กรรมการเป่านกหวีดให้เวลานอกกับทีมแบล็คเลเวล ซ่าส์จึงรีบดึงชีต้าออกจากสนามไป พร้อมๆกับคนอื่น
“ใจเย็นๆหน่อยสิชีต้า”
“ก็มันแอบลวนลามเธอนิ” ชีต้าพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยคิ้วย่นด้วยความไม่พอใจ
“ลวนลามตรงไหน มันทำท่าจะต่อยฉันอยู่รอมร่อ”
“ลวนลามแบบนี้ไง” พูดจบเขาก็ดึงซ่าส์ไปกอดทันทีทั้งยังรัดแน่นไม่ให้ร่างบางดิ้นหลุดออกจากอ้อมกอดอีกด้วย
“ปล่อยนะชีต้า!! ใช่ที่มากอดฉันไหมเนี่ย”
“ถ้าใช่ที่แสดงว่ากอดได้ใช่ไหม”
“ไอ้บ้า!!” เธอพูดพร้อมกับผละออกจากอกชีต้าแล้วฟาดอกเขาไปทีหนึ่งพร้อมกับใบหน้าที่แดงจัด
ฝ่ายแบล็คเลเวลนั่งเหงื่อไหลหน้าซีดอยู่กันเป็นแถว ทั้งอากการปวดศรัษะก็โจมตีเป็นระยะๆ บางคนถึงกับอ้วกออกมา
“เกิดอะไรขึ้นกับพวกแกกัน!!” โค้ชร่างสูง หน้าตาคมเข้มตะคอกถามนักกีฬาของทีมตัวเองดังลั่นเมื่อเห็นสภาพของแต่ละคน คนที่ไม่เป็นอะไรเลยมีแค่สองสามคนเท่านั้น
“ผมไม่รู้ครับ โฮกกก” น
ยิ่งเห็นแก้มใสๆเริ่มมีสีแดงระเรื่อเจ้าคนตัวโตก็แทบจะอดใจไม่ไหวอีกรอบ โน้มหน้าเข้าไปใกล้ชีฟองอีกครั้งแต่ครั้งนี้ชีฟองก้าวถอยหลังออกไปทำให้ได้แต่จุ๊บลมไปอย่างหน้าเสียดาย“พี่แสบแต๊ะอั๋งชีฟอง” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับเอามือปิดแก้มข้างที่โดนจุ๊บไว้ ทั้งเขินทั้งอาย จนหน้าเริ่มแดงขึ้นมาอีกระดับ“พี่เปล่านะ ชีฟองนั้นแหละเอาแก้มมาชนปากพี่” นอกจากไม่ยอมรับแล้วยังใส่ความคนตัวเล็กแบบหน้าไม่อายพร้อมทั้งยังหัวเราะชอบใจที่เห็นคนตัวเล็กทำหน้างอได้หน้ารักหน้าหยิก“พี่แสบแกล้งชีฟองแน่ๆเลย”“พี่เปล่าสักหน่อย ตัวเล็กพี่หิวน้ำแล้วนะ” เขาพูดอ้อนคนตัวเล็กอีกครั้งหวังเปลี่ยนเรื่องทั้งๆที่ไม่ได้หิวน้ำอะไรขนาดนั้นและมันก็ได้ผล ชีฟองหันกลับไปหยิบแก้วน้ำแล้ว เข้าไปใกล้แสบอีกครั้งพร้อมทั้งประคองหลอดป้อนให้ถึงปาก ได้ดื่มน้ำสมใจแล้วชีฟองก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงอย่างเดิม จนแสบเริ่มจะรู้สึกขัดใจ จะคิดหาวิธีแต๊ะอั๋งเจ้าตัวเล็กยังไงดี“พี่แสบเจ็บไหมคะ รู้ไหมว่าพ
BASKETBALL 53“พี่ต้าร์ฟื้นแล้วๆ” ชายร่างสูงเอ่ยโวยวายขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าคนบนเตียงลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพร้อมกับรีบวิ่งมาเกาะเตียง คนอื่นๆก็รีบวิ่งตามมาด้วย“ชู่ววว...เบาเสียงหน่อย” ชีต้าส่งเสียงร้องพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบๆพรางชี้ไปที่ผู้หญิงที่ฟุบตัวนอนอยู่ข้างๆกาย ทุกคนเลยเงียบเสียงลง ติวเตอร์รินน้ำแล้วส่งไปให้ชีต้าเขาจิ้บไปนิดหน่อยก่อนจะส่งแก้วคืนแล้วกวาดสายตาไปมองรอบๆห้องพบว่าทอร์กับฟรีสก็ตื่นแล้วยกเว้นก็แต่แสนแสบคนเดียว“เป็นไงบ้างเจ็บไหมวะ” ซิสเอ่ยถามเสียงเบา“มาลองสักทีไหมละ”“ไม่ละเกรงใจ” ซิสพูดจบก็ส่งยิ้มหวานๆไปให้ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม คนอื่นๆก็พูดคุยกับชีต้านิดหน่อย ก่อนจะเดินกลับไปนั่ง จนเวลาผ่านไปถึงช่วงหนึ่งทุ่มชีต้าจึงไล่เพื่อนๆตัวเองให้กลับไปพร้อมทั้งบอกให้ปิดม่านไว้ให้อีกด้วยทุกคนก็เปิดทางทำตามให้อย่างไม่อิดออด พอ
ขโมยหอมแก้มฉันไม่พอยังดึงฉันล้มมาเตียงเขาอีก!! พอฉันล้มไปบนเตียงเขาก็กอดฉันไว้ทันทีด้วยแขนข้างที่ยังไม่เดี้ยง มันน่าจับหักอีกข้างจริงๆเลย“เจ็บตรงไหนบ้างหื้ม”“นิดหน่อยเอง” ฉันพูดพร้อมกับเอียงคอไปมา ก็มันจั๊กจี้นิ เขาเล่นมาพูดข้างๆหูฉัน ซ้ำยังมาหายใจรดหูฉันอีก พอฉันเริ่มเอียงคอหนีเขาก็เอาคางมาเกยไหล่ฉันไว้เลย จนฉันไม่กล้าขยับแรงๆอีกเดี๋ยวจะทำชีต้าเจ็บอีกรอบหนึ่ง“นิดหน่อยอะไรแก้มบวมขนาดนี้”“ฉันชินแล้วต่างหาก”“ชินอะไรกัน มาๆเดี๋ยวเค้าเป่าให้เอง”จุ๊บ!จุ๊บ! เป่าบ้าอะไรของนายกัน นี่เขาหลอกหอมแก้มฉันชัดๆ ฉันก็ไม่ได้เบี่ยงตัวหลบแต่อย่างใดได้แต่ก้มหน้างุด หัวใจก็เต้นแรงเป็นบ้า เขินจะตายอยู่แล้ว!! นี่ถ้าใครเปิดมาเห็นฉันอยู่ในสภาพนี้นะต้องเข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหนแน่ๆจุ๊บ! พอเห็นฉันไม่ห้ามเข้าหน่อย หมอนี่ก็ชักจะลามปามไปใหญ่แล้วนะ&l
BASKETBALL 52“ชีฟอง ใครมันทำพี่ทอร์เละได้ขนาดนี้” คนที่ชื่อเทนอะไรนั้นพูดแล้วลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาหาชีฟอง โอ้โห้!! สูงพอๆกับทอร์เลย แต่เรียกทอร์ว่าพี่แสดงว่าต้องเป็นรุ่นน้องทอร์แน่ๆ แถมชีฟองยังเรียกชื่อเฉยๆอีก ฉันว่าหมอนี่น่าจะรุ่นเดียวกับชีฟองและถ้าเดาไม่ผิดนะ ต้องเป็นน้องชายทอร์แน่นอนหน้าเหมือนกันขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นฝาแฝดกันอะ แต่ก็ไม่น่าจะใช่นะ หน้าเขายังดูเด็กๆอยู่เลย ไม่น่าจะเกินมอห้าได้“เรื่องมันยาวอะเทน เราก็ไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าให้ฟังยังไง”“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ทอร์ฟื้นมาเราค่อยถามเขาเอง