44 (Unedited)

ni-check ang cellphone ko sa pag-iisip kong tumawag na siya, pero bumagsak ang balikat ko nang wala akong makita. Sa bagay, malamang hindi pa sila nakakarating sa Moscow. Halos sixteen hours ang flight papuntang Moscow mula rito sa Pilipinas kaya mamaya pa ang dating nila ruon. Limang oras pa ang hihintayin ko.

Kaya wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa kwarto habang hinihintay ang tawag niya.

Mayamaya, kinatok ako ng kapatid ko, "Hoy, lumabas ka na raw sabi ni Mommy." sabi nito nang buksan niya ang pinto.

Hindi ko siya pinansin.

Bumuntong-hininga siya, "Alam mo, Ate. Kung hindi ka naman pala kayang mabuhay nang wala si Kuya Khalid, bakit mo siya hinayaang umalis? Bakit hindi mo siya pinigilan?"

"Dahil iyon ang tama."

Sabrina rolled his eyes, "Tama pala, 'e. Eh bakit iiyak ka riyan? E-emo ka riyan? Lulungkot ka at magmumukmok ka riyan?"

Sinima