LOGINShare
Chapter 6-Noticing the Little Things
Last Updated:
2025-06-30 21:23:02Dominic’s POV
--- Alam ko na dapat akong mag-focus sa mga blueprints at sa layout ng charity booths na ipapasa ko sa LGU next week. Pero eto ako, nakaupo sa outdoor table ng café ko, staring across the street sa bookstore. Specifically, sa glass window kung saan busy na naman si Rina. Hindi naman siya nakangiti. Hindi rin siya aware na may nanonood sa kanya. Pero the way she talked to that little girl kanina — 'yung batang may hawak na lumang fairy tale book — grabe. Napansin ko kung paano siya yumuko at nag-knee level habang kausap yung bata. How her voice softened kahit hindi ko naririnig. Tapos tinulungan pa niyang i-cover yung book ng clear plastic para daw "mas tumagal si princess." Sino ba 'tong version ni Rina na 'to? --- Ngayon ko lang siya nakita sa ganitong angle. Walang meeting. Walang pressure. Walang argument. Just... Rina. Kind. Patient. Warm. Tapos ayun na naman siya — pinapatong ang mga bagong dating na libro, pinupunasan ang mga shelves na ako lang ang nakakakita dahil malapit lang ang café ko. Hindi ko namamalayan, nakangiti na pala ako. --- “Tangina, Dom.” Napalingon ako sa gilid. Nandun sina Iñigo at Renzo, mga tropa ko since college. Nagsusulputan kung kelan hindi kailangan. “Kinikilig ka?” tanong ni Iñigo habang naka-ngisi. “Kanina ka pa nakatunganga diyan.” Renzo sipped his iced americano. “’Di ba yan ‘yung mortal enemy mo sa festival?” “Hindi ko siya mortal enemy,” depensa ko agad. “Nagka-tampuhan lang before.” Nagtinginan sila. “Dude,” sabay nila. “Tama na,” sabi ko, umayos ng upo. “Nagkakatrabaho lang kami. Chill.” “Sure ka? Kasi yung ngiti mo kanina, Dom, para kang nagka-crush.” “Hindi ako—” Okay. Naputol ako. Kasi na-realize ko, hindi ako sigurado. --- Binaling ko ulit tingin ko sa bookstore. This time, wala si Rina sa bintana. At ewan ko ba, pero parang may hinahanap ang mata ko. Hindi crush 'yun, ‘di ba? Curiosity lang siguro. Appreciation. Ganun. Right? --- Later that day, napunta ako sa community center para sa layout ng charity booths. Nandoon si Rina, helping the staff prepare the inventory of donated items. Naka-ponytail siya. May hawak na clipboard. May dumi sa gilid ng blouse niya na hindi niya napapansin. Pero busy siya sa pag-assist sa mga estudyante na nagbababa ng donation boxes. Hindi siya nag-utos. She worked with them. She smiled at them. She even made jokes para hindi sila kabahan. Tapos ayun na naman — ‘yung bata na natakot magbuhat ng box, tinabihan niya, tapos tinulungan step by step. Walang audience. Walang papuri. Ginagawa niya lang. G— Nope. Hindi ko sasabihin. Hindi pa. --- Pagbalik ko sa café, naabutan ko ulit sina Iñigo. “Update?” tanong agad ni Renzo. “Nakatitig ka pa rin ba sa kanya buong araw?” “Shut up,” sabi ko sabay bato ng basang basahan sa kanya. Iñigo leaned back. “Serious question, Dom. What’s this, ha? Crush? Curiosity? Or something scarier?” Napakamot ako sa batok. “Hindi ko alam. Hindi ko talaga alam.” Renzo smirked. “Ang sabi ni Dom, ‘Hindi ako sure.’ Hala. Lagot ka na.” --- Truth is... I’m not sure. Pero may something na bago sa akin ngayon. Hindi lang siya yung rival ko sa events committee. Hindi lang siya yung babaeng palaban, makulit, at mataray. She’s also the girl who stays late to help. Who knows all the kids’ names sa library. Who bakes banana bread para sa senior readers nila tuwing Thursday. Who doesn’t back down kahit mahirap. Sino bang hindi mapapatingin sa ganun? --- Nag-text siya that night. Rina: May bagong layout ka ba para sa raffle booth? Nag-adjust ako ng konti kasi may sponsor na. Me: Check ko later. Okay lang ‘yun, good call. Rina: Wow. Walang reklamo? Sino ka at anong ginawa mo kay Dominic? Me: Pwede bang... nag-a-adjust ako? 😏 Rina: Grabe. Nakatikim ng ulan, biglang soft boy na. 😂 Me: Ulan mo kasi e. May magic ata. Nag-pause siya sa reply. Ilang minutes walang message. --- Nung sumagot siya, simple lang: Rina: Thanks for today. Sa booth help. And... the coffee last time. Me: Always. Hindi ko alam anong ibig sabihin ng always sa part na ‘yon. Pero hindi ko binawi. Maybe I meant it. --- Kinabukasan, dumaan ako sa bookstore. Kunwari titingin ng bagong release. Pero totoo, gusto ko lang siya makita. “Dom?” “Oh. Hi. Nandito ka pala,” kunwaring gulat ko. Umirap siya. “Ako kaya may-ari dito.” “Right. Silly me.” Tumawa siya, then ngumiti. “Kape?” Tumango ako. “Let’s go.”
