Mari's POV
"You're hired," anang lalaki sa malamig na boses. "I'll be expecting you in my room to clean it." "M-Masusunod po, Sir." Sagot ko rito sa nanginginig na boses, halatang kinakabahan. Napalunok ako nang muli niya akong pasadahan ng tingin na para bang binabasa nito ang buo kong pagkatao. Hindi ko alam kung matatakot ba ako o ano dahil mukha siyang strikto pero mas gusto ko naman 'to kaysa sa tiyahin kong abusàdo at asawa niyang manyâk. Nilihis ko ang tingin nang 'di ko na matagalan ang paninitig nito. Para akong nalulunod sa kulay kayumanggi niyang mga mata. "I expect you to be hardworking, not lazy. I didn't require you to submit a resume because it was Aling Lolita's choice, and I know her standards." Napalunok ako ng mariin sa sinabi nito. "H-Hindi po kayo magsisisi." "Really? Why stammering then?" Mapapasabak pa yata ako sa english. Eh limitado lang ang alam ko sa lengguwahe na 'yon. "Kayo na po ang humusga, Sir. Ipapakita ko na lang po ang gawain ko kaysa magsalita." Lakas loob kong sabi rito. "Kung sa tingin niyo po hindi ako magaling at tatamad-tamad, tanggalin niyo po ako sa trabaho." Pinagdaop ko ang nanlalamig na kamay at matapang na sinalubong ang paninitig nito sa akin. "Don't disappoint me. If you do, I'll punish you before leaving." Sandaling tumigil ang pagtibôk ng puso ko nang lampasan niya kami habang nakapamulsa. Sumunod sa kanya ang driver at no'ng makapasok na sila sa mansyon, doon pa lang ako nakahinga ng maluwag. "Gano'n po ba talaga siya?" baling ko kay Aling Lolita na tahimik lang sa tabi ko. "Hindi naman, hija. Baka nanibago lang kasi dalaga ka eh, kaya gano'n ang naging pakitungo niya sa'yo. Madalas kasi may edad na 'yong nagiging kasambahay niya." Napatango na lang ako. Kaya naman pala. Baka nanibago lang at naninigurado. "Matanong ko lang po, ilang taon na po siya? Saka hindi niyo pa po nasasabi sa akin ang pangalan niya." "Ah, oo nga 'no? Thirty two na siya pero mukhang bata. Keaton ang pangalan niya pero mas maganda kung tawagin mo na lang na sir. Huwag na ang pangalan. Ayaw niya." "Gano'n po ba? Ba't po pala siya nakasuot ng mask?" "Iyan ang hindi ko masagot." Namilog sandali ang bibig ko. "Sige po." Mukhang napasobra ako ng tanong. Private yata ang usapin na 'yon. Pero sigurado ako, hindi 'yon pangit. "Pumasok na tayo. Dito na muna ako magpapalipas ng gabi nang matulungan kita sa paglilinis." Si Aling Lolita. Sumunod na lang ako sa kanya nang magsimula itong maglakad papuntang mansyon. Nang makapasok, sandali akong natigilan habang inililibot ang tingin sa lugar. Kung paano ako nawindang kanina sa labas, mas malala pa rito sa loob. Ang ganda! Lahat gawa sa gintong marmol, tapos may paikot na hagdan at naglalakihang chandelier sa kisame. "Wow!" Narinig ko ang mahinang tawa ni Aling Lolita. "Ganyan na ganyan din ang reaksyon ko no'ng unang araw ko rito. Hali ka, ihahatid kita sa magiging kwarto mo. Saan mo gusto? Sa baba o sa taas? Sa taas si Sir K." Bumaling ako ng tingin sa kanya. "Saan po maganda? Iyong madali po niya akong makakausap kapag may i-u-utos." "Ah? Maganda kung dito ka na lang sa baba. Saka may intercom naman sa kwarto mo kaya madali ka niyang mautusan." Napakamot ako ng buhok. "Turuan niyo na lang po akong gamitin. Hindi