LOGINShare
Chapter 14. ขึ้นรถ
Last Updated:
2025-04-23 12:29:53“คุณเคยรักฉันบ้างไหม?” จู่ๆ คำรักก็ถาม แล้วก็ยิ้มเศร้าออกมา “ไม่เคยเลยสินะ”
“ก็เคยคิดว่าจะลองรักดู แต่เรื่องพนันออนไลน์ผมรับไม่ไหวจริงๆ คุณหมดไปกี่แสนแล้ว ยังหยุดไม่ได้ ต้องหมดเท่าไหร่ถึงจะหยุดได้”
“คุณไม่ลองให้โอกาสฉันสักครั้งล่ะคะ”
“ผมให้ทั้งเวลาและโอกาสกับคุณแล้ว แต่คุณไม่เคยคว้ามันไว้เลย ทุกวันนี้หนี้สินคุณรุงรังไปหมดแล้ว ต่อให้ไม่ใช่ผม คนอื่นก็ทนไม่ได้ หรือไม่ก็ต้องเป็นพวกศีลเสมอกันถึงจะอยู่กับคุณได้”
“ถ้าฉันเซ็นใบหย่า คุณจะปิดหนี้ให้ฉันใช่ไหม”
“อืม แค่ก้อนเดียว อย่างอื่นผมไม่ช่วยแล้ว”
คำรักพยักหน้ารับ อย่างน้อยเธอก็รอดจากเจ้าหนี้ที่ทวงตามเงินเธอทุกเช้าเย็น และไม่เสี่ยงกับการถูกฟ้องหย่าซึ่งอาจไม่ได้อะไรกลับมาเลย
“คุณชอบยัยหวานจริงๆเหรอ”
“ถามบ่อยจัง”
“ถึงฉันจะทำตัวไม่ดีกับน้อง แต่คำหวานก็เป็นน้องฉัน”
“งั้นคุณควรสบายใจที่ผมจะดูแลคำหวานอย่างดี” เขาแค่ยิ้มบางๆ
“ก็ได้ค่ะ เรานัดวันไปเซ็นใบหย่ากัน” เธอยิ้มเศร้าแล้วเดินไปหยิบกระดาษโน้ตมาเขียนที่อยู่ของคำหวานส่งให้นักรบ “ที่อยู่ของยัยหวานค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
นักรบใช้เวลาสามวันจัดการหย่ากับคำรักได้สำเร็จรวมทั้งให้ทนายทำหนังสือสัญญาไว้เป็นหลักฐานที่เขาใช้หนี้ให้เธอ เขาให้เวลาคำรักจัดการเรื่องที่อยู่ใหม่ ส่วนตัวเองวิ่งวุ่นเรื่องงาน กว่าจะมีเวลามาดักรออดีตน้องเมียที่หน้ามหาวิทยาลัยก็ผ่านไปสองสัปดาห์แล้ว
เสียงแตรรถทำให้คำหวานสะดุ้ง เธอหันไปมองเห็นรถของนักรบแล้วตัวแข็งทื่อไปทันที กระจกรถเลื่อนลงแล้วเขาก็โน้มตัวข้ามเบาะฝั่งคนนั่งมาเรียกเธอ
“หวาน”
“พี่เขย...”
