เข้าสู่ระบบแชร์
3 ซื้อไว้เอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-02 22:23:50"นั่งก่อนสิ" เสียงเจย์เดนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานลุกขึ้นมาเอ่ยบอกเพทายที่กำลังยืนอยู่ให้นั่งลงบนโซฟาราคาแพงกลางห้องทำงานของเขา
"..." เพทายไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เดินตรงเข้าไปนั่งตามที่เพื่อนตัวเองบอก จะเรียกเพื่อนก็ไม่เชิง เพราะทั้งสองสนิทกันจากการร่วมลงทุนทำธุรกิจ ซึ่งเจย์เดนมีอายุน้อยกว่าเพทายอยู่สองปี
"โทษทีที่ทำให้ต้องเข้ามายืนรอ พอดีมีธุระนิดหน่อย"
"ใคร?" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่มองหน้าถามคนตรงหน้า
"ลูกหนี้...ติดหนี้เกือบสามล้าน"
"เล่นการพนัน?"
"เออ ก็คาสิโนฉันนี่แหละ" ทันทีที่เจย์เดนเอ่ยจบ เพทายก็พยักหน้าอย่างเข้าใจในสถานการณ์ทุกอย่าง
"พูดแล้วก็น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน"
"..." ชายหนุ่มเจ้าของความสูงกว่าร้อยแปดสิบเก้าหันมองหน้าเพื่อนร่วมธุรกิจ
"ลูกไอ้คนเมื่อกี้ หน้าตาโคตรน่ารักเลย ผิวขาวอมชมพู อายุเพิ่งสิบเก้า เสียดายอย่างเดียว ไม่น่าเป็นงาน ไม่งั้นฉันคงเอาไปแล้ว" เจย์เดนพึมพำบอกด้วยความรู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อย เพราะหน้าตาผิวพรรณของอลินดูชวนมองเป็นอย่างมาก ทว่าหากเขารับไว้ คนตัวเล็กก็คงอยู่รับความเป็นเขาได้ไม่นาน มาเฟียหนุ่มจึงไม่ชอบรับหญิงสาวไม่เป็นงานมาดูแลตัวเอง
"..." เพทายก็เงียบไม่ได้พูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไร
"เออ แล้วที่มานี่ มีเรื่องอะไร" เจย์เดนถามพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบตามประสา
"เรื่องโกดัง B"
"อ๋อ ของไม่ครบ?"
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อสุขุมพยักหน้าตอบ ทำเอาเจย์เดนที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ยกยิ้มออกมา
"เดี๋ยวจัดการให้"
"อย่าให้เรื่องแดง"
"หึ ฉันกับนายร่วมงานกันมากี่ปีแล้ว..."
"...เรื่องแค่นี้ ขี้หมูขี้หมาว่ะ" ปากหนาตอบพร้อมกับพ่นควันสีขาวออกจากปากด้วยใบหน้าที่ยังคงแสดงออกมาถึงความร้ายกาจ เพทายเองก็รู้สึกวางใจกับท่าทางของคนตรงหน้า แม้เจย์เดนมักจะพูดจาอะไรแบบนี้เหมือนคนทะนงตัว ทว่าสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ เจย์เดนสามารถจัดการทุกอย่างได้จริง ๆ อย่างที่ปากเขาบอก ไม่ว่าเรื่องอะไร
"ยังไง ฝากจัดการด้วยแล้วกัน" ว่าแล้ว เพทายก็ลุกขึ้นจากโซฟาหนังแท้ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"เออ ไม่ต้องห่วง ยังไงก็ไม่มีทางกระทบถึงภาพลักษณ์ภายนอกของนายแน่นอน"
"อืม" สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย สองเท้าหนักก็เดินออกไปทันทีตามด้วยอนุชิตมือขวาคนสนิทของเขา ซึ่งตลอดทางที่เดิน บรรดาลูกน้องเจย์เดนก็ต่างก้มหัวทักทายอย่างนอบน้อมให้กับรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับเอเชีย ซึ่งเพทายก็ไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ ออกมา เอาแต่สาวเท้าตรงออกไปยังบริเวณด้านนอกตึกใหญ่ของเจย์เดนที่ภายนอกดูเหมือนเป็นบริษัททำงานทั่วไป ทว่าภายใน...กลับเต็มไปด้วยสิ่งผิดกฎหมาย
ตึก
ตึก
ขณะที่เพทายกับอนุชิตกำลังเดินออกไปถึงหน้าตึกใหญ่
"ฮึก พะ...พ่อ...อย่าทำแบบนี้กับอลินได้ไหม"
"อะไรของแก!"
