LOGINEP.3
@คอนโดเจอาร์ “ฝันดีนะครับ”มาเฟียหนุ่มบอกกับลูกชายที่หลับไปแล้ว เขาหอมหน้าผากและห่มผ้าให้เพื่อให้ลูกนอนหลับสบาย นอนกอดลูกสักพัก หลังจากนั้นเขาก็ลงมาทำงานต่อที่ชั้นสอง “ฉันเอานมมาให้”ทำงานได้ไม่นาน สมาธิในการทำงานที่มีก็หมดไป จารุณีถือวิสาสะเดินเข้าห้องทำงานของเจอาร์โดยไม่ได้ขออนุญาต เธอนำแก้วนมมาวางไว้ที่โต๊ะ เขาจะดื่มหรือไม่ดื่มก็แล้วแต่เขา “ขยันนะ พักผ่อนได้แล้วมั้ง” “นายแม่มีอะไรก็ว่ามา”เขาถามคนที่นั่งตรงข้ามอย่างรู้ทัน “คือฉันรู้จักกับเด็กคนหนึ่งชื่อณาลัลน์ เด็กคนนี้เป็นผู้หญิงใสซื่อและก็น่ารักมาก” “…” “เพิ่งรู้จักกันเมื่อเย็น เด็กคนนี้เก่งเรื่องการเล่นดนตรีแทบทุกชนิด โดยเฉพาะเปียโนน่าจะเก่งสุด” “…” “เด็กคนนี้ต้องการใช้เงินฉันเลยช่วยซื้อคอร์ส ฉันอยากให้อคินเรียนเปียโนเพราะจะได้มีความสามารถติดตัวไว้ไม่เสียหาย” “ลูกผมเหมาะกับการจับปืนมากกว่า ไม่ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น” “ความสามารถไม่จำเป็นต้องมีอย่างเดียวนะ ฉันชอบเด็กคนนี้และสงสารเธอที่ไม่ค่อยมีเงินใช้ ฉันก็เลยยื่นข้อเสนอให้ไปว่าจะให้มาเป็นพี่เลี้ยงอคินและสอนอคินเล่นเปียโนด้วย และที่สำคัญเด็กคนนั้นคือคนที่แกมีเรื่องด้วยเมื่อเย็น” “พี่เลี้ยงอคิน?หมายความว่าไง” “ก็หมายความว่าให้ลัลน์มาดูแลอคินแทนแกไงในตอนที่แกไม่ว่าง หรือตอนแกว่างก็ได้ ดูแลแกด้วยก็ดี ห้องนอนชั้นสามก็ว่างอยู่ห้องหนึ่งเดี๋ยวฉันบอกให้คนของฉันจัดห้อง….” ปึง! ไม่ทันพูดจบจารุณีกลับต้องชะงักไปเพราะเจอาร์ตบโต๊ะอย่างแรง จนนมในแก้วกระฉอกออกมาเปียกเปื้อนโต๊ะทำงาน “มุกตื้นดีเนอะ”เพราะเขารู้ทันความคิดของแม่ตัวเอง ที่สำคัญเขาเป็นพ่อที่ดีเลี้ยงลูกคนเดียวได้ไม่จำเป็นต้องมีใครเข้ามาเพิ่ม ซึ่งได้บอกไปหลายครั้งหลายครา แต่จารุณีไม่เคยฟัง “ทำไมแม่ไม่จับผมแต่งงานกับเด็กนั่นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องปวดหัวนั่งคิดคอนเทนต์ปัญญาอ่อน” “เจอาร์! แกคิดว่าฉันเป็นใคร แกถึงกล้าท้าทายฉัน” “แล้วแม่คิดว่าแม่เป็นเจ้านายผมงั้นดิ ถึงคิดจะบงการชีวิตผมได้” “ฉันขายผู้หญิงคนนั้นให้แกสิบล้าน” “เก็บเงินปัญญาอ่อนของแม่ไป ผมไม่ต้องการ ผมไม่ใช่เด็กสามขวบที่แม่จะป้อนอะไรให้ก็ได้ ” “แต่ตอนนี้แกทำตัวยิ่งกว่าเด็กสามขวบอีก ฉันแค่หวังดีกับแก ฉันถึงอยากให้แกเริ่มต้นใหม่” “หวังดี? นักธุรกิจอย่างคุณหญิงจารุณีเนี่ยนะจะทำอะไรไม่หวังผลตอบแทน” “ ใช่ ฉันลงทุนกับเด็กคนนี้ไปเยอะแล้ว กรุณาให้ความร่วมมือด้วย” “…” “ที่ฉันต้องเป็นคนหาผู้หญิงคนใหม่ให้แกก็เพราะไม่อยากให้แกเลือกเอง หากแกเลือกเองก็เลือกห่าเหวอะไรมาก็ไม่รู้ แกถึงได้เป็นบ้าอยู่จนถึงทุกวันนี้”จารุณีรีบเปลี่ยนประเด็นในตอนที่เจอาร์หยัดกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกำลังจะเดินออกไป มันได้ผลเจอาร์หยุดฝีเท้าโดยอัตโนมัติเมื่อจารุณีพูดจาจี้จุดของเขา เขาเดินกลับมาประชิดตัวผู้เป็นแม่ “จะซ้ำเติมทำไมวะ!”เจอาร์ตวาดกลับดังลั่นห้องทำงานพร้อมกับปาแก้วนมบนโต๊ะเข้ากับกำแพงจนแตกเป็นเสี่ยงๆ มันกระจายเต็มพื้น ท่ามกล่างความตกใจของจารุณี เขากำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำมองหน้าผู้เป็นแม่ที่มองกลับอย่างท้าทาย “ฉันไม่ได้ซ้ำเติม แค่บอกให้แกรู้ไว้ว่าสิ่งที่ฉันเลือกให้มันดีที่สุด” “ผมรับข้อเสนอของนายแม่ก็ได้ แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยน” เจอาร์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ส่วนคำพูดของเขานั้นก็ทำให้จารุณีคลี่ยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ “ถ้าเอาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิตผม นายแม่ต้องออกไปจากชีวิตผม เลิกยุ่งกับผมสักที ตกลงไหมครับ”เขาพูดไว้แค่นี้แล้วรีบออกจากห้องทำงานไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากผู้เป็นแม่ @ผับพัตเตอร์ เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มไม่ช่วยบรรเทาอาการหงุดหงิดของมาเฟียหนุ่มได้เลยสักนิด ผู้คนรอบข้างดูสนุกสนานแต่เขาไม่รู้สึกแบบนั้นเลย แค่ไม่อยากอยู่คอนโดแต่ก็ห่วงว่าอคินตื่นมากลางดึกไม่เจอเขาจะทำยังไง นิ้วเรียวยาวหมุนวนรอบแก้วที่มีน้ำสีอำพันที่เขาจิบไปเพียงนิดเดียวไปมา เหม่อลอยคิดเรื่อยเปื่อยจนเจ้าของผับที่นั่งด้วยกันต้องรีบดึงสติ “เฮีย!” เสียงเรียกของพัตเตอร์ทำให้เจอาร์ตกใจเล็กน้อย“ว่า” “เป็นอะไร แล้วนี่ฝากลูกไว้กับเจ๊นิวเหรอ” “แม่”พัตเตอร์เบ้ปากทันที คำตอบสั้นๆก็พอทำให้พัตเตอร์รู้ได้ว่าเจอาร์ทำไมถึงเป็นแบบนี้ “เรื่องเดิมๆ?”