Beranda / Romance / Coffee, Chaos & Cupid / chapter 1- The Latte Incident

Share

Coffee, Chaos & Cupid
Coffee, Chaos & Cupid
Penulis: Velmora

chapter 1- The Latte Incident

Penulis: Velmora
last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-30 04:02:26

When hate tastes sweeter than coffee... baka love na yun? 💖

Rina's POV

“Kuya isang caramel latte, large, with extra drizzle, please. At wag niyo pong kalimutan ‘yung art sa foam, ha. Malungkot ang buhay, kailangan maganda ang kape.”

Ngumiti si Kuya Barista, sanay na sa arte ko tuwing umaga. I hugged my planner closer to my chest as I inhaled the sweet scent of coffee beans mixed with the familiar smell of old books. Heaven.

Pagbukas ko ng pinto ng shop ko, Reyes & Reads Book Café, I took a deep breath. Today will be a good day. No disasters. No drama.

Tapos, parang sinadya ng universe na sabihing, Ha! As if!

“Wow. Still open ka pa pala? Akala ko nag-close na dahil sa competition.”

I froze. That voice. That smug, irritating, mayabang na boses.

Turning slowly, I came face to face with Dominic Delgado. Tall, dark, and annoyingly handsome in his blue polo shirt and dark jeans. May hawak siyang clipboard at parang nag-iinspeksyon lang ng kung anong mali sa paligid.

“Dominic,” I said, fake smile plastered on my face. “Anong ginagawa mo dito sa maliit at humble kong tindahan?”

“Just checking the site next door. The new cafĂ© I’m designing? You know, the one na magta-take over sa market share mo?”

He grinned. Yung ngiti na parang sinasabing, talo ka na.

I gripped my latte tighter. Don’t. Waste. The coffee.

“Good luck,” I said, sweet as poison. “Baka lang makalimutan mo—people come here not just for coffee. They come for the books. Something I doubt your soulless cafĂ© will ever have.”

“Ouch. May hugot.” He leaned closer. “Inggit ka lang kasi may budget kami for real design. Hindi tulad nitong shop mo na parang pinulot sa ukay ang mga furniture.”

My cheeks burned. How dare he?

Sa inis ko, my hand jerked—and my latte sloshed straight onto his expensive-looking cuff.

Shit.

Dominic stared at the brown stain spreading on his sleeve. Then at me.

“Oops,” I said, trying not to laugh. “Pasensya na ha. Nagulat lang.”

His eyes narrowed. “Ginusto mo ‘to.”

I took a sip of what’s left of my latte. “Prove it.”

---

Dominic's POV

I walked into that bookstore slash café because I needed a break from the chaos sa construction site. Sino bang mag-aakala na ang first makikita ko ay si Rina Reyes in her natural habitat, looking all cute with her messy bun and oversized sweater?

Focus, Dominic.

I tried to keep it civil. Honestly. But the way she looked at me—parang gusto niya akong batuhin ng libro—made it too easy to tease her.

And then, the coffee.

Tumapon.

Mainit. Malagkit. At ngayon, ang designer shirt ko, may caramel stain na.

“Ginusto mo ‘to,” I said, wiping my sleeve.

Pero imbes na mag-sorry, she just raised a brow. “Prove it.”

God. She was infuriating. And kind of adorable when she’s mad.

---

Rina's POV

“Hindi ako mag-aaksaya ng oras sa’yo, Dominic. May tindahan pa akong aasikasuhin.”

I turned, heart pounding—not from guilt, pero dahil ang kapal ng mukha niya. He acted like he owned the world.

Pero bago pa ako tuluyang makalayo, narinig ko siyang magsalita:

“Bukas ng gabi. Charity festival meeting. Magkasama tayo.”

Huminto ako. “Ha?”

He smirked. Again. That stupid smirk.

“Mayor assigned us as co-chairs. Apparently, we’re the dream team. First meeting, 7 PM, sa community center. Don’t be late.”

At bago pa ako makatanggi, nakalabas na siya.

I stared after him, coffee cup trembling sa galit.

Dream team? More like nightmare pair.

---

Dominic's POV

Sa totoo lang, I didn’t want to co-chair anything. Pero nang marinig ko kay Mayor na si Rina ang magiging partner ko for this year’s Harbor Heights charity fest... hindi ko na tinanggihan.

There’s something about her fire na nakakatuwa. I needed that spark. Lately, puro stress na lang ang buhay ko sa trabaho.

And okay, maybe I wanted to see her fume again.

