All Chapters of Bet love mafia เดิมพันรักมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

"กูไม่เคยกลัวแพ้""งั้นก็แข่งสิ!" ปกรณ์เหยียดยิ้ม"ได้ ถ้ามึงชนะ เงินเดิมพันสิบเท่า กับรถของมึง มึงเอาไปเลย แต่ถ้ามึงแพ้..." คลาวด์ยิ้มร้ายมองปกรณ์ด้วยแววตาดุดัน สีหน้าจริงจังทำเอาเด็กหนุ่มต้องลอบกลืนน้ำลาย "กูฆ่ามึงแน่!""ด..ได้ครับ" ปกรณ์รับคำในหัวคิดไปต่าง ๆ นา ๆ แต่ก็ต้องข่มความรู้สึกตื่นกลัวเอาไว้ เขาต้องการใช้เงิน เขาต้องชนะถ้าเกิดว่าชนะ พี่สาวกับเขาจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม เงินมากมายขนาดนี้ ต่อให้หาทั้งชีวิตเขาก็คงหามันไม่ได้เขามีเป้าหมาย มีสิ่งที่อยากได้ เขาจึงเลือกที่จะเเข่งรถหาเงิน ที่ผ่านมาเขาชนะมาหลายคน ได้เงินเดิมพันมาก็หลายครั้ง เพิ่งจะแพ้ให้กับทายาทตระกูลดังวันนี้คลาวด์ชนะเขาเข้าเส้นชัยอย่างฉิวเฉียด ปกรณ์พลาดไปนิดเดียวมันจึงอยากทำให้เขาแก้มือ ครั้งนี้เขาก็ต้องทำให้ดีกว่าเดิมแน่นอน"งั้นมาแข่งกันเลย" รถสองคันเคลื่อนไปจอดที่จุดเริ่มต้น ปกรณ์มือสั่นพยายามตั้งสติ สาวสวยแต่งกายด้วยชั้นในเพียงสองชิ้นเต้นยั่วไปมาหล่อนยั่วยวนสุดฤทธิ์ก่อนจะถอดเสื้อชั้นในโยนพร้อมกับรถทั้งสองคันวิ่งออกจากจุดสตาร์ท ขับเคี่ยวกันอย่างรวดเร็ว ปกรณ์เหยียบคันเร่งจนสุด ในขณะที่คลาวด์เร่งความเร็วรถจ

เสียงหวีดร้องดังขึ้นมือเล็กกระหน่ำทุบตีไม่หยุด มนัสนันท์เบนหน้าหนีอย่างรังเกียจ เมื่อพ่อเลี้ยงของเธอยื่นหน้าหมายจะจุมพิตที่ริมฝีปากบาง"ปล่อยฉันนะไอ้นรก!""ฮ่าๆ ปล่อยอะไร ในเมื่อฉันจะเอาเธอ" สมหมายหัวเราะร่วนเขวี้ยงขวดเหล้าทิ้งอย่างไม่ไยดี"กรี๊ด ช่วยด้วย!" มนัสนันท์กรีดร้องสุดเสียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกกระทำแบบนี้ และทุกครั้งที่เกิดเรื่องจะมีน้องชายคอยช่วยมนัสนันท์พยายามดิ้นรนสุดฤทธิ์ ตะเกียกตะกายหนีสุดกำลังก่อนจะคว้าไม้เบสบอลฟาดลงที่หัวของพ่อเลี้ยงอย่างแรง“อ้ากกก” มือหนากุมศีรษะของตัวเองเอาไว้ เลือดสีแดงสดไหลรินอาบแก้มของสมหมายทันที“ไอ้หมายมึงตายแน่!” มนัสนันท์ผลักร่างของสมหมายออกให้พ้นตัว จะฟาดอีกครั้งแต่สมหมายก็ยื้อแย่งไม้เบสบอลแล้วโยนทิ้ง มนัสนันท์รีบลุกขึ้น ทว่าพ่อเลี้ยงสารเลวกลับคว้าข้อเท้าของหล่อนเอาไว้จนร่างเล็กล้มไปกองกับพื้น“กรี๊ด!” "หึ!""ช่วยด้วย!" มนัสนันท์กรีดร้องอย่างตื่นกลัวผลั่ก สมหมายถูกของแข็งกระแทกที่หัวจนสลบ พร้อมกับร่างของปกรณ์ที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ในมือถือไม้หน้าสามฟาดคนต้นเรื่องอีกสองสามครั้ง"พี่นันท์" ปกรณ์ทิ้งไม้ แล้วรีบเข้าหาพี่สาวทันที "พี่เป็น

