31 ไปตายเลยไป!

“ก็... เราสองคนเหมือนพี่น้องกันมากกว่าไง”

ภามม์หยุดคำพูดเท่านั้นเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อารยาจึงหันมาคุยกับภัทรที่เริ่มนั่งไม่ติดแทน

“ดูพี่ภัทรไม่ค่อยสบายเลยนะคะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ”

ภัทรส่ายหน้าหวือ หลบตาพ่อที่มองอยู่ก่อนตอบ “น่าจะมึนไวน์นิดหน่อยน่ะครับ”

ขณะเดียวกันภามม์ที่คอยดูหน้าจอโทรศัพท์เป็นระยะ ก็รู้สึกขัดใจจนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดัง เขาก็รีบกดรับแล้วลุกขึ้นก้าวฉับๆ ไปที่ประตูทันที

“จะไปไหน เจ้าภามม์” ภูมิถามเสียงเข้ม

ภามม์ชะงักหันมาที่โต๊ะแล้วตอบเต็มปากเต็มคำ “ไปรับเมีย”

“เมียเเหรอ?”

คราวนี้ทั้งภูมิ ภัทร์ และอารยาถามขึ้นมาพร้อมกัน ไม่ทันที่ภามม์จะได้ตอบ ประตูห้องก็เปิดออก ภามม์หันไปมองก็ถึงกับตะลึงเพราะคนที่เข้ามานั่นล่ะ!

“ขอโทษฮะ พอดีผมหาห้องไม่เจอก็เลยมาช้า”

คิระค้อมหัวคำนับอย่างนอบน้อม มีแต่ภามม์เท่านั้นที่หุบยิ้มด้วยขัดใจกับสภาพของคิระที่ขัดกับความรู้สึกของเขาอย่างแรง

ชายหนุ่มรุดเข้าประชิด คว้าข้อมือคิระบีบแน่นแล้วกระซิบเสียงเขียวทันที “ทำไมฉันให้เงินไปซื้อเสื้อผ้าแล้วออกมาเป็นแบบนี้”

“อ้าว! ก็ คุณบอกให้ผมใช้เงินให้เต็มที่เท่าที่อยากใช้ไง เนี่ย ผมก็เต็มที่ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม