CHAPTER FOURTEEN

“I’LL BE leaving for US.”

Awtomatikong napabaling si Jane kay Jester nang marinig ang sinabi nitong iyon. Napahinto tuloy siya sa pagbubukas ng gate ng kanilang bahay at napaharap dito. Kakahatid lang kasi nito sa kanya galing paaralan. “Why? I thought, you’re staying here for good,” aniya. Minsan kasi ay sinabi iyon ng lalaki.

Malungkot itong ngumiti. “That was supposedly my plan. Akala ko kasi’y magtatagumpay ako sa panunuyo sa `yo.”

Bahagyang kumunot ang noo niya. Hindi pa naman niya ito binabasted pero bakit ganito na ang lumalabas sa bibig nito?

“Kung matatawag mang katangahan `to, Jane, `yon na siguro ang itatawag ko sa sarili ko. `Cause the moment I fell for you sa maikling panahong pagkakasama natin, saka naman nawala ang dati mong pagtingin.” Ngumiti ito nang pagak. “I know how you felt for me before. It’s obvious, anyway. Pero pilit ko lang inignora dahil nga ayaw ko ng simple at inosenteng babae noon.” Jester held her face at pinakatitigan siya sa mga mata—matagal—na waring