EP4 บทลงโทษ SM

"ฮรึก มุกขอโทษ" เธอสะอึ้นออกมาก่อนจะถอยหลังไปชิดหัวเตียงจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา

"ยะ อย่าทำมุกเลยนะคะ มุกขอโทษที่ไม่เชื่อฟังคุณ" เธอพูดเสียงสั่นเครือด้วยความกลัวสุดขีด

"ฉันเบื่อแล้วคำๆนี้"

"..."

"หึ มันสายไปแล้ว มานี่!" เขากระชากตัวเธอเข้ามาจนชิดแผงเอาแกร่ง ก่อนใช้เเรงชุดกระชากและถอดชุดที่เธอใส่ออกไปจนหมดเพียงเสี้ยววินาทีเพราะชุดที่เธอใส่มันถอดง่าย

"กรี๊ดดด ฮรึก เจ็บ" เธอกอดตัวเองไม่เอาไว้แน่นเพราะเขากระชากชุดออกจากตัวเธอจึงทำให้บาดผิวหนังบอบบาง

"ฉันคงใจดีกับเธอมากไปสินะ เธอถึงได้ดื้อและขัดคำสั่งฉัน" เขาจ้องมองดวงตาที่จ้องมองเขาด้วยความกลัวเขามองดูเธอด้วยความเย้ยหยัน

"ฮรึก โอ้ยย" เธอร้องออกมาเมื่อมือหนาจับเธอพลิกคว่ำหน้าลงบนเตียงก่อนที่เขาจะใช้เนคไทผูกข้อมือเล็กไขว้หลังไว้แน่นจนเธอเจ็บแสบ

ใบหน้าเล็กแนบชิดกับเตียงนอนแทบหายใจไม่ออกเธอจึงเอียงใบหน้าแนบที่นอนเพื่อหายใจ

"ไม่ต้องเล้าโลมหรอกเพราะบทลงโทษที่เธอจะได้รับการคือความเจ็บปวดเท่านั้น!!" เขาพูดพร้อมปลดเข็มขัดเเละชุดที่เขาสวมใส่ออกจนร่างกายเปลือยเปล่าเหมือนกับเธอ

เพี๊ยะ เพี๊ยะ "กรี๊ดด ฮรึก มุกเจ็บ" เธอกัดผ้าปูที่นอนเอาไว้ราวกับเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเธอ

"หึ แค่นี้มันยังน้อยไป" เขาแสยะยิ้มออกมาก่อนจะชัดรูดแก่นกายใหญ่สองสามครั้งและกดมันเข้าไปในโพรงสวาทของเขาทีเดียวสุดลำและดึงออกมาจนสุดก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกหลายครั้งและทำแบบนั้นซ้ำเพราะลงโทษเธอ

ส๊วบ!!!

"กรี๊ด เจ็บ ฮือ" เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะความเจ็บแสบร่องสวาทอย่างหนัก

ปึกกก ปึกกก ปึกกก

"จำไว้เธอเป็นของฉันคนเดียว" เขาพูดเสียงรอดไรฟัน

"โอ้ยยเจ็บ ฮรึกก"  เธอกัดทีนอนแน่น

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ เสียงหน้าขาของเขาที่กำลังคุกเข่ากระแทกแก่นกายใส่ร่องสวาทของเธอย้ำๆ จนเกินเสียงกระทบกันกับของก้นงามงอนของเธอ

"ฮรึก อ๊า เจ็บ มุกกลัวแล้ว" เธอสะอื้นไห้พยายามจะเปล่งเสียงครวญครางให้มีอารมณ์ร่วมกันกับเขาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดที่ได้รับครั้งนี้มันไม่ต่างจากครั้งแรกเลยสักนิดเธอยังเจ็บปวดเหมือนเดิม

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบ

"ครางออกมาสิ ครางชื่อฉัน" เขาออกคำสั่ง

"ฮรึก จุก คุณอองเดร มุกเจ็บแล้ว ฮือ" เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