พัตเตอร์ถามพลางรินเครื่องดื่มใส่แก้วให้ตัวเองและเจอาร์ “มุกใหม่”หลังจบประโยคนั้นเจอาร์ก็พรั่งพรูให้พัตเตอร์ฟังถึงเรื่องก่อนหน้า ระบายให้พัตเตอร์ฟังทำให้อารมณ์ดีขึ้น เขาสั่งเครื่องดื่มมาเพิ่มอีกหลายชนิด ดื่มไปคุยไปอย่างออกรส “แต่กูว่าเมียที่ดีคือเมียใหม่นะเฮีย จะลองดูก็ไม่เสียหาย” “…” “หรือมึงยังรักอีนั่นอยู่” “ไม่ กูแค่เข็ด” “ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่มึงเชื่อกูนะ ไม่มีใครเหี้ยไปกว่าอีนั่นแล้ว เชื่อกูเถอะ” “กูเชื่อ แต่สิ่งที่มันทำกับกูไว้มันพากูหลอน” “ลัลน์พี่อยู่นี่”บทสนทนาของโต๊ะข้างๆ ทำให้เจอาร์หันไปมองบุคคลในการสนทนาไม่ใช่แค่ชื่อคล้าย เธอคนนั้นก็คือคนเดียวกับเมื่อเย็น “โทษทีนะคะวันนี้ลัลน์คุยธุระนานไปหน่อยเลยมาสาย” “กินไรมายัง” “กินแล้วค่ะ วันนี้ลัลน์มีอะไรมาเล่าให้ฟังเยอะเลย เตรียมป๊อปคอร์นไว้กินด้วยก็ดีนะคะ” เจอาร์จับใจความบทสนทนาได้เพียงแค่นี้ก่อนที่ณาลัลน์จะเดินออกห่างไป เธอไม่เห็นเขาแต่เขาเห็นเธอเดินคล้องแขนไปกับชายที่เรียกชื่อเธอ “ผู้หญิงใสซื่อ…ไม่จริง”เจอาร์พึมพำกับตัวเอง “มึงมองใครวะเฮีย”พัตเตอร์มองตามไปแต่ก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่าเจอาร์มองใครเพราะผู้คนที่มากมายภายในผับ เขาหันมามองเจอาร์อย่างกดดันอยากรู้คำตอบ “ผู้หญิงที่สะพายกีตาร์ไฟฟ้ามาด้วยน่ะ” “อ๋อ ผู้หญิงคนนี้เป็นมือกีตาร์ของวงที่จะเล่นถัดไปว่ะ เห็นมากับผู้ชายบ่อยๆ รู้แค่นี้ว่ะ ไม่ชอบเสือกเรื่องคนอื่น มึงสนใจเหรอเฮีย” “เปล่า” “อย่าบอกนะว่าคนนี้” “เออ” “นางก็ฮอตพอตัวนะ แล้วเฮียจะไม่ไปทักทายว่าที่เมียหน่อยเหรอ” “ใครบอกว่ากูจะเอาทำเมีย” “ร้ายว่ะ นั่งกับกูแป๊บเดียวติดนิสัยกูแล้วว่างั้น” “…” “จะรอดูน้องเขาโซโล่กีตาร์หน่อยไหม” “….” “หรือจะลองเช็คของเลย” “….”เจอาร์กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระดกน้ำรสขมบาดคอเข้าไปหลายอึก ……………………………........... พี่เจเป็นเด็กมีปัญหา คูมแม่ก็เลยต้องหาน้องลัลน์มาควบคุมใจ ขอให้น้องลัลน์โชคดีมีชัยEP.21วันต่อมา“พี่เจตื่นค่ะ ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่อง”มาเฟียหนุ่มจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดที่โดนเด็กสาวรบกวนการนอนในช่วงเช้าของวันรุ่งขึ้น เธอเขย่าตัวของเขาปลุกให้ตื่นมาคุยเรื่องค้างคาใจ แม้เธอจะโดนยาแต่เรื่องเมื่อคืนเธอจำได้ทั้งหมด อยากจะบ้าตายกับเรื่องน่าอายที่มันเกิดขึ้นอีกครั้ง“อะไรของเธอ อยากโดนเอาอีกรึไง”เขาปรือตาขึ้นมามองคนหาเรื่องแสดงความไม่พอใจผ่านน้ำเสียงหงุดหงิด หยิบหมอนอีกใบมาฟาดร่างอรชรที่ทำตัวน่ารำคาญ ก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกทางแล้วหลับต่อ แต่ณาลัลน์กลับรวบผ้าห่มมาพันตัวแล้วมาคะยั้นคะยออย่างไม่ลดละความพยายาม“ไม่หมั้นได้ไหมคะ”“จะปลุกฉันมาแค่เรื่องแค่นี้?”