“What’s with the outfit?” I asked.
Kararating ko lang sa condo ni Ryven and I was little surprise by his OOTD. All black. Fitted long sleeve and black jeans. Pati sapatos nito ay itim.
Ngumisi siya saka may iniabot sa aking telang itim. “Suotin mo ‘yan.”
I furrowed my eyebrows. Kinuha ko ang binigay niya at nakitang sleevelees turtleneck top ‘yon. Tumungo ako sa salamin saka tiningnan ang sarili ko roon.
“Ayos naman ‘tong suot ko ah.” Square neck puff sleeve top at jeans ang suot ko. Nagtataka ako kung bakit pinagpalit niya ako ng black top na ‘to. Ano lang? Couple goals? Ang corny!
“Magpalit ka, Fev. Magt-training tayo.”
Umawang ang labi ko. “What?”
Hindi niya na ako pinansin dahil nagsusuot na siya ng fingerless gloves at may kinukuhang kung ano sa
“Your head hurts, huh?”Nararamdaman ko na ang lamig ng pawis ko nang makita ang walang emosyon niyang mukha. Tumagos mula sa akin ang tingin niya, and I realized Ryven was on my back. Ni hindi ako makagalaw. Ni hindi ko magawang lumingon man lang kay Ryven.“G-Gin, I will explain. P-please don’t tell it-”He cut my words with his index finger raised on my direction. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko. I can’t tell if he’s mad or not, bigla na lang ay hindi ko na siya mabasa. “You’re in that room with our enemy... Only the two of you,” he said, still looking at Ryven.Pakiramdam ko ay masusugat na ang labi ko dahil sa mariing pagkagat ko rito. Hindi na maayos ang paghinga ko, nararamdaman ko na ang malalamig na pawis na tumutulo mula sa noo ko.“What did you do?” he added. Naningkit ang mata nito sa amin saka siya nagsimulang lumapit.Napaatras ako ng isang hakbang. Tila namuo ang takot ko sa kaniya ngayong hindi ko ma
Parang gusto ko na lang umatras habang naglalakad papunta sa opisina ni Dad. Nakasunod lang si Gin sa likod ko pero hindi siya nagsasalita. Nang makarating na ako sa tapat ng pintuan at humugot muna ako ng malalim na hininga bago ito binuksan.Halos marinig na ang lakas ng tibok ng puso ko nang makita si Dad na tahimik na nakatayo sa tapat ng desk habang may tinitingnan doon. When I enter, tumigil siya sa ginagawa pero hindi pa rin ako nililingon. Saka lang siya lumingon sa akin nang tumikhim ako.Lumipat ang tingin niya kay Gin na nasa likod ko saka ito sinenyasan na lumabas. Napalunok na lamang ako nang kaming dalawa na lang ang naiwan sa loob.He crossed his arms over his chest. “Having fun?”Muli akong napalunok sa lamig ng tono ng pananalita niya. “For what?” Sinikap kong hindi mabulol kahit pa halos bumigay na ang tuhod ko sa kaba.He snickers. Pinagmasdan ko lang ang galaw niya nang maglalad ito pabalik sa swive
“Nauuhaw ka ba?”Walang gana akong tumingin kay Gin nang itanong niya ‘yon. Kalaunan ay umiling din ako saka binalik ang tingin sa panonood.Ilang araw na ba akong nakakulong dito? Almost a week? It felt like a year. All I did for the past days were to eat, take a bath, sleep, and repeat.Napapansin ko na rin na patagal nang patagal ay pawala ako nang pawala ng gana. There’s no sunlight, I’m becoming pale. Wala akong balita sa labas. Kung meron man, tungkol lang sa misyon. But about Ryven and my friends, none. “Nagugutom ka ba? Padadalhan kita ng pagkain.”Muli akong umiling. Wala akong gana, wala akong gana sa lahat. Gin was just visiting here. Walang mga araw na hindi siya bumibisita. Pero ayan lang naman ang kadalasan niyang mga tanong. Wala rin siyang dalang kahit ano maliban sa pagkain at tubig sa tuwing papasok siya rito. At kung lalabas naman ay ilolock nila ang pinto at mag-isa na naman ako.“Matutulog na ako,”
Ngiting-ngiti ako nang makalabas sa sasakyan. As I have expected, narito ulit kami ni Gin sa lugar na minsan na naming napuntahan noong pareho kaming stress sa misyon. Ang mga palayan at puno ay gano’n pa rin. Sariwa rin ang hangin, medyo mainit nga lang dahil bandang hapon na nang pumunta kami.Pero agad ding nawala ang ngiti ko nang makita ang tingin sa akin ni Gin. Naningkit ang mga mata niya na animo’y may gagawin akong kung ano.“What?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Don’t dare to escape, okay?”Napabuga ako ng hininga sa napaka-bossy nitong tono. Wala talagang tiwala e, paano ako makakatas kung bantay sarado niya ako? Tsaka open na open ‘tong lugar, wala akong mapagtataguan! Umirap na lang ako. “You’re just being paranoid.”“I am just careful,” pagtama niya. Muli akong umirap.Nauna na lang akong maglakad sa pilapil at naramdaman ko naman agad na sumunod siya. Nang makatawid ay dumiretso ako sa ilalim ng puno at umupo roon. Sumandal ako sa kahoy habang nakakrus ang mga braso
