27

CHAPTER 27

Maaga akong umuwi ngayon katulad nang plano. Hanggang ngayon ay busog na busog pa rin ako dahil pinaubos sa akin ni Laurence ang binili niyang family bundle na pagkain. Hindi niya ako tinigilan hanggang hindi ako kumakain halos tatlumpong minuto ang pag sasagutan naming bago niya ako napilit na kumain. Bilib din ako sa kaniya dahil nakaya niya akong pagtiisan nang gano’n katagal.

 Ngayon ay nasa bahay na ako at nag aayos dahil ngayon lang ako may oras sa mga ganitong gawin dahil madalas ay gumagawa ako nang mga school requirements o minsan ay inuuwi ko ang mga kailangan kong gawin sa Opisina. Ngayon lang talaga ako nagkaroon nang oras para rito.

Habang naglilinis ako ay napatingin ako sa pinto dahil may narinig akong mahihinang katok dito. “May tao ba?” malakas na tanong ko. Lumapit ako sa pinto nang kumatok ulit ito at mas malakas naman ngayon. Agad ko