“ขึ้นรถ”
คำหวานกอดหนังสือในอ้อมอกอย่างลังเล
“ถ้าไม่ขึ้นรถมาดีๆ พี่ลงไปอุ้มขึ้นมานะ”
“ค่ะๆ” เพราะรู้ว่าเขาเป็นคนพูดจริงทำจริง คำหวานรีบเปิดประตูรถก้าวขึ้นไปนั่งข้างเขา นักรบออกรถไปพ้นหน้ามหาวิทยาลัยแล้ว คำหวานก็เอ่ยถาม “พี่รบจะพาหวานไปไหนคะ”
“ไปเก็บเสื้อผ้า”
“เก็บเสื้อผ้าอะไรคะ” เธอทำหน้างุนงง ไม่เข้าใจที่เขาพูด
“กลับบ้าน” เขาปรายตามองเธอเล็กน้อย
“หวานไม่กลับ” เธอส่ายหน้าไปมา
“พี่หย่ากับคำรักแล้วนะ” เขาพูดเพื่อเธอไม่รู้
“อะไรนะคะ” คำหวานตกใจ “เพราะหวานใช่ไหม”
“ไม่ใช่เพราะหวานหรอก พี่สาวเธอติดพนันออนไลน์หนักมาก พี่ให้โอกาสแล้วแต่ยังไม่เลิกเล่น หนี้สินรุงรังหลายแสน ยังไงก็ไปต่อไม่ไหวอยู่ดี” เขาเลี่ยงที่จะไม่พูดเรื่องสัญญาระหว่างเขากับคำรัก
“หวานไม่เคยรู้เลย”
“อย่างเธอรู้อะไรบ้าง” เขาหัวเราะในลำคอ “กลับไปอยู่บ้านกับฉัน”
“ไม่เอาค่ะ หวานไม่ไป”
เธอยังส่ายหน้าไปมา แต่พูดยังไม่ทันจบประโยคดี คำหวานก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อเขาหักพวงมาลัยรถเข้าจอดข้างทางกระทันหัน ใบหน้าหล่อเหลายื่นหน้ามาใกล้ ทำให้คำหวานเผลอขยับตัวถอยหนีไปชิดประตูรถ นักรบหงุดหงิดจึงยื่นมือไปรั้งท้ายทอยของหญิงสาวเข้ามาใกล้แล้วประกบริมฝีปากจูบหนักหน่วงจนคำหวานแทบขาดอากาศหายใจ
“พะ..พี่เขย” เธอเรียกเขาหลังจากอีกฝ่ายจูบจนพอใจ
“ฉันไม่ใช่พี่เขยเธอแล้วนะคำหวาน” เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากสีชมพูอย่างยั่วเย้า “พี่จะเป็นผัวเธอ”
“แต่หวานยังเรียนไม่จบเลยนะคะ”
“พี่ไม่ได้ห้ามไม่ให้เรียนต่อเสียหน่อย แค่ให้กลับมาอยู่บ้านเดียวกัน เรื่องค่าเทอมค่ากินอยู่ของหวานพี่รับผิดชอบเอง พี่คุยกับพ่อแม่หวานแล้ว ท่านก็ไม่ว่าอะไร”
“คะ?” อะไรมันจะรวดเร็วขนาดนี้ เธอก็เข้าใจอยู่หรอกว่าพ่อกับแม่ไม่ค่อยมีเงิน อันที่จริงไม่สนับสนุนให้เธอเรียนต่อด้วยซ้ำ แต่เธอกู้ยืมเรียนและตั้งใจจะหางานพิเศษทำอยู่แล้ว แต่พ่อแม่ส่งมาอยู่กับพี่คำรักเสียก่อน
“หรือเธอไม่ชอบพี่?” เขาถามเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ผู้ชายดีๆ อย่างพี่ไม่ได้หาได้ง่ายๆนะ”
เห็นความมั่นหน้า มั่นอกมั่นใจของเขาแล้ว คำหวานก็หลุดหัวเราะออกมา
“คำตอบ?”
หญิงสาวยิ้มเขินแล้วพยักหน้ารับช้าๆ แต่ไม่กล้าสบตาเขา ทำให้นักรบเชยปลายคางเธอขึ้นเพื่อสบตา
“พี่อยากได้ยิน”
หญิงสาวเลียริมฝีปากแล้วพูดออกมา “หวานรักพี่รบค่ะ”
ริมฝีปากอุ่นทาบทับอีกครั้ง คราวนี้จูบหวานล้ำจนหญิงสาวอ่อนระทวย มือไม้เปะปะไปหน้าขาของเขาอย่างไม่ตั้งใจ นักรบตะครุบมือเธอไว้ก่อนทำให้คำหวานได้สติ เธอผละจากริมฝีปากเขาด้วยใบหน้าแดงจัด
“กลับบ้านก่อน พี่จัดเต็มให้ถึงใจเลย”
ใบหน้าสวยแดงจัด เธอได้แต่ก้มหน้าลงไม่กล้าหันไปมองเขาอีก หัวใจยังเต้นรัวอยู่เลย นักรบหัวเราะพอใจแล้วพารถเคลื่อนออกไป ต้องใช้เวลาเก็บของเท่าไหร่นะ เขาแทบอดใจกินเนื้อหวานของอดีตน้องเมียไม่ได้แล้ว!