"อ๊าส์ เธอยังทำให้ฉันพอใจเหมือนเดิม" พูดจบก็โน้มตัวไปชิดกับแผ่นหลังเล็กในขณะที่เอวสอบยังขยับไม่ผ่อนแรง

จ๊วบ จ๊วบ เขาโน้มตัวไปกดจูบขมเม้มลำคอและแผ่นหลังขาวเนียนของเธอจนเกิดรอยแดงเต็มไปหมด

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ เขาหยัดตัวขึ้นพร้อมกับจับเอวคอดไว้แน่นและกระแทกแก่นกายสวนเข้าไปเมื่อรับรู้ว่าเธอกำลังจะเสร็จเพราะร่องสาวของเธอมันตอดรัดแก่นกายเข้าถี่ๆ

"อ๊าส์ ปลดปล่อยออกมา"

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ เขากระแก่นกายอีกสองสามครั้งจนเธอปลดปล่อยออกมาในขณะที่แก่นกายเขายังคาอยู่

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบ

"โอ้วว เธอทำให้ฉันเสียวมาก อ๊าส์" มาเฟียหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักฝากฝังไว้ในร่างกายเธอก่อนจะขยับอีกครั้งเพื่อให้เข้าไปลึกกว่าเดิมก่อนจะค่อยๆ ถอดออกมา

น้ำรักของเขามันมากมายพอที่จะไหลย้อนออกมารดกลีบกุหลาบบวมแดงของเธอ

"พะ พอแล้ว มูกเจ็บแล้ว ฮรึก ขอร้อง" เธออ้อนวอนให้เขาเห็นใจด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าราวกับวิ่งมาหลายกิโล

"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน ฉันจะหยุดก็ต่อเมื่อฉันต้องการที่จะหยุดเท่านั้น!!" พูดจบก็ถอดเนคไทออกจากข้อมือของเธอก่อนจะพลิกตัวเธอนอนหงายกางขากว้างปล่อยให้น้ำรักไหลย้อยออกมา

"อ๊ะ แสบ" เธอร้องออกมาเบาๆ เมื่อมือหนาลูบไล้แหวกกลีบกุหลาบงามของเธอ

"หึ นี่มันยังน้อยไปสำหรับเธอ"

"อึก อื้มม จ๊วบ จ๊วบ" เขากดจูบแทรกลิ้นไปคว้านน้ำหวานในปากเธออย่างเร่าร้อนและหนักหน่วงจนเธอแทบหายใจไม่ทัน

"อึก เจ็บ" เขาผละจูบออกและกระแทกแก่นกายเข้าสู่โพรงสวาทของเธออีกครั้ง

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ

"ระ แรงไป มุกเจ็บ" เธอเอ่ยเสียงแหบพร่า

ปึกกกก ปึกกกก ปึกกกกก เขาไม่ฟังโน้มตัวลงไปแนบชิดกับหน้าอกอวบของเธอก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขบเม้มทำรอยมือที่ว่างก็บีบขย้ำยอดอกสีสวยของเธออย่างแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ  มาเฟียหนุ่มใช่มืออีกข้างรวบข้อมือเล็กของเธอเหนื่อหัวแนบชิดเตียงนอนก่อนจะกระแทกแก่นกายใหญ่แรงกว่าเดิมเพื่อเป็นการสั่งสอนว่าเธอไม่ควรดื้อและขัดคำสั่งเขาและจงเชื่อฟังเขาคำเดียวเท่านั้น

"อร๊าย อ๊าส์" และแล้วเธอและเขาก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันอีกครั้ง

ตั่บบบ ตั่บบบ ตั่บบบบ เขากระแทกแก่นกายใหญ่สองสามครั้งเพื่อรีดน้ำรักออก

"อมมันซะ!!" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งเมื่อน้ำแก่นกายใหญ่ออกมาจากร่องสาวที่บวมแดงก่อนจะขยับตัวชิดหน้าอกเธอ

หญิงสาวใช่มือชัดรูดแก่นกายใหญ่ของเขาสองสามครั้งก่อนจะครอบริมฝีบางเเตะชิมลงไปและครอบลงไปจนเกือบสุดลำ