"อลินไม่อยากไปหาใคร อลินจะทำงานหาเงินมาให้พะ..." ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะพูดจบ ก็ต้องถูกมือแกร่งของพ่อไม่แท้กระชากเข้าหาตัวอย่างแรง
"อย่างแกน่ะเหรอจะหาเงินมาให้ฉัน"
"ฮึก..."
"แค่ปัญญาจะจ่ายค่าบ้าน แกยังไม่มีเลย!" สิ้นเสียงทุ้มตะคอกใส่ อลินญาก็สะอื้นร้องไห้ออกมาด้วยความตื่นตกใจไปกับการกระทำของพ่อเลี้ยง รวมถึงรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ยินและเกิดขึ้นกับตัวเอง
"เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว! ไอ้คุณเจย์เดนไม่เอา ก็ยังมีเสี่ยทรงชัยรอแกอยู่"
"ฮ ฮึก...พะ พ่อ..."
"หยุดร้องไห้! ฉันบอกให้แกเช็ดหน้าเช็ดตาไง!!"
"ฮ ฮึก ฮืออ..."
"น่าสงสารมากเลยนะ พ่ออะไรอะ โหดเหี้ยมมาก" เสียงพนักงานคนหนึ่งที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เอ่ยพูดคุยกับเพื่อนอีกคน
"จริงแก เห็นกระชากลากน้องออกมาสักพักแล้วอะ แถมยังต่อว่าไม่หยุด"
"ดูดิ แขนน้องช้ำหมดแล้วอะ พ่อจริงปะวะ ทำไมทุเรศได้ขนาดนี้ ประกาศปาว ๆ ว่าจะขายลูกกินให้กับคนรวย"
"เฮ้อ อยากให้มีใครสักคนมาช่วยน้องจริง ๆ "
"..." เพทายที่ได้ยินก็ชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่ค่อย ๆ หันไปมองสองพ่อลูกที่คนเป็นพ่อกำลังกระชากลากถูให้หญิงสาวตัวเล็กเดินออกไปด้วยกันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะตัดสินใจสาวเท้าเดินตรงไปยังสองคนที่ยืนอยู่ท่ามกลางสีหน้างุนงงของลูกน้องคนสนิท
"คุณเพทาย..." อนุชิตรีบเดินตามไปประกบเจ้านายตัวเองทันที
"พอได้แล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยบอกชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่เสียงเรียบพลางเหลือบสายตามองไปยังอลินญาที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เสียงหวานสะอื้นร่ำไห้ไม่หยุด
"ครับ? คุณเป็นใคร" มานพถามคนที่เข้ามาใหม่ ทว่าก็ไม่กล้าที่จะแสดงท่าทีทะนงตัวใส่ เนื่องจากจำได้ว่าเป็นคนรู้จักของเจย์เดน แถมท่าทางของเพทายก็ดูน่าเกรงขามอยู่ไม่น้อย
"ฉันคือคนที่จะซื้อลูกสาวนาย"
"ครับ?"
"ขายเท่าไร ฉันจะซื้อไว้เอง" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยพร้อมกับมองไปยังร่างเล็กที่กำลังร่ำไห้อยู่เล็กน้อยก่อนจะหลุบตามองชายวัยกลางคนตรงหน้า
"จริงเหรอครับ คุณจะรับลูกเลี้ยงผมไปจริง ๆ เหรอ"
"อืม"
"ได้ครับ! แต่ผมขอขายแพงหน่อยนะ เพราะลูกเลี้ยงผมอายุมันยังน้อย..."
