LOGINShare
บทที่ 5 รอให้ผ่านคืนนี้
Last Updated:
2025-11-02 01:51:29@ตอนเย็น
ร่างบางในชุดนักศึกษาเดินลงมาจากอาคารเรียนในช่วงเวลาสี่โมงเย็นอย่างเช่นทุกวัน ลูกพีชเผลอพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าแฟนหนุ่มนั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะของเธอ ทั้งๆ ที่ความจริงเขาควรจะต้องอยู่ในห้องเรียนในเวลานี้ เพราะปกติแล้ววันนี้ภาคินจะเลิกเรียนประมาณห้าโมงเย็นซึ่งช้ากว่าเธอถึงหนึ่งชั่วโมง เพียงแค่นี้ก็สามารถบ่งบอกได้แล้วว่าเขาไม่ได้เข้าเรียนเพื่อมานั่งรอเธออยู่ตรงนี้ "กลับห้องกัน" ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้นเดินไปหาแฟนสาวทันทีแล้วเอ่ยบอกเสียงเรียบพลางเลื่อนมือไปจับที่ข้อมือเล็กไว้มั่นก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตามมาด้วยกัน ทว่าลูกพีชกลับยังคงยืนอยู่ที่เดิมจนภาคินต้องหันหน้ากลับมามอง เขาขมวดคิ้วเป็นเชิงคำถามเมื่อเห็นสีหน้าที่บึ้งตึงของเธอ "ทำไมไม่เข้าเรียน" "ถ้าฉันเข้าเรียนเธอคงหนีกลับก่อน" ลูกพีชจ้องมองแฟนหนุ่มด้วยแววตาแข็งกร้าวแต่ดูเหมือนภาคินจะไม่สะทกสะท้านต่อสายตาของเธอเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าคมคายยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิมราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรต่อสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำไป "ทำไมคินถึงทำแบบนี้ พีชเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าต่อให้เราจะทะเลาะกัน แต่คินห้ามทำร้ายตัวเองแบบนี้" "ฉันทำร้ายตัวเองตรงไหน? แค่มานั่งรอเธอนี่เหรอที่ฉันทำผิด" "ใช่มันผิด คินไม่เข้าเรียนแล้วอนาคตของคินล่ะ มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ สำหรับคินนะ แต่พีชก็คงไม่สบายใจเหมือนกันที่คินต้องเสียการเรียนเพราะพีชแบบนี้" "ดูเหมือนฉันทำอะไรก็ผิดไปหมดเลยนะ" "ไปกันใหญ่แล้วคิน" น้ำเสียงที่ราวกับกำลังน้อยใจของแฟนหนุ่มทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหว ถึงจะไม่พอใจกับการกระทำของเขาแต่ลูกพีชก็รู้ว่าชายหนุ่มรักเธอมากแค่ไหน และเพราะเธอเองก็รักเขามากเหมือนกันจึงทำให้ทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกันตรงนี้แม้จะมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยก็ตาม แต่หากภาคินรักตัวเองมากกว่านี้มันก็คงจะดีต่อความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่น้อย สิ่งที่ลูกพีชต้องการมากที่สุดคือการที่ภาคินสามารถรักเธอไปพร้อมๆ กับรักตัวเองได้ "พีชเคยบอกแล้วไงว่าพีชอยากให้คินรักตัวเองมากกว่านี้" "กลับไปคุยกันที่ห้อง" ชายหนุ่มปัดตอบไปอย่างไม่ใส่ใจแล้วจูงมือแฟนสาวอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ลูกพีชก็ยอมเดินตามไปอย่างว่าง่ายเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะปล่อยให้ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแบบนี้เหมือนกัน @คอนโดภาคิน "ทำอะไรอยู่" ปากหนาเอ่ยถามแฟนสาวอย่างไม่ไว้ใจเมื่อเห็นเธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาหลังจากที่ถึงห้องแล้ว