"Ano nga ba, Mari?" seryosong tanong niya na medyo ikinagulat ko dahil alam niya ang pangalan ko. "Have a guess. I'll reward you if you guess it right."
Napalunok ako. Sa sinabi niya parang hinahamon niya ako. "Hulaan po, Sir?" Wala akong nakuhang sagot ng ilang segundo mula sa kanya. "Sir?" "I was wondering, do you even know basic english?" Napakamot ako ng buhok. "Tagalog please, Sir. Bobô ako sa english. Limitado lang po ang alam ko." Nahihiyang sagot ko rito. Napansin kong napasuklay siya ng buhok na tila hindi nagustuhan ang sinabi ko. "So, ako pa ang mag-a-adjust dahil hindi ka marunong umintindi ng english?" Napaurong ako. Mukhang mapapasubo pa ako nito. "Medyo lang, Sir. Huwag niyo lang bilisan at 'yong hindi sana labas sa ilong 'yong salitaan. Wala po tayo sa ibang bansa." "Huh! Are you saying na bawal akong magsalita ng english just because nasa Pilipinas tayo? Wow ha!" Nakagat ko ang ibabang labi at tumalikod. Dapat pala hindi na lang ako nakipag-usap sa kanya at mukhang mauuwi pa 'to sa away. Sino ba naman kasing matinong kasambahay na sa first day pa lang ay nagagawang sumagot-sagot sa amo niya. Ako lang siguro. Huwag sana niya akong sibakin sa trabaho. "Oh, ba't tumalikod? Takot?" "Mismo, Sir. Maglilinis na po ako." Tinuldukan ko na ang pakikipag-usap sa kanya at baka kung saan pa mapunta. Gusto ko pang manatili. Hindi ko kayang bumalik sa pamilyang iniwan ko. Titiisin ko na lang ang pagiging strikto at masungit ni Sir Keaton. "Hindi mo pa nahuhulaan ang tanong ko kanina, Mari." At talagang binalikan pa niya. Nawala na nga 'yon sa isip ko dahil parang may iba pa siyang ibig sabihin doon. Hindi ako inosente para hindi makaramdam sa sinabi niya. Maaga akong namulat sa makamundong pagnanasa dahil sa asawa ng tiyahin ko na puro kamanyákan ang tumatakbo sa isip pero kung totoo mang may alaga siya, eh 'di maganda! Pero kung wala, naku, in heat si Sir. Mahina akong umiling para iwaglit 'yon sa isip ko. "Hindi ko po mahulaan, Sir. Maglilinis na po ako." "Are you trying to piss me off, Mari? Try guessing." Huminga ako ng malalim. "Anaconda? Iyon po ba?" baling ko sa kanya ngunit kumunot ang noo ko nang bigla siyang humagalpak ng tawa. "Sabi ko naman po sa inyo Sir na hindi ko talaga mahuhulaan. Pero nagbase naman po ako sa sinabi niyong nanunuklaw ang alaga niyo." "Well, may tama ka naman. Malaki, nanunuklaw kapag nagising lalo na kapag ginalit." Namilog sandali ang bibig ko. So totoo talagang may alaga siyang anaconda? Pero nasaan? Tulog pa ba? "T-Talaga po? Gaano po kalaki? S-Saan po nakalagay?" Baka nandito lang 'yon tapos tuklawin ako! Jusko! Gusto ko pang mabuhay ng matagal! Nang mapansin kong hindi siya kumibo, kahit malayo, napansin ko ang malalim nitong paninitig sa akin. "Gusto mo ba talagang malaman kung saan?" Mariin akong napalunok, kinakabahan at baka nasa likuran ko lang. "O-Opo." "Come here, I'll show you." Bahagyang nanlaki ang mga mata ko nang tapikin niya ang kama nito. "S-Sa kama?" "Yeah, why? Saan ba dapat?" "Ah, h-hindi na po. Maglilinis na lang po talaga ako." Tarantang tinalikuran ko siya at nangapa kung saan-saan. Pakiramdam ko luluwa ang puso ko sa matinding kabang nararamdaman ko. Bakit sa kama? Nandoon ba sa kumot niya? Sa ilalim ng kama? Saan? Marahas akong napailing sa iniisip. B-Baka pinagttrip-an lang ako ni Sir. "What are you thinking, Mari?" Natigilan ako at nanlamig. "W-Wala naman po, Sir. Hindi na po ako interesado malaman kung saan." "Really? Sayang." Sayang? Anong sayang? Ah! Ito't naglilikot na naman ang utak ko! Nakaka-intriga! "Hey, be careful with that!" biglang sigaw niya. Mabilis kong nailapag ang vase sa lamesa. "Sorry po, Sir. Nililinisan ko lang po." "Just be careful. Mamahalin lahat 'yan, and just so you know mas mahal 'yan kesa sa buhay mo." Grabe naman si Sir, pero alam ko naman 'yon. Lahat yata sa bahay na 'to mamahalin. "Dahan-dahan sa pagtanggal ng tela sa mga gamit, nababahing ako. I'm allergic to dust." Reklamo niya. "Eh bakit niyo po pinalis ngayong madaling araw kung pwede