ตอนที่ 8 | สัญญาของปู่

“ พี่กรทำไมทุกคนถึงทำแบบนี้กับน้ำมนต์คะ ไม่สงสารน้ำมนต์กันบ้างเหรอคะ ยุคสมัยนี้แล้วยังมีอีกเหรอที่ต้องแต่งงานกับคนที่ผู้ใหญ่เลือกไว้ให้ ฮือ! “ น้องสาวเอ่ยถามพี่ชายเสียงสั่นเครืออยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ เธอไร้ซึ่งแสงสว่างในหัวใจแล้วตอนนี้ทุกอย่างมืดดับไปหมด

” น้ำมนต์อย่าคิดแบบนั้นสิ ทุกคนรักและหวังดีกับน้ำมนต์นะคุณปู่คิดทุกอย่างมาดีแล้ว พี่เชื่อว่าสักวันไอ้ดินมันต้องแพ้ให้กับความน่ารักของน้องสาวพี่แน่นอน “ มือหนาลูบไปที่เรือนผมสวยของน้องพลางเอ่ยบอกออกไป

” น้ำมนต์ไม่ได้ต้องการให้พี่เขามารักนะคะน้ำมนต์แค่ไม่อยากแต่งงาน “ น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายออกไป

“ น้ำมนต์มากับพี่ ” กรที่เห็นน้องสาวเอาแต่ร้องไห้ มือหนาจูงมือเรียวเล็กของน้องเดินตรงไปห้องพระที่อยู่บนชั้น 2 ของบ้าน

มือหนาเปิดประตูห้องพระเข้าไปภายในมีพระพุทธรูปและพระดังๆมากมาย รวมทั้งภาพของปู่ยา ตายายของทั้งสอง

“ ฮือ… คุณปู่คะ สัญญาอะไรเหรอคะที่คุณปู่ถึงกับต้องให้น้ำมนต์แต่งงานกับพี่เขาคุณปู่บอกน้ำมนต์หน่อยได้ไหมคะ “ สองขาเรียวทรุดกายลงนั่งตรงหน้ารูปภาพของปู่ที่ล่วงลับไปแล้วทันที พลางเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

“ น้ำมนต์ คนนี้ที่ตอนเด็กๆน้ำมนต์เคยถามพี่ตลอดว่าเป็นใครจำได้ไหม “ นิ้วแกร่งของผู้เป็นพี่ชี้ไปยังรูปภาพที่วางอยู่ไม่ไกลจากภาพปู่ของเขามากนัก

” น้ำมนต์ดูดีๆสิหน้าท่านเหมือนใคร “ พี่ชายเอ่ยถามน้องสาวขึ้นอีกครั้ง กระบอกตาสวยจ้องมองภาพนั้นผ่านม่านน้ำตาจากที่เธอไม่รู้มันก็ค่อยๆเฉลยออกมาในความรู้สึกของเธอ

” พี่ดินแดน “ น้ำมนต์เอ่ยขึ้นทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนในภาพหน้าตาเหมือนกับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอราวกับแกะ

” ใช่ลูก นั่นคือคุณปู่เตโซเป็นปู่ของพี่ดินแดนทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันบริษัทของเราเกิดขึ้นได้เพราะคุณปู่ทั้งสองช่วยกันสร้างขึ้นมา “ เสียงของผู้เป็นพ่อเอ่ยพูดขึ้น เขาเห็นลูกชายพาน้องเดินเข้ามาในนี้เลยเดินตามเข้ามาด้วย

” แล้วทำไม… “

” ทำไมหนูถึงต้องแต่งงานกับพี่ดินใช่ไหม “ ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามลูกสาวขึ้น

” ค่ะ “

~หลานปีก่อนที่น้ำมนต์ยังมีอายุเพียง 28 สัปดาห์~

“ ไอ้คินทางนี้เว้ย “ เสียงคุณปู่เตโชเอ่ยเรียกปู่ภาคินเสียงดังลั่นที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