สุดท้ายเขาก็นอนต่อไม่ได้ต้องลุกขึ้นมาคุยกับเด็กสาวผู้น่ารำคาญ เขานั่งพิงหัวเตียงโดยมีผ้าห่มคลุมช่วงล่างเปลือยเปล่าไว้“มันไม่แค่นี้สำหรับหนูไงคะ”“ไปถามแม่ฉันเองนะ พอดีว่าฉันเป็นลูกที่ดีต้องทำตามคำสั่งแม่ทุกอย่าง”“อึก หนูไม่อยากหมั้น หนูเกลียดพี่เจ”“ปัญญาอ่อน! คิดว่าเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาแล้วฉันจะสงสาร?”“….”“หาเงินที่แม่ฉันให้ไอ้พอร์ชมาคืนด้วยตัวเธอเอง บางทีการหมั้นอาจจะไม่เกิดขึ้น”เด็กสาวปาดน้ำตาที่เปียกพวงแก้มอ
EP.20“พี่เจ อะ…เอาอะไรให้หนูกิน อึก”"...""หนูไม่หมั้น""อ้าขาให้ฉันก่อน"กิก!เมื่อถอดเสื้อผ้าของณาลัลน์เสร็จ มาเฟียหนุ่มจ้องนาฬิกาข้อมือแล้วดีดนิ้วให้สัญญาณเพราะยาออกฤทธิ์เต็มที่ ก่อนหยัดกายลุกจากตัวเด็กสาวมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเร่งรีบ ฤทธิ์ของยาหลายชนิดที่ผสมอยู่ในน้ำที่ดื่มเข้าไปทำให้เกิดอารมณ์และเคลิบเคลิ้ม ภายในกายร้อนรุ่มอย่างน่าประหลาด เด็กสาวปรือตามองไปที่ปลายเตียงเห็นร่างกำยำเปลือยเปล่าเซ็กซี่ไร้ที่ติใดๆ เพียงแค่นี้ก็ทำให้ใบหน้าหวานแดงก่ำเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอจนอีกฝ่ายสังเกตเห็น“พี่เจ~”กัดริมฝีปากอย่างยั่วยวน ลืมเรื่องที่จะเอาความกับเขาไปชั่วขณะ ตอนนี้จิตใต้สำนึกของเธอมีแต่ความต้องการ น้ำหล่อลื่นผลิตออกมาเต็มกลีบอวบอูม เด็กสาวอ้าขาออกโดยอัตโนมัติ ทำให้คนตัวโตรีบขึ้นมาบนเตียง แต่สายตาที่เธอมองแก่นกายของเขาอย่างหื่นกระหายนั้นทำให้เขาขยับตัวเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง“อยากอมรึไง”เขาถามพร้อมกับวางแก่นกายไว้ที่กลีบปากของเด็กสาวพร้อมกับถูไถแก่นกายเสียดสีริมฝีปาก “หนูทำไม่เป็นค่ะ”“งั้นเลีย”มือเรียวสัมผัสแก่นกายอย่างเงอะงะ เส้นเลือดปู
EP.19“ใช่ ปัญญาอ่อน”เจ้าของน้ำเสียงเย็นชาเห็นด้วยกับนินิวอย่างมาก อดีตนักฆ่าหนุ่มเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองหนุ่มสาวที่คุยกันอยู่ก่อนหน้า “ปกติ”ไม่เชิงยอมรับแต่ไม่สะทกสะท้านกับคำต่อว่าของเคลีส“มึงอย่าบอกนะว่ามึงเอายาของกูไปเล่นปัญญาอ่อนด้วย”“มันเดายากตรงไหน”แม้จะถูกบ่นก็ใช่ว่าจะสลด เจอาร์ยื่นแก้วจะชนกับอีกฝ่ายแต่เคลีสกับเมินเฉย