All Chapters of Bad Love คู่ร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“อ่อ... ฮะ”คิระรับคีย์การ์ดมาถืออย่างงงๆ แล้วถ้าจู่ๆ เขาเปิดประตูเข้าไป คุณภามม์จะตกใจหรือไม่ เกิดคิดว่าเขาเป็นโจรขโมยขึ้นมาจะว่ายังไง“แต่ลุงฮะ... ถ้าเกิดว่าเขาคิดว่าผมเป็น...”“เอาน่า... ไม่เป็นไรหรอก” ตฤณพยักเพยิดให้ก่อนสำทับ “เอาไปเผื่อไว้ รอเจ้านายเซ็นเอกสารแล้วเอาลงมาให้ลุงเลยนะ งานรีบด่วน” ตฤณพูดจบก็รีบเดิมแกมวิ่งออกไปทันที“เดี๋ยวฮะ! ลุง!” คิระร้องเรียกแต่ไม่ทันจึงได้แต่ก้มดูซองในมือแล้วบ่นพึมพำ “แล้วให้เอาไปให้เจ้านายที่ห้องไหนล่ะเนี่ย.”คิระถอนหายใจหนักหน่วงก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟต์ วันนี้โรงแรมคนน้อยกว่าปกติเพราะเป็นวันทำงานกลางสัปดาห์ ในลิฟต์จึงมีแต่เขาที่จ้องหน้าซีดๆ ของตัวเองในกระจกลิฟต์เพียงลำพังเขาเคยได้ยินกิตติศัพท์มาว่าเจ้านายของลุงเป็นคนเจ้าชู้ชนิดหาตัวจับยากจะเป็นคนน่ากลัวไหมนะ... คิระได้แต่ครุ่นคิดถึงคนที่อยู่ชั้นยี่สิบ เขาลืมนึกไปว่าชั้นบนสุดของดีพบลูซีบาร์เป็นที่พำนักหลักของภามม์ พสวัฒน์ ที่ลุงตฤณเคยเล่าให้ฟัง แสดงว่าอาจจะเป็นที่พักสำหรับเจ้านายทั้งชั้นไม่มีคนนอกงั้นคงไม่ยาก...คิระครุ่นคิดพลางกดลิฟท์ขึ้นไปยังชั้นยี่สิบที่เป็นชั้นบนสุดของโรงแรม เอ

“หากคุณคิดว่าแค่เรานอนด้วยกันแล้วจะเป็นเจ้าของผมได้ไม่มีทางเข้าใจไหม”“แต่ลินี” เธอพูดไม่ทันขาดคำก็ต้องชะงัก เพราะธนบัตรใบเทาปึกหนึ่งกำลังโบกไปมาตรงหน้า“จะเอาไม่เอา”“อย่ามาดูถูกลินีนะคะ”“แสดงว่าไม่พอสินะ งั้นรอเดี๋ยว”ภามม์เปิดลิ้นชักหัวนอนหยิบธนบัตรสีเทาอีกปึกยื่นส่งให้พลางเลิกคิ้วเป็นสัญญาณให้หญิงสาวรับไป ชาลินีลังเลครู่หนึ่งจึงยื่นมือสั่นระริกไปรับเอาไว้อย่างเสียไม่ได้“เงินซื้อคุณได้จริงๆ สินะ ลินี”“ภามม์คะ คุณดูถูกลินีแบบนี้ไม่ได้นะคะ”“ผมไม่ได้ดูถูก แต่มันเป็นเงินที่คุณควรได้รับจากการนอนกับผม จริงไหม”“ก็... ก็”คิระลอบมองท่าทีคอตกของหญิงสาวที่จำนนด้วยคำพูดเย็นชาของอีกฝ่ายก็ให้นึกสงสาร เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน ริมฝีปากแห้งผาก ตาจ้องภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบ เงาตะคุ่มที่เห็นผ่านแสงสะท้อนเข้ามาทางหน้าต่าง เผยให้มองเห็นร่างเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามของชายหนุ่มเต็มตาขณะยืนกอดอกจ้องสาวสวยที่รีบก้มเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นอย่างเร่งรีบสาบานได้!คิระไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้คิดแอบดู แต่เรือนร่างของคุณภามม์ทำให้เขาละสายตาไม่ได้ ทำไมช่างต่างกับเขาราวฟ้ากับเหวอย่างนี้นะ