เพราะตลอดทางที่ขับรถมาลูกพีชก็เล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาเช่นเดียวกันทำให้เขาไม่ไว้ใจว่าเธอคิดจะหนีเขาไปอีกหรือเปล่า "พีชสั่งอาหารอยู่ เผื่อคินอยากกินอะไร" "แล้วตอนในรถล่ะ?" "พีชส่งบอกพี่พิชญ์ว่าไม่ได้กลับบ้าน" "แปลว่าวันนี้เธอก็คิดที่จะกลับไปนอนบ้านตั้งแต่แรกงั้นเหรอ ถ้าฉันไม่ตามเธอกลับ เธอก็จะหลบหน้าฉันอีก?" "ไม่ใช่นะคิน ตอนแรกพีชแค่คิดว่าจะไปเดินห้างเฉยๆ พี่พิชญ์เลยให้ส่งบอกตอนเดินเสร็จแล้ว" ลูกพีชรีบอธิบายไปด้วยกลัวว่าแฟนหนุ่มจะเข้าใจผิด เพียงแค่ได้เห็นสีหน้าของเขาตอนนี้ก็พอจะเดาความรู้สึกได้ไม่ยาก แต่เธอไม่ได้คิดที่จะหลบหน้าชายหนุ่มแบบนั้น ลูกพีชคิดว่าพอเดินห้างเสร็จก็จะกลับมาคุยกับภาคินอยู่แล้วไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมตามเขามาง่ายๆ แบบนี้ "ในขณะที่ฉันต้องนอนไม่หลับทั้งคืน แล้วไปนั่งรอเธอที่มหา'ลัยตั้งแต่เช้า แต่เธอกลับคิดจะไปเดินห้างตอนเลิกเรียนงั้นเหรอ" ภาคินเค้นหัวเราะอย่างเย้ยหยันให้กับคำตอบที่ได้รับ เพราะดูเหมือนจะมีแต่เขาที่ต้องทรมานอยู่คนเดียวกับการไม่มีคนตัวเล็กอยู่ด้วย แต่ลูกพีชกลับดูไม่คิดอะไรเลย ใบหน้าหล่อเบือนหน้าหลบสายตาพลางทำท่าจะหมุนตัวเดินออกไปแต่ก็ถูกมือเรียวมาจับที่ท่อนแขนแกร่งไว้ก่อน ลูกพีชจับลำตัวหนาให้หันหน้ามาสบตากันอีกครั้งแล้วอธิบายให้แฟนหนุ่มฟังอย่างใจเย็น "พีชไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ ที่พีชไปเดินห้างก่อนก็เพราะอยากจะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองเหมือนกัน พีชก็ไม่ได้รู้สึกดีหรอกที่เราต้องมีปัญหากันแบบนี้" "เมื่อคืนพีชก็คิดถึงคินมากเหมือนกัน" ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะสวมกอดเขาไว้ด้วยความคิดถึง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมที่คุ้นเคยบนเสื้อนักศึกษายังคงทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายได้เหมือนทุกครั้ง ท่อนแขนเรียวเล็กกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพลางแนบพวงแก้มลงบนแผงอกแกร่งเพื่อส่งผ่านความรู้สึกของตัวเองให้แฟนหนุ่มได้รับรู้ก่อนจะพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาอีกครั้ง "พีชไม่ชอบที่คินหึงมากแบบนี้ ขนาดที่ไปทำตัวไม่น่ารักกับคนอื่น แล้วพีชก็น้อยใจด้วยที่คินทำเหมือนพีชเป็นผู้หญิงที่ชอบนอกใจแฟนแบบนั้น" "ฉันไม่เคยมองเธอเป็นแบบนั้น" "แต่การกระทำของคินมันทำให้พีชคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ นะ พีชยอมคินทุกอย่างเลย แต่เราค่อยๆ ปรับตัวกันเรื่องแบบนี้ได้ไหม? พีชไม่อยากต้องทะเลาะกันแล้ว" "จะยอมฉันทุกอย่างจริงๆ เหรอ?" ภาคินจับคนตัวเล็กให้ผละตัวออกมาสบตากัน ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองใบหน้าหวานอย่างพยายามสื่อความหมายบางอย่างจนหญิงสาวเริ่มหายใจติดขัด เธอเม้มปากเข้าหากันแน่นอย่างครุ่นคิดก่อนจะตอบกลับอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก "ทะ...ที่ผ่านมาพีชก็ยอมคินทั้งหมดแล้วนะ แต่พีชอยากให้คินใจเย็นและฟังพีชบ้าง" "งั้นรอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนแล้วฉันจะให้คำตอบเธอดีไหม?"