naman pong bukas?" tanong ko pa at nagpatuloy sa ginagawa. "I want to observe you. Kung paano ka maglinis, kung polido ba o hindi. If not, baka ibang bagay ang ipagawa ko sa'yo." Napatigil ako sa ginagawa. "Po? A-Ano pong trabaho?" "Hm, let me think... ano bang magandang ipagawa sa'yo? You said magaling ka 'di ba? Sa lahat ba?" "Hanggang sa makakaya ko, Sir," sabi ko na may halong panginginig ang boses. "Pero sa paglilinis po talaga ako—" "Do you know how to massage?" "Masahe po?" "Oo, Mari, masahe." Diin niyang sabi. "Saan po banda, Sir?" pagkklaro ko. "Saan ba dapat minamasahe, Mari? Di ba sa likod?" Bakit ba ang sungit-sungit niya? Pag tinatanong ng maayos, binabato rin niya ako ng isa pang tanong tapos parang may bahid na iritasyon sa boses o baka gano'n lang talaga? Ewan ko sa amo kong 'to. Ang hirap e-spelling-in. "G-Gusto ko lang pong klaruhin kung saan." Kinakabahang tugon ko rito. "Pero marunong ka 'di ba?" "Opo, Sir. Marunong naman po." "Kung gano'n, buong katawan ko ang masahiin mo." "Po?!" gulat kong reaksyon. "Bakit? May reklamo ka? I'll double your salary or name your price just massage my body. Tapusin mo muna 'yan at maghugas ng kamay bago pumunta rito. I'll wait." "Pero..." halos pabulong kong tutol. Pinapasok ba niya ako rito para maglinis o magmasahe? Pinagpatuloy ko na lang ang paglilinis at talagang binagalan ko ang kilos dahil hindi ko kayang masahiin siya. Kasambahay lang ako rito at hindi masahista. Pero ano bang magagawa ko kung utos ng amo ko? Sa taranta ko ba naman kanina, napa-oo na lang ako na magaling sa lahat kahit hindi naman. Napabuga ako ng hangin at namalayan na lang na tapos ko na lahat kaya ultimo sahig pinunasan ko kahit ilang beses kong binalikan. "Tatlong beses mo na 'yan sa sahig, Mari. Are you intentionally taking it too long para hindi mo 'ko ma-masahe?" Mabilis akong napatingala sa lalaking nakatayo ngayon sa harap ko at halos takasan ako ng hangin sa lalamunan nang dumako ang tingin ko sa mahabang bagay na nakadikit sa puson niya. Oh my God! Ito na ba 'yong tinutukoy niyang alaga niya?! "S-Sir..."Tahimik akong pumasok sa kotse, ramdam ang panlalamig ng batok ko at bilis ng tibôk ng puso ko. Nang tuluyan na akong makaupo, sinara ko ang pinto at bahagyang napatingin sa salamin at agad na nagbawi nang tingin nang magtama ang mata namin ni Keaton. Hindi ko maiwasang mapamurá sa aking isipan. Ang lamig ng mga mata niya, parang galit o baka ako lang 'tong nag-aassume? Kinalma ko ang sarili at yumuko nanh hindi na magtama ang tingin namin. Kung kanina sa bahay, nakikipagbangayan ako sa kanya, ngayon parang... hindi ko na magawa. Hindi naman sa natatakot ako sa kanya, kinakabahan lang. Eh kasi sabi ba naman na hintayin ko sila pero ako itong pasaway, tumakas. Muntik pa akong abutan no'ng mga lalaki sa daan. Mas nakakatakot 'yon at tingin ko 'yon ang ikinagagalit niya. Humugot ako ng malalim na paghinga at pinagdaop ang palad. Kalma lang, Mari. Hindi siya mangangain. Tingin lang 'yan, hindi nakakamatay. Pero hindi eh, tumatagos, katulad ngayon. Hindi ko alam kung sa daan ba si
"Oh, kamusta kayong dalawa dyan? Baka magbangayan na naman kayo, ah." Si Aling Lolita nang mapansing naiinis na naman ako kay Keaton. "Siya kasi 'Nay! Ilang beses ko nang tinuruan tapos pinaglalaruan lang niya! Tuloy naanod 'yong isang tabo," sumbong ko at binaling ulit ang tingin kay K. "May pa-volunteer pa siyang nalalaman. Di naman marunong. Palitan mo 'yon!" Natawa siya, iyong tipong tawang nang iinis. "Anong nakakatawa? Lunurin kita dyan, eh," inis kong sabi at winisikan siya ng tubig. "Maligo ka na nga!" "Ilang tabo ba ang gusto mo? Nadulas nga sa kamay ko. Anong gagawin ko? Hindi ako marunong lumangoy. Dapat ikaw na lang humabol," natatawa pa niyang sagot. "Sorry na." Umismid ako. "Tuwang-tuwa ka pa talaga? At bakit ako ang hahabol? Ako ba ang may kagagawan kaya naanod?" Nahagip ng mata kong ngumuso siya. "Hindi ko naman sinasadya. Nagso-sorry na nga rin," parinig niya. Tinapunan ko siya ng tingin at pinanliitan ng mata. "May sinasabi ka?" "Sabi ko sorry na." "Tss. Pa-