---

Rina's POV

6:58 PM.

I stared at my reflection sa glass door ng community center. You can do this, Rina. Charity lang ‘to. Hindi mo kailangang patulan si Dominic.

I walked in, and there he was—seated, legs crossed, looking like he owned the place.

“Two minutes early. I’m impressed,” he said, that familiar teasing glint in his eyes.

“Hindi ako nagpunta dito para ma-impress ka.”

He laughed softly. “Of course not.”

Ugh. Why is his laugh kinda nice?

---

Dominic's POV

She sat beside me, as far as the small table allowed. I could smell her perfume—something soft, like vanilla at tsokolate.

Focus, Dominic.

We started reviewing the festival plans.

Pero every suggestion ko, she had a snarky comment.

“Let’s do a modern theme this year.”

“Para lang matalo ng cafĂ© mo ang tindahan ko?”

“Fundraiser concert sa main square?”

“Para magmukhang concert ground ang bayan?”

I tried not to grin. She was feisty.

---

Rina's POV

I wanted to scream.

Every suggestion niya—may hidden agenda, I was sure.

Pero then, nakita ko how he listened when I proposed the book drive for kids.

“Actually... that’s a great idea,” Dominic said, voice softening.

I blinked. “What?”

“I said it’s a great idea.”

For the first time that night, we smiled at each other. A real smile.

And that scared me more than all the arguing combined.

---

Dominic's POV

There she is.

For a second, hindi na galit si Rina. Just a girl who cares about her community.

And damn. That smile.

Maybe this charity festival wouldn’t be so bad after all.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 8-The Blackout

    Dominic’s POV---Late night prep session na naman. Halos alas-diyes na pero nandito pa kami ni Rina sa community center, kasama ang iilang volunteers na nag-stay para tapusin ang raffle tickets at program sequence.Tahimik ang buong hall. Naririnig ko lang ang tunog ng ballpen ni Rina habang nagche-check ng listahan.Napatingin ako sa kanya. Ang buhok niya, medyo magulo na kakasuksok ng kamay habang nag-iisip. Yung suot niyang loose shirt may konting chalk stains, at yung isang paa niya naka-fold sa upuan habang nagbabasa ng checklist.I should be focused sa layout ng booths na pinaplan ko. Pero hindi. Ang focus ko
 nasa kanya.---“Okay pa energy mo?” tanong ko, breaking the silence.Nag-angat siya ng tingin, medyo nagulat.“Hmm? Oo naman. Sanay na akong magpuyat para sa mga ganito.”Ngumiti ako. Classic Rina. Dedicated to a fault.“Baka maubos ka na sa kaka-volunteer,” biro ko.“Hindi ako nauubos. Ikaw lang siguro, architect,” sagot niya sabay ngiti.Tapos bumalik siya sa listahan

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 7-Confusing Feelings

    Rina’s POV---Ilang araw na lang, festival week na. Halos araw-araw akong nasa plaza para tumulong mag-set up ng booths. Lahat ng volunteers pagod na rin pero laban pa rin.At eto ako ngayon, nakaupo sa steps ng stage, kunwaring nagre-review ng listahan ko. Pero ang totoo
I’m watching him.Si Dominic.Nakasuot ng plain black shirt at faded jeans. Pawisan habang buhat-buhat ang mga kahoy para sa charity booths. Tinutulungan niya yung mga carpenters, parang hindi architect na sanay lang mag-drawing sa papel.At kung paano siya mag-guide — gentle pero firm. Kung paano siya ngumiti sa volunteers.What is happening to me?---Kanina pa ako nagmamasid. Hindi ko naman sinasadya. Pero everytime I try to look away, parang may magnet.Naalala ko pa kanina, may volunteer na natapilok habang nag-aayos ng tarp. Ang bilis ni Dominic lumapit, inaalalayan yung guy at tinawag pa yung medic. Ganun kabilis yung reflex niya, ganun ka-genuine yung concern niya.At habang tumutulong siya, yung isang stra

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 6-Noticing the Little Things

