Share
CHAPTER 10: IN-LAWS
Kahit sa panaginip, ginugulo mo ako.
Natagpuan ko ang aking sarili na nakahiga sa isang sofa. Lugar kung saan hindi ako nakatira. Naka-jersey rin ako. Hindi ito ang damit ko kagabi ah! At, natandaan ko na hinatid ko pala si Ynigo kagabi.
Pero bakit naman dito ako natulog? Ano na lang ang iisipin sa akin ng mga tao? Ng pamilya ko? Pati na mga kaibigan ko?
Nakaamoy ako ng pagkain na niluluto. Sigurado akong galing sa kusina ni Ynigo ang mabangong amoy na iyon.
"Gising ka na pala," aniya saka agad na ngumiti sa akin. "Good morning."
Napatakip ako ng aking mata nang makitang wala siyang damit. Tanging boxer lang ang mayroon siya! Hindi ba uso sa kaniya o sadyang gusto niya lang talaga akong asarin?
Bumangon ako sa sofa, and swear, ang sakit talaga ng katawan ko. Hindi ako sanay na matulog sa sofa.
"Bagay sa iyo ang jersey ko ah," puna niya saka inilap
Related chapters
Baleleng CHAPTER 11: MY SAVIOR IS BACK!
Kasal.Hindi ko na alam kung ilang beses nang nagagamit ni Papa ang salitang kasal sa araw na ito.Atat na atat siya masyado. Parang handa nga siyang magpatawag ng Pari ngayon eh. As in, ngayon na. Pini-pressure niya ako lagi. Pini-pressure niya kami ni Ate, dati pa."Kilala ko ang mga magulang mo, Ynigo," kwento pa ni Papa. "Magkaibigan kami ng Tatay mo."What a small world? Magkakilala si Papa at ang Tatay nitong poging alalay na ito? At paano naman?"Bakit pala Romualdez ang hawak mong apelyido, ijo? Hindi ba, Lorenzo ang apelyido ng Papa mo? Kayo ang may-ari noong isa sa mga sikat na beach and resorts dito sa Manila, right?"Hindi kaagad nakasagot si Ynigo. Nakatulala lang din ako. Ang dami ko pang hindi nalalaman sa lalaking ito. Siya talaga ang owner ng hotel sa Cebu. Anak siya ng matalik na kaibigan ni Papa na entrepreneur din pala. Tapos, Lo
Baleleng CHAPTER 12: HANDKERCHIEF
Mas lumalalim na ang gabi.Ngunit, parang hindi namin ito namamalayan. Wala kaming sinusunod na araw o buwan. Basta ang alam namin, walwalan na naman."Balita ko, hindi ka makakasama sa International Fashion Designing contest," ani Terrence. Bakit ba na-build-up niya pa ang topic na iyon? At, kanino niya naman nalaman?"What?!" Ate Dorine exclaimed. Oo nga pala, hindi ko pa nasasabi sa kaniya ang bagay na iyon. "Bakit hindi ka sasali? 3 years mong hinintay ang pagkakataon na iyan ah?"Gusto kong umiyak pero, nakakahiya. Ilang beses na nila akong nakikita na may luhang bumabagsak sa pisngi. Ilang beses na rin silang nagv-volunteer na magpunas no'n para sa akin.I don't deserve people like them. Hindi dahil masama akong tao, pero dahil sobra na siguro ang nagagawa nila para sa tulad ko na walang ginawa kung 'di ang iasa
Baleleng CHAPTER 13: HOPE
Gigil na gigil talaga ako sa lalaking iyon. Lintik na receptionist iyon. Ang gulo-gulo niya!"Bakit dito ka sa condo ko dumiretso?" inis na tanong ni Joycelyn. Sinabihan sila ni Ate Dorine na alagaan ako tapos ngayon, para akong pinagtatabuyan."Wala, trip ko lang," pilosopo kong sagot. Wala naman akong maisip na magandang rason kung bakit ako dumiretso dito.Pakiramdam ko kasi, hindi ito ang oras para umuwi sa bahay namin. Nararamdaman kong may gulong nangyayari. Bukas na bukas, malalaman ko rin naman iyon.Ayaw ko lang alamin ngayon dahil ang sakit-sakit na talaga ng ulo ko."Pahiram ako ng pajama," sabi ko. More on, nag-uutos."Kapal mo!" bulyaw sa akin nitong si Joycelyn. "Ikaw ang nagbigay ng mga pajama sa akin tapos babawiin mo rin pala?"Hay naku. Bakit ba ako biniyayaan ng kaibigang katulad niya? Hindi na ata kakayanin ng cerebrum, cerebellum at br
Baleleng CHAPTER 14: I FIND HIM
Gising na gising ang diwa ko sa tugtugan nitong si Ynigo. Hindi ko alam kung nati-trip-an niya akong bingihin o likas lang sa kaniya na mahilig sa rock."Puwedeng pakihinaan?" bored kong sabi.Napatingin siya sa akin habang nagmamaneho. "Oh sure, basta ikaw."Napapansin kong napapadalas na ang pagiging corny niya. Kina-career niya na ang pagiging sweet corn."Saan tayo pupunta, aber?" usisa ko. Nasa skyway kami ngayon at mukhang malayo ang pupuntahan namin. Halos dalawang oras na siyang nagmamaneho eh."Sa lugar na inutos sa akin ng Ate mo."Aba nga naman! Nakahanap ng kakampi ang lalaking ito. Kay Ate Dorine pa talaga siya sumisipsip ah?Bigla na namang pumasok sa utak ko ang nangyari kanina sa conference. The way na tumingin si Ynigo sa kaibigan at ex-girlfriend niya, para siyang napagtaksilan."Ayos ka lang ba?"Nakita
