LOGINCHAPTER 5
The entire place exploded into a brawl after Ninong Felip punched Emman. Bumaba ako sa aking upuan at agad na pinigilan si Ninong sa ginawa nitong pagsuntok ulit. Nasa sahig pa rin si Emman at dinaluhan na siya ng girlfriend niya. “Stop it!” I pushed him lightly in his chest. “Insult my wife again, and you’re dead.” he said in a very dangerous low voice. After that, he grabbed my arm and pulled me away. Natigil ang malakas na tugtog at iilang mga bulungan ng mga tao ang aking narinig. Hilahila niya lang ako hanggang sa makalabas kami ng bar. “I’m sorry,” I whispered. Nandito na kami sa loob ng kotse niya. Nakayuko ako habang pinaglalaruan ko ang aking mga daliri na nakapatong sa aking kandungan. He started the engine without answering me. Nakakabingi ang katahimikan sa loob ng kotse at hindi ko alam kung saan kami pupunta ngayon. Nang inangat ko ang aking tingin upang sulyapan siya, ang umiigting niya panga ang sumalubong sa akin. I could see how tense he was. The way he tightly gripped the steering wheel that I can almost see the veins in his hands standing out. It was a clear sign of his anger. I know it was all my fault. Mukhang ako pa ang magiging dahilan ng pagkasira ng imahe niya sa mga tao dahil sa gulong nangyari. You are such a motherfvcker, Emman! Mayabang ‘yon kaya madalas na may nakakaaway. Ang yabang-yabang niya wala namang ipagyayabang. Madalas ‘yong nanghihingi ng pera sa akin para ipangbili ng sapatos niya. Sa tuwing anniversary din namin ay siya pa ang nagrerequest kung ano’ng regalo ang ibibigay ko sa kanya. Tapos ‘yong pipiliin niya ‘yong mahal. Ewan ko kung saan kumukuha ng kapal ng mukha si Emman. Bumukas ang malaking gate sa bahay niya at pinasok niya sa loob ang kanyang sasakyan. Kinakalas ko pa lang ang seatbelt ko ay nauna na siyang bumaba sa akin. Akala ko ay iiwan niya ako pero umikot siya. He opened the door. Sabay kaming pumasok sa loob ng bahay niya. Umakyat kami at dumiretso na sa loob ng kwarto niya. “Ninong, I’m sorry,” ulit ko sa sinabi ko kanina. Naglakad ako papunta sa kama at umupo sa dulo nun. He started unbuttoning his white polo. At basta-basta niya na lang ‘yong tinapon sa tabi ko. Ang hilig-hilig niyang maghubad kahit ang lamig nitong kwarto niya. “Why are you saying sorry, Amelia? Its not your fault. You know that it was all his fault.” Tumayo siya sa harapan ko. Ang dalawang kamay ay nasa magkabilang gilid ng kanyang bewang. “He’s my ex for three years. At lahat ng sinabi niya ay hindi ‘yon totoo.” Anong maluwag na ako? May sira ba siya sa utak? Hanggang halik lang kaming dalawa. Hindi niya nga nakita ang boobs ko! Napakasinungaling! Kung hindi lang ako nahihiya kanina ay baka nakatikim siya ng masasakit na salita sa akin. “Pero salamat, Ninong. Pinagtanggol n’yo po ako sa kanya,” I said. “It’s my duty as your husband, Amelia. Of course, I wouldn’t let him insult you,” sagot nito. Ano kaya ang gagawin ko para naman ay may ambag ako sa kanya? Itong kasal na nangyari ay parang pabor pa rin sa akin. Kahit hindi namin mahal ang isa’t-isa, maganda naman ang pakikitungo niya sa akin. Kaya naisip ko na parang