Home / Romance / Coffee, Chaos & Cupid / Chapter 5-Practice Makes...Kilig?

Share

Chapter 5-Practice Makes...Kilig?

Author: Velmora
last update Last Updated: 2025-06-30 21:12:40

Rina’s POV

Okay, Rina. Breathe. Just breathe.

Festival week na talaga. After nung accidental truce namin ni Dominic sa ulan, ewan ko ba — parang iba na ang aura niya tuwing magkausap kami.

At ngayon, nag-volunteer pa siyang tumulong sa rehearsal ng program sa main stage.

“Ako na bahala sa layout ng stage flow, Rina,” sabi niya kanina, confident na parang sanay na sanay.

At ngayon, nandito kami. Magkaharap. Nagpupumilit na hindi magkatinginan masyado.

Pero fail.

---

Dominic’s POV

Grabe, ang hirap mag-focus.

Seryoso ako sa stage plan kanina, pero nung nakita ko si Rina na nakatayo sa gilid, hawak clipboard niya at kunwaring busy, parang gusto ko na lang siya kausapin buong araw.

Pero hindi puwede. May trabaho pa.

“Rina,” sabi ko habang tina-check yung markers sa stage, “can you stand here? Imaginary speaker ka muna.”

Natawa siya. “Ginawa mo pa akong dummy?”

“Hindi dummy. Beautiful test subject.”

Napa-irap siya pero namula din. Yes. Score.

---

Rina’s POV

Ang lakas talaga ng tama ko kapag ganyan siya magsalita.

Pero kunyari chill ako.

Tumayo ako sa center ng stage. “Okay na?”

“Wait lang,” sabi niya habang inaayos yung mic stand. Bigla siyang lumapit — sobrang lapit — para itaas yung stand sa height ko.

At dun ko na-realize:

Sht. Ang lapit nga.*

Ramdam ko yung init ng hininga niya. Yung amoy ng coffee na lagi niyang iniinom. Yung softness ng boses niya nung bulong niyang, “Okay na ‘yan.”

---

Dominic’s POV

Hindi ko sinadya na mapalapit ng ganun kalapit.

Pero nung nakita ko yung mata niya na medyo nagulat, yung slight na paghinga niya nang mas malalim, I knew — naramdaman din niya yung tension.

Pero pinakalmado ko pa rin ang boses ko.

“Good. Now, walk towards me like you're going to accept an award.”

“Ang OA mo na,” sabi niya pero tumatawa.

---

Rina’s POV

Ginawa ko pa rin yung sinasabi niya. Naglakad ako papunta sa kanya, kunwari award-winning author ako.

“Wow. Ganyan ba ang proud walk mo?” biro niya.

Hinampas ko siya ng clipboard lightly.

“Practice pa nga!”

And so we did.

Paulit-ulit. Lakad. Turn. Smile.

Pero bawat lakad ko, bawat lapit namin, parang practice na rin ng puso ko para masanay sa presensya niya.

---

Dominic’s POV

Habang pinapapanood ko siya maglakad at mag-smile, hindi ko mapigilang mapangiti rin.

Nakikita ko na yung ibang volunteers nagpapansin na sa amin. Yung tipong “uy may something” tingin nila.

Pero wala akong pakialam.

---

Rina’s POV

After an hour, halos ready na ang stage markers.

Umupo kami sa edge ng stage, pareho pagod pero nakangiti.

“Not bad, partner,” sabi niya.

“Not bad din, partner,” sagot ko.

Tumahimik kami sandali.

“Rina…”

“Hmm?”

“Kanina pa kita gustong tanungin. Gusto mo bang mag-coffee after nito? Just… us. No festival stress.”

Parang napuno ng confetti ang utak ko.

“Sure,” sagot ko, medyo nahihiya pero excited.

---

Dominic’s POV

YES.

Ang tagal ko nang gustong tanungin yun.

And ngayon, may date na kami.

---

Rina’s POV

That night, habang naglalakad kami papunta sa café na malapit lang sa plaza, ewan ko ba. Parang slow-mo lahat.

Tahimik kami nung una. Pero yung tahimik na comfortable.

Pag-upo namin, nag-order kami — caramel macchiato for me, black coffee for him.

