Ayan, feeling malaya na ang pakiramdam ni Nina. Good luck na lang kay Lakeisha sa kung paano niya mapapaibig si Red. Ito lang po muna ngayon ang ma-update ko dahil masama ang aking pakiramdam. Buong Sunday po ako magpapahinga.
GiannaNaglakad si Chancy papunta sa kusina, hawak pa rin ang kamay ko, na para bang ayaw talagang pakawalan kahit isang segundo.“Hindi ka pa ba kumakain?” tanong ko habang binubuksan ko ang refrigerator.“Nope. Nawala ang gutom ko dahil sa pag-aalala,” aniya sabay upo sa counter chair at nanuklay
GiannaDinampot ko ang cellphone ko mula sa kitchen table. Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan ni Chancy na nagpa-flash sa screen at doon ko lang naalala na may video call nga pala kami dapat ngayong gabi.Pipindutin ko na sana ang answer button nang muling tumunog ang doorbell. Napatingin
Biglang tanong ni Tita, “May nobyo ka na ba ngayon, hija?” Natigilan ako. Bigla kong naisip si Chancy. Ang mga ngiti niya, ang kaswal naming ugnayan. Pero pagkatapos ng ilang segundo, binalikan ko ang katotohanang walang malinaw sa amin. Walang label. Walang katiyakan. Umiling ako. “Wala po.” Ngu
Gianna Nagsimula na akong magmaneho pauwi, ngunit bago pa man ako makarating sa bahay ay nagdesisyon akong dumaan muna sa isang supermarket na nakita ko. Naalala kong halos wala na pala akong groceries sa condo. Pati ref ko, malungkot na ulit ang itsura. Hindi ko talaga gusto ang nauubusan ng pagk
GiannaNang madala na sa ospital ang pasyenteng naaksidente, dumiretso ako sa Sarina’s. Hindi ko na rin inasahan na darating pa si Chancy, pero aaminin kong may kaunting lungkot na bumalot sa akin nang malamang wala siya roon.Tinawagan niya ako kanina pero ni hindi man lang nabanggit na hindi siya
ChancyTahimik pa rin ang conference room. Para kaming mga karakter sa isang sitcom na biglang naging drama.“Ay, grabe. Ang bigat bigla ng hangin,” biro ni Kuya Jerome habang inaalog ang collar niya. “Feeling ko kailangan natin ng background music na may violin at ulan.”“Shut up,” sabay-sabay nam
Chancy“My gosh, nakarating din!” bulalas ni Ate Cha pagpasok ng conference room, halatang hinihingal pa at gulong-gulo ang buhok.Sabay-sabay kaming napalingon sa kanya.“May aksidente kasi sa dinaanan ko,” dagdag pa niya habang inilalapag ang bag sa upuan.Lumapit siya kay Kuya Chase at agad itong
Chancy“Chancy, may problema ba?”Napapitlag ako sa mahigpit ngunit mahinahong hawak ni Kuya Chanden sa braso ko. Naroon ang pag-aalala sa mga mata niya, kaya’t alam kong hindi biro ang tanong niya. “Kanina ka pa parang wala sa sarili mo. Ano bang nangyayari sayo?”Nag-iwas ako ng tingin. Ayokong ma
GiannaTahimik ang silid maliban sa hingal naming dalawa.Nakahiga ako sa dibdib ni Chancy, habang ang kamay niya’y nakapulupot sa baywang ko. Mainit ang balat niya, basa pa sa pawis, pero ang pintig ng puso niya ang pinakapaborito kong tunog sa mga oras na ‘to. Para bang doon ako pinakatahimik.Kus