"จะเอาเท่าไร ก็พูดมา"
"สี่ล้าน" ทันทีที่มานพพูดจบ เพทายก็หันไปมองหน้าอนุชิตให้เป็นคนจัดการ ลูกน้องคนสนิทชะงักไปเล็กน้อย ทว่าก็ยอมทำตามที่คนเป็นเจ้านายสั่ง
"ฉันจะไปรอที่รถ" รองประธานหนุ่มเอ่ยพลางเผลอเหลือบสายตาไปมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้อยู่อย่างนั้นนิ่ง ก่อนจะเดินออกไปยังรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าเรียบนิ่งท่ามกลางสายตาชื่นชมของผู้คนและพนักงานที่ยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้นอยู่เงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งหรือให้ความช่วยเหลือ
บทล่าสุด
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• ตอนพิเศษ 5 (จบบริบูรณ์)
"สวัสดีค่ะ" เสียงหมอสาวเอ่ยทักทายคู่รักที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งก็คือรองประธานหนุ่มบริษัทใหญ่ระดับประเทศกับภรรยาตัวน้อยที่นั่งส่งยิ้มหวานตาหยีตอบกลับคำทักทายไปด้วยท่าทีน่าเอ็นดู โดยหลังจากที่ทั้งสองกลับมาจากต่างประเทศ เพทายก็ไม่รอช้าที่จะพาอลินญาเข้ามาตรวจและทำการฝากครรภ์กับโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศทันที"ยังไม่เคยตรวจอะไรเลยใช่ไหมคะ""ยังค่ะ" เรียวปากเล็กตอบกลับเสียงหวาน"อ๋อ...ถ้างั้นเดี๋ยวขอหมอฟังเสียงหัวใจแล้วก็ตรวจค่าต่าง ๆ หน่อยนะคะ""ได้ค่ะ ^^" อลินญายังคงยิ้มหวานตาหยีเอ่ยบอก ก่อนจะยอมทำทุกอย่างที่หมอสาวสั่งอย่างว่าง่าย ซึ่งในขณะที่ตรวจฟังเสียงหัวใจอยู่ หมอสาวก็ชะงักแสดงสีหน้าบางอย่างออกมา"มีอะไรหรือเปล่า" เพทายไม่รอช้าที่จะเอ่ยถาม"เอ่อ...คนไข้ยังไม่รู้จำนวนสัปดาห์การตั้งครรภ์หรืออะไรเลยใช่ไหมคะ""ครับ แต่คิดว่าน่าจะประมาณสองเดือนได้แล้ว เพราะประจำเดือนขาดมาน่าจะสองเดือนได้" เพทายตอบ ทำให้หมอสาวนั่งคำนวณ"สองเดือนอายุครรภ์ก็น่าจะอยู่ที่ 9-13 สัปดาห์...""...มีอาการแพ้ท้องอะไรบ้างหรือเปล่าคะช่วงนี้""เริ่มมีอาการอยากอาเจียนค่ะ แต่ก่อนหน้ามีแค่หิวบ่อยแล้วก็อ่อนเพลีย" ว่าที่คุณแม่
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• ตอนพิเศษ 4
@ลอนดอน"สวยอย่างกับภาพวาด..." เสียงเรียวปากเล็กขยับเอ่ย ขณะที่ดวงตากลมทั้งสองจ้องมองไปยังภาพที่อยู่ตรงหน้า เป็นภาพวิวกลางคืนของกลางเมืองลอนดอนที่เต็มไปด้วยความสวยงามราวกับภาพวาดภาพถ่ายที่คนตัวเล็กเคยเห็น อลินญารู้สึกตัวสั่นปากสั่นไปหมดกับภาพที่ไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตของเธอจะได้เห็นมัน"...ฮึก สวยจังเลย" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มร้องไห้เอ่ยออกมาด้วยความตื้นตันเป็นอย่างมาก เพทายที่กำลังเก็บของอยู่ก็ชะงักรีบเดินตรงเข้าไปสอบถามคนรักด้วยความห่วงใย"เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม" ปากหนาถาม ทำให้มือน้อยค่อย ๆ ยกขึ้นชี้ไปยังภาพวิวตรงหน้า"สะ...สวยค่ะ ฮึก สวยมากเลย" สิ้นเสียงหวานบอก รองประธานหนุ่มก็ลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก นึกว่าอีกคนเป็นอะไร"ฉันตกใจหมด...""...จะร้องไห้ทำไม" เพทายถามพลางยกมือขึ้นซับน้ำตาให้กับภรรยาตัวเล็กด้วยความเบามือ ทุกการกระทำเต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน"อลินดีใจค่ะ ฮึก ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นอะไรแบบนี้" ว่าแล้ว คนตัวเล็กก็เบะปากร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จนเพทายต้องเอื้อมมือดึงร่างน้อยเข้ามาสวมกอดไว้เพื่อเป็นการปลอบประโลมปนอดไม่ได้ที่จะเอ็นดู มือใหญ่ลูบหัวคนตรงหน้าไปมาโดยที่ยังคงยิ้มรู