เด็กหนุ่มละล้าละลังชั่วครู่จึงตัดสินใจเลี้ยวไปด้านขวาที่น่าจะเป็นทางที่ใกล้กับลิฟต์ที่สุด แต่เขากลับต้องชะงักเพราะถูกฉุดรั้งจากมือที่มองไม่เห็นดึงเข้าไปยังห้องหนึ่งที่เปิดแง้มออกมา คิระถูกกระชากเข้ามาอย่างแรงจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนังอีกหนคิระออกอาการลนลานเพราะอีกฝ่ายกักกันเขาไว้ด้วยศอกซ้ายที่กลางลำคอของเขา แค่แขนข้างเดียวก็หนักยังกับท่อนเหล็กแล้ว มืออีกข้างยังกดไหล่เขาไว้กับผนังไม่ปล่อยโว้ย!อะไรนักหนาเนี่ย!!“ปล่อยผมนะ!” คิระขู่เสียงสั่น“หึ ดุเหมือนลูกแมวเหมียวเลยนะนายน่ะ”“ไม่ปล่อยผมจะเป็นเสือให้ดู”ดูเหมือนคุณภามม์จะชอบใจ เพราะไม่เพียงแค่รอยยิ้มร้ายที่ปรากฏทันทีที่สิ้นเสียงขู่ เขายังโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหูอีก“คิดจะหนีไปง่ายๆ ก็ได้เหรอ... เสือน้อย”“ก็คุณไม่ฟังผมอะ!”“ฉันกำลังฟังอยู่นี่ไง” ภามม์ตอบเสียงกร้าว “ไหนบอกเหตุผลที่พอฟังได้มา แต่ถ้าไม่ได้ นายต้องโดนจูบ”“หา! คุณจะบ้าเหรอ!ผมเป็นผู้ชายนะ”“แล้วไง”“ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงอะ”“ไม่เป็นไร ฉันชอบ”“ห๊า!!”คิระตาค้าง เบนหน้าหนี หลบริมฝีปากของคุณภามม์ที่เฉียดปลายจมูกไปนิดเดียว เด็กหนุ่มรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่พ่นประชิดหน้า รู้สึกถึ

เด็กหนุ่มสะบัดหน้าหนีทันทีที่อีกฝ่ายโน้มหน้าลงมาภามม์ชะงักครู่หนึ่งจึงแสยะยิ้มถูกใจ “ดุเหมือนกันนี่ งั้นมาสนุกกันต่อดีกว่าเพราะนายทำฉันสนุก นายก็ต้องรับผิดชอบนะเจ้าหนู”“เฮ้ย! อย่า! อย่านะ!”ไม่ว่าคิระจะวอนขอหรือดิ้นรนขัดขืนยังไงเขาก็ไม่ปล่อย หนำซ้ำยังก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอของเขาอย่างเอาเป็นเอาตายเด็กหนุ่มดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่พ้นมือแข็งแกร่งที่กำข้อมือเขาตรึงไว้กับผนังอย่างไร้ทางสู้ มืออีกข้างของเขาเลื่อนลงมาจับหน้าอกนอกร่มผ้าบีบเค้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบแววตาฉ่ำน้ำตาของคิระ“คนเลว! ปล่อยผมนะ! คุณทำแบบนี้กับคนที่ไม่รู้จักได้ยังไง ผมไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะ”“แบบที่ฉันคิด? แบบไหนล่ะ” พูดจบก็คลายวงแขนจากการกักกดร่างเล็กกว่าของคิระกับผนัง ลูบแก้มข้างที่โดนต่อยแล้วแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนจะโถมร่างแนบชิดอีกรอบอย่างแทบจะฝังร่างของตัวเองเข้ากับคิระ“บอกให้ฉันรู้หน่อยสิว่าคนแบบไหนที่นายไม่อยากเป็น”“กะ... ก็แบบผู้หญิงใจง่ายคนนั้น อื้อออออ”เด็กหนุ่มผลักร่างกำยำออกห่าง หลังมือถูกยกขึ้นถูริมฝีปากตัวเองด้วยความขยะแขยง เขาสะอึกสะอื้นน้ำตายังไหลไม่หยุด“เมื่อกี้ฉันเห็นนายจ้องร่างกายฉันตาเป็นมัน แต่พอโดนจูบก็ทำเ

ตฤณถามทันทีที่อยู่ตามลำพัง เพราะสภาพหลานชายที่หัวหูยุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับย่นก็พอจะเดาได้ นึกเป็นห่วงจึงเอ่ยปากไล่เด็กหนุ่มทันที “เราก็กลับไปรอลุงที่รถก่อน เอาไว้ลุงจะหางานที่ดีกว่านี้ให้ ไม่ต้องทำมันแล้วร้องเพลง”“แต่ว่าผมเทสเสียงผ่านแล้วนะฮะลุง”“ไม่ทันจะทำงานก็เกือบได้ทำอย่างอื่น ลุงว่าเห็นทีจะไม่ไหว” ตฤณบ่นพึมพำแล้วส่ายหน้าเหนื่อยหน่ายเขาลำบากใจหากเจ้านายเกิดติดตาต้องใจหลานชายขึ้นมาคงแย่ คิระยังเด็กและคงตามไม่ทันเสือผู้หญิงที่หิวเนื้อแกะสดใหม่ตลอดเวลา แกะแก่พรรษาพอว่าแต่ลูกแกะน้อยอย่างหลานชายของเขาเล่า หากเจ้านายเอ่ยปากอยากได้เขาจะทำอย่างไร“ลุงฮะ ผมขอทำงานเถอะนะฮะ ผมเอาตัวรอดได้”“ลุงบอกว่าไม่ต้องทำก็ไม่ต้อง เอาไว้ลุงจะหางานให้ใหม่” ตฤณบอกปัดแล้วกวักมือไล่ แต่ก่อนไปยังเอ่ยเสียงแข็งให้หลานชายรู้ตัว “จัดแจงผมเผ้าเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนลงไปด้วย อย่าให้ใครคิดว่าเราไปโดนหมาป่าที่ไหนขยุ้มมา”“ฮะ”คิระก้มสำรวจเสื้อผ้าตัวเองแล้วใจหายวาบ รีบหมุนตัวจัดแจงตัวเองแล้วเดินคอตกเลี่ยงออกไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของชายในห้องและหญิงสาวคู่ขาของภามม์ที่ไม่ได้ไปจริงแต่ซุ่มดูความเป็นไปอ