EP29 หวาดกลัว

Part /Mookda

"ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นฉัPartนก็ไม่ได้ไปไหนอีกเลย ฮือ เบื่อบ้านไม่ไหวแล้ว ตอนนี้อายุครรภ์ของเจ้าก้อนในท้องฉันก็เข้าสู่เดือนที่สามเป็นที่เรียบร้อย แต่เค้าก็กักบริเวณ ชีวิตโหยหาการเที่ยวการพักผ่อน จะว่าไปฉันเข้าไปอ้อนเขาดีกว่า"

หญิงสาวเดินออกจากห้องเพื่อจะออดอ้อนขอร้องเจ้าชีวิตให้อนุญาตพาเธออกไปเที่ยวสักที

ก็อก ก็อก ก็อก เธอเคาะประตูด้วยความประหม่าก่อนจะรวบรวมความกล้าเคาะประตูอีกครั้ง

ก็อก ก็อก ก็อก "ขออนุญาตค่ะ"

"อืม เข้ามา" เมื่อบุคคลในห้องอนุญาตเธอก็ไม่รีรอรีบเข้าไปคุยในสิ่งที่ต้องการทันที

"คือว่า.. มุกขอไปเที่ยวได้มั้ยคะ.. ให้ลูกน้องตรมไปด้วยก็ได้" เธอปรับเสียงให้ดูออดอ้อนมากกว่าเดิมพรางส่งสายตาอย่างเว้าวอน

"บอกกี่ครั้งแล้วว่ามันไม่ปลอดภัยยังจะดื้อดึงไปอีก.." เขาถอนหายใจออกมาอย่างข่มอารมณ์โกรธ ก็แม่คุณน่ะสิตั้งแต่ท้องก็ได้ใจเอาลูกในท้องมาออดอ้อนไปเที่ยวบ้างแหละ จนทุกวันนี้จะเอานิสัยเอาแต่ใจจนเคยตัวมาใช้บ่อยๆ

"ฮรึก" เอาแล้วฮอร์โมนคนท้องออกแล้วจนเขาต้องเบือนหน้าหนี

"มานั่งตรงนี้มา" เขาตบลงเบาๆ ตรวหน้าขาแกร่งของตัวเองและเธอก็เดินมาอย่างว่าง่าย

"เห้อ..อยากไปที่ไหน"

"มุก ฮรึก อยากกินของหวาน" เธอเบ้หน้าร้องไห้จนเขายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

"กินที่บ้านก็ได้นิ"

"ไม่เอา มุกอยากไปคาเฟ่แมว มุกอยากกินเค้ก อยากกินของหวาน" เธอเริ่มแสดงอาการเอาแต่ใจออกมา

"หมอห้ามไม่ให้กินของหวาน ถ้ากินเยอะมันไม่ดีต่อตัวเธอและลูก" 

"ฮือ แต่ลูกหิวคุณไม่สงสารลูกหรอคะ" หญิงสาวเริ่มใช้ไม้ตายด้วยการเอาลูกน้อยมาอ้าง

"อืม โอเคจะกินก็กิน หยุดร้องไห้ก่อน" มือหนาเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าสวยอย่างแผ่วเบาด้วยความอ่อนโยนปนไปด้วยความเอ็นดูคุณแม่วัยใสที่กำลังร้องไห้เหมือนเด็กอนุบาล

"อึก จริงนะคะคุณจะให้มุกไปใช่มั้ย" หญิงสาวยิ้มออกมาเหมือนไม่เคยร้องไห้และน้ำตาก็มลายหายไปในพริบตาแต่ยังไงก็ไม่พ้นสายตาคนเจ้าสังเกต

'หึ เด็กดื้อ'

"แต่ต้องมีข้อเเลกเปลี่ยน"

"อะไรคะ?"

"คืนนี้ฉันจะบอก" ใบหน้าคมคายยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกมือถือต่อสายหาลูกน้องคนสนิทให้จัดการทุกอย่างให้

[ครับ มีคาเฟ่ตรงใกล้ๆบ้าน ไม่เป็นอันตรายแน่นอนครับปลอดภัยหานห่วง]

"อืม เคลียร์พื้นที่ด้วยแล้วกัน"

[ครับนายใหญ่]

เมื่อมาถึงคาเฟ่หญิงสาวก็จัดการสั่งอาหารทั้งของคาวของหวานมากมายหลายอย่าง

"กินหมดหรอ สั่งมาเยอะขนาดนี้" 

"ก็ไม่ได้กินคนเดียวนี่คะ เเบ่งลูกน้องคุณด้วย นู้นค่ะ" เธอปรายตาไปมองเหล่าชายฉกรรจ์ที่กำลังต่อโต๊ะอาหารแถวยาวเหยียดและเธอก็สั่งเผื่อคนที่บ้านด้วย

"หึ โครตดื้อเลยว่ะ" เขายีผมเธอด้วยความหมั่นเขี้ยว

"ก็ช่วยไม่ได้นิคะ ก็นานๆออกมาข้างน้อง...เก็บกด" เธอไหวไหล่ราวกับไม่แคร์อะไรและไม่แคร์สายตาของเขาด้วย