po kasi ako maalam sa mga ganyan." Nginitian niya ako. "Walang problema hija." Binagtas namin ang isang pasilyo hanggang sa tumigil kami sa isang kwarto. Nang itulak niya ang pinto, tumambad sa amin ang malinis na silid na may iilang puting tela na nakatakip sa mga gamit. Tumuloy na kami sa loob at una kong napansin ang piano, sunod ang kama na tingin ko ay queen size, the rest hindi ko na alam. "Okay ka na ba rito?" baling sa akin ni Aling Lolita. "May isa pang kwarto pero walang kagamit-gamit." "Okay na po ako dito." Sabi ko habang tumitingin-tingin sa loob. "May garden po sa labas nitong kwarto?" "Ah, oo, pero pátay na ang mga bulaklak. Sa taas naman tayo? Para maging pamilyar ka sa mansyon." "Sige po!" sabik kong tugon, 'di na nakaramdam ng antok. Lumabas kami ng kwarto saka ako inilibot ni Aling Lolita sa mansyon. Hindi na namin namalayan ang oras at kahit si Aling Lolita ay nag-enjoy din sa paglilibot sa akin habang nagk-kwento. Ngunit no'ng tumapat kami sa isang pintuan, napatigil kami nang biglang bumukas 'yon. "Saan ka, Bernard? Uuwi na?" tanong ni Aling Lolita sa lalaki. Siya 'yong driver ni Sir Keaton. "Hindi. Mag-grocery lang. Bukas pa uwi ko. Siya nga pala, pinapatawag ka ni Sir K." Baling sa akin ng lalaki. "Ako? Ngayon na?" nagugulat kong tanong at hindi maiwasang makaramdam ng kaba. Kami lang dalawa? "Sige na hija. Pumasok ka na. Mag-aayos lang ako sa kusina." Paalam ni Aling Lolita. "Hali ka na sa baba, Bernard." Mariin akong napalunok. "Ah, s-sige po." Hinintay ko mo nang makababa sina Aling Lolita at Kuya Bernard bago humarap sa pintuan. Huminga ako ng malalim bago kumatok ng tatlong beses saka pumasok. "S-Sir?" mahinang tawag ko rito. Sa sobrang dilim ng kwarto, nangapa ako hanggang sa may napindot ako pader. "Ugh, the lights... turn it off." Tarantang pinatáy ko ang ilaw at napahawak sa dibdib. Pakiramdam ko tinakasan ako ng kaluluwa sa lalim ng boses niya. Napabuga na lamang ako ng hangin at mariing napapikit. Makakatagal naman siguro ako nito? Kahit binabalot na ako ng takot dahil sa amo ko? Kahit hindi ko siya nakikita, na-i-intimidate pa rin ako sa presensya niya. Nahagip ng mata ko kanina ang puti at lapad ng likod niya at nasisiguro kong nakadapa siya ng higa. "Clean the room,"striktong utos nito. "Walang dapat na maiwang alikabok." "O-Opo, Sir." Sagot ko na lang kahit hindi ko alam kung saan magsisimula. Hindi ko makita ng buo ang silid pero alam kong malawak. Malaki lang talaga 'yong kama niya. Tantya ko king size o mas malawak pa roon. Ang tangkad niya eh. Kung tingnan niya ako kanina, parang ang liit ko. Nakababa lang siya ng tingin sa akin. "Are you going to stand there?" Shiit! Ito na naman! Kumalabog na naman ang pusô ko sa kaba. "P-Po? Hindi po ako makakita kaya papaano po ako maglilinis?" "Stop stuttering. Natatakot ka ba? Do I look like a monster to you? Gano'n ba ako ka-intimidating?" Ay, aware siya? "Hindi naman po, Sir." Talagang tinuwid ko ang dila para makapagsalita ng deritso. "Good. Start cleaning. I'll observe." Magtatanong sana ako kung mangangapa na lang ba ako sa paglilinis pero dahan-dahang nagliwanag ang lampshade nito sa bedside table. Grabe. Kahit sa pagtulog, nakasuot pa rin siya ng mask? O baka dahil nandito ako kaya