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• ตอนพิเศษ 3
หลังจากการร่วมรักครั้งที่สองจบลง อลินญาก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มที่อยู่ตรงหน้าทันทีด้วยความหมดเรี่ยวแรงเป็นที่สุด กลีบดอกไม้สวยรับรู้ได้ถึงน้ำเชื้อสีขุ่นที่ไหลทะลักมาไม่หยุด ทว่าหญิงสาวในตอนนี้ก็ไม่คิดสนใจ ลมหายใจร้อนหอบหนักออกมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกับดวงตากลมที่จะหลับลงจากความเหนื่อยล้ามากมายในวันนี้ แต่แล้วคนตัวเล็กก็ต้องสะดุ้งเฮือกไปกับมือหนาของคนรักที่เอื้อมเข้ามาคว้าร่างเธอไว้"คุณเพทาย...""อีกรอบสิ""มะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ""อะไรกัน""วันนี้อลินเหนื่อยมากเลย...""...ไว้วันพรุ่งนี้ค่อยว่ากันได้ไหมคะ" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มเอ่ยพลางหรี่ตาส่งความออดอ้อนไปยังสามีตัวสูง เพทายที่เห็นแบบนั้นก็จำต้องยอมว่าตาม แต่ก็ไม่วายที่จะเอ่ยย้ำ"พูดแล้วนะ""ค่ะ" อลินญาพยักหน้าตอบด้วยความสะลึมสะลือ รองประธานหนุ่มที่เห็นแบบนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเคลื่อนมือเข้าไปลูบไล้ยังแก้มใสด้วยความเบามือ"อืม นอนเถอะ" สิ้นเสียงทุ้มบอก คนตัวเล็กก็ค่อย ๆ หลับตาลงด้วยความง่วงนอนขั้นสุด ขณะที่เพทายก็ลุกขึ้นไปหยิบทิชชูเข้ามาทำความสะอาดที่กลีบกุหลาบของภรรยาตัวน้อย รวมถึงเดินไปหยิบชุดนอนตัวโปรดของหญิงสาวเข้ามาเปลี่ยนให้เพราะกลัวว
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• ตอนพิเศษ 2
พรึบเสียงเจ้าบ่าวหนุ่มค่อย ๆ วางร่างคนรักลงบนเตียงนุ่มด้วยความเบามือ ก่อนจะก้มลงไปกดจูบเรียวปากเล็กอย่างเร่าร้อนไม่รอช้า ด้านอลินญาเองก็มีความตกใจเล็กน้อยกับการจู่โจมราวกับสัตว์ป่ากระหายเหยื่อของคนตรงหน้า ทว่าสุดท้ายหญิงสาวก็เปิดปากจูบตอบรับเจ้าบ่าวตัวสูงของตัวเองเป็นอย่างดี"อื้ออ~" ขณะที่จูบกัน มือใหญ่ก็ไม่รอให้เสียเวลาจัดการถอดเสื้อผ้าชุดเจ้าสาวที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ ซึ่งความยาวของชุดทำเอาชายวัยสามสิบรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย"ทำไมต้องใส่ยาวขนาดนี้" ปากหนาผละเอ่ยถามสีหน้าไม่สบอารมณ์รู้สึกเหมือนถูกขัดจังหวะ"ใจเย็น ๆ สิคะ" อลินญาก็ได้แต่ส่ายหน้าเล็กน้อยตอบกลับอีกคนไปพร้อมกับช่วยคนรักในการถอดเสื้อผ้าอย่างรู้หน้าที่ โดยใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็เปลือยกายเปล่าต่อกันอยู่บนเตียง ความใหญ่โตของเพทายค่อย ๆ ขยายขึ้นเต็มไซซ์ 58 ที่มี"พร้อมหรือยัง" เพทายถามพลางเลื่อนมือลงไปจัดการแตะแหวกกลีบสวยตรงหน้า อลินญาก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้ในทันที หญิงสาวเริ่มที่จะไวต่อความรู้สึกขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่ต้องร่วมรักกับรองประธานหนุ่ม โดยเพทายเองก็รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากกับทุกการตอบสนองจากคนใต้ร่างที่มีพัฒน
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• ตอนพิเศษ 1