"ได้ทีเอาใหญ่ พอได้เป็นเมียนี่ไม่กลัวเลยนะ" เขาส่งสายตาคาดโทษเธอเอาไว้

"มุกรู้ว่าคุณไม่ทำร้ายมุกหรอก เพราะมุกมีตัวประกัน แบร่" เธอส่งยิ้มตาหยีกลับไป

"หึ ลูกออกมาเมื่อไหร่ เธอโดนแน่"

หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็ใช้เวลาเล่นกับน้องแมวสักพักและขอให้เขาถ่ายรูปให้เป็นว่าเล่น

mook_da : อิ่มจังตังค์อยู่ครบ @Andre_m #baby #หม่ามี๊ไมน้องไมล์ร่า ♥️

Mud_meeeee : หลานสาว?

pra_dao : จริงป่ะเนี่ย ได้หลานสาวหรอ

dead_dd : โบราณว่าไว้ไม่ควรตั้งชื่อเด็กก่อนคลอดนะครับ เดี๋ยวไม่ทันใช้ :)

ตามจริงเธอก็รู้สึกว่าลูกในท้องของเธอเป็นเด็กผู้หญิงเพราะเธอชอบของสวยงามชอบทานของหวานหรืออะไรที่น่ารักๆ เธอจะชอบมากเป็นพิเศษ

แต่ก่อนจะโฟกัสอย่างอื่นเธอรู้สึกว่าแอคเคานต์นี้มีอะไรแปลกๆ ซ่อนอยู

"มุกไม่ชอบคอมเม้นท์นี้เลยค่ะ" เธอชูมือถือให้มาเฟียหนุ่มดูพร้อมใบหน้าที่กำลังหวาดกลัว

"อืม..ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ด้วยทั้งคน" เขาโอบกอดเธอแน่นมือลูบศีรษะเล็กอย่างปลอบโยน

เขาสั่งให้ลูกน้องจัดการลบแอคเคานต์แต่มันก็ยังสร้างแอคเคานต์ใหม่ตามราวีเธอเรื่อยๆ

"ไม่ต้องคิดอะไรมากนะฉันอยู่ตรงนี้แล้ว ฉันจะไม่ยอมให้เธอกลับลูกจะไม่เป็นอะไร"

"แต่เขาตามคุกคามมุกเลยนะคะ ชื่อแอคเคานต์ก็น่ากลัว" เธอโอบกอดซุกอกเขาแน่นขึ้น

"จะไปอยู่บ้านกับแม่ก่อนมั้ยล่ะถ้าไม่สบายใจแม่จะได้แนะนำอะไรต่างๆ" ลืมไปเลยว่าเธอยังไม่ได้บอกครอบครัวของเธอและครอบครัวของเขาเพราะยังไม่ได้ออกไปไหนอีกหลังจากวันนั้น

"ไม่ดีกว่าค่ะ มุกอยู่กับคุณมุกสบายใจมากกว่า มุกไม่อยากห่างจากคุณ" ถ้าจะบอกทางครอบครัวเธอจะให้คนของเขาไปรับมาจะดีกว่า

"เชื่อใจฉันนะ ไม่ต้องกลัวมัน" ประโยคนี้เป็นประโยคที่สบายใจที่สุดของเธอ

เช้าวันต่อมา

หญิงสาวเริ่มปลดปล่อยความกลัวก้าวข้ามปัญหาที่สร้างความเครียดให้เธอ เธอใช้ชีวิตปกติเช่นเคยเพราะมีความสบายใจและความปลอดภัยจากผู้เป็นพ่อของลูก

mook_da : อีกเจ็ดเดือนเราก็จะได้เจอกันแล้วนะคะเจ้าตัวเล็กของหม่ามี๊ @Andre_m♥️

mud_meeeee : จะไปเล่นด้วยทุกวันเลย

pra_dao : เตรียมของขวัญไว้รอแล้วเนี้ย

เธอจัดการโพสต์อีกครั้งแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะคอมเม้นท์อะไรแบบนี้อีกเลย หรืออาจจะคิดได้แล้ว (มั้ง) ว่าไม่ควรพูดอะไรแบบนี้หรือเม้นท์อะไรแบบนี้กับคนที่กำลังจะมีลูก

"ตื่นได้แล้วค่ะ เช้าแล้วนะ" เธอเดินมาหาเขาที่เตียงนอนเมื่อเห็นว่าเขายังคงหลับอยู่

"ขอนอนก่อน" เขาพูดเสียงอู้อี้ราวกับกำลังโดนขัดใจ

"มุกบอกแล้วไม่ฟัง ทำงานจนดึกดื่นค่อนคืน" ปกติจะทำงานดึกขนาดไหนเขาก็ไม่เคยตื่นสายแล้วขี้เซาขนาดนี้

"ก็หาเงินมาให้เธอกับลูกใช้ไง ฟอดด!!" เขาลูกขึ้นมานั่งช้อนหลังโอบกอดเธอแน่นซบใบหน้าลงหัวไหล่ของเธอสูดกลิ่นกายจากตัวเธอด้วยความสดชื่น

"เดี๋ยวนี้แด๊ดดี๊ขี้อ้อนจังเลยค่ะ" เธอลูบหลังมือเขาเบาๆ เมื่อเห็นว่าเขากำลังลูบหน้าท้องกลมๆของเธอที่ป่องตามอายุครรภ์สามเดือนกว่า

"อ้อนแค่กับเมียคนเดียวแล้วกัน"