Latest chapter
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 6 [END]
ปึก!"แอ๊ะ!" ของเล่นชิ้นเล็กถูกปาลงบนพื้นอย่างแรงทำเอาลูกพีชที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาต้องเงยหน้าขึ้นมามองสองพ่อลูกด้วยความสงสัย เธอเลิกคิ้วมองอีกคนเป็นเชิงคำถามเมื่อเห็นสีหน้าที่บูดบึ้งของลูกน้อย"คินโกงลูกเหรอ""เห็นฉันเป็นคนยังไง""ฮึก..." ริมฝีปากเล็กเริ่มเบะคว่ำลงพร้อมกับดวงตากลมที่เริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมาคลอเบ้าเมื่อไม่ได้รับสิ่งที่ต้องการ พรินซ์ส่งสายตามองผู้เป็นแม่อย่างเว้าวอนเพียงเท่านั้นทั้งสองคนก็รู้ความหมายอัตโนมัติ"อยากให้แม่เล่นอะไรคะ""อาาา" ลูกพีชขยับลงมานั่งด้านล่างตรงหน้าของเด็กน้อยพลางเอี้ยวตัวไปหยิบของเล่นชิ้นเล็กขึ้นมาเพื่อที่จะเล่นกับลูก แต่พรินซ์กลับค่อยๆ คลานเข้ามาหาเธอแล้วพยายามปีนป่ายร่างบางของผู้เป็นแม่ด้วยความยากลำบาก"แม่ท้องอยู่นะครับ" ภาคินที่เริ่มเป็นห่วงเกี่ยวกับภาพที่เห็นตรงหน้าขยับตัวเข้ามามาอุ้มลูกชายขึ้นมากอดไว้แทนก่อนพรินซ์จะได้ทำอะไรมากกว่านั้น เด็กน้อยพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการของผู้เป็นพ่อแต่ก็ไม่เป็นผล ใบหน้าใสเริ่มบูดบึ้งในตอนที่โดนขัดใจทำให้ภาคินต้องอธิบายกับคนในอ้อมกอดด้วยเหตุผลของผู้ใหญ่"ตอนนี้แม่กำลังจะมีน้องนะครับ พรินซ์เล่
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 5
@สองปีต่อมา"อุ๊บ! แหวะ!" เสียงอาเจียนที่ดังโอ้กอ้ากมาจากห้องน้ำปลุกให้ภาคินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆ ของเช้าวันใหม่ ชายหนุ่มปรือตามองเด็กชายตัวน้อยบนแผงอกแกร่งเพียงนิดจากนั้นจึงหยิบผ้าสะอาดขึ้นมาเช็ดน้ำลายใสที่เปื้อนอยู่ตรงหน้าอกและริมฝีปากของลูกน้อย เขาค่อยๆ จับลูกชายวัยหนึ่งขวบกว่าๆ พลิกตัวนอนลงอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการพักผ่อนของอีกคนจากนั้นจึงเดินเข้าไปหาภรรยาสาวที่ตอนนี้กำลังพ่วงสถานะคุณแม่ลูกสองแล้ว"อึก..คิน" ลูกพีชหันกลับมาสบตาสามีหนุ่มน้ำตาคลอเบ้าอย่างน่าสงสารทำเอาภาคินต้องรีบเดินเข้าไปสวมกอดเธอเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง มือหนายกขึ้นมาลูบผมยาวสลวยเพื่อเป็นการปลอบโยนอีกคนไปด้วย"เป็นอะไร หรือไม่สบายตัวตรงไหนหรือเปล่า?" ลูกพีชส่ายหน้าน้อยๆ โดนที่ยังคงมีเสียงสะอื้นไห้ดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ท่อนแขนเรียวสวมกอดที่เอวสอบไว้แน่นแล้วแนบพวงแก้มลงบนแผงอกกว้างราวกับเป็นที่พึ่งก่อนจะเอ่ยประโยคที่น่าเอ็นดูออกมา"พีช ฮึก! พีชอยากนอน พีชอยากนอนตื่นสายบ้าง ฮืออ~ เมื่อคืนก็นอนไม่หลับเพราะแพ้ท้องวันนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้าอีกแล้ว พีชไม่ได้นอนเต็มอิ่มเลย ฮือ...""อันนี้อาการแพ้ท้องอย่างหนึ่
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 4
