While Tedson was stuck inside the painting, all he could see outside was the dark room. He didn’t know how he would survive now. It was an abrupt decision and he didn’t know that he would be stuck here. The scenery inside the painting was good, but it was dull. It has healthy green grass, but no flowers. The sun isn’t hot, but night never comes. The wind smells like wood, but he hasn’t seen any birds.
It was peaceful, but too peaceful to be able to live alone. Tedson suddenly missed the sounds of crickets at night. The mellifluously sound of chirping birds and the blooming color of flowers in their garden make me smile. Minsam kapagnababagot siya ay binibilang niya kung ilang butiki, ipis o daga ang makikita niya sa loob ng kwarto at kung minsan ay pinapangalanan pa ito. He went outside his small house, made of the branches of trees and dried grass. Tedson sat in front of thShiro Noong oras na binuksan ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang iba’t ibang mukha ng mga tao, at bakas ang pag-aalala sa kaniyalang mga mata. My head felt so heavy and I couldn’t move my body and my vision was a bit vague. Nakikita ko ang pagbigkas ng kanilang mga labi ngunit hindi ko masyadong marinig ang kanilang mga sinassabi, para bang may naka harang sa aking tainga na hindi ko mawari kung ano. But after seconds, their voices become clearly and loud. “Jusko, ayos ka labas ba, Ineng? Anong masakit sa’yo?” “Tubig, kumuha kayo ng tubig, madali!” Mabigat ang aking katawan ngunit pinilit ko pa rin na bumangon. “Ito po, Inay, tubig.” Inabot sa king ng batang lalaki ang baso ng tubig na naka lagay sa kahoy na baso, ngunit nabitawan ko ito ng may nakitang kakaiba sa aking kamay. “Kumuha ka ng panibago.” “W-what happen?” I muttered. “Ano
Shiro I take a look multiple times on the ground until I become use to the height. From where I was sitting, I could see the village where I was currently living temporarily. They were still eating when I saw them. But I couldn’t take the view, so I averted my eyes from them. Jezz, those people, why they didn’t cook their food? Don’t they know how to cooked? But if I will think again, I haven’t seen any fire in this place. Either they just didn’t use fire or they didn’t know what fire is. My eyes wide opened when an idead pop-up to my head. Yeah, bakit hindi ko nalang sila turuan gumawa ng apoy? I’m sure it will help their village to chase away the monster at night. I shiver when I remember what happen last night. It’s really creep me out. Mukhang hindi ko na ata kayang matulong ng mag-isa o matulog ng mapayaba dahil sa nakita ko. Inilibot ko ang aking tingin at naktita ang s
Shiro Makalipas ang isang linggo na nagdaan at ang pananatili ko sa lugar na ito, ay tila nakasanayan ko naman na ang lahat. Ang bilin ni sa akin ni Alas ay agahan ko ang matulog ay siguraduhin ko na hindi ako makakalikha ng ingay. Hindi naman daw ako sasaktan ng halimaw na iyon kung hindi ko siya gagalitin o hindi ako haharang sa kaniyang daanan. Kung minsan hindi dumarating ang alimaw na iyon. Siguro , sa walong araw na nandito ako ay tatlong gabi ko lamang nakita at naramdaman ang presensya ng halimaw dito. Kaya malakas ang kutob ko na may iba pang pinupuntahan ang halimaw na iyon. Naging bihasa na rin si Alas sa paggawa ng apoy, at kumain ng lutong pagkain. Pasmilyar na ako sa lahat ng gawain, nghunit hanggang ngayon ang hindi ko maatim ay ang pagkain nila ng hilaw na karne. Kaya’t tuwing kumakain ay pumupuslit pa rin ako at nagluluto ng sarili pagkain. Sa mga nagdaan na araw kapag wala akong ginagawa ay tinu
Everyone in the academy felt great despair and melancholy, watching their loved ones, friends, siblings, and part of their family vanish in the air. Even the fireflies lose their shine on that night. It was too late for Nero at Tedson; Shiro had been taken away from them. Shiro's fate was revealed to his uncle's eyes the moment large flames crashed onto her. And the most painful thing is that he can’t do anything to change it. "No... why? Why her? " Nero shouted, looking at the flames with begging eyes. "Bakit hindi nalang ako?" Tedson moved and hugged his nephew, who was falling into despair. "What is the meaning of this?" naguguluhang usal ni Jane. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa mga oras na iyon. Before, he wanted to greet his brother with a hug when the time came that he could finally be free. But now, his brother is already in front of him, yet sh