Baleleng CHAPTER 15: DENICERY's
Bigla akong natulala sa aking narinig. Nabingi lang ba ako o totoong sinabi niya na nakita niya na si Oliver? "S-Sigurado ka ba sa sinasabi mo?" pag-uulit ko sa aking tanong. Hindi na ako makapagsalita nang maayos. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Bahagyang lumayo si Ynigo sa akin saka ako hinarap ng maayos. "Oo," pagkumpirma niya. "At sana, makapag-usap na kayong dalawa." Taray, supportive ang Ynigo niyo! "Paano mo siya nakita? Parang ang bilis mo namang malaman. Nangako ka pa lang noong isang araw na hahanapin siya para sa akin ah?" Litong-lito ako pero mas nangingibabaw ang kasiyahan sa ideyang makakausap ko ang taong matagal ko nang hinahanap. "Ayaw mo ba?" tanong niya at muling bumalik sa kinauupuan niya kanina. "Baka gusto mong hindi ko na lang ituloy ang appointment mo sa kaniya sa susunod na Linggo?" What? Sa susunod n
Baleleng CHAPTER 16: CONDO
Parang siguradong-sigurado si Monique sa sinabi niya. I'm threatened, really. Kani-kanina lang sa conference kung saan siya na-interview ay sinabi niyang ikakasal siya kay Paulo Constancia. Ang saya-saya pa niya nang sabihin iyon. "Ga, ano bang ginagawa mo rito?" Napatingin ako sa likuran ni Monique kung saan nakatayo ang talaga nga namang napaka-badboy na datingan ng isang receptionist. Ibang-iba siya sa receptionist guy na nakilala ko sa Cebu kaysa ngayon. "Bro?" ani Paulo saka lumapit kay Ynigo na siya namang tumayo para makipagkamay at makipagyakap sa half brother niya. Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Monique na sinasamaan na ako ng tingin ngayon. Binelatan ko siya ng aking mata at dumila pa saka ako nag-iwas ng tingin. "This is my girlfriend, Denicery Marie Juaneza," pagpapakilala sa akin ni Ynigo. Alam ko naman ang gusto niyang gawin ko kaya yumuko ako at ngumiti kay Paulo. "Denice, this is my brother a
Baleleng CHAPTER 17: LAGUNA
"Condo natin?" I am really confused right now. Hindi na sumasagot si Ynigo sa tinatanong ko, sa halip, pinagpatuloy niya lang ang pagmamaneho. Binuksan niya pa ang music player na pagkalakas-lakas kung tumugtog. Pinatay ko naman iyon. "You're kidnapping me, Ynigo!" bulyaw ko sa kaniya. "Then file a case against me. Hayaan mo munang kidnap-in kita ngayon para naman totoo ang pag-aakusa mo sa akin. I'm more than willing to go to jail." Seryoso ba siya? Kinapa ko ang bulsa ko para tawagan si Ate pero naaalala ko naman na naiwala ko nga pala iyon sa kung saan. "Ito ba ang hinahanap mo?" Itinaas niya ang isang niyang kamay at doon ay nakita ko ang cellphone ko. All this time, nasa kaniya lang pala. Pinaghanap pa ako. "Akin na iyan, Ynigo Louie," pagbabanta ko. "Kiss muna," aniya. Siraulo ba siya? Kung kiskisin ko kaya ang mukha niya sa manibela? Papayag ba siya? "Akin na nga kasi!" Inihinto niya
Baleleng CHAPTER 18: WISH
Bahagyang may sumilay na sikat ng araw sa pagmumukha ko. Natagpuan ko ang aking sarili na nakahiga na sa isang malambot na kama, king size pa! I literally cursed in my mind when I realized na hindi ko na suot ang damit ko kagabi. Iba na ang damit ko! I am now wearing a white dress. Sobrang hapit sa katawan ko at namimintana na ang hita ko sa sobrang iksi. I'm not also wearing my bra this time. Hiniram ko lang iyon kay Joycelyn! And my goodness, iba na rin ang panty ko. Napairit ako na ewan. Nasabunutan ko pa nga ang sarili ko dahil sa mga nakikita at sitwasyon ko ngayon. Hindi naman ako lasing pero wala akong maalala at sobrang sakit pa ng ulo ko. Para akong may hang-over. "Good morning po," nakangiting bati ng isang bata. She's 4-6 years of age, I guess. She's cute. "S-Sino ka?" kinakabahang tanong ko. Baka naman kasi tiyanak ang batang ito. Ang ganda niyang tiyanak
Latest chapter