lugi siya. Tanging kasal lang ang ibinigay ko sa kanya, isang perma lang. Tapos siya, ang tanging hiningi ko lang sa kanya ang matulungan ang Lola ko. Pero kinuha niya kaming dalawa ni Lola. Ginampanan niya ang responsibilidad niya bilang asawa ko. Tumayo ako, dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya at huminto ako sa harapan nito. Wala sa sarili kong tinaas ang aking isang kamay upang hawakan ang kanyang katawan. Napaigtad siya sa ginawa ko pero hindi siya nagsalita. Hinayaan niya lang akong haplusin iyon pataas sa leeg niya. “What do you think you're doing, baby girl?” he breathed, his voice rough with a mixture of desire. From his neck, I caressed his body again, my hand moving down to his v-line. “Stop,” he whispered. He caught my hand before it reached its destination. “I want to,” I murmured, pulling my hand away from his grasp. “You don't know what you're getting into, Amelia,” sambit nito sa nagbabantang boses. Hindi pa rin ako nakinig. Hinila ko muli ang kamay ko at nang makawala ako ay mabilis kong dinakma ang kanina ko pa gustong hawakan na nasa gitna ng hita niya.CHAPTER 91Naghihintay ako sa pagbabalik ni Ninong sa kwarto namin. Nakabantay lang ako sa mga anak ko. Ayaw ko silang mawala sila sa paningin ko dahil pakiramdam ko may mangyayaring masama sa kanila. “Pwede pakikuha ako ng tubig sa baba?” utos ko sa isang yaya ng anak namin. Biglang nanuyo ang lalamunan ko sa nangyari. Sa kaba ko 'to.Lumabas ang inutusan ko upang kumuha ng tubig. Mga isang oras ata bago bumalik si Ninong sa taas. Buhat-buhat ko si Stella at ngayon ay pinapasuso ko dahil umiyak na kanina.“Nalaman niyo ba kung sino ang nagpadala nun?” tanong ko agad sa kanya nang makapasok na siya sa loob ng kwarto ng mga bata.“Yeah, it was your ex, Amelia.” sagot nito at nagtungo sa tabi ni Philip. Hinaplos niya ang noo ng anak namin at yumuko at pinatakan iyon ng halik sa noo. Pagkatapos niyang gawin iyon ay sa amin naman siya lumapit. Umupo siya sa aking tabi.“Si Emman? Pero paano? Paano nagawang makapasok nun 'di ba sinabi mong nakacheck ang bawat regalo na pumapasok dito?”
CHAPTER 90Nabalot ng aking sigaw ang buong bahay. Kung pwede ko lang buhatin ang kambal ng magkasabay sa aking bisig ay kanina ko pa ginawa. Pakiramdam ko kasi kapag hindi ko sila hawak ay hindi sila ligtas. Dugo ba iyon ng ibon? O baka dugo na ng tao? Dumating si Ninong at agad itong pumunta sa aking tabi. Nanginginig na ang aking buong katawan dahil sa aking nakita. Dahil sa aking sigaw ay nagising si Stella at umiyak ito. Niyakap ko si Stella at marahang binaon sa dibdib ko ang mukha niya.Naging alerto na ang mga tauhan niya. Tinitingnan na ng mga ito ang bawat sulok ng bahay namin. Ang iba ay umakyat pa sa taas. Sa isang iglap ay napuno ng mga tauhan niya ang buong living area. “Let’s go upstairs, baby,” hindi ko namalayan na hawak na pala niya si Philip. Umiigting ang panga nito habang nakatitig doon sa kahon na ngayon ay inaalis na ng mga tauhan niya. Tinakpan ni Ninong ang harapan ko para hindi ko na iyon makita. Pero paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko ang mga nakita ko.