ส่งท้าย
“ร่อนเอวแบบนั้นแหละ ดี...อ่า เสียวลำจริงๆ”
นักรบถึงกับแหงนหน้าคำราม ร่างอรชรของอดีตน้องเมียขย่มลำเอ็นเขาอยู่ ผมยาวเคลียสยาย ร่างเนียนนุ่มชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาเอื้อมมือมาบีบเคล้นหน้าอกก่อนโน้มหน้าอ้าปากดูดดึงยอดอก
“พี่รบ! เสียวค่ะ” คำหวานถูกจู่โจมทั้งบนและล่าง เธอเสียวซ่านจนเร่งขย่มลำเอ็นเร็วขึ้น “ไม่ไหวแล้ว หวานจะเสร็จ”
“ขย่มให้น้ำแตกเลย” นักรบพึมพำชิดยอดอกที่ถูกเขาขบกัดจนเป็นรอยแดง เขาลดมือลงมาจับเอวคอดแล้วเด้งเอวสวนรับจังหวะขย่มลำเอ็นของคนที่อยู่ด้านบน
“อะ..อะ อร๊ายยยย”
คำหวานกรีดร้องเมื่อไปถึงจุดสุดยอด ร่องรักตอดรัดลำเอ็นจนชายหนุ่มต้องซูดปากแล้วเป็นฝ่ายประคองแผ่นหลังเธอลงนอนโดยที่ท่อนเนื้ออุ่นยังคงสอดใส่ในร่องสีแดงฉ่ำ เขาจับเรียวขาขึ้นพาดบ่าแล้วเริ่มโยกเอวกระแทกลำเอ็นใส่
“อ่าห์...ร่องเมียอร่อยมาก กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม” นักรบอยู่กับคำหวานในฐานะผัวเมียมาสองปีแล้ว เขาเชื่อใจเธอมาก มีเซ็กส์โดยไม่ใส่ถุงยาง เพราะมั่นใจว่าเธอไม่มีใครนอกจากเขา
“พี่รบขา...หวานไม่ไหวแล้ว” เธอมองเขาตาหวานเยิ้ม ขมิบร่องช่วยเพิ่มความเสียวจนเขาซูดปากออกมา
“ยัยตัวดี ขมิบลำพี่เหรอ พี่จะกระแทกให้จุกเลย” เขาไม่ได้ขู่และทำจริง คำหวานครางกระเส่าเมื่อถูกลำเอ็นอุ่นกระแทกกระทั้นใส่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับ ตับ ตับ ยิ่งเร้าอารมณ์ มือเรียวขย้ำหน้าอกเพิ่มความเสียวซ่าน ร่องรักรัดลำเอ็นแน่น เขาสาวลำโยกเอวซอยถี่รัวจนร่างเล็กสั่นคลอน ผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ย อึดใจต่อมาเขาก็ปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นใสร่องเมียสาว แล้วโน้มตัวลงจูบกลีบปากที่เผยอขึ้นก่อนจะกระซิบพูด
“พี่รักหวานนะ”
“หวานก็รักพี่ค่ะ”
คำหวานกอดรัดร่างของเขาไว้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาก็คือ ‘บ้าน’ ที่เธอปรารถนา.
