nanigas sa kinatatayuan ko.
“What? Who’s that? Hindi mo ba napansin ang presensya niya, Fevi?!” I heard Fion’s voice on the earpiece. I roll my eyes even though she can’t see it.
Pero paanong hindi ko naramdaman ang presensya niya gayong nandirito lang pala siya sa kwarto? Could he be possibly tailing me from the start? But impossible, I didn’t noticed his presence until he pointed me the gun.
“Who are you?” he asked, still pointing the gun at the back of my head. His voice is familiar. I slowly move my right hand to pick the throwing needles I attached earlier in my arm cuff. Pero bago ko pa makuha iyon ay nakarinig na ako ng kasa ng baril.
“I said don’t move!” he warned again. Nahinto ako sa paggalaw pero ngayon ay may hawak na akong tatlong needles. Dahan-dahan niyang ibinaba ang suot kong hood.
“So you’re a woman?” tukoy nito nang makita ang nakataling buhok ko.
Narinig ko ang pagmumura ng tatlo sa earpiece. Hinawakan ng lalaki ang balikat ko pero bago pa siya makakilos muli ay mabilis kong naitusok sa kamay nito ang dalawang needle na nagpabitaw sa kaniya sa baril.
“AAHHHH!”
He’s holding his left hand when I faced him. Our eyes met and his eyes widen as I picked the gun and now the table turned, I am now pointing the gun at him.
‘He’s familiar,’ I thought. He’s also wearing an all-black fitted long sleeve with bracers and elbow asymmetric protectors, and flax pants with gun holsters. He has total of two guns and he immediately pointed me the other one so we are now facing each other’s death.
“Have me met before?” he asked, slanting his head.
“Who are you and why are you here?” I asked back, not minding his question.
Later on, we heard many footsteps coming this way. They move fast so we haven’t gotten a chance to hide ourselves, and the moment we realize, we are now surrounded by men in black and I heard the three cursing through the earpiece.
“Ahhh!”Hawak-hawak ko ang balakang ko nang pwersahan akong mapaupo sa sahig. Pang-ilang araw na naming training dito pero parang wala pa ring nagbabago sa akin. Gano’n pa rin ako... Mahina.“Tayo!” sigaw ni Selena.Agad ko ring inayos ang sarili ko at muli siyang hinarap. Ngayon ay matalim siyang nakatitig sa mga mata ko na tila ba may hinahanap ito roon.“Show me your wrath!”Mariin ko siyang tiningnan at naghanda na sa susunod na pag atake pero nalalabanan niya iyon lahat.“Kulang pa iyan!” muling sigaw niya at tila ba mas galit pa siya sa akin ngayon.Muli akong sumubok pero wala talaga, sadyang mas malakas siya sa akin at wala na akong magagawa roon!Huminto muna ako at ipinatong ang mga kamay sa tuhod ko habang hinihingal. She's just watching me at tila ba disappointed ito sa mga nagiging kilos ko.“Is that all you’ve got, Fevianna?” she asked, irritated.“Pagod na ak—”“Do I gav
I have a bad feeling about this. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Hindi na dapat talaga ako sumama, e!And to that woman, Selena! Bakit kung makatingin siya sa akin ay iba? Para bang handa ako nitong sakmalin anumang oras o kaya naman may binabalak siyang hindi maganda sa akin.I should be careful.Nagpapahinga na kami ngayon sa kaniya-kaniya naming kwarto. Thank God I’m alone now. Ang tanging sinabi lang sakin ni Matthew ay mas mapapalakas ako rito. And I think the person he was talking about na makakatulong sa akin ay si Selena. But what's with her presence?She’s a filipino residing here in England kaya nakakaintindi pa rin siya ng tagalog although mas na-aadapt niya na ang slang dito. And I need to get ready dahil magsisimula na bukas ang training namin. Malakas ang pakiramdam kong iba kung magtrain si Selena, sa presensya niya pa lang ay natitinag na ako, paano pa kaya kung nasa mismong training na kami?Gawa na rin ng sobrang pagod
“Are you all set?”Nalipat ang tingin ko sa repleksyon ni Gin sa salamin nang bigla na lang itong pumasok ng kwarto habang inaayusan ko ang sarili ko.I put on my lipstick before I stood up and turn to look at him.“Let's go,” I answered, blankly.Ngayon na ang alis namin at nagdesisyon akong baguhin ang lahat-lahat sa akin.I wore a skin-toned backless crop top and black high waist jeans. Naka-pony tail din ako kaya naman lantad na lantad ang balat ko sa likod.Hindi rin makatingin ng diretso sa akin si Gin na tila ba naiilang ito pero wala na akong pakialam. Inayos ko na lang ang mga gamit ko bago ito binigay sa kaniya. Pero bago pa ako lumabas ng kwarto ay pinagmasdan ko muna ang sarili sa salamin.I smirk as I saw my reflection on the mirror. Who would've thought that I actually became the bitch I didn't what to be?I put on my stilettos and compose myself. Bumagay ang suot ko sa pulang-pulang mga labi ko. A
I swear to myself that this will be my last tears. Sawang-sawa na akong makaramdam ng sakit. Sa sunod-sunod na sakit na nalalaman ko ay unti-unti ako nitong minamanhid. And this is what I want...To be numb.Magdamag ko na atang naibuhos lahat ng luha ko dahil kinabukasan ay tila wala na akong maramdaman na kahit ano. Blangko na ang lahat-lahat sa akin. I can't trust anyone anymore, even myself.Or rather... I don't know myself... anymore.Umiling ako saka dumiretso na lang ng banyo para maligo. After doing my morning ritual ay lumabas na rin ako ng kwarto at naabutan pa si Gin na mukhang papunta ng kwarto ko.He stopped for a while when he saw me but later on continue to saunter towards me.“I have something to tell you,” he said.Hindi ako sumagot. Nanatili lang akong nakatayo sa harapan niya habang hinihintay ang susunod nitong sasabihin.“We’re going in England,” he added that immediately fixed my
Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang nang umiyak. Luckily, I was alone since Gin gave me time for myself. Hinayaan ko lang ang sarili kong maging mahina at mugtong-mugto na ang mga mata.I can’t even remember if I ate dinner. I just let myself be tired of crying until I fell asleep.Nagising na lang ako dahil sa sunod-sunod na katok sa pintuan.“Are you awake? I brought you food,” rinig ko ang mahinahong boses ni Gin mula sa labas.I was just staring at the ceiling for a few minutes until I heaved a deep sigh.“Come in,” I utter.Maya-maya lang din ay pumasok siyang may dalang tray ng pagkain. He first look at me as if observing me and my next move. “Kumusta ka?” With that question, I froze. Hindi ko alam na sa simpleng tanong lamang na ‘yon ay mahihirapan akong sagutin. I didn’t mean to make its meaning doubled but I just can’t distinguish what kind of question he wanna ask.Kumusta ako physically? Emotionally? Mentally? No. I am not okay, but this will gonna be okay... s
Tears are still streaming down my face when I hurriedly hopped inside of Gin’s car. “Lady Fev—”“Let’s go.”He didn’t question anymore when he saw my reaction. Muli niyang pinaandar ang sasakyan at mas malumanay na lang ngayon ang patakbo niya.Later on, he grope something in front and gave me the tissue. I hesitated first from accepting it but this is not the time to higher my pride. Kinuha ko ‘yon at naging tahimik na kami sa buong biyahe habang hinahayaan niya akong ilabas lahat ng luha ko. I am even sobbing but he’s just acting like he can’t hear me so that I can have a privacy.I feel like crying is not enough to ease my madness. I felt like I am enduring the problem of a whole nation. Sobrang bigat sa pakiramdam!I don’t know where he’s taking me but it was like we’re going up a mountain. Hinayaan ko na lang siya dahil sa ngayon ay wala pa akong ganang makipag-usap.Until later on, we stopped at the edge
I slowly open my eyes when I heard the door open. Where am I? This is not my room and this is also not familiar to me.My vision is still blurry since I just woke up but when the person went near me, I slowly distinguish who it is.“Lady Fev...”His concerned eyes darted at me. Soon after, he touched my forehead with the back of his palm. “I brought soup and medicine. You should eat first,” he offered.This scene is familiar.I tried to rose up but I felt my head hurts. Inalalayan niya ako sa pag-upo hanggang sa mapasandal ako sa headboard.Later on, he just volunteered to give me a hand for me to eat. Hindi na ako tumanggi pa dahil sa nararamdamang gutom at hilo.Hinipan niya muna ito bago isinubo sa akin at habang kumakain ay wala akong ibang maisip kundi ang nangyari kahapon. Unti-unting bumabalik ang lahat ng sinabi ni Matthew na hindi ko alam kung dapat ko bang paniwalaan.“Your medicine
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I just want to disappear from this world.I don’t even care even though I’m walking at the middle of the road, hearing the different kinds of horns. Why can’t they just kill me so this will end already?“Hoy! Magpapakamatay ka ba?!”I heard someone shout at me but I didn’t turn to look whoever it is. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa matunton ko ang puro punong lugar. I went under the tree and let myself rest there. Napakatahimik... Napakapeaceful. I sat on the ground and leaned against the tree. Pinapakinggan ko lang ang tunog ng pagsayaw ng mga dahon kapag nahahanginan ito. I’m aftaid at the darkness but it’s a surprise that I found it calming now.When I open my eyes, There was no moon either stars. Until I suddenly feel a small liquid streaming down my face. I thought it’s my tears but I couldn’t cry anymore added that it’s cold. Later on, they simultaneously fall a
I waited. I waited for it to hit me but damn this car! It stopped!Patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko nang tumayo at pinaghahampas ang harap ng sasakyan.“Just fucking kill me!” I continue to hit it even though I’m already hurting my own hands. “Kill me now!”“Fev!”“Kill me!”“Fevianna!”I was stopped when I heard that familiar voice. It was dark already but when he got near me, that was the time I almost lost my energy. But he managed to hold me still and that’s when I didn’t waste a time and wrapped my arms around him.“Ryven!” I sobbed just by smelling his scent again. I missed him so much. I missed this man.“Fev, sorry... I-I’m really really sorry from what I did,” he said as he tightened our hugs and kissed the side of my head.I wasn't able to answer since I just want to feel his warmth. I feel like home inside of his embrace. Ngayong halos maubos na ang lakas ko ay unti-