Chapter 5 | ต้องจ่าย“คุณคลาวด์ให้มาตามค่ะ” น้ำเสียงไม่พอใจถูกเปล่งออกมา พร้อมกับเสียงกระแทกเท้าเดินเข้ามาในห้อง“ฉันเหนื่อย ฉันจะพัก พรุ่งนี้ค่อยว่ากันว่าจะเอายังไง” มนัสนันท์พูดแล้ววางหนังสือลงบนโต๊ะข้างเตียงหนังสือที่อ่าน ก็เป็นหนังสือจำพวกแฟนชั่น ที่มีอยู่ในห้องสองสามเล่ม ไม่ได้ชอบอ่านแต่มันแก้เบื่อได้“ไปเถอะค่ะ ถ้าคุณไม่ไปฉันตายแน่ ๆ และที่สำคัญไม่ได้ตายแค่ฉัน แต่น้องคุณก็ตายด้วย คุณคลาวด์ให้มาบอกว่าถ้าคงคุณยังดื้อด้าน น้องคุณตาย!” ครีมชักจะเหลืออด ไม่พอใจที่ผู้หญิงของนายลีลา มาขนาดนี้แล้วมีหน้าที่อ้าขาก็น่าจะทำๆ ไป น่าหงุดหงิดชะมัด ละครหลังข่าวกำลังมันส์ เจ้านายก็ขยันให้มาตาม ห้องอยู่ติดกัน ทำไมไม่ตามกันเอง หล่อนไม่เข้าใจเลย“นั่นสินะ!” มนัสนันท์พูดเสียงเบาหวิว หยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง หล่อนจะไปพบเขา แต่จะไม่ใส่ชุดนั้นไปเด็ดขาด “เดี๋ยวฉันไป”“ไปเลยค่ะ อย่าช้า”“….” มนัสนันท์ลุกขึ้นเดินตรงไปห้องที่อยู่ติดกัน เธอชั่งใจอยู่นานมาก เธอรู้ดีว่าหลังจากที่เปิดประตูเข้าไปทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม “เข้าไปสิคะ นี่ชุดของคุณ”“ไม่เอาค่ะ”“แล้วแต่เหอะ”“….” มนัสนันท์ไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำพูดใดต

chapter 7 แค่ผู้หญิงขัดดอกแสงแดดอุ่น ๆ แผ่เข้ามากระทบม่าน มนัสนันท์นอนหลับอยู่บนเตียงซุกหน้ากับอกอุ่น คลาวด์มองคนตัวเล็กที่นอนเคียงข้างอยู่เพียงครู่ ก็ลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันร่างหลวม ๆ เดินเข้าห้องน้ำสายน้ำเย็นฉ่ำถูกเปิด สายน้ำจากฝักบัวราดรดร่างกายกำยำ คลาวด์กดสบู่เหลวลูบไล้ไปทั่วร่างกายจนเกิดเป็นฟอง มัดกล้ามแน่นเป็นลอนสวย บ่งบอกว่าเขาเป็นคนดูแลตัวเองดีมากเพียงไรเขาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณยี่สิบนาที ก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูติดกายเพียงผืนเดียว มนัสนันท์ยังคงซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม นอนนิ่งใบหน้าซีดเชียว เธอคงจะเหนื่อยและเพลียมาก กับบทรักที่เขากับเธอทำด้วยกัน ถึงได้นอนหลับไม่รู้สึกตัวแบบนี้ก็อก! ก็อก! ก็อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นถี่ ๆ คลาวด์ที่กำลังเปิดตัวถึงกับถอนหายใจออกมา เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง ยังเช้าอยู่มากสำหรับวันหยุดของเขา‘ใครมันมาเคาะประตูทำห่าไร’ เขาคิดอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไปเปิดประตู“มีอะไร?” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้ม มองหน้าครีมอย่างไม่สบอารมณ์ ครีมหน้าเหลือสองนิ้วเมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มไม่พอใจ แต่หน้าที่ของเธอคือมาถามว่าเขาจะลงไปรับประทานอาหารเลยไหมหรือจะให้ยกขึ้นมา“

chapter 9 เธอกำลังเสียวNC+มนัสนันท์มองหน้าคลาวด์อย่างตื่นกลัว ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอวดความงดงามต่อหน้าของเขา ชุดที่เคยสวมใส่ถูกฉีกทึงจนมันขาดบาดผิว เนื้อบอบบางที่เเดงเถือกจากกระทำของเขาอยู่แล้ว ยิ่งแดงจนเกือบจะห้อเลือดอกสะท้อนขึ้นลง ปลายถันสีหวาน ถูกปากอุ่นชื้นครอบครอง เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้าน ไม่ว่าจะพยายามต่อสู้ดิ้นรนขนาดไหน ร่างเล็กก็ถูกตรึงเอาไว้ด้วยร่างใหญ่ลิ้นร้อนตวัดดูดดึง เรียวขาเล็กถูกมือใหญ่จับกางออก เพื่อให้เขาสำรวจความหอมหวาน กางเกงของคลาวด์ถูกถอดไปกองที่ต้นขา เปิดทางให้เขาได้ตักตวงความสุขจากนางบำเรอคนสวยไม่ว่าจะเสพสุขจากคนตัวเล็กมากแค่ไหน กลับไม่รู้สึกอิ่มเอม เธอกลับทำให้เขาต้องการ เพียงแค่เธอดิ้นรนบนร่าง อารมณ์ของบุรุษเพศก็ตื่นเพริด จนยากที่จะหักห้ามใจได้“ไม่ค่ะ อย่าทำ”“คราวหลังอย่าดื้อกับฉันอีก ฉันบอกอะไรให้ฟัง!” เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ ถ้าเขาบอกว่าไม่ก็ต้องไม่ ไม่มีสิทธิ์มาขัดคำสั่ง เขาคือเจ้าชีวิต เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็นนางบำเรอ เป็นผู้หญิงที่เขาจะทำอะไรก็ได้“อื้อ อ๊า นะ…นาย” มนัสนันท์ร้องครางเสียงหลงเมื่อเขาสอดแทรกท่อนเนื้ออวบใหญ่เข้าร่องคับแคบที่ยังบว