จบเรื่อง คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน
Latest chapter
Boss คลั่งรัก Chapter 64 อยากได้ไม่ใช่เหรอ
วิรัชถอนลำเอ็นออกจากปากของเด็กสาว ร่างแกร่งเกร็งกระตุกปล่อยน้ำรักใส่ปากที่เผยอขึ้นรอน้ำรักที่อัดอั้นมา น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อยเปื้อนมุมปาก “มัดสอบผ่านไหมคะ ทำคุณอาน้ำแตกแบบนี้เป็นแฟนได้หรือยัง” เธอยิ้มยั่วพลางยกมือขึ้นลูบหน้าอกของตัวเอง เมื่อครู่ถูกเขาแกล้ง เธอยังไม่ทันเสร็จเขาก็หยุดเสียก่อน มือข้างหนึ่งเลื่อนไปด้านล่าง นิ้วเล็กๆ เขี่ยติ่งเสียวแล้วบิดกาย “คุณอาขา...”แต่มองเธอเขี่ยติ่ง ลำเอ็นก็แข็งขึ้นอีกรอบ เขาจับแท่งเนื้อเขี่ยปลายถันที่ชูชัน ท่อนเนื้ออุ่นร้อนก็พองโตพร้อมรบ เขาจับร่างเล็กให้พลิกนอนคว่ำหน้า จับสะโพกเธอขึ้นแล้วกดแก่นกายแทรกเข้าไปในร่องสวาทที่เปียกชุ่มอยู่ก่อนแล้ว โดนกระทุ้งทีเดียวมิดด้ามทำเอามัดหมี่หวีดร้องออกมา“อ๊า!” “อยากได้เอ็นอุ่นไม่ใช่เหรอ” เขากัดฟันพูดเพราะร่องสาวขมิบรัดลำเอ็นแน่นไปหมด “อาใส่ไม่ยั้งแล้วนะ”“อื้อ...คุณอาขา...” เหมือนท่อนเนื้อของเขาจะขยายขึ้นกว่าเดิม มันใหญ่กว่าตอนที่อยู่ในปากเธอเสียอีก สัมผัสกระแทกกระทั้นจากด้านหลังทำมันลึกและแน่นจนเธอจุก แต่มันก็เสียวไปทั่วร่างจนถึงปลายนิ้วเท้า เขาจับเอวเธอแน่นแล้วซอยเอวดุดัน ช่องสวาทเล็กแคบแต่ขยายรับท่อน
Boss คลั่งรัก Chapter 63 จะลองดูไหมล่ะ
วิรัชประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกกลับมาที่ห้องพัก เดิมทีก็คิดว่าจะชวนดื่มเล่นๆ แต่ไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะคออ่อนขนาดนี้ แล้วนี่เวลาที่เขาไม่อยู่ด้วย คนอื่นจะหิ้วเธอไปไหนต่อไหนละเนี้ย แค่คิดก็โมโหขึ้นมา เขาพาร่างอ่อนนุ่มไปทิ้งบนเตียงนอน แล้วก็ยืนมองพยายามสงบใจ“คุณอา...คุณอาขา..”เสียงหวานเรียก ดวงตาหวานฉ่ำจ้องมองร่างกำยำที่กำลังถอนเสื้อผ้าของตนออกจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ส่วนนั้นแข็งขันตั้งตระหง่านพร้อมรบ มัดหมี่ยันกายขึ้นนั่ง เลียริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว ดูกี่ครั้งเขาก็น่ากินเสมอจริงสิ คืนนี้เธอต้อง ‘ขอบคุณ’ ที่เขาพามาเที่ยวนี่น่ามัดหมี่เพิ่งเคยดื่มไวน์เป็นครั้งแรก เธอไม่รู้เลยว่าน้ำหวานๆ นี่จะเมาได้เร็วขนาดนี้ ไม่เหมือนเวลาดื่มเหล้ายังรู้สึกขมจึงยั้งตัวเองได้ เธอมองเขาแล้วก็เลิกชุดกระโปรงขึ้นทางศีรษะ เหลืองชุดชั้นในสีแดงสดตัดกับผิวขาวนวล ดวงตาคมหรี่ตามองแล้วปีนขึ้นเตียง เขาเอื้อมมือไปปลดตะขอชุดชั้นในออก หน้าอกอวบใหญ่ปรากฏตรงหน้า ผิวเนียนสัมผัสแอร์เย็นฉ่ำในห้อง แต่เพียงครู่เดียว ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อเขาใช้บราเซียสีแดงมัดข้อมือสองข้างของเธอไว้ด้วยกัน
