Chapter 084

-Hariette-

I was out of breath when Justin finally let go of me. Magkadikit ang mga noo namin at naghahalo ang aming mainit na hininga. My eyes remained closed, unwilling to meet the intensity of his gaze, afraid of what I might see burning there if I did.

“Hariette, look at me…” may pagsusumamo ang kanyang tinig nang muli siyang magsalita. “Look into my eyes, baby.”

Pero hindi ako nagmulat.

“Remember when we were still in the orphanage? Kapag kumikidlat at kumukulog, tatabi ako sa higaan mo, yayakapin kita para tumigil ka sa pag-iyak?” he said, grazing his fingers against my face. “And I did the same thing when you were brought to the house. Lumilipat ako sa kuwarto mo para yakapin ka.”

How could I forget? Palagi niya itong ginagawa hanggang sa magdalaga ako. Natigil lang ito noong umalis ako sa bahay nila.

I still didn’t open my eyes.

“Noong umalis ka sa bahay, hindi ako napapakali sa tuwing umuulan. Kaya palagi kitang pinupuntahan sa bahay nyo sa Tondo. Baka umiiyak ka, baka natat