CHAPTER 89“Basketball team?” muntik na akong mapasigaw. Anong basketball team? Itong dalawa pa nga lang halos sumuko na ako tapos basketball team pa? Porke't marami siyang pera! Paano naman ako? Jusko! Gusto ko ng mag glow sa susunod na buwan! Tapos ang balak niya pala basketball team? Paano ko gagawin ang glow up niyan? “Yes, we have to achieve the basketball team. I dreamed of that for so long,” paliwanag nito. Napaawang ang aking labi. Ramdam ko pa ang sakit ng pagkababa3 ko pero siya anak na naman ang pinag-uusapan naming dalawa. Hindi ko ata kaya ang basketball team na pangarap niya. “Kung maka request ka sa akin parang ikaw ang mabubuntis ng siyam na buwan at manganganak, ah? Narinig mo ba ang sinigaw ko nung nanganak ako na ayaw ko na?” “I'm just kidding, baby. Of course, it's up to you. Ikaw na bahala kung ilang anak ang ibibigay mo sa akin,” nakangiting sabi nito.Nilapit ko sa kanya ang mukha ko upang patakan ng halik ang labi niya. Ilang segundong naglapat ang mga la
CHAPTER 88“Anong babawi sa susunod na anak? Hindi pa nga ako nakakarecover sa panganganak ko 'yan na agad ang iniisip mo?” hindi makapaniwalang sabi ko. Parehas kaming napatingin kay Stella nang humikab ito. “Such a pretty girl,” namamanghang sabi ko. Maganda rin naman ako kaya sana man lang ako ang kamukha nung babae para hati kaming dalawa ni Ninong. Pero ang ending dalawa pa talaga sila? Kasunod ng hikab ni Stella ay napunit ang mukha nito. Sunod naming narinig ay ang kanyang pag-iyak. “Maybe she's hungry,” bulong ni Ninong. Hinawakan ko muna ang pisngi ni Philip bago ko tinaas ng kaunti ang aking damit. Tinulungan pa ako ni Ninong na itaas ang damit ko at mailabas ko ng maayos ang aking dibdib. “There…” nagtagumpay akong maipasok iyon sa bibig ng anak ko. Sa una ay naiilang pa ako.May gatas na ba ako? Pero sunod-sunod ang naging pagsipsip ni Stella doon at meron na nga siguro akong gatas. “Sunod naman si Philip,” nakangiting sabi ko. Hinaplos ko ang noo ni Philip na natut
CHAPTER 87Pakiramdam ko dinaganan ng malaking truck ang katawan ko nang magising na ako. Kahit ata ang kuko ko ay masakit na rin. Nagising ako na nasa loob na ng kwarto namin. Ginala ko ang aking paningin sa buong paligid at napansin kong hindi ako nag-iisa. Nakita ko si Ninong na nakatayo sa gilid ng bintana. I instantly smiled when I saw him holding a baby. His humming a song that I am not familiar with. Bagay na bagay na kay Ninong ang may hawak na bata. Dahan-dahan akong bumangon at sumandal sa headboard ng kama. Tang ina parang hiniwa ang pagkababa3 ko. Napangiwi ako nang kumirot iyon. Hindi ko ma- imagine na may lumabas na bata doon sa butas ko. Paano ko ba sila nailabas? Basta pagkatapos kong mailabas ang babae ay hindi ko na maalala ang sunod na nangyari. Nahimatay na ata ako pagkatapos at ngayon lang ako nagising. “N-Ninong...” mahinang tawag ko. Halos hangin na lang ang lumabas sa bibig ko pero narinig niya pa rin ito. He smiled and went immediately at me. “Mommy is awa
CHAPTER 86“Ohhh! Ahhh! Manganganak na ako!” Halos lahat ng tao sa bahay ay nakarinig sa lakas ng sigaw ko.Dito lang ako sa bahay manganganak. Limang doctor ang nagmomonitor sa akin at nakahanda na ang lahat ng mga gamit namin para sa panganganak ko. Kung sa labas ako manganganak ay natatakot kaming dalawa ni Ninong para sa mga anak namin. We can’t risk anything. Kaya ako lang din ang nagdesisyon na rito na lang manganak para sa kaligtasan nila. Kasi hanggang ngayon ay pinaghahanap pa rin nila si Emman. Kung nasa bahay lang ay mas ligtas ang kambal ko. Kaya naman ni Ninong na dalhin ang ospital dito. Limang doctor ba naman ang nakabantay sa panganganak ko. Kaya naging kampante lang din ako na rito na lang manganak.Kagabi pa lang ay medyo sumasakit na ang tiyan ko kaya nakatutok na sila sa akin. Wala na kaming tulog ni Ninong kagabi dahil sa madalas na pagsakit ng aking tiyan.Hawak-hawak ko ang aking tiyan at namimilipit na ako sa sobrang sakit. Sumabog na rin ang aking panubigan.







