ตอนที่7 เพื่อนรัก

“หนูอยากขับรถไปมากกว่า นะคะแม่”เธอเข้าไปออดอ้อนคนเป็นแม่เสียงหวาน ซึ่งท่านก็พยักหน้าตกลงทันที

“ก็ได้จ๊ะ แต่อย่ากลับค่ำนักนะลูก อีกอย่างทานข้าวไปก่อนนะ”

“ไม่เอาดีกว่าค่ะ หนูค่อยไปหาอะไรทานที่ห้าง”

เธอรีบเดินออกจากห้องนั่งเล่นและเดินตรงขึ้นไปบนห้องทันที มือเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอคือปั้นแป้ง เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมของเธอ

“อีแป้ง ออกมาซื้อของกับกูหน่อย”

(ตอนนี้นะเหรอ)

เสียงเพื่อนงัวเงีย เหมือนคนเพิ่งตื่น น่าจะเพิ่งตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอ

“เออตอนนี้แหละ กูมีอะไรจะเล่าให้มึงฟังด้วยนะ”

(งั้นดีล อีกชั่วโมงเจอกัน)

“พอกูบอกจะเล่าอะไรให้ฟัง มึงรีบตื่นเลยนะ”

(อ้าว แน่สิคะ ถ้ากูไม่ฟังมึง แล้วมึงจะเล่าให้ใครฟังว่ะ กูเป็นห่วงมึงนะ กลัวมึงอกแตกตายซะก่อน)

“เหอะ มึงเสือกมากกว่าค่ะ”

(เออกูยอมรับ แค่นี้แหละ กูจะรีบอาบน้ำแต่งตัว ใครไปถึงช้าเลี้ยงอาหารญี่ปุ่น ตกลงไหม)

“โอเค”

หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมงเธอก็ไปตามนัดกับปั้นแป้งที่ห้างแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นวันหยุดทำให้มีคนพลุกพล่านมากกว่าวันธรรมดา โดยเธอได้นัดกับปั้นแป้งว่าจะไปเจอกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่