“Tara, cheers,” sabi niya.

Tinap ko yung mug ko sa mug niya. “To what?”

“To practice.”

“To practice?”

“Practice... sa future natin.”

---

Dominic’s POV

Sinabi ko yun, at hindi ko alam san ako kumuha ng lakas ng loob.

Pero nakita ko yung ngiti niya. Yung kind na hindi pilit, hindi awkward.

Yung ngiting parang sinasabi: Okay lang, Dom. Kinilig din ako.

---

Rina’s POV

We talked all night. About dreams. About failures. About little things.

At the end of the night, habang binabaybay namin pabalik ang plaza, napahinto siya.

“Rina…”

“Hmm?”

“Alam mo ba, ang ganda mo kapag masaya ka?”

Hindi ko na kinaya. Tinakpan ko mukha ko, tumatawa.

“Dom, tumigil ka na nga!”

Pero totoo, kinilig ako. Sobra.

---

Dominic’s POV

I wanted to hold her hand that night. Pero pinigilan ko sarili ko.

Gusto ko ng tamang timing.

Pero ang alam ko — this is no longer just practice.

This is real.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 8-The Blackout

    Dominic’s POV---Late night prep session na naman. Halos alas-diyes na pero nandito pa kami ni Rina sa community center, kasama ang iilang volunteers na nag-stay para tapusin ang raffle tickets at program sequence.Tahimik ang buong hall. Naririnig ko lang ang tunog ng ballpen ni Rina habang nagche-check ng listahan.Napatingin ako sa kanya. Ang buhok niya, medyo magulo na kakasuksok ng kamay habang nag-iisip. Yung suot niyang loose shirt may konting chalk stains, at yung isang paa niya naka-fold sa upuan habang nagbabasa ng checklist.I should be focused sa layout ng booths na pinaplan ko. Pero hindi. Ang focus ko… nasa kanya.---“Okay pa energy mo?” tanong ko, breaking the silence.Nag-angat siya ng tingin, medyo nagulat.“Hmm? Oo naman. Sanay na akong magpuyat para sa mga ganito.”Ngumiti ako. Classic Rina. Dedicated to a fault.“Baka maubos ka na sa kaka-volunteer,” biro ko.“Hindi ako nauubos. Ikaw lang siguro, architect,” sagot niya sabay ngiti.Tapos bumalik siya sa listahan

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 7-Confusing Feelings

    Rina’s POV---Ilang araw na lang, festival week na. Halos araw-araw akong nasa plaza para tumulong mag-set up ng booths. Lahat ng volunteers pagod na rin pero laban pa rin.At eto ako ngayon, nakaupo sa steps ng stage, kunwaring nagre-review ng listahan ko. Pero ang totoo…I’m watching him.Si Dominic.Nakasuot ng plain black shirt at faded jeans. Pawisan habang buhat-buhat ang mga kahoy para sa charity booths. Tinutulungan niya yung mga carpenters, parang hindi architect na sanay lang mag-drawing sa papel.At kung paano siya mag-guide — gentle pero firm. Kung paano siya ngumiti sa volunteers.What is happening to me?---Kanina pa ako nagmamasid. Hindi ko naman sinasadya. Pero everytime I try to look away, parang may magnet.Naalala ko pa kanina, may volunteer na natapilok habang nag-aayos ng tarp. Ang bilis ni Dominic lumapit, inaalalayan yung guy at tinawag pa yung medic. Ganun kabilis yung reflex niya, ganun ka-genuine yung concern niya.At habang tumutulong siya, yung isang stra

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 6-Noticing the Little Things

    Dominic’s POV---Alam ko na dapat akong mag-focus sa mga blueprints at sa layout ng charity booths na ipapasa ko sa LGU next week. Pero eto ako, nakaupo sa outdoor table ng café ko, staring across the street sa bookstore.Specifically, sa glass window kung saan busy na naman si Rina.Hindi naman siya nakangiti. Hindi rin siya aware na may nanonood sa kanya. Pero the way she talked to that little girl kanina — 'yung batang may hawak na lumang fairy tale book — grabe.Napansin ko kung paano siya yumuko at nag-knee level habang kausap yung bata. How her voice softened kahit hindi ko naririnig. Tapos tinulungan pa niyang i-cover yung book ng clear plastic para daw "mas tumagal si princess."Sino ba 'tong version ni Rina na 'to?---Ngayon ko lang siya nakita sa ganitong angle. Walang meeting. Walang pressure. Walang argument. Just... Rina.Kind. Patient. Warm.Tapos ayun na naman siya — pinapatong ang mga bagong dating na libro, pinupunasan ang mga shelves na ako lang ang nakakakita dahi

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 5-Practice Makes...Kilig?