Latest chapter
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 8-The Blackout
Dominic’s POV---Late night prep session na naman. Halos alas-diyes na pero nandito pa kami ni Rina sa community center, kasama ang iilang volunteers na nag-stay para tapusin ang raffle tickets at program sequence.Tahimik ang buong hall. Naririnig ko lang ang tunog ng ballpen ni Rina habang nagche-check ng listahan.Napatingin ako sa kanya. Ang buhok niya, medyo magulo na kakasuksok ng kamay habang nag-iisip. Yung suot niyang loose shirt may konting chalk stains, at yung isang paa niya naka-fold sa upuan habang nagbabasa ng checklist.I should be focused sa layout ng booths na pinaplan ko. Pero hindi. Ang focus ko… nasa kanya.---“Okay pa energy mo?” tanong ko, breaking the silence.Nag-angat siya ng tingin, medyo nagulat.“Hmm? Oo naman. Sanay na akong magpuyat para sa mga ganito.”Ngumiti ako. Classic Rina. Dedicated to a fault.“Baka maubos ka na sa kaka-volunteer,” biro ko.“Hindi ako nauubos. Ikaw lang siguro, architect,” sagot niya sabay ngiti.Tapos bumalik siya sa listahan
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 7-Confusing Feelings
Rina’s POV---Ilang araw na lang, festival week na. Halos araw-araw akong nasa plaza para tumulong mag-set up ng booths. Lahat ng volunteers pagod na rin pero laban pa rin.At eto ako ngayon, nakaupo sa steps ng stage, kunwaring nagre-review ng listahan ko. Pero ang totoo…I’m watching him.Si Dominic.Nakasuot ng plain black shirt at faded jeans. Pawisan habang buhat-buhat ang mga kahoy para sa charity booths. Tinutulungan niya yung mga carpenters, parang hindi architect na sanay lang mag-drawing sa papel.At kung paano siya mag-guide — gentle pero firm. Kung paano siya ngumiti sa volunteers.What is happening to me?---Kanina pa ako nagmamasid. Hindi ko naman sinasadya. Pero everytime I try to look away, parang may magnet.Naalala ko pa kanina, may volunteer na natapilok habang nag-aayos ng tarp. Ang bilis ni Dominic lumapit, inaalalayan yung guy at tinawag pa yung medic. Ganun kabilis yung reflex niya, ganun ka-genuine yung concern niya.At habang tumutulong siya, yung isang stra
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 6-Noticing the Little Things
Dominic’s POV---Alam ko na dapat akong mag-focus sa mga blueprints at sa layout ng charity booths na ipapasa ko sa LGU next week. Pero eto ako, nakaupo sa outdoor table ng café ko, staring across the street sa bookstore.Specifically, sa glass window kung saan busy na naman si Rina.Hindi naman siya nakangiti. Hindi rin siya aware na may nanonood sa kanya. Pero the way she talked to that little girl kanina — 'yung batang may hawak na lumang fairy tale book — grabe.Napansin ko kung paano siya yumuko at nag-knee level habang kausap yung bata. How her voice softened kahit hindi ko naririnig. Tapos tinulungan pa niyang i-cover yung book ng clear plastic para daw "mas tumagal si princess."Sino ba 'tong version ni Rina na 'to?---Ngayon ko lang siya nakita sa ganitong angle. Walang meeting. Walang pressure. Walang argument. Just... Rina.Kind. Patient. Warm.Tapos ayun na naman siya — pinapatong ang mga bagong dating na libro, pinupunasan ang mga shelves na ako lang ang nakakakita dahi
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 5-Practice Makes...Kilig?