หนึ่งเดือนต่อมา...การแต่งงานของอลินญากับเพทายถูกจัดขึ้นภายในบริเวณพื้นที่สวนหย่อมของมูลนิธิ สองบ่าวสาวต่างยืนรับแขกคนสนิทด้วยใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม โดยการจัดงานในวันนี้จะเชิญแต่เพียงแขกคนสำคัญคนสนิทมาเท่านั้นตามคำขอของคนเป็นเจ้าสาวที่ไม่อยากจัดงานใหญ่โต แน่นอนว่าเพทายก็ไม่เคยที่จะคัดค้านหรืออะไรกับความต้องการของว่าที่ภรรยาตัวน้อย"เหนื่อยไหมคะ" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มหันถามคนรักพลางยกมือขึ้นซับไปที่ใบหน้าหล่อเหลาด้วยความเบามือ"ฉันไม่เหนื่อยหรอก เธอล่ะ เมื่อยหรือเปล่า" รองประธานหนุ่มถามพร้อมกับยกมือขึ้นลูบไปที่แก้มใสด้วยความเอ็นดูอบอุ่น อลินญาที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มตาหยีส่ายหน้าตอบกลับ"ไม่เลยค่ะ" สิ้นเสียงหวานบอก ทั้งสองก็ต่างยืนส่งยิ้มให้แก่กัน กระทั่งเสียงใครบางคนดังขึ้น"อลิน!" ร่างน้อยในชุดเจ้าสาวค่อย ๆ หันไปมองตามเสียง ก่อนที่รอยยิ้มสดใสจะฉายขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว"แอปเปิ้ล" เรียวปากเล็กขยับเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเอง"เดี๋ยวอลินขอไปหาเพื่อน ๆ แป๊บหนึ่งได้ไหมคะ" ดวงตากลมสวยมองหน้าขออนุญาตคนรักตาใส"อืม" เพทายก็พยักหน้ารับรู้ไม่ได้ว่าอะไร โดยรองประธานหนุ่มเป็นคนบอกให้อลินญาชวนเพื่อน
BAD CONCUBINE บำเรอ•รัก• 86 ขอบคุณที่เข้ามา NC20+ (ตอนจบ)
เสียงหวานถูกกลืนลงไปในลำคออย่างง่ายดายพร้อมกับรสจูบที่แสนหนักหน่วงจากชายวัยสามสิบที่ยังคงชำนาญในการแทรกลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหวานจากโพรงปากเล็ก ด้านอลินญาเองที่ตอนแรกตื่นตกใจเมื่อถูกกดจูบย้ำ ๆ มือน้อยก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นไปคล้องเข้าที่คอหนาเพื่อเปิดปากให้อีกคนได้ตักตวงความหวานจากตัวเองได้ถนัดมากขึ้น ทั้งสองต่างฝ่ายต่างแลกจูบกันด้วยบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน อลินญาไม่ได้มีความเขินอายต่อเรื่องอย่างว่าเหมือนเคย ทว่าก็ยังคงไม่ได้จัดจ้านร้อนแรงอะไร คนตัวเล็กยังคงมีความไม่ประสีประสาอยู่ แต่ก็มีการพัฒนาเรียนรู้จากเดิมอยู่ไม่น้อย"ถอดชุดให้ฉันหน่อย" เพทายก้มลงเอ่ยบอกคนรักหลังจากผละริมฝีปากหนาออก อลินญาที่ได้ยินก็เอื้อมมือไปจัดการถอดเสื้อผ้าให้กับอีกคนตามที่เขาต้องการ โดยที่เพทายเองก็ถอดเสื้อผ้าให้กับร่างบางเช่นกัน ทั้งสองต่างฝ่ายต่างทำให้กัน ใช้เวลาไม่นานก็ต่างเปลือยกายเปล่าด้วยกันทั้งคู่"ยังสวยเหมือนเดิม..." รองประธานหนุ่มพึมพำเอ่ยหลังจากที่สายตาคมจ้องมองไปยังร่างกายเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหล ขณะที่อลินญาเองก็เลื่อนสายตาลงไปจ้องมองยังแท่งร้อนขนาดใหญ่ที่กำลังเริ่มผงาดขยาย
บางทีคุณอาจจะชอบ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน73.5K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.5K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์32.1K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn45.6K viewsทาสรัก
SS.WONDER1.2K viewsวิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ
กะหล่ำหมี1.8K viewsส่วนเกินรัก (3P)
หญิงเพียว5.2K viewsเมียลับนายหัว
อัญญาณี2.1K views