ส่ายใบหน้าเบาๆอย่างเอือมระอากับคำตอบ“เพื่ออะไร”นินิวอยากรู้คำตอบ“สนุก”“มันต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ”“เร้าใจ”“ระวังเถอะ ถ้ามึงหมั้นกับนางไปแล้วหลงรักนางขึ้นมาจริงๆ มึงจะสนุกไม่ออก”“เบื่อก็ทิ้ง ไม่เห็นยาก”“ปากดี”นินิวว่าให้พร้อมกับเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้กับคำตอบสุดมั่นใจของเจอาร์ คนที่พูดแบบนี้สุดท้ายก็เจ็บเองทุกครั้ง“มึงอกหัก มึงล้มเหลวเรื่องความรักก็อย่าไปพาลใส่คนอื่น มึงเกลียดความรักไม่ได้หมายถึงว่ามึงจะต้องเกลียดความรักของคนอื่นด้วย”“รสชาติของความเจ็บปวดมันหอมหวานจะตาย”สีหน้าและแววตาโรคจิตของเจอาร์ทำให้นินิวและเคลีสที่มองเจอาร์อยู่ต้องตวัดสายตามามองกันโดยอัตโนมัติ “น่าลิ้มลองนะ”เจอาร์ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์“เหอะ!”เคลีสเค้นเสียง
EP.18“ทำไมออกมาเร็วจังล่ะลัลน์” เพราะณาลัลน์เดินออกมาจากห้องทำงานของจารุณีด้วยใบหน้าบึ้งตึง ประธานหนุ่มจึงเข้าไปดึงแก้มให้หญิงสาวฉีกยิ้มกว้างออกมา“พี่เจแย่งคุย”“แล้วจะคุยอะไรกับคุณหญิงอ่ะ บอกพี่ได้ไหม”“เรื่องทั่วไป แต่เหมือนเขายุ่งๆ คงไม่ได้คุยแล้วมั้ง”ปึง! เสียงบานประตูห้องทำงานของจารุณีถูกปิดอย่างแรงโดยฝีมือของเจอาร์มันทำให้สองหนุ่มสาวตกใจและหันไปมองกับท่าทางเกรี้ยวกราดของมาเฟียหนุ่ม เขาจะเดินออกไปแต่เมื่อเหลือบมามองคนที่มองเขาอยู่สองหนุ่มสาวจึงหลบสายตา เจอาร์จึงเปลี่ยนใจเดินเข้ามาหาณาลัลน์ คว้าข้อมือบางแล้วพาเธอเดินออกห่างจากพอร์ชมาระยะหนึ่ง“มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว แค่นี้รังเกียจรึไง”เด็กสาวพยายามสะบัดมือแต่เขาก็จับไว้แน่นกว่าเดิม ก่อนโน้มเข้ากระซิบข้างใบหูเล็กให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น “คำถามที่เธอถามแม่ฉันเมื่อกี้ ฉันตอบให้เธอเองก็ได้ เธอถามแม่ฉันไปก็ไร้ประโยชน์”“แล้วมันเมื่อไรล่ะคะ”“เมื่อฉันเบื่อเธอ หมายถึงเมื่อฉันเอาเธอจนพอใจที่สุดน่ะ ถึงจะปล่อยเธอไป”ดวงตากลมโตเพ่งมองบุคคลตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ คาดเดาอะไรจากเขาไม่ได้เลย เขาดูไม่ชอบเธอ แล้วทำไมเขาต้องมาทำแบบนี้กั
