Chapter 4

Hindi sigurado si Sydney kung nahimatay o talagang wala nang lakas ang lalaking duguan at nakahandusay sa lupa. Sa alinmang sitwasyon, alam niyang hindi siya puwedeng tumunganga lang at panoorin itong mawalan ng dugo. Nasa panganib ang buhay nito.

Nag-ipon siya ng lakas ng loob at lumuhod sa tabi nito, sinubukang makita kung nasaan ang sugat. Pero bago niya pa man ito mahawakan, biglang bumangon ang kamay nito at mahigpit na humawak sa pulsuhan niya.

"Teka!" gulat na bulalas ni Sydney sa biglang paggalaw nito.

Nakapikit ang mga mata nito, pero halata namang hindi ito walang malay.

"Huwag mo 'kong hawakan," bulong nito sa mahina at masakit na tinig.

Lumambot ang mga mata ni Sydney. Sa kabila ng pagiging mainitin ng ulo nito, kitang-kita niya kung gaano ito kaputla. "Masyado ka nang maraming nawawalang dugo. Kung hindi ito gagamutin agad, puwede kang mamatay. Please, let me help you."

“No! Stay away from me, or I’ll kill you where you stand!” bulyaw nito, halata ang galit at sakit sa boses.

Hindi pinansin ni Sydney ang banta nito. Nakita niya ang sugat sa dibdib nito... isang tama ng baril, malapit sa puso.

"Wala kang dapat ikagalit. Nurse ako, okay?" kalmadong sabi niya. Sa isang mabilis na pag-ikot ng pulsuhan, tinanggal niya ang kamay niya sa pagkakahawak nito at tumakbo pabalik sa kotse ni Natasha.

Sa loob noon ay kinuha niya ang first aid kit. Inihanda niya iyon para sa nalalapit na interview niya sa Clinic na pupuntahan niya, hindi niya akalaing gagamitin niya ito kaagad.

Dumilat ang mga mata ng lalaki nang marinig ang tunog ng mga yabag niya. Akala ni Unofre Gambino na umalis na ang babae matapos ang matinding babala. Sa halip, bumalik ito, desididong gamutin ang tama ng bala, at ngayon ay may hawak na first aid kit.

Kumirot ang dibdib ni Unofre, hindi lang dahil sa sakit, kundi mula sa gulat. The woman before him stirred memories of an encounter six years ago at a villa outside the city.

Kaninang umaga, pumunta si Unofre para siyasatin ang isang property na plano ng kumpanya niyang bilhin. Hindi siya nagdala ng mga bodyguard, iniisip na mabilis lang ang biyahe. Ang hindi niya inaasahan ay ang makasalubong ang mortal niyang kaaway na si Thanos at ang mga tauhan nito.

Si Thanos, ang leader ng Barzini mafia clan, ay matagal nang kalaban ni Unofre at ng Gambino clan. Tila gusto rin ni Thanos ang property na iyon. Dahil mas marami sila, wala nang nagawa si Unofre kundi lumaban at magtago. Nagawa niyang patumbahin ang tatlo sa mga tauhan ni Thanos, pero hindi niya kinaya ang lahat dahil tinamaan na siya ng bala sa dibdib.

Ang tunog ng sirena ng pulis sa malapit ang dahilan para mapilitan si Thanos na umatras, at iyon ang nagbigay ng pagkakataon kay Unofre na makatakas at makarating sa ligtas na lugar. Pero naabutan siya ng pagkawala ng dugo at bumagsak, kung saan siya natagpuan ni Sydney.

Ngayon, nakatingin sa mukha nito, naghalo-halo ang isip ni Unofre. Anim na taon na ang nakalipas, nagtago siya sa loob ng isang villa habang tumatakas mula sa paghabol ni Thanos. Nang gabing iyon, nakasalubong niya si Sydney. Puwede bang nagkataon lang na narito siya ulit? O may koneksyon ang babaeng ito kay Thanos para muling magtagpo ang landas nila? Sa dami ng gustong pumatay sa kanya, hindi siya puwedeng magtiwala kung kanino lang.

"Sir, hayaan n'yo muna akong bigyan kayo ng first aid bago tayo magpunta sa ospital," sabi ni Sydney, lumuluhod sa harap nito at binubuksan ang kit niya.

Unofre grabbed her hand before she could unbutton his shirt. His suspicion burned through the pain.