Boss คลั่งรัก Chapter 62 ทะเล
“ชอบอาไงคะ”“พูดให้คนแก่ดีใจอีกแล้ว”“ก็แค่เกิดก่อนมัดหมี่ไม่กี่ปีเอง” เธอหัวเราะอารมณ์ดี“งานอาเสร็จแล้ว” เขานิ่งไปครู่หนึ่ง “ไปเที่ยวกันไหม เอาใกล้ๆ ค้างสักคืนค่อยกลับ”“ไปค่ะ!” มัดหมี่รีบตอบรับทันที ดวงตาเป็นประกายวิบวิบ “ไปไหนดีคะ”“อาให้มัดหมี่เลือกเอาเลย” เห็นยิ้มแบบนี้ทีไรก็ใจอ่อนทุกที“ทะเลได้ไหมคะ”“ได้ครับ” เขายิ้ม “กินข้าวแล้วก็เตรียมตัวเลยดีไหม มัดหมี่เพลียหรือเปล่า”“ได้ค่ะ สำหรับอาวิรัชแล้ว มัดหมี่พร้อมเสมอ”มัดหมี่ไม่ได้พูดเกินจริง ต่อให้มีเรียนเธอก็โดดเรียนได้ แค่ไม่อยากเสียประวัติก็เท่านั้นเอง ที่สำคัญ ตั้งแต่มีอะไรกันมา เขาไม่เคยชวนเธอไปเที่ยวไหนเลย เขาอาจจะใจอ่อนกับเธอแล้วก็ได้.ทะเล “ทะเล!” มัดหมี่ร้องดีใจเมื่อได้เห็นทะเลตรงหน้า ทั้งสองไม่ได้ไปจากกรุงเทพฯ นักเพราะไม่อยากเสียเวลาขับรถนานเกินไป จึงเลือกมาที่หาดจอมเทียน จังหวัดชลบุรี “หาที่พักก่อน” วิรัชหัวเราะที่เห็นเด็กสาวยิ้มจนดวงตาหยีเล็ก “อยากได้แบบไหน โรงแรมหรือรีสอร์ทดี” “โรงแรมที่มีอาหารเช้าและมีสระว่ายน้ำ” “ได้ครับเจ้าหญิง” วิรัชเลือกโ
Boss คลั่งรัก Chapter 61 เด็กมันยั่วช่วยไม่ได้จริงๆ
“อึก...อ๊ะ...อ๊ะ มัดเสียวจัง เอ็นคุณอาทำร่องมัดเสียวมาก” มัดหมี่ครางกระเส่าเธอขย่มลำเอ็นเร็วๆด้วยความเสียวซ่าน “อื้ม ร่องหนูมัดก็รัดลำเอ็นอา” เขาพูดเสียงแหบพร่ามองหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตรงหน้า แล้วก็อ้าปากกัดปลายจุกสีหวาน “อ๊ะ! คุณอา!” เธอบิดตัวเร่าๆ เสียวทั้งบนเสียวทั้งร่าง “มัดจะไม่ไหวแล้ว จะแตกแล้ว...อะ อร๊ายยย” มัดหมี่ขย่มลำเอ็นจนตัวเองเสร็จไปก่อน เธอนั่งทับท่อนเอ็นที่ยังแข็งขัน ร่องรักเธอขมิบรัวทำเอาวิรัชได้แต่ครางซี๊ดเสียวไปทั่วร่าง เขารัดเอวบางแล้วจับเด้งเอวกระแทกร่องที่ร้อนฉ่า “ร่องตอดดี เสียวมาก” “มัดก็เสียวค่ะคุณอาขา”เธอยื่นหน้าไปจูบปากแลกลิ้นในขณะที่ท่อนล่างถูกเขากระเด้าเอวรัวๆ เขามอบความสุขเสียวซ่านให้เธอมากกว่าที่เคยได้รับจากเพื่อนชายในมหา’ลัย พวกนั้นดีแต่กระแทกๆ พอน้ำแตกก็แยกย้าย แต่อาวิรัชทำเธอเสร็จทุกครั้ง ลีลาเด็ดแถมยังอึดและทน แม้นานๆ จะเจอกันที แต่ได้มีความสัมพันธ์กับเขาทีไหร่ก็เสียวถึงใจทุกครั้ง “เสียวก็ร้อง อาจะได้รู้ว่าหนูมัดชอบ” เขากระแทกสุดโคนเหมือนปลายหัวบากจะชนเข้ากับม
Boss คลั่งรัก Chapter 60 คุณอาใจร้าย