Nag-iwas ako ng tingin nang mapansin kong titig na titig siya sa akin. "A-Anong sabay ka dyan! Mauna ka na. Mamaya na ako. Magsasampay pa ako sa labas," dahilan ko pero naalala ko, halos naipasok ko pala kagabi ang mga nilabhan."May pasok ka pa 'di ba? Ihahatid na rin kita." Napalunok ako sa sinabi niya."Oo nga naman, Mari. Dadaanan yata namin 'yong training center na pinapasukan mo," segunda naman ni Khalil. "Sama ka na sa amin. Hindi ka naman bago sa amin."Mahina akong umiling. "H-Hindi na. Baka hindi rin ako pumasok ngayon. Walang kasama si Shaun.""Ano pala ako anak? Hayop?" singit ni Aling Lolita dahilan upang matawa ang dalawa."Aling Lolita naman, eh!" tawang-tawang wika ni Khalil, rinig na rinig sa buong bahay. "Sorry, sorry! May natutulog pala.""Joker ka pala, Aling Lolita," si Keaton na naramdaman kong lumapit sa akin.Pakiramdam ko nagtayuan ang balahibo ko sa batok dahil sa presensya niya sa likod ko."Hayaan mong magpahinga siya rito kasama si Aling Lolita." Sunod-sun
"Shaun?" Nginitian niya ako pero halatang napilitan lang lalo na no'ng makita niya kung sino ang nasa likuran ko. "May nangyari ba?" Nilapitan ko siya. Mukhang pagod, eh. Maski ang mga mata. Parang pasan ang buong mundo. "Bakit ganyan ang itsura mo—" napasinghap ako nang salubungin niya ako ng yakap. Naantala ang kamay ko sa ere bago siya niyakap pabalik at hinagod ang kanyang likod. "Hindi ako nakatulog ng maayos," mahinang sagot niya. "Nanaginip na naman ako. Paggising ko, basang-basa ako ng pawis. I was screaming your name, pero naalala ko, wala ka na pala doon." Sumbong niya at hinigpitan lalo ang pagkakayap sa akin. Kaya pala napasugod siya rito. Napabuntong hininga ako. Ito 'yong dahilan bakit hindi ako makaalis-alis noon sa condo niya. Lagi siyang nananaginip ng masama. May time na natutulog ako sa lapag para lang samahan siya pero hanggang doon lang. He respects me as a woman. Never niya akong pinagtangkaan. "Gusto mo bang matulog ako doon ngayon?" tanong ko. "No!" bos
"Anong nangyayari rito?" Mabilis akong napatingin kay Aling Lolita na may dalang dustpan at walis tingting. Mukhang katatapos lang niyang magwalis sa labas, sa may likod ng bahay. "Siya po!" Tinuro ko si Keaton at sinamaan ng tingin. "Tingnan niyo po ang itsura niya. Akala mo maganda ang katawan." Pero ang totoo, maganda talaga ang katawan niya. Iyong tipong sakto tapos may balahibo pababa doon sa pinakatatago niya. "Hindi ba? Halos maglaway ka nga, eh." Natatawang sabat niya. Malaki-laki ang mga mata kong pumihit paharap sa kanya. "Kapal din ng mukha mo 'no? Ako maglalaway dyan? Payat mo nga, eh." Sinamaan ko siya ng tingin at humalukipkip na bumaling kay Nay Lolita. "Pagsabihan niyo nga po 'yan. Akala mo nasa pamamahay kung makapagsuot ng boxer." "May abs naman ako. May maipagmamalaki rin. Kahit kilatisin mo pa. Bakit hindi mo tingnan at suriin?" Panghahamon niya at bahagyang napaatras nang ilapit niya ang sarili sa akin hawak ang sandok. "Oh, ano?" Nagsalubong ang kilay ko
“Patunayan mo.” Yun lang ang nasabi ko bago muling pumasok sa loob ng bahay dala ang ibang natuyong sinampay. Wala si Khalil at mukhang sa likod dumaan. Saan kaya 'yon pumunta? Bumuntong-hininga ako at sinimulang tipunin ang mga tuyong sinampay na hindi ko pa natutupi kanina. Paulit-ulit sa isip ko ang mga nangyari, lalo na ang mga salitang binitawan niya, na parang ang dali-daling sabihin, pero ako, ilang taon ko pa ring dinadala ang bigat no’n. Chance? Madaling magbigay pero mahirap paniwalaan kung minsan. Sa puntong 'to, 'di na ako naniniwala sa salita lang. Gusto kong makita na nagbago talaga siya. Narinig kong lumangitngit ang pinto kaya nilingon ko agad. Si Khalil kasunod si Keaton na tahimik lang na pumasok. “Dito na lang tayo matulog sa sala?" tanong ni Khalil at napakamot ng buhok. "Hindi tayo kasya sa kwarto saka okay lang. Hindi naman kami maarte." Sabay tawa ng mahina. Tumango lang ako. "Kung ayos lang sa inyo, walang problema sa akin. Ako, sanay naman ako sa