EP.17“ปากแกไปโดนอะไรมาอ่ะ”พิมมี่เริ่มบทสนทนาขึ้นมาหลังจากณาลัลน์มาหย่อนสะโพกลงที่โต๊ะเลคเชอร์ข้างๆกัน คนถูกทักเม้มริมฝีปากเข้าหากันโดยอัตโนมัติ พยายามที่จะไม่สบตากับพิมมี่ ทำเป็นค้นหาของในกระเป๋าสะพาย หยิบนู่นหยิบนี่ขึ้นมาทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้“ฉันเผลอกัดปากตัวเองอ่ะ แกอย่าสนใจเลย ตอนนี้ฉันยังทำงานไม่เสร็จเมื่อคืนไม่ค่อยสบาย เอามาลอกหน่อย”“เอาไปๆ เร็วๆเลยนะ อาจารย์จะเข้าแล้ว”“ขอบใจ”“ว่าแต่ อะไรทำให้แกแต่งตัวแบบนี้วะ”พิมมี่มองการแต่งตัวของณาลัลน์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า นั่นก็เพราะถูกใจมากที่ณาลัลน์แต่งตามที่หล่อนเคยคะยั้นคะยอ“อยากแซ่บเหมือนแกไง” “แล้วทำไมแกไม่แต่งหน้าเข้มๆ จะได้ดูเฟียสกว่านี้”“ทำไมแกไม่ไปเกิดเป็นแบบสอบถาม?”“หูย~ เดี๋ยวนี้ปากก็แซ่บนะ ไม่ใช่การแต่งตัวอย่างเดียวแล้วแหละ”“ก็นิดหนึ่งอ่ะ”ณาลัลน์หันมามองเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดี เสียงการแจ้งเตือนแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นมา ดวงตาสีดำเข้มกลับมามองมือถือที่วางทับสมุดรายงานอยู่เรียกรอยยิ้มให้เธอได้มากเพราะพอร์ชส่งข้อความมาหาP’พอร์ช: ไอตัวเล็กยุ่งไหม อยากคุยด้วยอ่ะ ณาลัลน์: ยุ่งมาก ต้องการคนช่วยทำงานส่งจังเลยP’พอร์
EP.16“สรุป เธอไม่ได้จนจริงๆสินะ”“ตอนม.ปลายอยู่ชมรมดนตรีค่ะ ก็เลยได้เล่นของแพง หนูแค่ไม่รวยเท่าพี่เจ แต่คนเรามันต้องไต่เต้าให้ตัวเองมีกินมีใช้มากกว่าเดิมนี่คะ”“ด้วยวิธีนี้?”“จะวิธีไหนมันก็เรื่องของหนูค่ะ”ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเล่าให้เขาฟังว่าจารุณีหลอกมา หากคนอคติพูดให้ตายยังไงก็อคติไม่มีจบมีสิ้น“พ่อครับ ดูนี่”อคินดึงความสนใจของเจอาร์มาที่ตัวเอง ใช้นิ้วสัมผัสกับแป้นเปียโนจนเกิดเสียงดัง เป็นการเล่นมั่วๆแต่ก็สนุกสนานตามประสาเด็กที่แค่ตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่ปกติจับแต่ปืนปลอม ด้วยความจำที่ดีก็เล่นตามที่ณาลัลน์สอนให้ดูเมื่อสักครู่ได้เล็กน้อย เล่นเสร็จก็ปรบมือให้ตัวเองด้วยความชอบอกชอบใจ“ผมอยากให้พี่ลัลน์มาอยู่ในแก๊งซาตาน ให้สอนคนอื่นด้วยครับ”“ไม่ดีหรอก”เจอาร์ปฏิเสธทันที“แต่พี่ลัลน์เป็นเพื่อนผมนะ ผมอยากให้พี่ลัลน์มาเล่นกับผมทุกวัน”“ไม่ได้ครับ”เด็กชายทำหน้าหงอยทันทีที่โดนปฏิเสธ“อ้ะ!…สายแล้ว”เมื่อเห็นนาฬิกาที่ผนังกลับต้องตกใจที่ตัวเองเพลิดเพลินจนลืมเวลา เด็กสาวรีบอุ้มอคินลงจากตักเพราะจะต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนวิชาสำคัญในช่วงบ่าย แม้จะเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงแต่กว่าจะได้แท็ก

![สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