sinuot niya? Takot ba siyang makita ko ang mukha niya? "Baka iba pa ang makapa mo at tuklawin ka," rinig kong sabi niya kaya napaurong ako. Tuklawin? "S-Sir? N-Nananakot po kayo?" baling ko sa kanya at naaninag na nakasandal siya ngayon sa headboard ng kama. "Sa tingin mo?" pagsusungit niya. "Magsimula ka na bago pa magising at manuklaw 'tong alaga ko." "May alaga po kayo? A-Ahas? Makamandag po ba?" Hindi siya umimik. "Do you think I have time for that?" Kumunot ang noo ko. "Eh ano pong 'alaga' ang tinutukoy niyo?"Tahimik akong pumasok sa kotse, ramdam ang panlalamig ng batok ko at bilis ng tibôk ng puso ko. Nang tuluyan na akong makaupo, sinara ko ang pinto at bahagyang napatingin sa salamin at agad na nagbawi nang tingin nang magtama ang mata namin ni Keaton. Hindi ko maiwasang mapamurá sa aking isipan. Ang lamig ng mga mata niya, parang galit o baka ako lang 'tong nag-aassume? Kinalma ko ang sarili at yumuko nanh hindi na magtama ang tingin namin. Kung kanina sa bahay, nakikipagbangayan ako sa kanya, ngayon parang... hindi ko na magawa. Hindi naman sa natatakot ako sa kanya, kinakabahan lang. Eh kasi sabi ba naman na hintayin ko sila pero ako itong pasaway, tumakas. Muntik pa akong abutan no'ng mga lalaki sa daan. Mas nakakatakot 'yon at tingin ko 'yon ang ikinagagalit niya. Humugot ako ng malalim na paghinga at pinagdaop ang palad. Kalma lang, Mari. Hindi siya mangangain. Tingin lang 'yan, hindi nakakamatay. Pero hindi eh, tumatagos, katulad ngayon. Hindi ko alam kung sa daan ba si
"Oh, kamusta kayong dalawa dyan? Baka magbangayan na naman kayo, ah." Si Aling Lolita nang mapansing naiinis na naman ako kay Keaton. "Siya kasi 'Nay! Ilang beses ko nang tinuruan tapos pinaglalaruan lang niya! Tuloy naanod 'yong isang tabo," sumbong ko at binaling ulit ang tingin kay K. "May pa-volunteer pa siyang nalalaman. Di naman marunong. Palitan mo 'yon!" Natawa siya, iyong tipong tawang nang iinis. "Anong nakakatawa? Lunurin kita dyan, eh," inis kong sabi at winisikan siya ng tubig. "Maligo ka na nga!" "Ilang tabo ba ang gusto mo? Nadulas nga sa kamay ko. Anong gagawin ko? Hindi ako marunong lumangoy. Dapat ikaw na lang humabol," natatawa pa niyang sagot. "Sorry na." Umismid ako. "Tuwang-tuwa ka pa talaga? At bakit ako ang hahabol? Ako ba ang may kagagawan kaya naanod?" Nahagip ng mata kong ngumuso siya. "Hindi ko naman sinasadya. Nagso-sorry na nga rin," parinig niya. Tinapunan ko siya ng tingin at pinanliitan ng mata. "May sinasabi ka?" "Sabi ko sorry na." "Tss. Pa-
Nag-iwas ako ng tingin nang mapansin kong titig na titig siya sa akin. "A-Anong sabay ka dyan! Mauna ka na. Mamaya na ako. Magsasampay pa ako sa labas," dahilan ko pero naalala ko, halos naipasok ko pala kagabi ang mga nilabhan."May pasok ka pa 'di ba? Ihahatid na rin kita." Napalunok ako sa sinabi niya."Oo nga naman, Mari. Dadaanan yata namin 'yong training center na pinapasukan mo," segunda naman ni Khalil. "Sama ka na sa amin. Hindi ka naman bago sa amin."Mahina akong umiling. "H-Hindi na. Baka hindi rin ako pumasok ngayon. Walang kasama si Shaun.""Ano pala ako anak? Hayop?" singit ni Aling Lolita dahilan upang matawa ang dalawa."Aling Lolita naman, eh!" tawang-tawang wika ni Khalil, rinig na rinig sa buong bahay. "Sorry, sorry! May natutulog pala.""Joker ka pala, Aling Lolita," si Keaton na naramdaman kong lumapit sa akin.Pakiramdam ko nagtayuan ang balahibo ko sa batok dahil sa presensya niya sa likod ko."Hayaan mong magpahinga siya rito kasama si Aling Lolita." Sunod-sun