“ หลานกูหรือหลานมึงวะเนี่ยมึงเล่นมาถึงก่อนกูอีก ” คุณปู่ภาคินเอ่ยถามเพื่อนรักออกไปเมื่อวันนี้เป็นวันที่ลูกสะใภ้จะต้องมาพบหมอตรวจครรภ์ตามนัดสองปู่ที่อยากมีหลานสาวมากลุ้นยิ่งกว่าลูกตัวเองปู่ทั้งสองบ้านจะมาด้วยทุกครั้งที่ลูกสะใภ้มาหาหมอตามนัด

“ หลานมึงก็เหมือนหลานกู หลานสาวคนแรกของเราเลยนะเว้ยดินละลูกตื่นเต้นเหมือนปู่ไหม ” ฝ่ามือที่เริ่มเหี่ยวย่นของปู่เตโชมาเฟียที่ทรงอิทธิพลมากๆในเวลานั้นจูงมือเล็กของหลานชายไว้แน่นพลางเอ่ยถามหลานชายคนแรกของบ้านที่มีอายุ 2 ขวบปลายๆ

“ ครับ แต่ไม่ใช่น้องดิน น้องของกร ” ดินแดนที่พูดเก่งมากๆในตอนนั้นเพราะกำลังเตรียมเข้าเรียนในชั้นอนุบาลแล้วเอ่ยบอกปู่ออกไปนิ้วป้อมๆชี้ไปยังกรที่ยืนอยู่กับผู้เป็นพ่อ

“ งั้นเอางี้ไหม ต่อไปดินโตดินก็แต่งงานกับน้องเลย “ ปู่เตโชนั่งย่องๆลงพลางเอ่ยถามหลายชาย

” ครับ เดี๋ยวดินโตดินจะแต่งงานกับน้องของกรน้องจะได้มาอยู่บ้านเราคุณปู่ก็จะได้มีหลานผู้หญิงครับ “ ดินแดนที่ยังไม่ประสีประสารู้แค่ว่าปู่อยากมีหลานผู้หญิงมากแต่แม่เขาก็ไม่คลอดน้องผู้หญิงออกมาสักทีเอ่ยบอกปู่ออกไป

ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า…

ผู้ใหญ่ทั้งที่หมดที่ยืนกันอยู่ระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมากับประโยคนั้นของเด็กน้อย

“ ไปเถอะวะพาหลานไปหาหมอกัน ” คุณปู่เตโชเอ่ยชวนทุกคนออกไปมือหนากับชับมือหลานชายแน่นสาวเท้าหมายจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาล ทว่าในจังหวะนั้นเอง

บรื้น! บรื้น!

ปัง! ปัง!

อ๊ะ!

“ ไอ้เตชินระวัง ! ”

ชายชุดดำสองคนขับมอเตอร์ไซค์กลางเก่ากลางใหม่ขับมาด้วยความเร็วก่อนที่คนซ้อนท้ายจะเล็งปลายกระบอกปืนมายังปู่เตโชแต่ปู่ภาคินเห็นเข้าซะก่อนเอ่ยบอกเพื่อนเสียงหลงและสาวเท้าวิ่งเข้าไปรับกระสุนปืนแทนเพื่อนรักกับหลานชาย ชายชุดดำหมายจะเอาชีวิตทั้งปู่เตโชและดินแดนในเวลานั้น เพื่อตัดอำนาจและทายาทมาเฟียของตระกูล

“ พ่อ ! ”

“ ไอ้คิน ! ไอ้คินมึงทำแบบนี้ทำไมวะ ” ท่านเตโชเอ่ยถามเพื่อนเสียงหลงร่างหนาคุกเข่าลงไปประคองเพื่อนเพียงคนเดียวขึ้นมาไว้บนตักแกร่ง

“ มึงทำแบบนี้ทำไมวะ มึงตอบกูมาสิ ”

“ มึงคือเพื่อนรักของกู กลับกันถ้าเป็นกูมึงก็ทำแบบนี้กูรู้ แค่ก! ” เลือดสีแดงสดมากมายที่ไหนออกมาจากบาดแผลที่หน้าท้องแกร่งของเพื่อนรัก

“ ไอ้คิน มึงไม่น่าทำแบบนี้เลย ฮือ! ” ท่านเตโชมาเฟียที่ยิ่งใหญ่และทรงอิทธิพลที่สุดในตอนนั้นปล่อยโฮออกมา

“ กูฝากหลานกูด้วย หลานสาวของมึงกับกู ” ปู่ภาคินเอ่ยบอกเพื่อนด้วยนำ้เสียงแผ่วเบา

“ ได้เพื่อนกูสัญญากูจะดูแลหลานสาวของมึงให้อย่างดี กูขอละลายเลือดของมึงกับกูให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ไหมวะ “ ท่านเตโชเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังเจ็บหนักทั้งน้ำตา

” ได้สิ กูฝากหลานกูด้วย ”

“ ปะ ปู่ฝากน้องด้วยนะดิน แค่กๆ ”

“ ครับ ดินจะดูแลน้อง ดินจะแต่งงานกับน้อง “

“ กูเป็น หนี้ มึงไอ้คิน กูเป็น หนี้ชีวิตมึง “ ท่านเตโชเอ่ยกับเพื่อนที่อยู่ในอ้อมกอดมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลในตอนนั้นรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากกับเหตุการณ์ตรงหน้า

ดินแดนในเวลานั้นก็ตกใจเป็นอย่างมากเช่นกันกับเหตุการณ์ที่เผชิญอยู่ตรงหน้าถึงเขาจะเป็นหลานมาเฟียจะต้องขึ้นมาเป็นมาเฟียรุ่นต่อไปแต่คนที่กำลังเจ็บอยู่ตรงหน้าคือปู่อีกคนของเขา

สิ้นประโยคนั้นของดินแดนปู่ภาคินก็สิ้นลมไปทันที กระสุน 2 นัดจากคนที่ลอบทำร้ายเขาพรากชีวิตของเพื่อนรักเพียงคนเดียวของท่านเตชินไปอย่างไม่มีวันกลับ ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นในวันนี้ทุกคนมาโรงพยาบาลด้วยความหวังๆจะมาดูหลานสาวที่ปู่ๆเฝ้ารอคอย

ปู่ทั้งสองร่วมกันทำธุรกิจเกี่ยวกับธนาคารและการลงทุนมากมายจนเติบโตและยิ่งใหญ่อยู่ในวงการนักธุรกิจทั้งสองถือหุ้นมากมายในเครือย่อยอีกนับสิบบริษัท ความร่ำรวยของสองตระกูลเป็นอันดับ 1 ตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน

~ ภายในห้องพระ ~

” เพราะปู่ทั้งสองสัญญากันไว้ก่อนตายว่าอยากหลานได้แต่งงานกันปู่คงเสียใจถ้ารู้ว่าสิ่งที่ปู่เลือกให้มันทำให้หลานไม่มีความสุขขนาดนี้ น้ำมนต์คือหลานสาวเพียงคนเดียวที่ปู่ทั้งสองรักมากนะลูก “ ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกลูกสาวออกไป เขาคิดทบทวนดีแล้วถ้าลูกไม่ยอมเขาก็จะไม่บังคับลูกอีก เพราะเขาก็รักและสงสารลูกสาวเขามากเหมือนกัน

น้ำมนต์นิ่งเงียบไปทันทีเมื่อได้ยินเรื่องเล่าจากปากผู้เป็นพ่อ

~ อีกด้าน ~

รถตู้หรูขับออกจากบ้านหลังใหญ่ของน้ำมนต์ ร่างหนายังนั่งนิ่งอยู่ในรถไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมา ในใจนึกไปถึงคำพูดของน้องกับสายตาที่มองเขามันดูเมินเฉยทำราวกับเขาเป็นศาลพระภูมิจริงๆแตกต่างจากเวลาที่เธอยิ้มแย้มเป็นอย่างมาก

