19 อย่ายุ่งกับคนของผม

ชายหนุ่มร่างอวบเจ้าของร้านถึงกับชะเง้อมองตามด้วยความสนใจ พอเห็นดวงหน้าสดใสของหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังก้มดมความหอมของกุหลาบสายพันธุ์อิตาลีก็ถึงกับตบบ่าเพื่อนอย่างแรง

“กูเข้าใจมึงแล้ว”

“เข้าใจอะไร”

“น้องน่ารักจริงว่ะ กูชักจะเคลิ้ม”

“เลิกคิดเลยมึง”

ชัยพลตัดบทจนเพื่อนรักที่รู้เช่นเห็นชาติกันมาตั้งแต่เรียนถึงกับหัวเราะที่ได้หยอกเพื่อนสำเร็จ

“นี่มึงคิดจะทำตัวเป็นพี่ชายแสนดีไปอีกนานแค่ไหนวะ ทำไมไม่รวบหัวรวบหางซะล่ะ”

“ก็อยากอยู่” ชัยพลพูดจบหัวเราะร่วน “แต่กูจะไม่ทำ...”

“หืมมมม เป็นไปได้ไงวะ” วันชนะถามพลางเกาคางครุ่นคิด

ชัยพลถอนหายใจหนักหน่วง ดวงตาเปี่ยมรักมองไปยังคิระ เพราะเด็กคนนั้นเห็นเขาเป็นพี่ชาย และเพราะเขาอยากให้คิระค่อยๆ รักและมองเขาในแง่ดี จึงทำได้แค่เป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่อย่างนี้

“มึงจำไว้เลยไอ้วัน ว่ากูรักคิวด้วยความจริงใจและจะไม่ทำให้คิวต้องผิดหวังในตัวกู”

“เฮ้อ น้ำเน่าว่ะ”

“ก็กูรักของกู” ชัยพลตอบขอไปที สายตายังมองไปยังสวนดอกไม้ด้วยความห่วงใย

“แต่มึงอย่าช้านะ เพราะถ้าช้ากูว่าคู่แข่งมึงเยอะแน่นอน น่ารักออกขนาดนั้น หุ่นก็เป๊ะปังด้วย”

“กูก็ว่างั้น”

ชัยพลพูดเหมือนคนใจลอย สีหน้าแสดงความ