30 คนกันเอง

คิระเดินไปได้พักหนึ่งก็เจอเข้ากับร้านที่หมายตา มันตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านผ้าแบรนด์หรูนั่นเอง คิระมองตัวเองในกระจกหน้าร้านแล้วอดชื่นชมตัวเองไม่ได้ คนอะไรน่ารักจริงอย่างที่เขาว่า แต่ต่อจากนี้เขาจะเลิกน่ารักแล้วล่ะเด็กหนุ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แต่พอนึกถึงหน้าคนชมสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นปุเลี่ยนแทน

เฮ้ย...

ไม่ได้ๆ อย่าเคลิ้ม...

คิระหมายมาดกับตัวเองในใจว่านอกจากต้องการให้ภามม์ผิดหวังแล้ว สิ่งที่เขาต้องการหนักหน่วงนั่นก็คือความสะใจนั่นเอง...

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารในห้องวีวีไอพียามนี้สุดอึมครึม เพราะเจ้าของงานมีสีหน้าขึงขังตลอดเวลาด้วยลูกชายคนเล็กที่ยังมาไม่ถึง ทั้งที่ปกติภามม์เป็นคนตรงต่อเวลา แต่นี่อาจเพราะเป็นสิ่งที่ภามม์ไม่ต้องการจึงทำแบบนี้

ผู้เป็นพ่อเริ่มนั่งไม่ติดด้วยแขกที่มารออยู่เป็นคนระดับลูกสาวเจ้าสัวรวยที่ทางที่เขาไม่อยากให้มีข้อผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้นซ้ำรอยเคสเดิมอีก

ภูมิจิบไวน์ จิบแล้วจิบอีกด้วยความร้อนใจ แต่ภามม์ก็ยังไม่มา ครั้นจะให้เลขาโทรตามอีกฝ่ายก็ไม่รับสาย ทำให้เขาเดือดปุดๆ ในใจ

ไอ้ลูกบ้า!อุตส่าห์จะหาผู้หญิงดีๆ ให้