Chapter 6 : A New Beginning, An Unexpected Surprise

Fiona’s POV

Hindi ko inakalang darating ako sa puntong ito.

Inisip ko na kaya ko pang ayusin ang lahat. Na kung magpapakumbaba ako, kung ipapakita ko na handa akong tanggapin ang lahat ng pagkakamali niya, babalik siya sa akin. Na kung ipagpapatawad ko siya, baka isang araw magbago siya, at magkakaroon kami ng pagkakataong maging masaya. Na kahit anong mangyari, magkakasama pa kami. Akala ko kaya ko pang hawakan ang lahat ng ito.

Pero nagkamali ako.

Nakatayo ako sa harap ng dining table, ang mga kamay ko’y nanginginig habang mahigpit na hawak ang papel na iniabot niya—ang annulment papers. Ang mga salitang iyon, parang isang malupit na suntok sa sikmura ko. Walang tunog, pero ramdam ko ang pagkabasag ng lahat. Parang may tinatanggal sa amin, at hindi ko kayang itulak palayo.

"Aries… bakit?" Mahina kong tanong, pilit binabasa ang mga mata niyang hindi kayang magbigay ng kahit kaunting sagot. Walang pagmamahal na natitira.

Napabuntong-hininga siya at umiling, halatang may inis sa tono ng boses. Bakit ganoon? Wala bang natira sa mga taon namin na magkasama?

"Fiona, ilang beses na nating pinag-usapan ‘to. Hindi na ako masaya."

Naramdaman ko ang bigat ng bawat salitang binigkas niya. Parang may matalim na bagay na pumasok sa dibdib ko, na nagdulot ng sakit na hindi ko kayang alisin. Kailangan kong tanggapin na hindi na siya masaya. Na ang lahat ng ito, na kung saan ako nakatayo ngayon, ay natapos na.

Napakagat ako sa labi, pilit pinipigilan ang mga luha. Kung may isang bagay na hindi ko kayang tanggapin, iyon ay ang mawala siya. Kahit na paulit-ulit na siyang nanakit, kahit na iniwan na niya ako ng maraming beses, patuloy akong naniniwala na babalik siya. Na may pag-asa pa, na hindi pa tapos ang lahat.

"Pero… kaya ko namang ayusin. Kaya kong baguhin ang sarili ko. Kaya kong tiisin lahat, Aries. Mahal ko ang kasal natin, at mahal kita. Hindi ko kayang—"

"Tama na." Malamig ang sagot niya, at para bang may tinik sa bawat salita na pumapasok sa aking katawan. "Tapos na ‘to para sa akin."

Ang mga salitang iyon ay parang matalim na patalim na dumaan sa aking katawan. Umiling ako, at pilit siyang hinawakan sa braso, na parang may magagawa pa ako. "Kung may nagawa akong mali, sabihin mo. Babaguhin ko, Aries, kahit ano! Basta… ‘wag mong sirain ‘to."

Muling umiling siya, at nakita ko sa kanyang mga mata ang isang bagay na hindi ko kayang ipaliwanag. Hindi lang galit—sawa na siya. Walang pagmamahal, walang pagnanais na ayusin pa ang anumang bagay. Wala nang natira sa amin.

"Fiona, hindi ikaw ang may problema. Ako."

Napahawak ako sa dibdib ko, parang isang mabigat na bagay ang sumalo sa puso ko. Ang sakit, hindi ko kayang ipaliwanag. Para bang isang malaking pader na bigla na lang bumangga sa akin.

"Kung hindi ako ang may problema… bakit mo ‘ko iiwan?"

Napailing siya, at sa mga mata niyang iyon, nakita ko ang isang bagay na hindi ko inasahan—ang kawalang-interes, ang mga salitang hindi ko matanggap. "Kasi hindi kita mahal."

Pak!

Ang sakit, parang may pumunit sa aking puso. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko—galit ba, sakit ba, o pagkatalo. Lahat ng mga taon na ginugol ko sa kanya, parang naging isang masalimuot na biro na hindi ko kayang kontrolin. Lahat ng sakripisyo, lahat ng tiyaga, iniisip ko baka isang araw magbabago siya. Minsan tinanong ko pa ang sarili ko kung kaya ko pang maghintay. Pero hindi na.