"Ano bang problema ng lalaking ito," bulong ni Sydney, nag-aalala.

Bago pa sila magtalo ulit, umalingawngaw ang mga yabag sa paligid nila. Ilang lalaki ang lumitaw, nakataas ang mga baril at nakatutok mismo sa kanilang dalawa.

Nanigas si Sydney, baha ng takot ang dibdib niya. Sa instinct niya, naisip niyang ito ang mga lalaking nagtangka sa buhay ng lalaking tinutulungan niya, bumalik para tapusin ang trabaho. Nanginginig, tumayo siya sa harap ni Unofre, sinasangga ang katawan nito ng sarili niyang katawan.

"Anong ginagawa mo rito?" bulyaw ng lalaki sa harap, inilipat ang baril nito sa kanya. "Umalis ka!"

Kumalabog ang pulso niya, pero hindi siya gumalaw. "Huwag kayong lalapit!" sigaw niya, itinataas ang telepono niyang nanginginig ang mga kamay. "Tatawag ako ng pulis!"

The men blinked in surprise at her boldness, but their weapons stayed steady.

Mula sa likuran ay gumawa si Unofre ng isang lihim na senyas gamit ang kamay nito. Sa gulat ni Sydney, ibinaba ng mga lalaki ang mga baril nila at dahan-dahang lumayo. Hindi pala sila kalaban. They were his own men, who had come searching for him after hearing of the ambush.

Halos bumagsak ang mga tuhod ni Sydney nang umalis sila. "Thank God... himala at gumana ang banta ko," bulong niya sa sarili, hindi alam ang nakakatuwang ekspresyon ni Unofre sa kabila ng sakit.

Mabilis siyang lumingon ulit, nakatuon ang pansin sa sugat. "Hindi ko alam kung anong gulo ang kinasangkutan mo, sir, pero kailangan itong gamutin ngayon bago pa lumala."

Sa pagkakataong ito, hindi na nag-atubili si Unofre. Gumalaw ang mga kamay ni Sydney nang buong husay, nililinis ang sugat at naglalagay ng panggamot.

"Buti na lang at tumagos ang bala at hindi tinamaan ang puso mo," bulong niya habang nagtatrabaho.

Kinagat ni Unofre ang labi sa hapdi pero pinilit niyang manahimik. Sa huli, nagtanong siya sa pagkausyoso. "Bakit mo ako pinrotektahan sa kanila?" tanong niya, mahina ang boses.

Tumingin si Sydney sa kanya. "Paano ako mananahimik lang at hahayaang may mapatay? Yun ay guguluhin ako sa buong buhay ko."

"Paano kung hindi sila nakinig sa 'yo? Paano kung binaril ka rin nila?" tanong niya ulit.

Nagkibit-balikat lang si Sydney. "Kung ganoon, marahil 'yun ang malas kong kapalaran. Pero mamamatay ako na alam kong sinubukan kong tumulong."

Her calm, almost innocent words left Unofre momentarily speechless.

Once the bandage was secured, Sydney smiled in satisfaction. "Ayan. Ngayon dadalhin na kita sa ospital. May malapit na Clinic dito, doon din ako papunta." She smoothed down his shirt as she spoke.

Pero nagdilim ang mga mata ni Unofre. Hinawakan nito ulit ang pulsuhan niya, mahigpit ang hawak sa kabila ng kahinaan.

"Bakit ngayon lang?" tanong nito nang masungit.

Kumislap ang mga mata ni Sydney sa pagkalito. "Anong ibig mong sabihin, sir?"

Nakatingin ang mga mata nito sa kanya. "Bakit ka biglang nagpakita ulit? Anong kailangan mo sa akin?"

"What? Tinutulungan lang kita!" reklamo niya, hinihila ang kamay niya. "Bitawan mo ang kamay ko—"

Naputol ang mga salita niya sa isang mahinang hininga nang biglang hilahin ni Unofre siya patungo. Natumba siya, bumagsak sa dibdib nito. Sa isang saglit, lumipat ang kamay nito para buksan ang mga butones ng damit niya.

"Tigilan mo na ang pagpapanggap," bulong nito at inilapit ang mukha sa kanya. "Alam kong ikaw ang babae noon sa villa. Kung hindi mo ako matandaan, baka ito ang magpaalala sa 'yo."

At bigla na lang siya nitong siniil ng halik!