ว่าแต่นั้นใครอะจะไม่แนะนำให้รู้จักหน่อยเหรอ” เทนพูดพร้อมส่งยิ้มมาให้ฉันกับอลิซ แหม่ ยืนหัวโด่ตั้งนานละเพิ่งจะเห็นหรือไงคะ“อ๋อ จริงสิ! นี่พี่ซ่าส์ ส่วนนี่พี่อลิซ พี่สองคนเป็นเพื่อนกับพี่ทอร์”“พี่ซ่าส์ พี่อลิซค่ะ นี่เซนเทน เป็นเพื่อนชีฟองและเป็นน้องชายของพี่ทอร์ค่ะ” ชีฟองหันมาแนะนำฉันกับอลิซให้รู้จักหมอนี่อย่างเป็นทางการ
อลิซนั่งเฝ้าฟรีสอยู่ข้างๆ ฝั่งตรงข้ามก็เป็นชีฟองที่เฝ้าทั้งพี่แสบและชีต้า สงสารก็แต่ทอร์ที่ไม่มีผู้หญิงมาช่วยดูใจเลยนะเนี้ย“เป็นยังไงกันบ้าง” ฉันพูดเบาๆเพราะเห็นว่าทั้งสี่คนนั้นหลับอยู่ เหลือแต่สองสาวที่นั่งเฝ้าคนไข้“ซ่าส์!!” อลิซร้อนลั่นพอหันมาเห็นฉัน ฉันจึงทำท่าจุ๊ปากให้มันเบาๆเสียงลงหน่อย ซึ่งมันก็ทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินมาหาฉันพร้อมกับสวมกอดฉันอีกครั้ง ฉันจึงกอดตอบแล้วลูบหลังปลอบมันเบาๆ ชีฟองเองก็เดินมากอดฉันด้วยอีกคน“ขวัญเอ้ย ขวัญมา ไม่มีอะไรแล้วนะ” ฉันพูดปลอบทั้งคู่ น่าสงสารจริงๆทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ“ถ้าแกมาช้ากว่านี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้”“ฉันก็มาแล้วนี่ไง”“ขอบคุณนะคะพี่ซ่าส์ที่มาช่วยพวกหนู”“ฉันสิต้องขอโทษทีเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องแบบนี้”“พี่ซ่าส์ไม่ผิดเลยสักนิดเดียว”“อือ แกไม่ผิดสักหน่อย ไอ้พวกนั้นต่างหากสารเลว!!”“ไปหาอะไรกินก่อนไหม เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง สี่คนนั้นคงยังไม่ตื่นง
ฉันเตะมันซ้ำเข้าที่ท้องที่มันเคยเตะฉันเมื่อกี้ และก็ตามไปกระทืบหลังมันซ้ำอีก ของกำลังขึ้น!! กล้าถีบฉันเหรอ!!ผวัะ!!“ต่อยฉันใช่ไหม!!”ผวัะ!!“ถีบฉันใช่ไหม!!”ผวัะ!! ผวัะ!!“กล้าจับคนของฉันมาเหรอ!!”ผวัะ!! ผวัะ!! ฉันพูดไปกระทืบมันไปอย่างหน้ามืดตามัวไม่สนใจสิ่งรอบข้างใดๆ เลือดกำลังขึ้นหน้า สิ่งที่มันทำกับพี่แสบ สิ่งที่มันทำกับชีต้า และเพื่อนๆของฉัน!!ผวัะ!!“ซ่าส!! ซ่าส์..พอแล้วลูก” ร่างของฉันโดนกระชากไปอย่างแรงโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว และคนกระชากก็กอดฉันไว้แน่นพร้อมกับลูบหัวฉันไปมา ทำให้ฉันได้สติ รับรู้สิ่งต่างๆรอบตัวขึ้นมาบ้าง“พ่อ!!”“พ่อเองลูก!! พ่อมาแล้ว แด๊ดดี้มาแล้วนะ ขอโทษที่พ่อมาช้า เจ็บมากไหมลูก” พ่อพูดพร้อมกับหมุนตัวฉันไปมา เดี๋ยวนะ พ่อฉันมาแล้ว แล้วคนอื่นๆละ&nbs