"Shaun?" Nginitian niya ako pero halatang napilitan lang lalo na no'ng makita niya kung sino ang nasa likuran ko. "May nangyari ba?" Nilapitan ko siya. Mukhang pagod, eh. Maski ang mga mata. Parang pasan ang buong mundo. "Bakit ganyan ang itsura mo—" napasinghap ako nang salubungin niya ako ng yakap. Naantala ang kamay ko sa ere bago siya niyakap pabalik at hinagod ang kanyang likod. "Hindi ako nakatulog ng maayos," mahinang sagot niya. "Nanaginip na naman ako. Paggising ko, basang-basa ako ng pawis. I was screaming your name, pero naalala ko, wala ka na pala doon." Sumbong niya at hinigpitan lalo ang pagkakayap sa akin. Kaya pala napasugod siya rito. Napabuntong hininga ako. Ito 'yong dahilan bakit hindi ako makaalis-alis noon sa condo niya. Lagi siyang nananaginip ng masama. May time na natutulog ako sa lapag para lang samahan siya pero hanggang doon lang. He respects me as a woman. Never niya akong pinagtangkaan. "Gusto mo bang matulog ako doon ngayon?" tanong ko. "No!" bos
"Anong nangyayari rito?" Mabilis akong napatingin kay Aling Lolita na may dalang dustpan at walis tingting. Mukhang katatapos lang niyang magwalis sa labas, sa may likod ng bahay. "Siya po!" Tinuro ko si Keaton at sinamaan ng tingin. "Tingnan niyo po ang itsura niya. Akala mo maganda ang katawan." Pero ang totoo, maganda talaga ang katawan niya. Iyong tipong sakto tapos may balahibo pababa doon sa pinakatatago niya. "Hindi ba? Halos maglaway ka nga, eh." Natatawang sabat niya. Malaki-laki ang mga mata kong pumihit paharap sa kanya. "Kapal din ng mukha mo 'no? Ako maglalaway dyan? Payat mo nga, eh." Sinamaan ko siya ng tingin at humalukipkip na bumaling kay Nay Lolita. "Pagsabihan niyo nga po 'yan. Akala mo nasa pamamahay kung makapagsuot ng boxer." "May abs naman ako. May maipagmamalaki rin. Kahit kilatisin mo pa. Bakit hindi mo tingnan at suriin?" Panghahamon niya at bahagyang napaatras nang ilapit niya ang sarili sa akin hawak ang sandok. "Oh, ano?" Nagsalubong ang kilay ko
“Patunayan mo.” Yun lang ang nasabi ko bago muling pumasok sa loob ng bahay dala ang ibang natuyong sinampay. Wala si Khalil at mukhang sa likod dumaan. Saan kaya 'yon pumunta? Bumuntong-hininga ako at sinimulang tipunin ang mga tuyong sinampay na hindi ko pa natutupi kanina. Paulit-ulit sa isip ko ang mga nangyari, lalo na ang mga salitang binitawan niya, na parang ang dali-daling sabihin, pero ako, ilang taon ko pa ring dinadala ang bigat no’n. Chance? Madaling magbigay pero mahirap paniwalaan kung minsan. Sa puntong 'to, 'di na ako naniniwala sa salita lang. Gusto kong makita na nagbago talaga siya. Narinig kong lumangitngit ang pinto kaya nilingon ko agad. Si Khalil kasunod si Keaton na tahimik lang na pumasok. “Dito na lang tayo matulog sa sala?" tanong ni Khalil at napakamot ng buhok. "Hindi tayo kasya sa kwarto saka okay lang. Hindi naman kami maarte." Sabay tawa ng mahina. Tumango lang ako. "Kung ayos lang sa inyo, walang problema sa akin. Ako, sanay naman ako sa