    Rina’s POVOkay, Rina. Breathe. Just breathe.Festival week na talaga. After nung accidental truce namin ni Dominic sa ulan, ewan ko ba — parang iba na ang aura niya tuwing magkausap kami.At ngayon, nag-volunteer pa siyang tumulong sa rehearsal ng program sa main stage.“Ako na bahala sa layout ng stage flow, Rina,” sabi niya kanina, confident na parang sanay na sanay.At ngayon, nandito kami. Magkaharap. Nagpupumilit na hindi magkatinginan masyado.Pero fail.---Dominic’s POVGrabe, ang hirap mag-focus.Seryoso ako sa stage plan kanina, pero nung nakita ko si Rina na nakatayo sa gilid, hawak clipboard niya at kunwaring busy, parang gusto ko na lang siya kausapin buong araw.Pero hindi puwede. May trabaho pa.“Rina,” sabi ko habang tina-check yung markers sa stage, “can you stand here? Imaginary speaker ka muna.”Natawa siya. “Ginawa mo pa akong dummy?”“Hindi dummy. Beautiful test subject.”Napa-irap siya pero namula din. Yes. Score.---Rina’s POVAng lakas talaga ng tama ko kapag

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 4-Accidental Truce

    Rina’s POVSino bang mag-aakala na ang araw na nagsimula ng sobrang init, mauuwi sa ganito?Kanina pa ako abala sa pag-asikaso ng festival booths — checking, fixing details, coordinating sa volunteers — nang biglang bumagsak ang ulan. Hindi lang ambon ha, as in buhos na parang galit ang langit.Perfect. Wala akong dalang payong. Wala ring matatakbuhan.Mabilis akong tumakbo papunta sa gazebo sa gilid ng plaza. Basang-basa na ako nang makarating ako doon.At doon ko nakita ang pinaka-hindi ko inaasahan.Si Dominic.Nakatayo siya doon, nakasandal sa poste ng gazebo, nakataas ang hood ng jacket niya, at nginitian ako ng that smug grin niya na kinaiinisan ko.“Hi, Rina. Nice of you to join me.”Umirap ako, nanginginig pa dahil sa ginaw. “Huwag kang mag-feeling. Wala lang ibang masisilungan.”---Dominic’s POVAyun na. Ang storm at ang bagyo, magkasama sa isang lugar.Pero totoo, kahit basang-basa si Rina at halatang irita, ang ganda pa rin niya. Yung buhok niya, medyo nakadikit na sa mukh

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 3-Sabotage or Destiny?

    Rina’s POV Bang! Bang! Bang! Muntik ko nang mabitawan ang bagong dating na stack ng books habang nag-aayos ako sa Reyes & Reads. Grabe ang ingay — parang may demolition sa tabi! Lumabas ako ng shop, at ang sumalubong sa akin? Mga workers na walang tigil sa kakapukpok at kakadrill sa wall na naghihiwalay sa shop ko at sa future café ni Dominic. “Kuya, baka puwedeng hinaan niyo po konti? May customers kami,” sabi ko, trying so hard not to sound hysterical. “Pasensya na po, Ma’am,” sagot ng isang worker. “Sabi po kasi ni Sir Dominic, dapat matapos po today.” Sir Dominic talaga? At ayun na. Hindi ko na napigilan. Pumasok ako sa site niya, halos lumilipad ang paa ko sa inis. Pagbungad ko, andun siya. Si Mr. Architect, relaxed na relaxed sa gitna ng gulo, hawak ang tablet niya na parang wala lang. “Dom!” I barked, crossing my arms. “Ano bang trip mo? Ginagawang construction zone ang buong kalye?!” Nag-angat siya ng tingin sa akin, cool na cool, with that smug grin na kinaiinisan k

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status