4 ไม่ชอบ

มนัสนันท์เดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ บริเวณรอบ ๆ ปลูกต้นไม้เอาไว้อย่างร่มรื่น มีสวนดอกไม้อยู่ข้าง ๆ ตึก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายเลวทรามอย่างเขา จะมีบ้านที่ปลูกดอกไม้เอาไว้ที่บ้านด้วย

“มึงพาใครมา” น้ำเสียงที่ดูจะไม่เป็นมิตรเอาเสียเลยดังขึ้นขณะที่เธอก้าวเท้ายังไม่พ้นประตูบ้าน “ไอ้คลาวด์ มึงพาใครมา” น้ำเสียงเอ่ยถามเน้นย้ำอีกครั้ง ทำให้มนัสนันท์มองไปที่เจ้าของกระแสเสียง ผู้หญิงคนนั้นหน้ามุ่ยทำหน้าบอกบุญไม่รับ ออกจะไม่พอใจมากด้วยซ้ำที่หล่อนย่างกรายเข้ามาในบ้าน

“กิริยามารยาทโคตรทราม”

“ตัวเองดีตายล่ะ”

“อย่ามาสร้างเรื่องปวดหัวนะเวนา กูขอร้อง” คลาวด์ทำหน้าเบื่อหน่าย เวนา ดำรงค์พงษ์เมธา เธอเป็นญาติของเขา เป็นคนที่ชอบทำให้ปวดหัวปวดกบาล ชอบเข้ามาวุ่นวายในชีวิต ถ้าไม่ติดว่าเป็นญาติ เธอไม่ได้มาต่อปากต่อคำกับเขาอยู่แบบนี้หรอก

“กูถามว่าผู้หญิงที่มากับมึงด้วยเป็นใคร”

“เด็กกู!” เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นั่งลงโซฟาแล้วเทไวน์ใส่แก้ว ไม่ได้สนใจความไม่พอใจของลูกพี่ลูกน้องของเขาเลยแม้แต่น้อย

“อะไรนะ?” เกือบจะเป็นตะคอกด้วยซ้ำ เวนามองมนัสนันท์อย่างไม่พอใจ แล้วหันไปมองหน้าคลาวด์

“กูก็บอกอยู่ว่าเธอเป็นเด็กกู มึงจะอะไรนักหนา”

“มึงจะทำแบบนี่ไม่ได้นะไอ้คลาวด์”

“ชีวิตกู อย่ามาเสือก ขอร้อง!”

“นี่ มึงทำงี้ไม่ได้!”

“หุบปากไปเหอะเวนา กูกับมึงอายุห่างกันตั้งสองปี ถ้าจะมาพูดหยาบคายใส่กู กรุณาไปพูดที่อื่น” เขากระดกไวน์ลงคอรวดเดียว เป็นจังหวะเดียวกับที่มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา

“พี่คลาวด์” คล้ายเดือนยิ้มแล้วเดินเข้าไปหา

“ครีม” ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงเรียก แต่เลือกที่จะหันไปหาคนใช้ที่อยู่ไม่ไกล

“คะ” สาวใช้รีบเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องให้เจ้านายพูดหลายรอบ คลาวด์เป็นคนอารมณ์ร้ายถ้าเกิดทำอะไรไม่พอใจ คนที่หัวขาดจะเป็นเธอ

“พาผู้หญิงที่ฉันพามา ไปห้อง”

“ค่ะ” ครีมพยักหน้าอย่างสำรวม พามนัสนันท์เดินขึ้นไปด้านบน

“มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคลาวด์”

“กูทำอะไร?”

“มึงจะพาผู้หญิงขายบริการไปอยู่บนห้องไม่ได้”

“เธอไม่ได้ขายบริการ”

“มาอยู่กับมึง คงไม่มีอะไรหรอกนอกจากขายตัว”

“กูก็บอกอยู่ว่าเธอไม่ได้ขายตัว” น้ำเสียงเข้ม เริ่มหงุดหงิด คล้ายเดือนมองผู้ชายที่ตัวเองชอบ เเอบรู้สึกเสียใจไม่น้อยที่เขาไม่เห็นความสำคัญต่อเธอ แต่จะให้ยอมผู้หญิงคนนั่นไม่มีทางเสียหรอก เรื่องอะไรเธอจะยอม คอยดูเถอะ ได้โอกาสเมื่อไหร่ เธอจัดการมันแน่

“แต่ก็พาเอามาบ้านมึง มึงจะให้เพื่อนกูรู้สึกยังไงว่ะ”

“รู้สึกทำไม?” เขาเฉไฉ แม้จะรู้คำพูดของเวนาก็ตาม

“นี่ มึงกับเพื่อนกูนอนด้วยกันตั้งหลายครั้ง มึงจะทำแบบนี่ไม่ได้”

“เฮ้อ พอเถอะ เลิกพูด กูกับเพื่อนมึงเอากันเพราะเงี่ย น กูไม่มีที่ลงเลยเอาแก้ขัด ไม่ได้คิดไร ระหว่างเพื่อนมึงกับกูไม่มีสถานะอะไร รีบออกไปจากบ้านกู ก่อนที่กูจะหมดความอดทน”

“ทำไมมึงเลวแบบนี้วะ!”