    Dominic’s POV---Alam ko na dapat akong mag-focus sa mga blueprints at sa layout ng charity booths na ipapasa ko sa LGU next week. Pero eto ako, nakaupo sa outdoor table ng cafĂ© ko, staring across the street sa bookstore.Specifically, sa glass window kung saan busy na naman si Rina.Hindi naman siya nakangiti. Hindi rin siya aware na may nanonood sa kanya. Pero the way she talked to that little girl kanina — 'yung batang may hawak na lumang fairy tale book — grabe.Napansin ko kung paano siya yumuko at nag-knee level habang kausap yung bata. How her voice softened kahit hindi ko naririnig. Tapos tinulungan pa niyang i-cover yung book ng clear plastic para daw "mas tumagal si princess."Sino ba 'tong version ni Rina na 'to?---Ngayon ko lang siya nakita sa ganitong angle. Walang meeting. Walang pressure. Walang argument. Just... Rina.Kind. Patient. Warm.Tapos ayun na naman siya — pinapatong ang mga bagong dating na libro, pinupunasan ang mga shelves na ako lang ang nakakakita dahi

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 5-Practice Makes...Kilig?

    Rina’s POVOkay, Rina. Breathe. Just breathe.Festival week na talaga. After nung accidental truce namin ni Dominic sa ulan, ewan ko ba — parang iba na ang aura niya tuwing magkausap kami.At ngayon, nag-volunteer pa siyang tumulong sa rehearsal ng program sa main stage.“Ako na bahala sa layout ng stage flow, Rina,” sabi niya kanina, confident na parang sanay na sanay.At ngayon, nandito kami. Magkaharap. Nagpupumilit na hindi magkatinginan masyado.Pero fail.---Dominic’s POVGrabe, ang hirap mag-focus.Seryoso ako sa stage plan kanina, pero nung nakita ko si Rina na nakatayo sa gilid, hawak clipboard niya at kunwaring busy, parang gusto ko na lang siya kausapin buong araw.Pero hindi puwede. May trabaho pa.“Rina,” sabi ko habang tina-check yung markers sa stage, “can you stand here? Imaginary speaker ka muna.”Natawa siya. “Ginawa mo pa akong dummy?”“Hindi dummy. Beautiful test subject.”Napa-irap siya pero namula din. Yes. Score.---Rina’s POVAng lakas talaga ng tama ko kapag

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 4-Accidental Truce

    Rina’s POVSino bang mag-aakala na ang araw na nagsimula ng sobrang init, mauuwi sa ganito?Kanina pa ako abala sa pag-asikaso ng festival booths — checking, fixing details, coordinating sa volunteers — nang biglang bumagsak ang ulan. Hindi lang ambon ha, as in buhos na parang galit ang langit.Perfect. Wala akong dalang payong. Wala ring matatakbuhan.Mabilis akong tumakbo papunta sa gazebo sa gilid ng plaza. Basang-basa na ako nang makarating ako doon.At doon ko nakita ang pinaka-hindi ko inaasahan.Si Dominic.Nakatayo siya doon, nakasandal sa poste ng gazebo, nakataas ang hood ng jacket niya, at nginitian ako ng that smug grin niya na kinaiinisan ko.“Hi, Rina. Nice of you to join me.”Umirap ako, nanginginig pa dahil sa ginaw. “Huwag kang mag-feeling. Wala lang ibang masisilungan.”---Dominic’s POVAyun na. Ang storm at ang bagyo, magkasama sa isang lugar.Pero totoo, kahit basang-basa si Rina at halatang irita, ang ganda pa rin niya. Yung buhok niya, medyo nakadikit na sa mukh

  • Coffee, Chaos & Cupid   Chapter 3-Sabotage or Destiny?

    Rina’s POV Bang! Bang! Bang! Muntik ko nang mabitawan ang bagong dating na stack ng books habang nag-aayos ako sa Reyes & Reads. Grabe ang ingay — parang may demolition sa tabi! Lumabas ako ng shop, at ang sumalubong sa akin? Mga workers na walang tigil sa kakapukpok at kakadrill sa wall na naghihiwalay sa shop ko at sa future cafĂ© ni Dominic. “Kuya, baka puwedeng hinaan niyo po konti? May customers kami,” sabi ko, trying so hard not to sound hysterical. “Pasensya na po, Ma’am,” sagot ng isang worker. “Sabi po kasi ni Sir Dominic, dapat matapos po today.” Sir Dominic talaga? At ayun na. Hindi ko na napigilan. Pumasok ako sa site niya, halos lumilipad ang paa ko sa inis. Pagbungad ko, andun siya. Si Mr. Architect, relaxed na relaxed sa gitna ng gulo, hawak ang tablet niya na parang wala lang. “Dom!” I barked, crossing my arms. “Ano bang trip mo? Ginagawang construction zone ang buong kalye?!” Nag-angat siya ng tingin sa akin, cool na cool, with that smug grin na kinaiinisan k

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status