ShiroMarahas niyang ipinalo ang kaniyang dalawang kamay sa lamesa dahilan upang makalikha ito ng malakas na tunod, at naging dahilan rin ng pagdapo ng mga pares ng mata sa aming puwesto. Mahigpit kong hinawakan ang supot na may pera sa loob at hinanda ang aking sarili sa kung ano man ang maaaring mangyari.“Mandaraya! Sinira mo ang negosyo ko!” biintang niya sa akin.Nawindang ang mga nakarinig nito, ngunit hindi ang mga naunang nakasaksi. Alam naman nnila na lumaban ako sa patas.Dahan-dahan din akong tumayo at inilagay ang mga pera sa loob ng aking balabal. Palihim ko na tinignan upang maghanap ng butas kung sakali mang kailanganin kong tumakbo.“Sinira? Nais ko lamang ipaalala na ikaw ang nagpalaro at nanalo lamang ako.” Turan ko siya kaniya na mas lalo niyang ikina inis. “Ngayon, kung iyong mamarapatin, aalis na ako—” “Hindi! Hindi! Ibalik mo sa akin ang pera ko.” Pagpupumilit niya.Bumuntong hin
SHIRO Agad na gumalaw ang aking mga paa at hinatak gamit ang aing magkabiang kamay upang hatakin si Liam at Tres. Hindi na sila nakapag tanong pa dahil nakita takbo din sila sa akin. Ang mga tao naman na nakakasalubong namin ay gumigilid dahil ayaw nilang madamay sa nangyayari. I gritted my teeth when I felt a sudden madness towards to the girl. It feels like I wanted to struggle her neck, or slit her neck, whatever, I want her die! Lumiko kaming tatlo papunta sa kakahuyan at walang tigil na pumasok sa gubat. Hindi ko ininda ang panganib na nakapaloob dito, ang mahalaga ay matakasan namin ang mga humahabol sa amin. Maliwanag pa at wala kaming maaaring mapagtaguan, maliban na lamang kung may makita kaming kuweba. “Sino bang mga iyon?” tanong ni Liam. Malakas na natawa si Tres, “Don’t tell me shiro na-scam mo sila?” “What? No! nanalo ako sa laro, hindi ko kasalanan na natalo sila at mga bulok ang tactics nila.” Sagot ko. “We need
SHIRO Bubbles came out from my mouth as I felt my breath leaving, and my chest tightening. I tried to extend my hand, reaching the water above, yet the strong force kept on pulling me down. While my sight is already becoming blurry. The final breath I blew, bubbles came as an unknown memory flowed through my head. The scenes are too bright to see, but I can perfectly see the faces of Queens, except for one person. The man that Merideath clings on to. Her face filled with joy and happiness as she touched the man’s bear hand. She was over the moon. "Aqua, he is the one I am talking about," Merideath said. Although I can see the man’s lips moving, his eyes are still vague to me. I think I was standing near them, but I can’t see my body. I feel like I was just watching them through a third person's point of view. This is so strange. Where did my body go? "Hi, Meri, talk about her friends a lot." T
ShiroAnd so, I wasn’t really planning on wasting all my money in a day, but these two is so persistent. How did they get the bag of my money inside my robe? Nagulat na lamang ako ay hawak-hawak na ni tres ang bag na naglalaman ng pera at winawagayway ito sa era. Liam currently counting the number of copper inside the bag. Mabuti na lamang at naka bukod ang ginto at pilak na nasa kabiling bulsa ko, hindi kami maaaring mawalan ng pera lalo pa at hindi pa namin nahahanap ang dalawa. Bumaling ako sa matanda at nakitang masaya siya habang pinagmamasdan sila Liam at Tres na nagkukulitan habang nagbibilang ng pera. Si Lolo cleo ay nag-iisa na lamang sa buhay matapos mamatay ang kaniyang asawa ilang taon na ang nakalipas. Nasabi niya rin na hindi sila nagkaanak ng kaniyang asawa dahil sa hina ng katawan ng babae.Kaya siguro gayon nalang ang kaniyang pagkasabik sa mga mata habang naka tingin sa aming tatlo. Sino ba naman ang matinong