เรื่อง คุณอาใจร้าย“แต่...คุณอาไม่ใช่แฟนของมัด...มัดไปใครก็ได้” เธอก็น้อยใจเขาเป็นเหมือนกันนะ มีอะไรกัน โทรคุยกัน ใส่ใจทุกเรื่อง เหมือนเป็นคนรักทุกอย่าง แต่สถานะมันไม่ใช่ มันคลุมเครือจนใจเจ็บ แต่เธอก็จำยอมเพราะรักเขามาก ทั้งที่เคยคิดเปิดใจกับคนอื่น แต่ไม่เคยลืมเขาได้เลย แค่เขาโทรมาหรือบอกว่าจะมาหา เธอก็ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา. เรื่องของ มัดหมี่ “ทำไมดื้อแบบนี้นะ” “มัดหมี่ไม่ได้ดื้อนะคะ” “ดื้อ” น้ำเสียงทุ้มต่ำดุ “ดื้อแล้วยังชอบเถียง” “คุณอาขา...มัดหมี่ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ...เสียว” เสียงหวานครางกระเส่า ร่างอวบอิ่มเสื้อผ้าหลุดรุ่ยเอนหลังผิงแอ่นอกของคุณอาหนุ่มวัยสามสิบห้าที่กำลังใช้นิ้วเรียวยาวขยับซอยในร่องรักของมัดหมี่ -เด็กสาววัยยี่สิบปี กระโปรงพลีทสั้นเหนือเข่าร่นขึ้นมากองที่เอว กางเกงชั้นในลูกไม้สีชมพูถูกรูดไปอยู่ที่ข้อเท้า กระดุมเสื้อนักศึกษาถูกปลดออกเผยให้เห็นหน้าอกคัพซีที่ล้นมือ สองขาถูกแยกออกพาดกับขาของชายหนุ่มเจ้าของคอนโดหรู เขาชอบสีหน้าเธอเวลาเสร็จ อยากเห็นเธอแตกด้วยมือของเขา “คุณอาข
Boss คลั่งรัก Chapter 59 ขอเป็นแฟน
เมื่อวานออกสนามบินก็ตรงดิ่งกลับบ้าน เธอบอกแม่กับพ่อไว้ก่อนแล้วทั้งสองจึงไม่แปลกใจที่เห็นลูกสาวกลับบ้าน เธอก็พยายามฉีกยิ้มร่าเริงแต่ไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น จริงๆ แล้วก็ไม่มีเรื่องให้น่าเล่าเท่าไหร่นัก อย่างน้อยก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้จริงจังหรือสานความสัมพันธ์ เขาก็ยังคงเป็นลุงดินของเจ้าขา แต่ไม่ใช่ฐานะของคนรัก(กัน) อย่างที่เธออยากให้เป็น เอกสารเกี่ยวกับการเรียนต่อกองอยู่ตรงหน้า เธอตั้งใจจัดการให้เรียบร้อยแต่ยังไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรทั้งสิ้น ได้แต่นอนเล่นกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่แบบนี้ เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น จันทร์เจ้าคิดว่าเป็นคนรับใช้นำของว่างมาให้ก็ไม่ได้ให้ไปมอง “เอาวางไว้ที่โต๊ะนั้นแหละ” เธอออกปากสั่งแต่ไม่ได้ยินเสียงขานรับจึงลุกขึ้นมาหันไปมองแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง ถึงกับยกมือขึ้นขยี้ตาเพราะคิดว่าตาฝาดไปแน่ๆ “ลุงดินของเจ้าขาเอง” “ลุงดินจริงๆด้วย” จันทร์เจ้าถลาเข้าไปหาแต่ก็ต้องชะงักแล้วหยุดมองเขา “มีธุระมากรุงเทพฯ หรือคะ” “อื้ม” พสุธาพยักหน้า แม้จะเหนื่อยล้ากับการขับรถคนเดียวหลายร้อยกิโลเมตร แต่เมื่อได้เห็นหน
You may also like
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.3K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.2K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.4K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.2K viewsลุงดำ
Suwachee360 viewsปลัดที่รัก/ตำรวจที่รัก
ยัยแม่มดแสนน่ารัก385 viewsวายร้ายหมายรัก (ซีรีส์ทวงรัก 2 รุ่นลูก)
Writer'Teerak340 viewsเล่ห์รัก พันธะร้อน
Jutharat825 views