Hindi na ako mapakali ngayong nandito na ako sa kwarto. Yes, pinabalik na ako sa kwarto ko pero wala pa ring nagbago. Nakakulong pa rin ako at mas dumoble ang bantay sa ibaba ng bintana ng kwarto ko.I don’t know how can I open this box. Hanggang sa maya-maya lang ay may narinig akong kumatok. Hinintay ko na lang na pumasok si Gin dahil sinabi din nitong dadalhan niya ako ng pagkain.Tinago ko muna sa ilalim ng unan ang kahon saka siya patay malisyang hinarap. Buhat nito ang isang tray ng pagkain.“Kumain ka na,” he said. Inilapag niya iyon sa table saka iniatras ang upuan para makaupo ako.Sinunod ko naman siya na parang bata saka inumpisahang lantakan ang pagkain.Nagmamadali pa ako dahil gusto ko nang tingnan ang laman ng box kaya naman agaran iyong napansin ni Gin.“May lakad ka?” he asked sarcastically.Seriously, sino pa ba ang boss dito?Umirap na lang ako saka pinagpatuloy ang pagkain ng normal. Nang matapos ay tinulungan ko na siya sa pagligpit para mas mabilis at nang makita
I still managed to get dressed despite of this heavy feeling. Tila sumama yata ang pakiramdam ko nang makita ang nasa loob ng box pero isa lang ang kailangan ko ngayon.Kasagutan.Gabi na nang makakilos ako ng maayos. Humugot muna ako ng isang malalim na hininga bago malakas na hinampas ang pinto.“Open this goddamn door!”Noong una ay wala pang pumapansin pero dahil tuloy-tuloy ang paghampas ko na wala nang pakialam kahit pa mamula ang mga kamay ko ay may isa ring tauhan ang nagbukas.“Ano pong kailangan n’yo, lady Fev?”Hindi na ako nagsayang pa ng oras. Mabilis akong lumabas dahilan para mataranta siya at hinarang ako.“Hindi po kayo pwedeng lumabas, lady Fev.”“I know! But I need to talk to Dad!” Pilit akong naglakad paabante pero hinaharang pa rin ako ng tauhang ito!“But lady Fev, your dad strictly-”“He’s strictly prohibiting me to go outside! Yes, I already know that rule, hindi mo na kailangan pang ulit-ulitin!” putol ko sa sasabihin niya dahilan para matigilan ito.“Umalis k
Sa sobrang taranta ko ay hindi ko na naisip kung saan ako pupunta. Hindi ako pwedeng pumunta kay Ryven dahil paniguradong madadamay siya at madali rin nila akong mahahanap doon.Damn, I miss him so much!Pero hindi pa pwede. Mahirap pa ang sitwasyon namin ngayon at ayoko siyang idamay. Tama na ang minsang muntik na rin siyang makulong.Hinayaan ko na lang ang paa kong maglakad sa kung saang direksyon. I don’t know. Hindi rin ako pwede magcheck-in sa mga hotel dahil paniguradong hahanapin din ako roon. I need to go somewhere na hindi nila maiisip.But where?!Napaupo na lang ako sa gilid ng kalsada. Seriously? Ni hindi ko na-imagine ang sitwasyon kong ‘to ngayon. I am completely fragile.Tinakpan ko na lang ang ng mga palad ko ang mukha ko. Why is it so hard? Napakasimple lang naman ng gusto ko pero bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon?I harshly comb my hair using my fingers. Ni hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nakalayo na ako sa subdivision namin kaya sigurado akong hindi na n
It was like a deja vu. Nagising muli ako sa kwarto ni Ryven na napakasakit ng ulo. Maluwang din ang suot kong damit kaya alam kong damit niya ito.But this room si different. Hindi ko masyadong matandaan kung paano kami nakapunta rito, basta ang alam ko lang ay mahaba ang naging biyahe namin. Pagabi na nga nang magising ako.Maya-maya ay narinig ko ang pagbukas ng pintuan kaya naman muli akong pumikit at nagkunwaring tulog. Hanggang sa umangat ang hinihigaan ko dahil sa pag-upo niya.“Wake up.”I guessed he said that in a straight face.Nanatili akong nakapikit kahit na tinatapik niya na ang braso ko.“Wake up, Fevianna.”Ni hindi ko mabakasan ang ka-sweetan nito at para bang ginigising niya lang ang isang katulong!Hindi pa rin ako dumidilat hanggang sa narinig ko na lang ang pagbuntong-hininga niya.“Indeed, mas mahirap ngang gisingin ang taong gising.”I mentally swallowed the lump of my throat. There’s still bitterness on his voice.“I know you are awake. There’s no point in prete