Chapter 15

Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatili at naghintay roon sa waiting shed. Panay ang tahimik na pagtulo ng aking mga luha habang nakatitig sa kawalan. Sinubukan kong luminga-linga sa kabuuan ng lugar. Madalang ang pagdaan ng mga jeep at iba pang sasakyan. Balak ko nalang sanang sumakay ng bus pabalik sa Maynila pero ngayon ko lang din napansin na wala pala akong dalang kahit na ano.

Lahat ng gamit, cellphone at wallet ay naiwan ko sa kotse ni Aziel. Napabuntonghininga ako at nawawalan ng pag-asang inihilamos ang dalawang palad sa mukha. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko. What if hindi dumating si Louie? Or kung abutan pa siya ng dilim? Kung bukas na siya dumating? Paano na ako? Saan na ako pupulutin nito?

Muli akong naiyak sa sobrang takot at inis. Sana lang talaga ay hindi na ako abutin pa ng dilim dito! Kapag may nangyari talagang masama sa akin, walang ibang dapat sisihin kundi si Aziel!

Sa bawat minutong pumapatak ay patuloy akong nagdadasal na sana ay dumating na