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!"อ๊าาา! ไม่ไหวแล้ว สะ..แสบไปหมดแล้ว" ร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่มุมห้องเปล่งเสียงร้องกระท่อนกระแท่นออกมาอย่างหมดแรง หากไม่ได้มือของภาคินที่คอยจับประคองเอาไว้เธอคงจะล้มไปตรงนั้น หลังจากบทรักครั้งแรกจบลงภาคินก็เป็นฝ่ายกลับมาคุมเกมอีกครั้งเนื่องจากลูกพีชได้ใช้แรงไปมากพอสมควรจากการที่พยายามปรนเปรอสามีหนุ่มให้เขาพึงพอใจบทรักที่เร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าโดยฝีมือของคนด้านหลัง ภาคินกัดฟันแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนด้วยความเสียวซ่านที่ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งที่สี่แล้วแต่เรือนร่างขาวเนียนก็ยังคงสร้างความประทับใจให้เขาได้เสมอ สะโพกแกร่งอัดกระแทกเข้าใส่จุดอ่อนไหวเน้นๆ อีกสองสามครั้งไม่นานก็ปลดปล่อยห้วงอารมณ์สุดท้ายออกมา"อ อ่าส์!!""แฮ่ก~" ลูกพีชทรุดตัวอย่างหมดแรงหลังจากรับรู้ถึงความอุ่นวาบบริเวณท้องน้อยบ่งบอกว่าบทรักครั้งนี้ได้จบลงแล้ว ภาคินประคองเรือนร่างเล็กด้วยความทะนุถนอมจากนั้นจึงถอดแก่นกายใหญ่ที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักออกมา แล้วจัดการช้อนลูกพีชเข้าสู่ท่อนแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวอย่างรู้งาน"อื้อ~ ไม่ทำแล้วนะ ตรงนั้นของพีชแสบไปหมดแล้ว" ลูกพีชบ่นเสียงอู้อี้แล้วซุกหน้าเข้
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 3
พรึ่บ~ร่างบางในชุดคลุมสีขาวสะอาดถูกวางลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ด้วยความแผ่วเบาโดยฝีมือสามีป้ายแดงของเธอ ภาคินก้าวขึ้นมาคร่อมร่างของลูกพีชไว้ด้วยความรวดเร็วแล้วก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากเรียวบางอย่างดูดดื่มซึ่งลูกพีชเองก็ยกแขนขึ้นมาคล้องที่ลำคอหนาเอาไว้แล้วตอบรับรสจูบของภาคินด้วยความร้อนแรงไม่ต่างกัน ฝ่ามือหนาที่บีบขย้ำหน้าอกใหญ่เริ่มเลื่อนลงมาต่ำลงเรื่อยๆ ก่อนจะปลดสายเสื้อคลุมออกอย่างง่ายดายเพียงเท่านั้นก็อวดเรือนร่างเปลือยเปล่าให้เขาเห็นอีกครั้ง"พร้อมหรือยัง? วันนี้ฉันสดได้แล้วใช่ไหม?" เจ้าของใบหน้าคมคายผละจูบออกมาถามคนที่นอนอยู่เสียงเว้าวอนเพราะตั้งแต่ที่ลูกพีชตัดสินใจกลับมาคบกันเขาก็ป้องกันกับเธอตลอดแม้ทั้งคู่จะเรียนจบและทำงานแล้ว ถึงลูกพีชจะยอมอนุญาตในบางครั้งเพราะเห็นใจอีกคนแต่ภาคินกลับปฏิเสธเธอตลอดด้วยเหตุผลที่ว่าหากพลาดขึ้นมาลูกพีชจะเป็นฝ่ายเสียหายได้ ที่ผ่านมาเธอเป็นฝ่ายตามใจและคิดถึงความรู้สึกของเขาตลอดดังนั้นในตอนนี้ภาคินจึงเลือกที่จะสนใจความรู้สึกของอีกคนมากกว่าตัวเอง เขาคงทนไม่ได้หากหญิงสาวที่เขารักจะต้องถูกคนอื่นนินทาเพราะการกระทำที่ไม่คิดของเขา นั่นจึงทำให้ภาคินรอจนถึงวันนี้วั
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 2