At ngayon, nandito ako, hawak ang annulment papers—siya mismo ang naghain. Wala na akong magagawa kundi tanggapin na ito na ang katotohanan. Wala na kaming pagkakataon, wala na kaming magagawa pa.

Ang kasal na ipinaglalaban ko—wasak na.

Hindi ko na alam kung saan ako magsisimula. Sa bawat pagtingin ko sa paligid, naiisip ko lang kung ano ang sasabihin ng iba. Kung paano nila ako titingnan bilang isang babae na hindi na kayang iligtas ang kasal niya. Ang takot sa sasabihin ng mga tao—iyan ang pinakamabigat na pasanin. Ang reputasyon ko, ang kung anong klase ng babae ang magiging tingin nila sa akin.

Hindi ko kayang tanggapin na magiging kabiguan na lang ako. Hindi ko kayang tanggapin na magiging biro na lang ang lahat ng pinagdaanan namin.

Ang kasal na sa unang pagkakataon ay mas mahalaga sa akin kaysa sa pagmamahal na nararamdaman ko para kay Aries—pero hindi ko na kayang baguhin ang lahat.

Dalawang linggo matapos niyang i-file ang annulment, gusto ko lang sanang magkulong sa kwarto at hayaan ang sakit na lamunin ako. Pero hindi ako binigyan ng pagkakataon ng buhay na magdusa nang tahimik.

Mabilis ang naging desisyon ng kumpanya—kailangan nila ng senior marketing coordinator para sa bagong branch sa Cebu. At walang ibang puwedeng magpunta kundi ako.

"Two years, Fiona. Two years kang mananatili roon," sabi ng boss ko, walang bahid ng awa sa boses niya. "You’re the only one who can handle this transition smoothly. Alam kong marami kang pinagdadaanan, but this is your job. I expect you to be professional."

At dahil wala na akong ibang pagpipilian, tumango ako.

Sa loob-loob ko, baka mas okay na lumayo.

Baka kung wala ako rito, mas madali kong matanggap ang nangyari.

---

Pagdating sa Cebu

"Alam mo, dapat magpasalamat ako sa Aries na ‘yan," natatawang sabi ni Marie habang tinutulungan akong ayusin ang mga gamit sa bagong apartment. "Kung hindi dahil sa kanya, hindi mo ‘ko makakasama sa Cebu!"

Napabuntong-hininga ako. "Hindi ito trip, Marie. Work ‘to."

"Psh. Work nga, pero at least may fresh start ka," sagot niya. "Malay mo, may gwapo kang makilala dito. Mas gwapo kaysa doon sa naka-one night stand mo."

Napailing ako. Hindi ko na iniisip ang tungkol sa lalaking iyon o ang makakikilala pa ng iba at kung ano pang drama sa buhay. Gusto ko lang gawin ang trabaho ko at matapos ang dalawang taon na ito nang walang problema.

At ganoon nga ang nangyari sa unang buwan ko sa Cebu. Abala ako sa trabaho—laging overtime, laging nakatutok sa marketing plans. Wala akong oras para sa sarili ko—mas gusto ko nang ganoon.

Pero unti-unti, may napapansin akong kakaiba.

Madali akong mapagod.

Palagi akong hinihingal kahit hindi naman mabigat ang trabaho.

At isang umaga, bigla akong nahilo sa opisina.

"Buti na lang andito ako!" sigaw ni Marie habang inaalalayan ako paupo. "Ano bang nangyayari sa’yo, Fiona? Ilang araw ka nang mukhang pagod na pagod!"

Napailing ako. "Wala ‘to, baka kulang lang ako sa tulog—"

"‘Wag kang mag-deny!" putol niya. "Magpa-check-up ka na kaya?"

Dahil sa pangungulit niya, napilitan akong sumama sa doktor.

At sa sandaling iyon, biglang nagbago ang mundo ko.

"Miss Fiona," sabi ng doktor, may halong pag-aalinlangan sa mukha. "Buntis ka."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

"Buntis?" inulit ko, hindi makapaniwala.

Tumingin ako kay Marie na nanlaki ang mata.

"Holy sh—Fiona, seryoso?!"

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Pero isang bagay lang ang malinaw sa akin.

Ang batang dinadala ko…

Hindi anak ni Aries.

Kung hindi si Aries, ibig sabihin…

Napapikit ako, napahawak sa tiyan ko.