มันคับปากเธอไปหมด และเธอก็ต้องใช้มือชักรูดไปด้วยถึงจะกำไม่มิดก็เถอะ

อ๊อก อ๊อก อ๊อก เธอขยับศรีษะก่อนจะเริ่มจับจังหวะและดูดมันเข้าไปสักพักแต่ก็ไม่ทันใจเขาเขาจับศีรษะเล็กไว้มั่นก้อนจึงสวนแก่นกายเข้าปากเธออย่างแรงจนเธอน้ำตาเล็ดและจุกลำคอ

อ๊อก อ๊อก "จำเอาไว้ว่าอย่าขัดคำสั่งฉันหรือคุยกับมันอีก" เขาพูดเสียงรอดไรฟันตั้งหน้าตั้งตากระแทกแก่นกายเข้าสู้โพรงปากเล็กสักพักก่อนจะปลดปล่อยออกมา

อ๊อก อ๊อก "กลืนลงไปให้หมด" เขาสั่งเธอให้กลืนมันลงไปและเธอก็ยอมทำตามคำสั่งเขาเพื่อที่เธอจะได้ไม่เจ็บตัว

อึก อึก เสียงกลืนน้ำรักของเขาและแล้วเขาก็ทำการลงโทษเธออีกครั้งและอีกครั้งบทรักอันหยาบโลนดังขึ้นตลอดทั้งคืนจนเธอสลบลงไปก่อนที่เขาจะหยุดทุกอย่างลงเกือบฟ้าสาง

อื้อ~ หญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าเมื่อแสงแดดแยงตาก่อนจะรู้สึกตัวเเละเจ็บปวดไปทั่วร่างกายโดยเฉพาะกลีบกุหลาบงามของเธอที่กำลังบวมแดงก่อนจะสัมพัสได้ว่สเธอสวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ของเขาอยู่

"ซี๊ด เจ็บไปหมดเลย ฮรึกก" เธอร้องไห้ออกมาเมื่อนึกถึงสัมผัสอันโหดร้ายทารุณที่เขามอบให้และเธอก็สัมพัสได้ถึงความเย็นของข้อเท้าแน่นอนเมื่อเธอเหลือบไปมองมันคือ....โซ่

"ไม่จริง ฮรึกก คุณอองเดร คุณปล่อยมุกนะ ฮือ" เธอลุกลงจากเตียงเพื่อที่จะไปถึงประตูแต่เเล้วก็ได้แต่ติดที่โซ่มันสั้นเกินไป

"ฮืออ ขอร้อง ปล่อยมุก" เธอร้องไห้ฟูมฟายราวกับเขื่อนแตกก่อนจะเหลือบตาไปมองหาอะไรที่พอจะปลดโซ่ได้้

เธอมองหาก็ไม่มีมีเพียงแต่อาหารและน้ำดื่มที่เขาวางไว้ให้เท่านั้น

ส่วนมือถือของเธอเขาเอาไว้แล้วเพราะเขาคิดว่าเธอจะต้องโทรหามารดาเขาเป็นแน่!

"ฮืออ ปล่อยมุก มุกขอร้อง" เสียงร้องไห้ของเธอดังออกมาจนการ์ดหน้าห้องได้ยิน

"เอาไงดีวะคุณมุกร้องไห้หนักเลย"

"นายสั่งไว้ว่ายังไง จนกว่านายจะมาเราห้ามทำอะไรนอกเหนือจากที่นายสั่งเด็ดขาด"

"แต่คุณมุกเธอ..."

"นายสั่งเอาไว้ว่ายังไง ถ้ามึงอยากตายก็ลองเข้าไปช่วยเธอดูสิ" เมื่อพูดจบชายอีกคนก็สงบปากทันทีถึงจะเห็นใจแต่ก็กลัวเจ้านายมากกว่า

"ฮรึก ปล่อยมุกเถอะนะ มุกขอโทษ" ในห้องมีเพียงเสียงร้องไห้ของเธอดังขึ้นเรื่อยๆก่อนที่จะหยุดลงเมื่อเธอเผลอหลับไปอีกครั้งและละเมอถึงคนใจร้ายออกมาเบาๆ