@หลายเดือนต่อมา"หายตื่นเต้นหรือยัง?" ภาคินเอ่ยถามร่างบางในชุดเจ้าสาวที่ตอนนี้พ่วงด้วยสถานะภรรยาของเขาเรียบร้อยแล้ว ท่อนแขนแกร่งสวมกอดเอวบางจากทางด้านหลังแล้วสูดดมกลิ่นหอมจากลำคอระหงด้วยความหลงใหลซึ่งในตอนนี้ทั้งคู่กำลังอยู่ในห้องหอด้วยกันหลังจากงานเลี้ยงตอนกลางคืนในงานแต่งงานจบลงแล้ว"พีชยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ""ฉันไม่เคยรังเกียจเธอ""แฟนพีชยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย~""ตอนนี้เป็นสามีแล้ว" ภาคินทำเสียงดุใส่คนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างไม่จริงจังนักแต่แทนที่ลูกพีชจะกลัวเธอกลับหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความชอบอกชอบใจที่สามารถยั่วโมโหสามีป้ายแดงได้"ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวคืนนี้พีชจะทำให้" ลูกพีชหันกลับไปเผชิญหน้าร่างสูงอีกครั้งอย่างรับรู้ความต้องการของอีกคนแต่ภาคินกลับส่ายหน้าน้อยๆ เป็นการปฏิเสธพลางปัดเรือนผมของหญิงสาวไปทางด้านหลังอย่างเบามือ"อาบน้ำก่อน""ไหนบอกว่าไม่รังเกียจพีชไง""ไม่ได้รังเกียจ แต่กลัวเธอจะไม่สบายตัว" ภาคินเอ่ยบอกน้ำเสียงอบอุ่นพลางหลุบตามองไปยังชุดเจ้าสาวที่ประดับไปด้วยลูกไม้อย่างสวยงามไปด้วย ถึงเขาจะเลือกเนื้อผ้าที่คิดว่าทำให้ลูกพีชใส่สบายที่สุดแล้วแต่ถึงยังไงเธอก็คงจะรู้สึกอึด
Chained Love ล่ามรัก ตอนพิเศษ 1
"ยังไม่ถึงอีกเหรอ?" เสียงเล็กถามคนด้านหลังที่กำลังประคองเธออยู่ด้วยความทะนุถนอมระหว่างที่ลูกพีชถูกปิดตาทั้งสองข้างเอาไว้ ภาคินโน้มใบหน้าลงมากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็กแล้วค่อยๆ แกะผ้าที่ปิดตาออกเมื่อถึงสถานที่ที่เตรียมไว้แล้ว"ถึงแล้ว เดี๋ยวฉันแกะผ้าให้""หืม? นี่อะระ..." จู่ๆ เรียวปากบางก็ต้องชะงักไปอัตโนมัติตอนที่หมุนตัวกลับไปเห็นสายตาของอีกคน เขาเลื่อนมือมากุมที่มือของเธอไว้พลางลูบด้านหลังฝ่ามือเล็กเบาๆ แล้วเอ่ยออกมาเสียงอ่อนลง"ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยเป็นแฟนที่ดีของเธอเลยนะ""อีกแล้วนะคิน" ลูกพีชทำเสียงดุเมื่อแฟนหนุ่มเอาแต่รู้สึกผิดกับการกระทำในอดีตของตัวเอง เขามักจะแสดงออกทางการกระทำเสมอว่ากลัวจะเผลอทำอะไรให้เธอรู้สึกไม่ดีไปทั้งๆ ที่ตอนนี้สิ่งที่เขาทำมันก็ดีมากแล้วสำหรับเธอ"คินใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองตั้งสี่ปีเลยนะ ทั้งพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น พยายามตามง้อพีช แล้วไหนจะต้องทำให้พี่พิชญ์ยอมรับอีก" หญิงสาวจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่อดจะสงสารภาคินไม่ได้เพราะตอนนี้ชายหนุ่มต้องพยายามเป็นอย่างมากที่จะทำให้พิชญ์ยอมรับเขาในฐานะคนรักของเธอ ซึ่งการที่พิชญ์เริ่มยอมให้ชายหนุ่มเข้า
You may also like
รอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด307.3K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว257.8K viewsยั่ว
มังกรเล่นน้ำ124.7K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย64.6K viewsเจ้าจันทร์ของภาคิน
ภรณ์ภิชา577 viewsหัวใจในตะวัน
เอลยา445 viewsรักปักหัวใจ
มัญนิตา94 viewsข้างห้องคือคนข้างใจ
ห้องสมุดสายลมเหนือ239 views