“ความอดทนกูใกล้หมดแล้ว ตอนนี้เหลือ 5 เปอร์เซ็นต์”

“ไอ้คลาวด์!”

“เหลือ 4 ออกไปจากบ้านกูเวนา”

“นี่มึงไล่กูเหรอ?”

ปึง! เขาล้วงปืนมาวางลงบนโต๊ะดังปึง มองเวนากับคล้ายเดือนอย่างไม่พอใจ

“ตอนนี้ความอดทนกูเหลือ 3”

“ไอ้คลาวด์”

“เหลือ 2”

“ไอ้คลาวด์!”

“เหลือ 1” เขาแสยะยิ้มร้ายกาจเอนกายพิงพนักพิง มองเวนาที่ทำท่าทางไม่พอใจ เดินฟึดฟัดขัดใจไปพร้อมกับคล้ายเดือน

“คอยดูเถอะ ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่” เวนาหอบหายใจแรง ๆ ด้วยความโกรธ หล่อนแทบจะกรีดร้องเพราะสิ่งที่คลาวด์ทำ คนไม่เคยถูกขัดใจอย่างหล่อน แทบจะเต้นเร่า ๆ ในสิ่งที่เจอ

“คลาวด์คงเบื่อฉันเเล้ว” ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“นี่ยัยเดือน ก่อนจะมาทำหน้าแบบนี้ ช่วยกันหาทางจัดการยัยนั่นช่วยฉันดีกว่า โคตรหงุดหงิดเลย เฮ้อ” เวนาเดินกระฟัดกระเฟียดไปที่รถ วันนี้พอแค่นี้ก่อน เธอยังไม่อยากต่อปากต่อคำกับคลาวด์ ความอดทนของเขาหมดแล้ว เธอจะไม่เสี่ยงเอากระโหลกไปรองลูกปืน

คลาวด์ยิ่งบ้าดีเดือดอยู่ด้วย ทำให้ไม่พอใจนั่นคือก้าวขาลงนรกไปแล้วก้าวหนึ่ง

“แล้วเราจะเอาไงต่อ”

“ถอยไปตั้งหลักก่อน ไอ้คลาวด์ไม่พอใจแล้ว”

“….” คล้ายเดือนเม้มปากเบา ๆ มือเรียวกำเข้าหากันจนมันสั่นระริก เธอไม่จบเรื่องนี้แน่ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ไม่หยุด เอาจนกีจะพังมาบอกไม่คิดอะไร เธอไม่เชื่อหรอก เธอกับเขาเร่าร้อนกันขนาดไหน ไม่มีทางที่เขาจะลืมรสสวาทเธอลง

แต่ที่พูดเพราะหลงยัยเด็กคนนั้นแน่ ๆ อย่าหวังว่าเธอจะจบ ไม่มีทาง หล่อนไม่มีทางยอม!

฿฿฿฿฿

“คุณคลาวด์ให้ครีมมาตามคุณไปที่ห้องค่ะ” สาวใช้เอ่ย ขณะที่มนัสนันท์นั่งอยู่บนเตียง เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอมีหน้าที่อะไร มาขัดดอก มาทำงานใช้หนี้หรือว่าอะไร

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า

“นี่ชุดของคุณค่ะ” ครีมวางชุดไว้ที่เตียง มันเป็นชุดเนื้อผ้าบางเบา ปิดอะไรแทบไม่ได้ นี่เขาเป็นโรคจิตหรืออย่างไรกัน ถ้าได้ให้เธอใส่ชุดพวกนี้

“ทำไมฉันต้องใส่คะ?”

“ก็…เอ่อ…ช่างเถอะ ฉันมีหน้าที่บอกคุณว่าคุณคลาวด์ให้มาตาม ฉันไม่รู้หรอกค่ะว่าให้ใส่ไปทำอะไร” ครีมกระแทกเสียงเล็กน้อย มากับเจ้านายหล่อนขนาดนี้ คงไม่มีอะไรนอกจากเป็นผู้หญิงอย่างว่า ยังจะมาทำเป็นไร้เดียงสาอีก หึ!

“อ๋อ ค่ะ แล้วห้องเขาอยู่ที่ไหนคะ?”

“ห้องติดกันค่ะ”

“อืม เดี๋ยวฉันไปค่ะ”

“ค่ะ รีบไปด้วยนะคะ คุณคลาวด์เขาไม่ชอบรอ”

“ค่ะ” มนัสนันท์พยักหน้า มองครีมที่สะบัดตัวเดินออกจากห้อง เธอหยิบชุดที่คลาวด์ให้คนใช้เอามา เหวี่ยงมันไปที่มุมห้อง ให้แต่งตัวไปหาไม่มีอะไรหรอก นอกจากเรื่องบนเตียง เรื่องอะไรเธอจะยอม เชอะ!