Rina’s POVOkay, Rina. Breathe. Just breathe.Festival week na talaga. After nung accidental truce namin ni Dominic sa ulan, ewan ko ba — parang iba na ang aura niya tuwing magkausap kami.At ngayon, nag-volunteer pa siyang tumulong sa rehearsal ng program sa main stage.“Ako na bahala sa layout ng stage flow, Rina,” sabi niya kanina, confident na parang sanay na sanay.At ngayon, nandito kami. Magkaharap. Nagpupumilit na hindi magkatinginan masyado.Pero fail.---Dominic’s POVGrabe, ang hirap mag-focus.Seryoso ako sa stage plan kanina, pero nung nakita ko si Rina na nakatayo sa gilid, hawak clipboard niya at kunwaring busy, parang gusto ko na lang siya kausapin buong araw.Pero hindi puwede. May trabaho pa.“Rina,” sabi ko habang tina-check yung markers sa stage, “can you stand here? Imaginary speaker ka muna.”Natawa siya. “Ginawa mo pa akong dummy?”“Hindi dummy. Beautiful test subject.”Napa-irap siya pero namula din. Yes. Score.---Rina’s POVAng lakas talaga ng tama ko kapag
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 4-Accidental Truce
Rina’s POVSino bang mag-aakala na ang araw na nagsimula ng sobrang init, mauuwi sa ganito?Kanina pa ako abala sa pag-asikaso ng festival booths — checking, fixing details, coordinating sa volunteers — nang biglang bumagsak ang ulan. Hindi lang ambon ha, as in buhos na parang galit ang langit.Perfect. Wala akong dalang payong. Wala ring matatakbuhan.Mabilis akong tumakbo papunta sa gazebo sa gilid ng plaza. Basang-basa na ako nang makarating ako doon.At doon ko nakita ang pinaka-hindi ko inaasahan.Si Dominic.Nakatayo siya doon, nakasandal sa poste ng gazebo, nakataas ang hood ng jacket niya, at nginitian ako ng that smug grin niya na kinaiinisan ko.“Hi, Rina. Nice of you to join me.”Umirap ako, nanginginig pa dahil sa ginaw. “Huwag kang mag-feeling. Wala lang ibang masisilungan.”---Dominic’s POVAyun na. Ang storm at ang bagyo, magkasama sa isang lugar.Pero totoo, kahit basang-basa si Rina at halatang irita, ang ganda pa rin niya. Yung buhok niya, medyo nakadikit na sa mukh
Coffee, Chaos & Cupid Chapter 3-Sabotage or Destiny?
Rina’s POV Bang! Bang! Bang! Muntik ko nang mabitawan ang bagong dating na stack ng books habang nag-aayos ako sa Reyes & Reads. Grabe ang ingay — parang may demolition sa tabi! Lumabas ako ng shop, at ang sumalubong sa akin? Mga workers na walang tigil sa kakapukpok at kakadrill sa wall na naghihiwalay sa shop ko at sa future café ni Dominic. “Kuya, baka puwedeng hinaan niyo po konti? May customers kami,” sabi ko, trying so hard not to sound hysterical. “Pasensya na po, Ma’am,” sagot ng isang worker. “Sabi po kasi ni Sir Dominic, dapat matapos po today.” Sir Dominic talaga? At ayun na. Hindi ko na napigilan. Pumasok ako sa site niya, halos lumilipad ang paa ko sa inis. Pagbungad ko, andun siya. Si Mr. Architect, relaxed na relaxed sa gitna ng gulo, hawak ang tablet niya na parang wala lang. “Dom!” I barked, crossing my arms. “Ano bang trip mo? Ginagawang construction zone ang buong kalye?!” Nag-angat siya ng tingin sa akin, cool na cool, with that smug grin na kinaiinisan k
You may also like
THE BEST MISTAKE
Yeiron Jee1.7M viewsA Night with Gideon
pariahrei2.1M viewsLove by Mistake (The Billionaire's Slave)
Mariya Agatha412.5K viewsPighati Dulot ng Kanyang Pagibig
Suzie280.6K viewsThe Billionaire's Nanny Contract
Zairalyah_dezai13.6K viewsAFTER I LEFT MY RICH KUPAL HUSBAND, HIS HAIR TURNED WHITE OV
K. Davidson146 viewsThe CEO's Accidental Bride: From Ex-wife to Heiress
SERENYR74 viewsThe CEO's Unseen Wife
Mysaria172 views