“ ระหว่างรอฤกษ์ดินก็หาเวลาพาน้องไปไหนมาไหนบ้างนะลูกทำความรู้จักกับน้องเอาไว้ หนูน้ำมนต์น่ารักเหมาะกับลูกที่สุดแล้วเรื่องผู้หญิงที่ควงอยู่ไม่ซ้ำหน้าก็หยุดซะคิดถึงหน้าตาของบ้านนู้นบ้าง ” ผู้เป็นแม่ที่นั่งหมั้นไส้ลูกชายมานานเอ่ยบอกขึ้น

“ ทำไมผมต้องหยุด ก็ในเมื่อผมกับยัยเด็กนั่นไม่ได้เป็นอะไรกัน อยากให้แต่งผมก็แต่งแล้วไงครับแต่ชีวิตก็ยังเป็นของผมเหมือนเดิม ผมจะอยู่ยังไง เป็นยังไงก็สิทธิ์ของผม ยัยเด็กนั่นอยู่ได้หรือไม่ได้ก็เรื่องของยัยนั่นไม่เกี่ยวกับผม “ ดินแดนเอ่ยเถียงคอเป็นเอ็นเมื่อโดนผู้เป็นแม่บีบบังคับหนักขึ้น

” ถ้าแกไม่ทำตามที่แม่บอกฉันจะถอนทุกหุ้นของแกออกจากบริษัท “ ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกลูกชายหัวดื้อ น้ำเสียงเข้มๆนั้นทำเอาคนขับรถต้องมองนายน้อยผ่านกระจกมองหลังอย่างนึกเป็นห่วง

” หนูน้ำมนต์น่ารักมากแค่ไหนแกก็เห็น “ ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นอีก

” ถ้าน่ารักมากแม่ก็แต่งเองสิครับจะมาให้ผมแต่งทำไม “

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

มือเรียวของผู้เป็นแม่ฟาดไปที่ต้นแขนแกร่งของลูกชายหนักๆราวกับจะสั่งสอนกัน

” แม่ผมเจ็บนะครับ “

” สมควร ปากเหรอที่พูดออกมา “ คุณหญิงที่โมโหลูกชายเป็นอย่างมากเอาแต่หอบหายใจหนักๆเข้าปอด

“ ก็แค่ลูกหนี้ที่ไม่มีเงินมาจ่ายคืนจะอะไรกันนักหนาครับ ” ดินแดนที่เข้าใจมาตลอดว่าครอบครัวของน้ำมนต์ติดหนี้ครอบครัวเขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ หึ! ลูกหนี้เหรอวะ ยังมีอีกหลายอย่างที่แกยังไม่เข้าใจ ” ผู้เป็นหัวเราะเบาๆในลำคอแกร่งพลางเอ่ยบอกลูกชายออกไป

“ แล้วอะไรละครับที่ผมไม่เข้าใจพ่อกับแม่ก็อธิบายให้ผมเข้าใจสักทีสิ ” ดินแดนเอ่ยขึ้น คิ้วคมขมวดเข้าหากันอย่างต้องการคำตอบ

“ สักวันแกจะเข้าใจเอง แล้วจำเอาไว้สัญญาที่คุณปู่เอามาผูกมัดแกมันคือสิ่งที่ดีที่สุด เขาได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับแกแล้ว ”

“ นี่เหรอครับสิ่งที่ดีที่สุดของปู่ สำหรับผมดีที่สุดคือสิ่งที่ผมเลือกเอง ” ดินแดนที่ไม่คิดยอมเอ่ยสวนผู้เป็นพ่อออกไปทันที

“ ดีของแกคือไอ้พวกผู้หญิงที่แกควงเหรอวะ ” ท่านธีระเอ่ยขึ้นด้วยความโมโหที่ลูกชายไม่คิดจะยอมรับฟังอะไรเลย

คนขับรถของบ้านที่เห็นผู้เป็นนายกับนายน้อยทะเลาะกันเสียงดังลั่นรถก็รีบเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นหวังให้ไปถึงบ้านเร็วๆศึกระหว่างพ่อ แม่ ลูกจะได้จบลงสักที

^^